Όταν ξεκίνησα να κάνω την ραδιοφωνική εκπομπή στον
hotstation.gr, είχα λάβει εντελώς τυχαία ένα
promo mail ενός single από έναν τύπο εν ονόματι…
Tyga. Που να φανταζόμουν ότι αυτός ο τυπάκος θα έκανε μία τόσο τρελή καριέρα, φτάνοντας στα charts των Billboards και σε δισκογραφικά συμβόλαια με την
Cash Money Records. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι ότι τότε δεν μου είχε κάνει καμία τρομερή εντύπωση και για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, ούτε και τώρα ένιωσα κάτι το πρωτόγνωρο ακούγοντάς τον, όντας αρκετά πιο έμπειρος και με καλύτερες παραγωγές.
Το «
Careless World: Rise of the Last King» «σκάει» από αυτοπεποίθηση και καλείται να αποδείξει ότι ο εμπνευστής του δεν είναι ένας τραγουδιστής από hitάκια που αύριο δεν θα τα θυμάται κανείς.
Το
άρθρο του Βασίλη με επηρέασε σε τέτοιο βαθμό, που πλέον όποτε ακούω το «
Rack City», σκέφτομαι την ατάκα που πετάει για τις … γιαγιάδες. Έπρεπε όμως να το ξεπεράσω και αυτό, γιατί πράγματι, στον συγκεκριμένο δίσκο δεν υπάρχουν μόνο κομμάτια που μοιάζουν στο πετυχημένο single. Πέρα από το «Faded» που είναι κάτι σαν το «
Rack City 2.0» με τα απαραίτητα updates και το (κακό) «
Muthafucka Up» με την Nicki Minaj, ο
Tyga επέλεξε να πατήσει και σε άλλες, διαφορετικές παραγωγές. Εννοείται πως μιλάμε πάντα για mainstream beats και τραγούδια που απευθύνονται κυρίως στο Young Money κοινό και σε ακροατές που ψάχνονται για ελαφρά tracks για το I-Phone τους.
Κάποια από αυτά όμως είναι καλά και σίγουρα με εξέπληξαν θετικότατα. Το «Black Crowns» είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι της καριέρας του και δεν το λέω αυτό επειδή είμαι μαμάκιας και με άγγιξαν τα λόγια της μητέρας του (που παρεμπιπτόντως ταιριάζουν υπέροχα με το όλο σκηνικό). Δυνατή ατμόσφαιρα, σοβαρά raps, με τον 22χρονο να δείχνει ότι άμα θέλει, μπορεί να κάνει και κάτι πιο ώριμο. Αυτό που δεν αλλάζει, είναι η περιορισμένες του δυνατότητες στο μικρόφωνο, ιδιαίτερα όταν τον συγκρίνω με την γενιά του. Μπορεί να μην τρώει “ethering” από τους Wale και J.Cole όταν εκείνοι εμφανίζονται στις ηχογραφήσεις τους, αλλά υπάρχει μία διαφορά όπως και να το κάνουμε. Όχι τόσο θεματολογικά, αλλά περισσότερο τεχνικά. Δεν νομίζω να είναι άλλωστε τυχαίο ότι όπου υπάρχει ένα καλό feat, υπάρχει και ένα καλό αποτέλεσμα.
Τα 21 κομμάτια είναι απλά too much. Το 79 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα συνολικής διάρκειας με κάνει να πιστεύω ότι αν τα CD χωρούσαν 90 λεπτά, θα προσπαθούσε να φτάσει τα 89 και κάτι. Είναι μία ανίατη αρρώστια της Hip-Hop δισκογραφικής σκηνής, να γεμίζει τα album της με υπερβολικά πολλά κομμάτια. Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος που επέλεξαν να προσθέσουν στα 14 απο 21 τραγούδια συμμετοχές άλλων καλλιτεχνών. Για έναν καλλιτέχνη που δεν μπορεί ήδη να στηρίξει πέντε τραγούδια στην σειρά ολομόναχος, χωρίς την βοήθεια από big names της πιάτσας θα ήταν σαν να αυτοκτονεί.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, με τόσες διαφορετικές μουσικές ιδέες και τόσα πρόσωπα, σοβαρή συνοχή στο Careless World: Rise of the Last King δεν θα μπορούσε να υπάρξει. ΠαρΆ όλο που έχει αρκετές καλές στιγμές, περισσότερες απΆ όσες θα περίμενε ο μέσος ακροατής, πρόκειται για μία μέτρια δουλειά. Για κάθε πολύ καλό τραγούδι αντιστοιχεί και ένα κάτω του μετρίου. Ενώ ο Tyga είχε όλα τα εργαλεία για να κυκλοφορήσει ένα LP όπου θα μπορούσε θα κλέβει από την λάμψη μερικών παραγωγών και να ξεπεράσει την ακόμη άχρωμη αίσθηση που αφήνει το rapάρισμα του, έκανε το λάθος και προσπάθησε να χωρέσει τα πάντα: radio friendly tracks («Celebration»), soft καταστάσεις («Far Away»), πιο σκληροτράχηλες ιδέες («Potty Mouth») και όλες τις γνωριμίες με γνωστούς συναδέλφους που είχε. Αποτέλεσμα? Ένα κλασικό neo-rap LP με τα ups και τα downs το οποίο καταφέρνει όμως να αφήσει κάποιες ελπίδες για κάτι καλύτερο από ένα νεαρό MC.
Υ.Γ.: Τα 21 κομμάτια υπάρχουν στην Deluxe Edition, άλλα απΆ ότι κατάλαβα πρόκειται για κλασική περίπτωση όπου η ενισχυμένη έκδοση θα γεμίσει περισσότερα ράφια απΆ ότι η κανονική.
Βαθμολογία: 2.5 / 5
Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Careless World», «Im Gone», «Faded», «Black Crowns», «King And Queens», «Let It Show»
Tracklist:
01. Careless World
02. Lil Homie (Feat. Pharell)
03. Muthafucka Up (Feat. Nicki Minaj)
04. Echoes Interlude
05. Do It All
06. Im Gone (Feat. Big Sean)
07. For The Fame (Feat. Chris Brown And Wynter Gordon)
08. Birdman Interlude
09. Potty Mouth (Feat. Busta Rhymes)
10. Faded (Feat. Lil Wayne)
11. Rack City
12. Black Crowns
13. Celebration (Feat. T-Pain)
14. Far Away (Feat. Chris Richardson)
15. Mystic Aka Mado Kara Mieru Interlude
16. This Is Like (Feat. Robin Thicke)
17. King And Queens (Feat. Wale And Nas)
18. Let It Show (Feat. J. Cole)
19. Love Game
20. Lay You Down (Feat. Lil Wayne)
21. Light Dreams (Feat. Marsha Ambrosius)
Πηγή:
Beat-Town.com