Σήμερα το πρωί βλέποντας βιντεάκια στον δαιδαλώδη κόσμο του διαδικτύου, οδηγήθηκα άθελα μου σε κάτι που συνειρμικά με έκανε να τρομάξω. Έπεσα λοιπόν σε ένα βίντεο που έδειχνε τον μέγιστο Ρούντολφ Νουρέγιεφ να χορεύει την "Λίμνη των Κύκνων". Και εκεί που έβλεπα τις αέρινες κινήσεις του χαρισματικού αυτού χορευτή, οι κύκνοι μετατράπηκαν αυτομάτως σε... γυναίκες που κρατούσαν ταψιά στα χέρια τους...
Αμέσως σκέφτηκα την σοφή ρήση του λαού μας που λέει "σε χόρεψε στο ταψί", κάτι που συνήθως χρησιμοποιείται για την δύναμη που ασκούν οι γυναίκες πάνω στους άντρες και κυρίως για την τυραννία που δέχονται τα αρσενικά από τα θηλυκά...
Βασικά πρέπει πρωτίστως, για να με καταλάβετε δηλαδή, να σας κάνω μια μικρή ανάλυση για τον χορό του ταψιού... Ο χορός του ταψιού δεν έχει έννοια κυριολεκτική. Δεν παίρνει δηλαδή μια γυναίκα ένα ταψί, βάζει τον άντρα μέσα και του λέει "σκάσε και χόρευε..."
Όχι, δεν γίνεται έτσι. Έχετε τις γυναίκες για χαζές? Πρέπει να ξέρετε πως επειδή τα πάντα είναι εικόνα, αν κάνανε κάτι τέτοιο τα αγαπημένα μας θηλυκά μόνο χασούρα θα είχαν...
Ο χορός του ταψιού λοιπόν είναι μια κατάσταση ταξικού ντελίριου και συγχρόνως η αιώνια πάλη μεταξύ γυναίκας και άντρα. Επίσης δεν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος που "χορεύεται" αυτός ο χορός.
Μπορείτε λοιπόν να βάλετε στο μυαλό σας ότι τραβάει η ψυχή σας... Από τσάμικο, μέχρι ζειμπέκικο και από μπλούζ μέχρι ντίσκο... Άλλωστε ο καλός ο χορευτής όλα τα χορεύει...
Κάτι άλλο που πρέπει να λάβουμε υπόψη μας είναι πως ο χορός του ταψιού εχει και... παιδιά! Ποια είναι αυτά? Εύκολο. Το "δυό πόδια σε ένα παπούτσι", το "σε έβαλε στο βρακί της", το "σε σέρνει από τη μύτη" και πάει λέγοντας. Τελικά αυτό το παλιοσύστημα όσο και αν θέλουν οι γυναίκες να το χαρακτηρίζουν φαλλοκρατικό νομίζω πως έχει έντονο το στοιχείο της μητριαρχίας!
Δε μπορώ να καταλάβω τους άντρες που η γυναίκα ορίζει την ζωή τους. Και γιa να μην παρεξηγηθώ εννόω τον ορισμό με τον άσχημο τρόπο. Δεν είναι δα και ωραίο ολόκληρα γομάρια να...κρέμονται από τα χείλη μιας γυναίκας ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι η μητέρα τους, η γυναίκα τους ή η κοπέλα τους...
Τελειώνοντας, θέλω να ξεκαθαρίσω για άλλη μια φορά (θεέ μου τι αγωνία και αυτή...είδατε τι κάνετε βρε θεότρελα θηλυκά...) πως θεωρώ τις γυναίκες την βάση στην δημιουργία μιας σωστής οικογένειας, το στήριγμα στις δύσκολες στιγμές ενός άντρα, αλλά συγχρόνως και την καταστροφή του. Ο τρόπος χειραγώγησης των αντρών που χρησιμοποιούν οι γυναίκες είναι βασισμένος σε... αθέμιτα μέσα.
Ξέρουν να χαλιναγωγούν κομψά, αόρατα και κυρίως άκοπα... Λίγο νάζι, λίγο μπούτι, λίγο νιαούρισμα, αρκεί για να μετατρέψει το λύκο σε αρνάκι. Δυστυχώς για μας κύριοι, όλοι κρύβουμε έναν Νουρέγιεφ μέσα μας...
Tου Μάκη Δελ από το ιστολόγιο του My Way
