Διέρρευσε στο διαδίκτυο η σκηνή που ο Κιμ Γιονγκ Ουν πέφτει νεκρός στην ταινία «The Interview», της οποίας η πρεμιέρα ακυρώθηκε μετά τις συνεχείς απειλές από χάκερ. Η ομάδα χάκερ «Guardians of Peace» διέρρευσε ευαίσθητα δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων μισθών και e-mail, αφού «έκλεψαν» δεδομένα τουλάχιστον 100 terabytes από τη Sony Pictures.
Στην επίμαχη σκηνή ο Κιμ Γιονγκ Ουν τον οποίο ενσαρκώνει ο αμερικανός ηθοποιός Ράνταλ Παρκ σκοτώνεται μετά από έκρηξη, όταν βλήμα χτυπά το ελικόπτερό του, ενώ ακούγεται σε αργή διασκευή το τραγούδι Firework της Κέιτι Πέρι.
Περισσότερα για την ταινία "The Interview"
Τις τελευταίες εβδομάδες η ερώτηση για το αν ο δικτάτορας της Βόρειας Κορέας, Κιμ Γιονγκ Ουν έχει αίσθηση του χιούμρ ή όχι μοιάζει να έχει απαντηθεί με πλήρη σαφήνεια. Το αστείο που φαίνεται να μην έχει φέρει το παραμικρό μειδίαμα από του «Απομονωμένου Βασιλείου» είναι η ταινία των Τζέιμς Φράνκο και Σεθ Ρότζεν «The Interview». Η κωμωδία αναφέρεται σε έναν δημοσιογράφο ταμπλόιντ τηλεοπτικής εκπομπής και τον παραγωγό του οι οποίοι έχουν επιστρατευθεί από τη CIA για να δολοφονήσουν τον βορειοκορεάτη ηγέτη, τον οποίο ενσαρκώνει ο αμερικανο-κορεάτης Ράνταλ Παρκ.
Οι πρώτες ενδείξεις της δυσαρέσκειας της Βόρειας Κορέας για την ταινία που σκηνοθετεί ο Έβαν Γκόλντμπεργκ, ήρθαν δύο εβδομάδες μετά την προβολή του τρέιλερ στο διαδίκτυο, στις 11 Ιουνίου. Ο υπουργός Εξωτερικών της Βόρειας Κορέας έγραψε επιστολή προς το Λευκό Οίκο καταγγέλλοντας την ταινία ως τρομοκρατία και «πράξη πολέμου», μία κατηγορία την οποία κλιμάκωσαν με διάβημα προς τον ΟΗΕ αργότερα τον ίδιο μήνα.
«Εάν οι αμερικανική κυβέρνηση επιτρέψει την προβολή αυτής της ταινίας θα υποστεί και τις συνέπειες. Αυτοί οι εγκληματίες που χλευάζουν τον ηγέτη μας και διαπράττουν εγκλήματα κατά του λαού μας θα τιμωρηθούν όπως προβλέπει ο νόμος, όπου κι αν κρυφτούν στη Γη», είχε αναφέρει ο εκπρόσωπος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας.
Ο διανομέας της ταινίας, Columbia Pictures, θα πρέπει να έτριβαν τα χέρια τους για το κύμα δημοσιότητας που θα ξεσήκωνε η παραγωγή εν όψει της πρεμιέρας της στις 25 Δεκεμβρίου. Ωστόσο, η αναποδιά «έσκασε» στα τέλη Νοέμβρη, όταν η Sony, στην οποία ανήκει η Columbia, έγινε στόχος χάκερ και πλήθος ευαίσθητων πληροφοριών διέρρευσαν σε μία προφανή αν και ανεπιβεβαίωτη ακόμη ενέργεια της Βόρειας Κορέας. Τα πάντα, από τους μισθούς των Φράνκο και Ρότζεν μέχρι και τα προσωπικά στοιχεία των 47.000 εργαζομένων της εταιρείας διέρρευσαν με την απειλή ότι «θα ακολουθήσουν κι άλλες διαρροές», αν η ταινία προβληθεί.
Κι ενώ η έρευνα συνεχίζεται για το αν η Βόρεια Κορέα εξαπέλυσε αυτήν την κυβερνοεπίθεση στα διάσημα χολιγουντιανά στούντιο ή όχι, εγείρεται το ερώτημα τι είναι αυτό που ώθησε τη χώρα να προχωρήσει σε μία τέτοια θερμοκέφαλη και επιθετική ενέργεια.
Στο ίδιο έργο θεατές
Το «Interview» δεν είναι η πρώτη περίπτωση χολιγουντιανής παραγωγής που χρησιμοποιεί το αινιγματικό κομμουνιστικό κράτος ως βασικό της θέμα. Τα τρία προηγούμενα χρόνια είχαμε δει βορειοκορεάτες να καταλαμβάνουν τον Λευκό Οίκο σε τρομοκρατική επίθση Olympus Has Fallen (2013) και να ανατρέψουν ολόκληρες τις ΗΠΑ στο Red Dawn (2012). Η Βόρεια Κορέα ως κράτος - δεξαμενή απατεώνων υπήρξε σημείο χολιγουντιανής αναφοράς και πιο πριν. Η Touchstone την έφερε νωρίς στο προσκήνιο, το 1988 με την περιπέτεια «Η διάσωση», η οποία αναφέρεται σε μία στρατιωτική ομάδα που αναλαμβάνει αποστολή στη Βόρεια Κορέα για να σώσουν τους πατέρες τους που είχαν συλληφθεί. Αν και είχε προβληθεί σε μία εποχή που αν και λίγα ήταν γνωστά για τη χώρα, προκάλεσε ωστόσο σάλο στην ίδια την Β.Κορέα.
Η κινηματογραφική παρωδία της βορειοκορεατικής δυναστείας ξέφυγε λίγο περισσότερο από ένα απλό ξεφύσημα δυσαρέσκειας, παρόλα αυτά. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Β.Κορέα αντιδρά σε αμερικανική ταινία. Ο πατέρας του Κιμ Γιονγκ Ουν, Κιμ Γιονγκ Ιλ είχε γίνει έξαλλος με το Team America: World Police» των Τρέι Πάρκερ και Ματ Στόουν, όπου απεικονιζόταν σαν ψυχοπαθής μαριονέτα. Αλλά η μόνη διπλωματική συνέπεια της ταινίας ήταν το αίτημα για ακύρωση των προβολών στην Τσεχία. Οι Πάρκερ και Στόουν θα πρέπει να κάνουν το σταυρό τους, την ώρα που Ρόγκεν και Φράνκο αναρωτιούνται τι μπορεί να αποκαλυφθεί για αυτούς στη συνέχεια.
Πολύ περισσότερο από τις ΗΠΑ, είναι οι γείτονες της Β.Κορέας που έχουν εμμονή με το κομμουνιστικό καθεστώς. Από τη στιγμή που η Νότια Κορέα εισήλθε σε νέα εποχή με τον εμπορικό κινηματογράφο της στα τέλη της δεκαετίας του 90, οι σκηνοθέτες που πραγματικά πήγαν μπροστά ήταν αυτοί που χρησιμοποίησαν το φόβο του Βορρά ως θέμα τους. Το «Shiri» (1999) ήταν μία στυλ-Χονγκ Κονγκ ταινία δράσης που αποτύπωνε τις αγωνίες της Νότιας Κορέας ότι βορειοκορεάτες κατάσκοποι θα μπορούσαν να ζουν και να δρουν ανάμεσά τους. Με νωπές τις μνήμες από την είδηση για τις απόπειρες δολοφονίας του νοτιοκορεάτη προέδρου Τσουν Ντου-χουάν, το ύφος του «Shiri» το οδήγησε στο να γίνει η πιο επικερδής εγχώρια ταινία όλων των εποχών και να τροφοδοτήσει τους φόβους ότι οι δυνάμεις της Β.Κορέας θα είναι έτοιμες για επίθεση οποιαδήποτε στιγμή.
Επίσης, το ζήτημα της επανένωσης της Κορέας αποδείχθηκε επίσης ελκυστική για τον σκηνοθέτη Παρκ Τσαν Γουκ, ο οποίος στην ταινία του JSA (2000) εξερευνεί τις εντάσεις μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.
Η άλλη άποψη
Καθώς οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα εστιάζουν τις κάμερές τους στη Βόρεια Κορέα σε αναζήτηση δράματος και κωμωδίας, αξίζει να σκεφτεί κανείς πώς η Πιονγκγιάνγκ βλέπει τον εαυτό της και τον έξω κόσμο μέσω των δικών της ταινιών.
Πριν από το θάνατο του το 2011, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ είχε πιθανότητα τη μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή ταινιών στον κόσμο. Ήταν επίσης παραγωγός ταινιών βασιζόμενος στην προώθηση της νοτιοκορεατικής δραματικής τέχνης σε νέα επίπεδα για να εντυπωσιάσει τον πατέρα του, Κιμ Ιλ Σουνγκ. Για να το καταφέρει ο Κιμ Γιονγκ Ιλ έγραψε ένα βιβλίο για την κινηματογραφία, έστειλε τεχνικούς στο εξωτερικό -σε φιλικά προσκείμενες κομμουνιστικές χώρες- για να αναπτύξουν τις ικανότητές τους και επίσης το πήγε και ένα βήμα παραπέρα με την απαγωγή εξέχοντος σκηνοθέτη από τη Νότια Κορέα, τον οποίο ανάγκασε να σκηνοθετήσει ταινίες στη Β. Κορέα.
Όπου οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα έχουν έναν αριθμό ηθοποιών που εθνοτικά ταιριάζουν για να παίξουν βορειοκορεάτες, ο Βορειοκορεάτες έπρεπε να καταφύγουν σε Αμερικανούς που έιχαν συλληφθεί στην προσπάθειά τους να διαφύγουν, προκειμένου να παίξουν τους αμερικανούς στις ταινίες τους.
Το 1962 οι Τζέιμς Τζόζεφ Ντρέσνοκ και Τσάρλς Τζένκις πίστευαν ότι μπορούσαν να αποφύγουν να υπηρετήσουν θητεία στη Νότια Κορέα αν διέφευγαν στο βορρά. Αντίθετα, «έπεσαν» στα καπρίτσια των κομμουνιστικών δυνάμεων και, μαζί με άλλες υπηρετικές εργασίες, βρέθηκαν να παίζουν διάφορους ρόλους ξένων σε ταινίες όπως το «Από τις 9 το πρωί ως τις 9 το βράδυ» και το «Nation of Destiny».
Με προσθετικές μύτες και γελοιότητες μέθης οι Δυτικοί παρουσιάζονται με όχι και τόσο κολακευτικό πρόσωπο. Αλλά στα «σινε..φρίκουλα» κοινά της Βόρειας Κορέας, δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ οθόνης και πραγματικότητας.
Ετσι, ίσως η αντίδραση στο «The Interview» πραγματικά είναι μία έκφραση φόβου από τις βορειοκορεατικές Αρχές, που πιστεύουν ότι όλο και περισσότερες εξωτερικές επιρροές θα φτάσουν στη χώρα με τη μορφή DVD, ραδιοφωνικών μεταδόσεων, ακόμη και μέσω σημάτων κινητών τηλεφώνων, η εικόνα του «τέλειου κράτους» θα αρχίσει να διαβρώνεται. Και από τότε που το «Interview» προσπαθεί να σκιαγραφήσει τον Κιμ Γιονγκ Ουν και τη δυναστεία του ως επιρρεπή σε λάθη, αυτό είναι κάτι που θα αξίζει να το πολεμήσουν με κάθε τρόπο.
Πηγή: Εθνος, BBC
