Iggy Pop & the Stooges

Είναι η μπάντα που άλλαξε ριζικά την underground σκηνή κι υπήρξε μούσα για δεκάδες συγκροτήματα και καλλιτέχνες που ακολούθησαν. Δυναμίτισε το πλήθος, απάλλαξε το rock από τις γνωστές μέχρι τότε φόρμες του, ανέτρεψε κάθε σύμβαση σε ό,τι αφορά το σκηνικό performance, προκάλεσε θόρυβο γύρω από το όνομά της και ανέδειξε ένα κορυφαίο σύμβολο της ποπ κουλτούρας. Ο λόγος για τους Stooges, το κουαρτέτο από το Ντιτρόιτ των Η.Π.Α., και φυσικά την ηγετική φυσιογνωμία της μπάντας, τον θρυλικό Iggy Pop.

Ερχονται στη Ελλάδα, στις 6 Ιουλίου..

Σχηματίστηκαν το 1967, όταν ο James Ostenberg (αυτό είναι το πραγματικό όνομα του Iggy) παρακολούθησε μια συναυλία των Doors στο Σικάγο. Ο ίδιος είχε ήδη πάρει μια μικρή γεύση από την έξαψη του rock, συμμετέχοντας σε γκρουπ όπως οι Prime Movers και οι Iguanas. Τον πρώτο χρόνο, οι Stooges - ή Psychedelic Stooges, όπως ονομάζονταν για κάποιο διάστημα - τον πέρασαν κυριολεκτικά στο δρόμο. Σάρωσαν ολόκληρες τις Κεντροδυτικές Η.Π.Α. σε μια σειρά από gigs που τους καθιέρωσαν ως την πιο άγρια και πρωτόγονη underground μπάντα της εποχής.

Ο Iggy, με την παράδοξη και εκκεντρική συμπεριφορά του στη σκηνή, είχε ήδη αρχίσει να δημιουργεί τον προσωπικό του μύθο. Εμφανιζόταν γυμνός από τη μέση και πάνω, πασάλειβε το σώμα του με φυστικοβούτυρο, αίμα και ωμό κρέας, κοβόταν με γυαλί και μετά βουτούσε, εκστασιασμένος, ανάμεσα στο πλήθος. Οσο μεγαλύτερη απέχθεια ένιωθε η μάζα για την προκλητική συμπεριφορά του, τόσο μεγαλύτερος γινόταν ο πυρήνας των φανατικών οπαδών του γκρουπ που έμοιαζε να έχει ξεπηδήσει από τους χειρότερους εφιάλτες των μικροαστών και των media που αυτοί ήλεγχαν.

Ηταν το 1968, όταν ένας κυνηγός ταλέντων της Electra πέρασε την πόρτα ενός club στο Ντιτρόιτ για να συναντήσει τους MC5 κι έφυγε το ίδιο βράδυ έχοντας υπογράψει συμβόλαιο και με το σχήμα που άνοιγε τη συναυλία, τους Stooges…

Ένα χρόνο μετά, το 1969, κυκλοφόρησε το ομότιτλο πρώτο άλμπουμ της μπάντας, σε παραγωγή του John Cale, και σε αντίθεση με ό,τι θα φανταζόταν κανείς σήμερα, πούλησε ελάχιστες κόπιες. Πριν καν κυκλοφορήσει το δεύτερο άλμπουμ της μπάντας, ο Iggy, τα αδέλφια Ron (κιθάρα) και Scott Asheton (ντραμς) και ο Dave Alexander (μπάσο) παραδίνονταν όλο και περισσότερο στις διάφορες εξαρτήσεις τους από το αλκοόλ και τη χημεία, με το γκρουπ να αδυνατεί να ολοκληρώσει το απλούστερο ακόρντο, και τις συναυλίες τους να θυμίζουν παρωδία.

Το 1970, κυκλοφορεί τελικά και το δεύτερο άλμπουμ, με τίτλο “Fun House”, ένα κρεσέντο avant-garde θορύβου, συγκεντρώνοντας σωρεία από αρνητικές κριτικές, με πωλήσεις ακόμη χαμηλότερες από το “The Stooges”. Ο Iggy έχει πλέον βουτήξει με όλη του την ύπαρξη στην ηρωίνη, ωστόσο προσπαθεί να διασώσει το συγκρότημα. Μετά την αποχώρηση του μπασίστα Dave Alexander, τη θέση του παίρνει ο Ron Asheton, και στη σύνθεση της μπάντας προστίθεται ο κιθαρίστας James Williamson, σε μια προσπάθεια αναγέννησης των Stooges και του ήχου τους. Από αυτή τη σύνθεση προκύπτουν μια σειρά από ντέμο, τα οποία δεν πετυχαίνουν να εξασφαλίσουν νέο δισκογραφικό συμβόλαιο.

Στις αρχές του 1972, ωστόσο, μια μοιραία συνάντηση θα αλλάξει τα πράγματα. O Iggy γνωρίζει τον David Bowie, με τον δεύτερο να βρίσκεται εκείνη την εποχή στο απόγειο της δόξας του, και την περσόνα του Ziggy Stardust να προκαλεί μαζική υστερία. Ο Bowie αποφασίζει να αναλάβει προσωπικά τους Stooges. Ένα χρόνο μετά, το 1973, κυκλοφορεί το τρίτο άλμπουμ της μπάντας, “Raw Power”, σε παραγωγή του Bowie. Το Raw Power αποθεώνεται από τον Τύπο, και οι Stooges αποκτούν μάνατζερ και νέο συμβόλαιο με την Columbia. Ωστόσο, και πάλι αντίθετα από αυτό που θα περίμενε κανείς σήμερα, ούτε αυτό το άλμπουμ θα καταφέρει σημαντικές πωλήσεις, οδηγώντας τελικά τους Stooges σε διάλυση.

Πρόκειται παρ’ όλα αυτά, για το άλμπουμ που αποτέλεσε το εναρκτήριο λάκτισμα για το ξέσπασμα του punk, αν και πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι η εναλλακτική πρόταση του Bowie στοίχισε στην μπάντα την απώλεια της δύναμής της, του αυθεντικά πρωτόγονου θορύβου που χαρακτήριζε τον ήχο της.

Ο Iggy και ο Bowie γίνονται αυτοκόλλητοι, γεγονός που ενέπνευσε διάφορα σενάρια, ανάμεσα σε αυτά και της κινηματογραφικής ταινίας “Velvet Goldmine”, σε σκηνοθεσία του Todd Heynes, όπου οι δύο τους παρουσιάζονται ως παθιασμένοι εραστές. Αναμφισβήτητος καρπός αυτής της συνύπαρξης είναι πάντως το ότι ο Iggy κατάφερε τελικά να ξεφύγει από την ηρωίνη και να ξεκινήσει σόλο καριέρα, κυκλοφορώντας το 1977, πάντα με την καθοδήγηση και υποστήριξη του Bowie, τα δύο προσωπικά του άλμπουμ, “The Idiot” και “Lust for Life”. Παράλληλα, οι αδελφοί Asheton σχημάτισαν του New Order, που διαλύθηκαν σχεδόν αμέσως, με τον Ron να καταλήγει στους Destroy All Monsters.

Προς τα τέλη των seventies, οι δρόμοι του Iggy και του Bowie χωρίζουν οριστικά, και ο Iggy αρχίζει να εμφανίζεται μαζί με τον James Williamson, σε συναυλίες και μικρές περιοδείες. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο μουσικός Τύπος της εποχής έχει πλέον ανακαλύψει τη δύναμη των Stooges, ενώ δεκάδες μπάντες του εναλλακτικού rock εμπνέονται πλέον από τον ακατέργαστο θόρυβο και την ένταση των Stooges, για να διαγράψουν τη δική τους τροχιά. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Sonic Youth αλλά και οι Mudhoney, γκρουπ που όχι απλώς βασίστηκαν στους Stooges, αλλά τόλμησαν να τον ερμηνεύσουν και να τον εξελίξουν με τέτοιο τρόπο, ώστε πλέον να αποτελεί αναπόσπαστο κεφάλαιο της ιστορίας του rock’n’roll.

Μετά από πολλά χρόνια απουσίας και σιωπής, με τη μπάντα να επιβιώνει στις συνειδήσεις των οπαδών της, αποκλειστικά μέσω bootleg κυκλοφοριών ή re-releases από συναυλίες και ντέμο, η είδηση έσκασε σαν βόμβα… Το 2003, σαράντα περίπου χρόνια μετά την ίδρυση των Stooges, ο Iggy Pop πήρε την πρωτοβουλία να ξαναενώσει την ιστορική μπάντα, ζητώντας από τους αδελφούς Asheton να παίξουν σε 4 από τα κομμάτια του νέου του άλμπουμ με τίτλο “Skull Ring”, που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά. Την ηχογράφηση διαδέχθηκε μια μίνι περιοδεία, που έγινε παντού δεκτή με ντελιριώδη ενθουσιασμό, αποδεικνύοντας τη δύναμη των Stooges. Στη θέση του Dave Alexander, που έφυγε από τη ζωή λίγα χρόνια μετά την αποχώρησή του από τη μπάντα, μπάσο έπαιζε ο Mike Watt. Το σετ της συναυλίας ήταν σχεδόν αποκλειστικά βασισμένο σε υλικό από τα άλμπουμ “The Stooges” και “Fun House”.