The Stranglers - 30 χρόνια μετά..

Την Παρασκευή, 7 Μαϊου, οι Jean-Jacques Burnel (μπάσο), Dave Greenfield (keyboards) και ο Jet Black (ντράμς) από την αρχική σύνθεση της μπάντας, μαζί με τους Paul Roberts (φωνή) και Baz Warne (κιθάρα), εμφανίστηκαν στη σκηνή του Gagarin 205, ενώ σήμερα εμφανίζονται στην Πύλη Αξιού, στη Θεσσαλονίκη.

Τι γνωρίζετε όμως για το συγκρότημα που φέτος γιορτάζει τα 30 του χρόνια από την πρώτη του εμφάνιση;


Ηταν το 1974, λίγο πριν φυσήξει πάνω από το ομοιόμορφο βρετανικό τοπίο ο σαρωτικός αέρας που έφερε το punk και την βίαιη αισθητική του στο επίκεντρο του μουσικού χάρτη. Ηταν το 1974, όταν τέσσερις αγενείς, επιθετικοί, αυτάρεσκοι και γοητευτικοί πιτσιρικάδες από τον αγγλικό νότο, που περνούσαν την ώρα τους τζαμάροντας, αποφάσισαν ότι κάτι έπρεπε να κάνουν με αυτή τους τη διάθεση να σαρκάζουν με μαύρο χιούμορ τα πάντα, και να φλερτάρουν φιλήδονα, μέχρι τελικής πτώσεως, το αντίθετο φύλο.

Κάπως έτσι γεννήθηκαν οι The Stranglers. Και το timing ήταν μάλλον το ιδανικότερο, αφού το rock των pubs είχε πλέον παρακμάσει και είχε επιτέλους ανοίξει ο δρόμος για μια έκρηξη, την εκκωφαντική έκρηξη της βρετανικής punk σκηνής, της οποίας οι The Stranglers υπήρξαν από τις χαρακτηριστικότερες πρωταγωνιστικές φιγούρες, τουλάχιστον στην πρώιμη φάση τους, πριν η μελωδία εισβάλλει για τα καλά στις συνθέσεις τους.

Ούτως ή άλλως, η πορεία που θα διέγραφαν στο μέλλον είχε αρχίσει να γίνεται αντιληπτή από την αρχή. Το 1976, ο Mark P., εκδότης του fanzine Sniffin’ Glue, που μόλις είχε σκάσει μύτη, γράφει: “Ο ήχος τους ανήκει στο 1976… οι Stranglers είναι πολύ ευχάριστη περίπτωση – μερικές φορές ακούγονται σαν τους Doors, άλλες φορές σαν τους Television, αλλά παρόλα αυτά έχουν τη δική τους ταυτότητα”. Τη δική τους ταυτότητα ως σέξι, σκοτεινοί, βίαια αστείοι, μελωδικοί, λυρικοί τύποι, με τον ήχο τους να φλερτάρει ό,τι εκείνοι θεωρούσαν κάθε φορά γοητευτικό.

Τα επόμενα χρόνια, από το 1976, και την εμφάνισή τους ως opening act στο πρώτο λονδρέζικο gig των Ramones, μέχρι σήμερα, η μπάντα κατάφερε να συμπληρώσει 30 χρόνια ζωής, περνώντας μέσα από πολλές αλλαγές, ανακατατάξεις και περιπέτειες. Η ιστορία τους είναι άλλη μία κλασσική rock’n’roll ιστορία: drugs, fun, συναυλίες μπροστά σε χιλιάδες κόσμου, sex, πορωμένοι οπαδοί, συλλήψεις, συγκρούσεις με άλλες μπάντες (πολλοί θυμούνται τη βίαιη κόντρα τους με τους Raggere, το αντίστοιχο των Teddy Boys στη Σουηδία, το φθινόπωρο του 1977), αποχωρήσεις μελών, με άλλα λόγια ό,τι χρειάζεται μια μπάντα για να φτιάξει το δικό της μύθο.

Στη μνήμη όλων των οπαδών τους, θα έχει χαραχτεί ως η χαρακτηριστικότερη ίσως αυτών των περιπετειών, η αποχώρηση το 1990 του Hugh Cornwell, μπασίστα – τραγουδιστή και ιδρυτικού μέλους του γκρουπ, για να ακολουθήσει σόλο καριέρα, σε μια περίοδο που η μπάντα είχε μόλις επανακάμψει, μετά την κυκλοφορία του “96 Tears”, της διασκευής δηλαδή του κλασσικού κομματιού των ? & the Mysterians, που προανήγγειλε και την κυκλοφορία του άλμπουμ “10”. Ο Cornwell αντικαταστάθηκε τότε από τον John Ellis, πρώην μέλος των The Vibrators, ανάμεσα σε άλλα.