Ένα από τα σπουδαιότερα Ελληνικά rock’n’roll συγκροτήματα όλων των εποχών επιστρέφει στη σκηνή. Οι Γενιά Του Χάους θα εμφανιστούν ζωντανά, την Παρασκευή 24 και το Σάββατο 25 Απριλίου, στο Gagarin 205 Live Music Space! Η θρυλική punk μπάντα θα παρουσιάσει, σε δύο μοναδικές βραδιές, τραγούδια από ολόκληρη την πορεία της, μαζί με ακυκλοφόρητο υλικό.
Πρόκειται για μία από εκείνες τις περιπτώσεις όπου δεν χρειάζονται πολλά λόγια. Οι παλαιότεροι θα θυμηθούν και οι νεώτεροι θα έχουν μία σπάνια ευκαιρία να παρακολουθήσουν επί σκηνής ένα συγκρότημα που σημάδεψε με την παρουσία του μία περίοδο άνθησης – αλλά και, λίγο αργότερα, παρακμής – της underground έκφρασης στην Ελλάδα.
Πέρα από αυτό, μόνο περίεργο δεν πρέπει να μας φαίνεται το ότι οι στίχοι τους και τα τραγούδια τους φαντάζουν σήμερα πιο επίκαιρα από ποτέ, σε μια χρονική συγκυρία όπου η λέξη “κρίση” (είτε υπαρκτή και ουσιαστική είτε κατασκευασμένη) κυριαρχεί σε κάθε επίπεδο: οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, ηθικό και πάει λέγοντας.
Αντί περαιτέρω φλυαρίας, οι λόγοι που οδήγησαν σε αυτή την “επανεμφάνιση” της Γενιάς Του Χάους, όπως τους εξήγησε ο τραγουδιστής / στιχουργός του συγκροτήματος, Θοδωρής Ηλιακόπουλος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Κέρη Καραλή για λογαριασμό του www.rockap.gr:
“Διαλύσαμε κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες, υπήρχε από τη μια ένας εξωτερικός εξαναγκασμός που οδήγησε στη διάλυσή μας και από την άλλη η δική μας συνέπεια ως προς το τι νοιώθαμε και τι θα επιτρέπαμε να γίνει.
Σήμερα, μετά από χρόνια, γνωρίζοντας ότι το υλικό που αφήσαμε πίσω μας έχει μια πολύπλευρη δυναμική που ποτέ δεν αναδείχθηκε - γιατί ναι μεν οι στίχοι μας ακούστηκαν και ακούγονται, αλλά η μουσική μας ποτέ δεν έφτασε σε ένα επιθυμητό επίπεδο - το προσεγγίζουμε ξανά με σκοπό να το ‘αποκαταστήσουμε’. Τότε δεν είχαμε ούτε τα χρήματα, ούτε την τεχνογνωσία, ούτε τα μέσα. Ήταν τυφλή εποχή, δεν υπήρχε βοήθεια από πουθενά και μας άφησε μια αίσθηση ανεκπλήρωτου. Σκέψου ότι η πρώτη κοπή του ομώνυμου album ανακλήθηκε με ανακοίνωση λίγο μετά την κυκλοφορία της λόγω πολύ κακής ποιότητας. Αλλά και στη δεύτερη κοπή το ηχητικό αποτέλεσμα παρέμεινε ‘θολό’. Όσο για το Ρέκβιεμ, κάναμε δύο remix σε δύο διαφορετικά στούντιο, χωρίς και πάλι να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το καλοκαίρι τού 2007 εμφανίζεται ξαφνικά μετά από χρόνια ο Άκης, πραγματοποιείται η πρώτη συνάντηση των τριών μας και μέσα από αυτή την αναθέρμανση της σχέσης μας ξεπηδά η ιδέα μιας νέας συνεργασίας. Παράλληλα, εδώ και δύο χρόνια υπήρχε στο προφίλ της Γενιάς στο Myspace έντονη προτροπή του κόσμου για ζωντανές μας εμφανίσεις. Πριν καν αποφασιστεί οτιδήποτε, ξεκινήσαμε να δουλεύουμε το υλικό για να δούμε πώς αυτό θα ακουγόταν σήμερα. Μας πήρε πολύ χρόνο. Δοκιμάσαμε τρεις drummers πριν καταλήξουμε στον εξαιρετικό Μπάμπη Πετσίνη, των Sleeping Pillow, ο οποίος έρχεται απ’ τη Θεσσαλονίκη για τις πρόβες.
Σήμερα ξέρουμε πάρα πολύ καλά τι θέλουμε απ’ αυτό το υλικό. Σκοπός του live τελικά είναι να ξανασυναντήσουμε το γνωστό και το άγνωστο κοινό μας, να του προσφέρουμε μια συναυλία όσο το δυνατόν αρτιότερη ηχητικά και αισθητικά, κάτι που πάντα μας απασχολούσε, γιατί η Γενιά για μας είναι πάνω απ’ όλα τέχνη, δεν είναι μόνο ξόδεμα συναισθηματικό ή ενεργειακή εκτόνωση. Θέλουμε να το υποστηρίξουμε απ’ όλες τις πλευρές, και μάλιστα σκοπεύουμε να το ηχογραφήσουμε, να το βιντεοσκοπήσουμε και να το προσφέρουμε στον κόσμο δωρεάν μέσα από το διαδίκτυο. Υπάρχει και το ενδεχόμενο, το οποίο δεν ξέρουμε αν θα ευοδωθεί γιατί έχει ένα κόστος που δεν γνωρίζουμε αν θα μπορέσουμε να υποστηρίξουμε, να κυκλοφορήσει από εμάς μια συλλεκτική έκδοση σε dvd. Όλο αυτό νοιώθουμε ότι το οφείλουμε στη Γενιά και όχι στους εαυτούς μας.
Εμείς ποτέ δεν αντιληφθήκαμε την τέχνη μέσα από κλισέ. Η επιλογή του Gagarin υπαγορεύτηκε από την ανάγκη μας να παρουσιάσουμε το υλικό μας όπως πιστεύουμε ότι του αξίζει. Είναι ένας χώρος όπου εμείς τουλάχιστον μπορούμε να σταθούμε χωρίς να νοιώθουμε ότι παίζουμε σ’ ένα σκυλάδικο ή σ’ ένα οποιονδήποτε ανοιχτό χώρο όπου δεν ακούγεται τίποτα. Αν θες, είναι και η δική μας άρνηση σε όσους λένε ‘ελάτε να παίξετε οπουδήποτε’. Δε θέλουμε να παίξουμε οπουδήποτε, έχουμε παίξει ‘οπουδήποτε’ δεκάδες φορές. Φαντάσου ότι παίζαμε από μνήμης γιατί δεν ακούγαμε τίποτα πάνω στη σκηνή, απλά ήμασταν πολύ δεμένη μπάντα γιατί κάναμε πολλές πρόβες και πολλά lives, οπότε συντονιζόμασταν με κλειστά μάτια. Αλλά στις 8 από τις 10 συναυλίες δεν ακούγαμε τίποτα. Κι άλλα groups εκείνης της εποχής να ρωτήσεις, το ίδιο θα σου πουν. Δεν υπήρχε ήχος, το κοινό από κάτω άκουγε μόνο θόρυβο.
Τα 15€ εισιτήριο, που για μένα είναι αστείο ποσό σήμερα, πιστεύω και για πάρα πολύ κόσμο που σκέφτεται λογικά, καλύπτουν την έξτρα ηχητική εγκατάσταση που χρειαζόμαστε, τη βιντεοσκόπηση, την ηχογράφηση και το live internet broadcast. Ρισκάρουμε, δουλεύοντας επί δεκαοκτώ μήνες και έχοντας επενδύσει όλο μας τον ελεύθερο χρόνο, που είναι ελάχιστος. Αυτό είναι κάτι που φυσικά δεν περιμένουμε να μας δοθεί πίσω με χρήμα. Όταν τόσο καιρό αυτό είναι μόνιμα μέσα σου, ασχολείσαι μαζί του και παραμερίζεις πάρα πολλά άλλα εξίσου ζωτικά πράγματα, δεν υπολογίζεις τι θα πάρεις, είναι άτοπο.”
Οι πόρτες θα ανοίξουν στις 21:00 και εισιτήρια προπωλούνται, προς 15 ευρώ, στο Ticket House (Πανεπιστημίου 42, τηλ. 210 3608366) και το www.ticketpro.gr.
Gagarin 205 Live Music Space: Λιοσίων 205, κοντά στον σταθμό Μετρό / ΗΣΑΠ “Αττική”. Τηλέφωνο: 210 8547600 / website: www.gagarin205.gr
Γενιά του Χάους – Βιογραφία
Το Πάσχα του 1982, τρείς φίλοι από ένα προάστιο των Αθηνών αποφασίζουν να σχηματίσουν ένα μουσικό συγκρότημα με το όνομα “Αντι-Κουλτούρα”. Ο Νίκος Βοσδογιάννης στην κιθάρα και στα φωνητικά (αργότερα έπαιξε μπάσο στους Magic de Spell), ο ξάδελφός του (επίσης) Νίκος Βοσδογάννης στο μπάσο και ο Θοδωρής Ηλιακόπουλος στα τύμπανα. Με στίχο που έθιγε απλά και άμεσα κοινωνικά προβλήματα και με new wave μουσικές φόρμες, το σχήμα αυτό έδωσε μερικές συναυλίες μέχρι τις αρχές του 1983 οπότε αποχώρησε ο κιθαρίστας Ν. Βοσδογάννης και στην θέση του ήρθε ο Κώστας Χατζόπουλος, ενώ στα φωνητικά προστέθηκε ο Άρης Λαμπρίδης (έπαιξε αργότερα τύμπανα στους Anti-Troppau Council).
Το group έχει ήδη μετονομασθεί σε Chaos Generation και εντάσσεται πλέον στην τότε πρωτοεμφανιζόμενη punk σκηνή των Αθηνών, οι συνθέσεις του Κ. Χατζόπουλου δίνουν το στίγμα μιας προσωπικής άποψης που θα τους συνοδεύσει για τα επόμενα χρόνια, ο Θ. Ηλιακόπουλος πέρα από τα τύμπανα γράφει τους περισσότερους έντονα πολιτικοποιημένους στίχους, ενώ ταυτόχρονα τραγουδάει και κάποια κομμάτια στις ζωντανές εμφανίσεις τους με drummer τον Λαμπρίδη.
Χειμώνα του 1983 εμφανίζονται, οριστικά πια, με το όνομα Γενιά του Χάους. Ο Λαμπρίδης αποχωρεί και στην θέση του στα φωνητικά έρχεται ο Δημήτρης Δρακόπουλος. Μπαίνουν στο studio για να ηχογραφήσουν 6 τραγούδια στα πλαίσια της κυκλοφορίας της κασέτας που μοιράζονται με τους Αδιέξοδο, “η Γενιά του Χάους & το Αδιέξοδο σας εύχονται Καλή Όρεξη”, από την Art Nouveau.
Άνοιξη του 1984 ο μπασίστας Ν. Βοσδογάννης αποχωρεί και την θέση του παίρνει ο Άκης Αμπράζης. Την ίδια περίοδο, το group υπογράφει στην ανεξάρτητη δισκογραφική Enigma Records και ηχογραφεί δύο τραγούδια στα πλαίσια της κυκλοφορίας της πρώτης ελληνικής punk rock συλλογής “Διατάραξη Κοινής Ησυχίας”. Δίνουν πολλές συναυλίες στην Αθήνα και στην επαρχία συσπειρώνοντας γύρω τους ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, τόσο από τον αντιεξουσιαστικό όσο και από τον εναλλακτικό χώρο, ενώ βρίσκονται ίσως στην πιο παραγωγική τους περίοδο συνθέτοντας πολλά καινούργια τραγούδια που δείχνουν μια άλλη, πέρα από τα κλισέ του punk κατεύθυνση, τόσο στον στίχο όσο και στη μουσική.
Αρχές του 1986 ο Δ. Δρακόπουλος αποχωρεί και ο Θ. Ηλιακόπουλος αναλαμβάνει πλέον τον ρόλο του frontman στο σχήμα, ενώ στις ζωντανές εμφανίσεις τους παίζουν με διάφορους drummer (το μόμινο πρόβλημα σε αυτή τη θέση αποτέλεσε τροχοπέδη μέχρι το τέλος της πορείας τους). Τον Μάϊο του 1986 υπογράφουν στην ανεξάρτητη δισκογραφική Δικαίωμα Διάβασης και μπαίνουν στο studio για να ηχογραφήσουν 11 τραγούδια στα πλαίσια της κυκλοφορίας του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ τους. Τα μέλη τότε είναι: ο Κ. Χατζόπουλος στην κιθάρα και τα φωνητικά, ο Α. Αμπράζης στο μπάσο και στα δεύτερα φωνητικά και ο Θ. Ηλιακόπουλος στα τύμπανα, στο τραγούδι και τους στίχους.
Καλοκαίρι του 1986 κυκλοφορεί ο πρώτος τους δίσκος, οποίος αποτελεί σημείο αναφοράς για το rock’n’roll της δεκαετίας του `80 στην Ελλάδα. Αρχές Φθινοπώρου του ίδιου χρόνου ο Α. Αμπράζης αποχωρεί από το group και φεύγει για το εξωτερικό (παίζει μπάσο στους Parkinson Square στη Γαλλία), ενώ στη θέση του έρχονται δύο καινούργια μέλη: ο Δημήτρης Παππάς στην (δεύτερη) κιθάρα και ο Αλέξης Αλιφέρης στο μπάσο. Εμπλουτισμένοι με φρέσκιες επιρροές από τα νέα τους μέλη, πειραματίζονται πλέον με πιο σκληρό-μεταλλικό ήχο, σε μια προσπάθεια να δοθεί περισσότερος όγκος στο τελικό αποτέλεσμα, ενώ στιχουργικά περνούν σε μια πιο εσωστρεφή αναζήτηση μιας πανανθρώπινης πολιτικής στάσης που εκφράζεται με έντονα καυστικούς αλλά και ποιητικούς στίχους.
Χειμώνα του 1987 μπαίνουν στο studio για να ηχογραφήσουν το νέο υλικό τους, αναζητώντας τον κορμό του δεύτερου και τελευταίου τους δίσκου “Ρέκβιεμ (για ξεπεσμένους Θεούς)” με τον Θ. Ηλιακόπουλο στα τύμπανα, το τραγούδι και τους στίχους, τον Κ. Χατζόπουλο στην σύνθεση, στην κιθάρα και τα φωνητικά, τον Δ. Παππά στην κιθάρα, σύνθεση και δεύτερα φωνητικά και τον Α. Αλιφέρη στο μπάσο. Η ηχογράφηση, που τελικά ολοκληρώθηκε με 11 νέα κομμάτια τον Φεβρουάριο του 1989, κυκλοφόρησε στις αρχές της άνοιξης και οριστικοποίησε την διάλυσή τους.
Στις αρχές του 1997, η ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία Wipe Out Records κυκλοφόρησε ένα cd που περιέχει και τους δύο δίσκους, μαζί με τρία επιπλέον ακυκλοφόρητα κομμάτια τους και με καινούρια εξώφυλλα, ενώ παράλληλα τύπωσε και έναν περιορισμένο αριθμό βινυλίων.
