Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή στο πλαίσιο των τελετών για την παράδοση της Ολυμπιακής Φλόγας στο Πεκίνο, διοργανώνει το Σάββατο 29 Μαρτίου 2008, μια μοναδική συναυλία με τον διεθνούς φήμης Έλληνα σύνθετη Σταμάτη Σπανουδάκη, παρουσιάζοντας το καινούργιο του έργο «Αλέξανδρος - Δρόμοι που δεν περπάτησες».

Από τις πωλήσεις των εισιτηρίων θα ενισχυθεί το έργο της ΕΛΕΠΑΠ (Ελληνική Εταιρία Προστασίας και Αποκαταστάσεως Ανάπηρων Παιδιών).

Δεκατέσσερα χρόνια μετά την κυκλοφορία του έργου «Αλέξανδρος. Το παραμύθι της Ανατολής, το όνειρο της Δύσης», ο Σταμάτης Σπανουδάκης «περπατάει» και πάλι μουσικά, μαζί με τον αγαπημένο του ήρωα, μέχρι τα βάθη της Ασίας, στους δρόμους που εκείνος δεν πρόλαβε να περπατήσει…

Το 1994, ο διεθνούς φήμης Έλληνας συνθέτης αφιέρωσε τον πρώτο του δίσκο ορχηστρικής μουσικής στον μεγάλο Μακεδόνα και τις εκστρατείες του, που τον έφεραν μέχρι τη μακρινή Ινδία. Σήμερα, σε μια εποχή εξίσου σημαντική για τα ευαίσθητα εθνικά μας ζητήματα, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, εμπνέεται ξανά από τον μεγάλο στρατηλάτη και συνεχίζει το μουσικό του ταξίδι με το νέο του έργο «Αλέξανδρος - Δρόμοι που δεν περπάτησες». Τον συνοδεύουν η 65μελής Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού, η 55μελής Χορωδία της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Αντώνη Κοντογεωργίου και οι μουσικοί Στέλιος Πετράκης (λύρα), Γιώργος Δελλής (πλήκτρα) και Πανος Κατσικιώτης (κρουστά).

Ο Σταμάτης Σπανουδάκης ακολουθεί εδώ και χρόνια μια πολύπλευρη, καθαρά προσωπική και εξαιρετικά παραγωγική πορεία, που περιλαμβάνει συνεργασίες με τις μεγαλύτερες φωνές του ελληνικού τραγουδιού, μουσική για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά και θρησκευτικά έργα βυζαντινής μουσικής. Επιπλέον, έχει στο ενεργητικό του εμφανίσεις σε φημισμένους συναυλιακούς χώρους, όπως το George Enescu Hall του Βουκουρεστίου και το Royal Albert Hall του Λονδίνου, που ενίσχυσαν τη διεθνή αναγνώρισή του και μετέδωσαν την ξεχωριστή του αντίληψη της ελληνικής μουσικής στο ευρύτερο κοινό.

Όλα τα έργα του έχουν την τάση να αγκαλιάζουν τον Ελληνισμό και την ιστορία του. Το καινούργιο έργο του «Αλέξανδρος - Δρόμοι που δεν περπάτησες» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Ηρώδειο, αλλά και στο Πεκίνο, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Έτους της Ελλάδας στην Κίνα. Στις 29 Μαρτίου 2008, θα μας δοθεί η ευκαιρία να το απολαύσουμε στο πλαίσιο των τελετών για την παράδοση της Ολυμπιακής Φλόγας στην Οργανωτική Επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων «Πεκίνο 2008», υπό τη διοργάνωση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής. Με τη συμμετοχή του στις εορταστικές εκδηλώσεις για την παράδοση της Ολυμπιακής Φλόγας, ο Σταμάτης Σπανουδάκης δίνει μια ιδιαίτερη διάσταση στο σημαντικό αυτό γεγονός, ακολουθώντας τον Μέγα Αλέξανδρο σε ένα μουσικό μονοπάτι που οδηγεί από την Ελλάδα στα βάθη της Ασίας…

Ο ίδιος ο συνθέτης, σε ένα «γράμμα του προς τον Αλέξανδρο», εξηγεί το νέο του εγχείρημα, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«…Είναι δρόμοι που περπάτησες κι είναι κι άλλοι, που δεν περπάτησες.
Αυτούς τους δεύτερους θέλω να σου «χαρίσω», περπατώντας τους για λίγο τώρα, μαζί σου…
Δρόμοι εσωτερικοί, δρόμοι της φαντασίας και του παραμυθιού, δρόμοι της Ανατολής, δρόμοι της Δύσης.  Δρόμοι του μεταξιού, αλλά και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, δρόμοι της υποψίας του αληθινού Θεού και δρόμοι της σωτήριας βεβαιότητας. Δρόμοι στοργής, δρόμοι αγάπης, δρόμοι ιδρώτα, πόνου και δρόμοι αίματος. Δρόμοι ζωής, δρόμοι θανάτου και δρόμοι, αναστάσιμοι.
Τους δρόμους αυτούς μπορεί να μην τους βρεις όλους στην  μουσική μου, αλλά είναι σίγουρα, για πάντα χαραγμένοι στην ψυχή μου. Γιατί η μουσική είναι «τέχνη» και η τέχνη έχει δυστυχώς και μαστοριά και λογική (εργαλεία ανθρώπινα, στα οποία από παιδί δίσταζα να εμπιστευτώ τα πραγματικά σημαντικά της ζωής μου). Η ψυχή όμως είναι φύσημα αληθινό, καθαρό και αιώνιο. Αυτήν άκου. Και συγχώρα με, που σε πλησιάζω για άλλη μια φορά και προσπαθώ να σε αγγίξω, μόνο με τα δικά μου όπλα, τη μουσική και τα λόγια μου…»

«Έτσι λοιπόν καί ανοίγοντάς σου καί πάλι γιά λίγο τήν ψυχή μου, σέ αφήνω, δυστυχώς στά χέρια ανθρώπων, πού δέν σ’ αγάπησαν καί δέν σέ κατάλαβαν.
Αλλά κυρίως σέ αφήνω, στά πιό ασφαλή μουσεία τής γής. Τίς καρδιές μας»