Παρασκευή, 20 Οκτωβρίου. Ο Παύλος Παυλίδης, παρέα με τους B-MOVIES, θα παρουσιάσει τη δεύτερη προσωπική του δισκογραφική δουλειά, με τίτλο “Άλλη μια Μέρα”, μαζί με παλιότερα αγαπημένα τραγούδια – παιγμένα με τρόπο εντελώς ξεχωριστό - από την εποχή των Ξύλινων Σπαθιών, ταξιδεύοντάς μας, από τη σκηνή του Gagarin 205 Live Music Space, σε κόσμους ονειρικούς και μελωδικούς, γεμάτους εικόνες, χρώματα και μοναδικά πλάσματα της φαντασίας του, με τον τρόπο που μόνο αυτός γνωρίζει.
Κάθε ζωντανή εμφάνιση του αφήνει τις καλύτερες εντυπώσεις και η επιστροφή του στο club της Λιοσίων δε πρόκειται να αποτελέσει εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Οι συναυλίες του προσφέρουν μια έντονα συναισθηματική εμπειρία στο κοινό με το οποίο, παρά τον ιδιαίτερα προσωπικό χαρακτήρα που έχουν τα τραγούδια του, ο Παύλος Παυλίδης έχει μια μοναδική επικοινωνία.
Μετά την έκπληξη της πρώτης προσωπικής του δισκογραφικής δουλειάς, “Αφού λοιπόν ξεχάστηκα”, ο τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και ψυχή των Ξύλινων Σπαθιών, επέστρεψε φέτος με ολοκαίνουργιο δίσκο, ο οποίος κυκλοφορεί από την Archangel Music, πιο φωτεινό και πολύχρωμο από τον προκάτοχό του.
“...πάμε ήρθε ο καιρός!” είναι οι τελευταίες λέξεις του τελευταίου κουπλέ από το “Δεν είμαι από δω”, ένα πανέμορφο κομμάτι που αποτελεί το πρώτο single από το νέο album του Παύλου Παυλίδη και των B Movies και το οποίο παίζεται, ολοένα και περισσότερο, από τα ραδιόφωνα.
Μια φράση κάλεσμα, καταληκτική και συνθηματική, σπάνια βέβαια, όσο κι η ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία. Και πάνω απ’ όλα, αισιόδοξη ακριβώς γι αυτό. Αισιόδοξη κι η μουσική που την συνοδεύει, όπως, εν γένει, έτσι μοιάζει ολόκληρος αυτός ο δίσκος. Φαίνεται κι από το εξώφυλλο άλλωστε. Ουρανός μπλε, κι ένα κατακόκκινο, ταλαιπωρημένο αμάξι, μούρη πρώτη, βγαλμένο από ταινία του Ταραντίνο, δονείται καρτουνίστικα και σου κλείνει το μάτι για το ταξίδι που μόλις αρχίζει. Και μεταξύ μας είναι τελείως διαφορετικό από το προηγούμενο. Ένα νέο, απαραίτητο ταξίδι.
Δυο χρόνια μετά το ακουστικό, αφηγηματικό, εσωτερικής αναζήτησης αλλά και ταυτόχρονα πολλών παρείστικων ακροάσεων “Αφού λοιπόν ξεχάστηκα”, έρχεται το χαμογελαστά γιορταστικό “Άλλη μια μέρα”. Τα πνευστά άφησαν τις ατμόσφαιρες και αγκάλιασαν τα riff, το μπάσο και η ρυθμική αγωγή ελεύθερα αφήνονται να χτίσουν τις βάσεις για το πάρτυ, και οι κιθάρες.... οι κιθάρες κάνουν τραμπάλα ανάμεσα στα μικρά στολίδια τους, τα αρμονικά μελετημένα solos και τα μανιασμένα distortion τους στο έπακρο. Δεμένη μπάντα – “παλιό καράβι, ξέρει από κύματα” είναι η φράση που συνήθως χρησιμοποιεί ο Παυλίδης για το συγκρότημά του, “ε δεν μπορεί κάτι θα κάνει και ο καπετάνιος,” απαντάς εσύ με την πρόσχαρη εξυπνάδα σου – ικανή να ακροβατεί πάνω σε μια απέριττη, σχεδόν “πρωτομαστορική” ενορχήστρωση, που σου επιτρέπει να μπεις και στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Δεν θα μπορούσαμε όμως να μιλάμε για ένα δίσκο του Παυλίδη και των B Movies και να αναφερόμαστε μόνο στη μουσική. Τα λόγια? Τα στιχάκια? “Είναι ότι καλύτερο έχω γράψει ποτέ στη ζωή μου!” ψιθυρίζει κοιτώντας τα παπούτσια του – ίσως και το πάτωμα - ο Παύλος την ώρα που η μάχη στα forum μαίνεται, για το αν έχει επηρεαστεί περισσότερο στην στιχουργική του τέχνη από τον Καββαδία ή τον Σεφέρη.
Παραμυθάς τεράστιος ο ίδιος - τέχνη που έμαθε από το επάγγελμα του παππού του - πασάρει δίστιχα που με περηφάνια και νόημα στολίζουν τις υπογραφές των ακροατών στα ίδια forum. Κι έχει πολλά τέτοια στιχάκια μέσα του κλεισμένα το ταξίδι του “Άλλη μια μέρα”.
“Γέμισε ο χρόνος τους καθρέφτες του σημάδια, γέμισε ο πόνος τα θεμέλια δυναμίτη” τραγουδάει στο αυτοβιογραφικό όλων μας “Στοιχειωμένο σπίτι”, ενώ στο ίδιο υπάρχει και το δικό του αγαπημένο “...έλα κι άπλωσε σε ένα βλέμμα όλη τη ζωή σου”. Αυταπόδεικτο το “όσο μικραίνω, ο κόσμος γύρω μεγαλώνει”, όπως και το “...η μέρα φεύγει θριαμβεύοντας κι υψώνει πύρινα λάβαρα μ’ αστέρια και γεράκια μες το φως” που το ακολουθεί στο ίδιο τραγούδι, αλλά και πανταχού υπάρχουσα, γύρω μας, η τρελή κυρία στην “Μικρή μας πολιτεία” που ανοίγει και τον δίσκο, βαδίζοντας στα χνάρια των B-52’s. “Άλλη μια μέρα, άλλη μια ύστερα κι άλλη, ύστερα άλλη πάλι άλλη μια μέρα, όποιος τολμήσει να σηκώσει το κεφάλι, άλλη μια σφαίρα, ακόμη μια μέρα!” φωνάζει σαν μέσα από τηλεβόα, πάνω στο υπνωτιστικό, αλά Bill Laswell, groove του επώνυμου κομματιού, ενώ, απλόχερα, προσφέρεται η εικόνα του τελευταίου, με τίτλο “Σύννεφα”, με ένα μοναδικό στίχο που επαναλαμβάνεται συνέχεια λέγοντας “μέχρι τον ορίζοντα όμορφα σύννεφα, σήμερα”, ακινητοποιώντας το χρόνο στο παρόν και μόνο και δίνοντας μας πάντα τη θετική πλευρά. “...Άλλοι πληρώσαν για κάθε αύριο μ’ ένα χθες” τραγουδάει και προσκαλεί για χορό στους “Θεριστές”, στο “Αερικό” πλησιάζει δειλά ένα από τα είδωλά του, τον Lou Reed, ενώ καταφέρνει να μην μας φανερώσει τον λόγο που γράφτηκε ο “Κοραλλένιος βυθός”, παρόλη την βουτιά που κάνει μέσα του. Στο “Σούπερ Σταρ”, απλώς δύσκολα τολμάς να ξεχωρίσεις τα λόγια που τέλεια ψυχογραφούν τα αγαπημένα κι “απαραίτητα” κορίτσια των καιρών μας..
Έντεκα τραγούδια που απλώνουν το νόημα της ύπαρξής τους στις πολλές ακροάσεις και σε ακόμη περισσότερες καταφέρνουν να γίνουν ένα με τα συναισθήματα που προκαλούν. Το “Άλλη μια μέρα” περιέχει όλες τις αγαπημένες πόλεις του Παυλίδη. Ηχογραφήθηκε στην Θεσσαλονίκη από τον Σωτήρη Νούκα των Perasma και μιξαρίστηκε στην Αθήνα από τον Παναγιώτη Ριζόπουλο, τον Soumka και τον Νίκο Μπιτζένη των Mikro. Και το Παρίσι ακόμη εδώ είναι, αν σκεφτούμε ότι το “Δεν είμαι από δω” γράφτηκε εκείνα τα χρόνια και περίμενε ως σήμερα να φτάσει σε μας.
Εννοείται πως οι μηχανές ακόμη μουγκρίζουν και τα φρένα συνεχώς ουρλιάζουν. Όπως τότε, όπως πάντα. Ευτυχώς. Κι αν ποτέ βρεθείτε σε συναυλία του φωνάξτε δυνατά να σας πει το “Οι απέραντοι δρόμοι”. Είναι το πρώτο, άμεσα ερωτικό τραγούδι του Παύλου, ειπωμένο με μια σπάνια λεβεντιά. Δεν είναι τυχαίο πως, είναι το μόνο που δεν έπαιξε ζωντανά στην παρουσίαση του “Άλλη μια μέρα” στο φεστιβάλ της Archangel στις 15 Ιουνίου στον Λυκαβηττό. Κι ίσως ο ίδιος να μην το παίξει και ποτέ live. Εμείς όμως τι κάνουμε, που δεν καταφέραμε ποτέ να ψελλίσουμε αυτές τις λέξεις σε κάποιον που αγαπήσαμε? Του ζητάμε να μας το τραγουδήσει! Από μάς εξαρτάται αν θα το πει ή όχι. Και μάλλον είμαστε πιο πολλοί! Είναι αυτό το “...έτσι όπως στέκομαι μπορεί και να μοιάζω με πινακίδα με δεν δείχνει πουθενά, αφού ότι αγγίζω το πληγώνω, κι όταν πληγώνω εσένα κόβομαι βαθιά, καλύτερα να αφήσουμε το χρόνο να ξεριζώνει κάθε μέρα φιλιά”, που αν το ακούσουμε πολλοί μαζί, μπορεί και να ξορκίσουμε την κυνική ισορροπία μας.
Μαζί με τον Παύλο Παυλίδη, στη σκηνή του Gagarin 205, θα βρίσκονται οι B-Movies:
Ασκληπιός Ζαμπέτας, ηλεκτρική κιθάρα
Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου, ηλεκτρική κιθάρα
Τόλης Δεληγιάννης , μπάσο
Αλέκος Σπανίδης, τύμπανα
Γιάννης Οικονομίδης, τρομπέτα
Χάρης Καπετανάκης, σαξόφωνο
Σωτήρης Νούκας, πλήκτρα
Εισιτήρια προπωλούνται, προς 18 ευρώ, στα Metropolis, το Ticket House και το i-ticket.gr, όπου γίνονται και τηλεφωνικές κρατήσεις στα 801 11 60000 και 210 6786000 (από κινητό), μόνο με πιστωτική κάρτα.
Gagarin 205 Live Music Space, Λιοσίων 205, κοντά στο Σταθμό Μετρό / Ηλεκτρικού της Αττικής.
Το album “Άλλη μια μέρα” του Παύλου Παυλίδη και των B-Movies κυκλοφορεί από την Archangel Music.
