Οι Nouvelle Vague τον Δεκέμβριο στην Αθήνα

Από χέρι σε χέρι διαδόθηκε ο δίσκος των Nouvelle Vague στην Ελλάδα, αφού αρχικά καμία δισκογραφική εταιρία δεν θεώρησε ότι υπήρχε σοβαρός λόγος να τον κυκλοφορήσει. Έτσι όλοι άρχισαν να αναρωτιούνται «μα ποιος διασκεύασε το “Guns of Brixton” έτσι;» και «ποια είναι αυτή που λέει θεϊκά το “love will tear us apart”;». Σιγά-σιγά το όνομα τους άρχισε να «παίζει» με μανία στα μικρά στέκια του κέντρου και στις εναλλακτικές συχνότητες του ραδιοφώνου. Η ατάκα επαναλαμβανόταν με ρυθμούς πολυβόλου: «Τους λένε Nouvelle Vague και είναι Γάλλοι».



Ξεκίνησαν από το Παρίσι, αλλά η χάρη τους ξεπέρασε κατά πολύ τα σύνορα της Γαλλίας. Ο Μarc Collin και ο Οlivier Libaux είναι δύο από τους πλέον πολυπράγμονες μουσικούς - παραγωγούς της γαλλικής σκηνής τα τελευταία δέκα χρόνια (με δισκογραφία σε έγκυρα labels, όπως F Communications, Output, Naïve κτλ). Όταν οι πορείες τους κατέληξαν σε ένα κοινό σημείο αποφάσισαν να φτιάξουν ένα δημιουργικό και εκλεκτικό σχήμα, με στόχο να τιμήσουν τα εφηβικά ακούσματά τους.

Έχοντας μεγαλώσει με τα περίφημα new wave συγκροτήματα της περιόδου 1977-1984, oι δύο μουσικοί επέλεξαν να διασκευάσουν διαχρονικές συνθέσεις punk, post punk από new wave groups, όπως οι Joy Division, Clash, Dead Kennedys, XTC, Cure, Tuxedomoon, Depeche Mode, Public Image Limited, Undertones, Josef K κ.α.

Επειδή όμως τα συγκεκριμένα τραγούδια δεν θα είχε κανένα νόημα να διασκευαστούν με ανάλογες ενορχηστρώσεις, οι Nouvelle Vague αποφάσισαν να κρατήσουν το μελωδικό πυρήνα κάθε σύνθεσης και να επανεκτελέσουν τα πάντα από την αρχή, χρησιμοποιώντας λιτές, ακουστικές ενορχηστρώσεις που παραπέμπουν στην τεχνοτροπία της bossa nova, της jazz της δεκαετίας του ’50 και την pop των 60s.

Στη συνέχεια έψαξαν και βρήκαν οκτώ τραγουδίστριες (έξι Γαλλίδες, μια Βραζιλιάνα και μια Νεοϋορκέζα) οι οποίες όμως, εκτός από το να διαθέτουν υπέροχες φωνές, έπρεπε να πληρούν μια βασική προϋπόθεση. Να μην έχουν ακούσει ποτέ τα τραγούδια που θα ερμήνευαν, ακριβώς για να μην επηρεαστούν από το πρωτότυπο, ούτε στο ελάχιστο.

Ο δίσκος δημιούργησε τεράστια αίσθηση σε όλο τον κόσμο, αφού τα κομμάτια είναι σαν να ξαναγράφτηκαν από την αρχή. Μοιάζει πραγματικά απίστευτο το πώς μεταμορφώνεται ο punk παιάνας των Clash, «Guns Of Brixton», με τις απαλές ακουστικές κιθάρες ή πως ο απόλυτος ερωτικός ύμνος των Joy Division “Love Will tear Us Apart” αναγκάζει κάθε φορά τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς να απαντάνε σε εκατοντάδες τηλεφωνήματα ακροατών που απαιτούν να μάθουν «ποιοι διασκευάζουν τόσο όμορφα αυτό το τραγούδι». Απ’ την άλλη το “Just Can’t Get Enough” των Depeche Mode σερβίρεται εκ νέου αναδεικνύοντας την ανέμελη δυναμική του, ενώ ακόμα και ο Martin L. Gore θα παραδεχόταν ότι η δική του εκτέλεση στο “In a Manner of Speaking” των Tuxedomoon δεν είναι τόσο ανατρεπτική και ταυτόχρονα τόσο απολαυστική!

Tα τελευταία δύο χρόνια έχουν περιοδεύσει σε όλο τον κόσμο (από Σκανδιναβία μέχρι Τελ Αβίβ και από Τουρκία μέχρι Μεξικό), ενώ έχουν εμφανιστεί μαζί και με τους Dead Can Dance στο Hollywood Bowl του Los Angeles. Έχουν καταφέρει να κερδίσουν το κοινό και των μεγάλων φεστιβάλ (Big Chill, Primavera, Glastonbury, Overground) και των μικρών clubs (Jazz Café, Blue Note) και φυσικά όσοι τυχεροί καταφέραμε να τους δούμε πέρυσι στον ίδιο χώρο, έχουμε κάθε λόγο να ξαναδώσουμε ραντεβού με την εμπνευσμένη μπάντα από τη Γαλλία, λίγους μόλις μήνες μετά από την κυκλοφορία – το καλοκαίρι – του νέου, δεύτερου άλμπουμ τους, με το συμβολικό τίτλο “Βande Α’ part”, που αποτίει φόρο τιμής στην ομώνυμη ταινία του Jean-Luc Godard. Αυτή τη φορά οι Nouvelle Vague διασκευάζουν μοναδικά υπεραγαπημένα τραγούδια από τους Blondie, Echo and the Bunnymen, Sound, New Order, Buzzcocks, Bauhaus και άλλους πολλούς. Αναφέρουμε χαρακτηριστικά, μερικούς τίτλους τραγουδιών που θα ακούσουμε live στις 15 Δεκεμβρίου, στο Gagarin: The Killing Moon, Heart of Glass, Blue Monday, Escape Myself, Fade to Gray.