Άνθρωπος και μουσική γίνονται ένα. Το σώμα εργαλείο ηχητικής παραγωγής, υλικό σημαντικής μνήμης ενώνει. Τον εαυτό συνοδεύουν παρεμβολές εξωτερικής πραγματικότητας, κοινωνικής διαμόρφωσης, εσωτερικής διάθεσης και τον συντροφεύουν πότε δημιουργικά πότε καταστροφικά…
…Αναγνωριστική πτήση πάνω στο σώμα-τροφή, σώμα-ηδονή, σώμα-πνεύμα.
Η περιήγηση πάνω σε αυτό με φέρνει πιο κοντά στην ουσία μου. Σκύβω αργά για να με δω στον πάτο μιας κυκλικής χοάνης που με ρουφά για να με λούσει το υλικό από το οποίο είμαι φτιαγμένος. Όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Οι άλλοι πάντα έχουν κάτι που εγώ δεν έχω. Και πρέπει να το γευτώ έστω κι αν με κλειδώσει σε ένα κτίσμα αόρατο.