Τεράστια διάκριση για τον Έλληνα σκηνοθέτη, Γιώργο Λάνθιμο, ο οποίος σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη συγκινησιακά τελετής απονομής που ολοκλήρωσε χθες βράδυ τη φετινή διαδρομή του 68ου Φεστιβάλ Κανών, με βραβεία πολιτικοκοινωνικού χαρακτήρα, ο Λάνθιμος παρέλαβε από τη Λετίσια Κάστα το Βραβείο της Επιτροπής για το «The Lobster», την πρώτη του αγγλόφωνη παραγωγή.
Σεμνός και χαρούμενος στη σκηνή του Palais de Festival, ο Ελληνας σκηνοθέτης -ο πρώτος που βραβεύεται για τη συμμετοχή του στο διαγωνιστικό των Κανών μετά τον Θόδωρο Αγγελόπουλο, ο οποίος τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα το 1998 για το «Μια αιωνιότητα και μια μέρα»- ευχαρίστησε στα Αγγλικά τον συνεργάτη και συνσεναριογράφο του Ευθύμη Φιλίππου (χωρίς τον οποίο δεν θα μπορούσε να κάνει την ταινία), αλλά και τους συντελεστές του φιλμ, τους συμπαραγωγούς και τους ηθοποιούς του «που κατάλαβαν το όραμά του».
«Πριν από λίγες μέρες είχαμε τη χαρά και την τιμή να χειροκροτήσουμε μαζί με όλο τον κινηματογραφικό κόσμο της Ευρώπης τον Κώστα Γαβρά, που τιμήθηκε από το Φεστιβάλ των Κανών. Σήμερα χειροκροτούμε ακόμα έναν διεθνή Ελληνα σκηνοθέτη, της νέας γενιάς, που απέσπασε ένα από τα σημαντικότερα βραβεία του φετινού Φεστιβάλ. Εύγε στον Γιώργο Λάνθιμο!» δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης και πρόσθεσε μεταξύ άλλων: «Είναι πολύ ωραίο για να είναι τυχαίο: Στο πρόσωπο του Γιώργου Λάνθιμου χαιρετίζουμε έναν προικισμένο καλλιτέχνη με σύγχρονη και προπάντων προσωπική δημιουργική γραφή, ο οποίος άνοιξε τα φτερά του στην Ελλάδα και ήδη πετάει στον κόσμο. Η χώρα μας είναι παρούσα στην Ευρώπη του Πολιτισμού, στην πιο αυθεντική, στην ανθρωπιστική εκδοχή της Ευρώπης».
Συμπαραγωγή Ελλάδας, Βρετανίας, Ιρλανδίας, Γαλλίας και Ολλανδίας, ο ομιλών για την αγάπη μέσα στους αβάσταχτους κανόνες ενός δυστοπικού μέλλοντος «Αστακός», όπου όποιος δεν βρίσκει το ταίρι του μεταμορφώνεται σε ένα ζώο της επιλογής του, πήγε στην Κυανή Ακτή στοχεύοντας εξαρχής σε βραβεία (η πλειονότητα των γαλλικών, αμερικανικών και αγγλικών εντύπων συμφωνούσαν στα προγνωστικά τους σε μια διάκριση). Το βραβείο που κέρδισε, τέταρτο κατά σειρά στις βασικές βραβεύσεις του διαγωνιστικού τμήματος,έχει δοθεί στο παρελθόν σε πρωτοπόρους σκηνοθέτες όπως ο Ζαν Λικ Γκοντάρ («Ο χαιρετισμός στη γλώσσα»), ο Κώστας Γαβράς («Ζ») και ο Μικελάντζελο Αντονιόνι («Η περιπέτεια»).
Αν κάτι δεν είχε ακριβώς προβλεφθεί ήταν ο Χρυσός Φοίνικας. Νικητής του ακριβοθώρητου βραβείου του Φεστιβάλ για το «Dheepan» που αφηγείται την ιστορία ενός πολεμιστή από τη Σρι Λάνκα, ο οποίος διαφεύγει στο Παρίσι σε αναζήτηση μιας άλλης ζωής, ο Γάλλος σκηνοθέτης Ζακ Οντιάρ ήταν μάλλον η επιλογή-έκπληξη των δύο προέδρων της κριτικής επιτροπής Τζόελ και Ιθαν Κοέν, οι οποίοι τον έστεψαν «βασιλιά» έξι χρόνια αφότου είχε κερδίσει το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής για τον «Προφήτη». «Το να πάρω ένα βραβείο από τους αδελφούς Κοέν είναι κάτι το εκπληκτικό» είπε ο σκηνοθέτης αφιερώνοντας τη σπουδαία διάκρισή του στον πατέρα του.
Για τον φετινό Χρυσό Φοίνικα ακούγονταν ως φαβορί το αμερικανικό λεσβιακό δράμα «Carol» του Τοντ Χέινς, η ταϊβανέζικη πολεμική περιπέτεια «Assassin» του Χου Χσιάο-Χσιέν, το ριζοσπαστικό ως προς την κινηματογραφική του φόρμα «Ο γιος του Σαούλ» του Ούγγρου Λάζλο Νέμες αλλά και το γαλλικό δράμα για την οικονομική κρίση «Ο νόμος της αγοράς» του Στεφάν Μπριζέ. Τελικά, το «Carol» πήρε βραβείο γυναικείας ερμηνείας εξ ημισείας για την ερμηνεία της Ρούνι Μάρα (και όχι για την εκθειασμένη Κέιτ Μπλάνσετ), που δεν ήταν στις Κάνες για να το παραλάβει. Η Αμερικανίδα μοιράστηκε το βραβείο της με τη Γαλλίδα Εμανουέλ Μπερκό (η οποία άνοιξε το Φεστιβάλ ως σκηνοθέτιδα με το «Κεφάλι ψηλά») για το «Ο βασιλιάς μου» της Μαϊγουέν.
Η συγκινητική στα όρια των δακρύων ομιλία της Μπερκό ήταν σε απόλυτη αντιστοιχία με τον συγκινητικό λόγο του Βενσάν Λεντόν, που τιμήθηκε με το βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας -από τις δυνατότερες που καταγράφηκαν στο φετινό Γεστιβάλ της Κυανής Ακτής- στον ρόλο του υπαλλήλου ενός εργοστασίου που απολύεται.
Συγκίνηση διάχυτη και για όλη την ομάδα του «Γιου του Σαούλ», που πήρε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής. Ο νεοεμφανιζόμενος Ούγγρος Λάζλο Νέμες έκανε τις Κάνες να τον συζητούν σοκάροντας με την ιστορία ενός αιχμαλώτου του Αουσβιτς που προσπαθεί να σώσει από τις φλόγες το άψυχο σώμα ενός παιδιού που θεωρεί ότι είναι του δικού του. Από την άλλη, ο Ασιάτης Χου Χσιάο-Χσιέν, βετεράνος του Φεστιβάλ, τιμήθηκε με το βραβείο Σκηνοθεσίας για το «Assassin», έχοντας κερδίσει στο παρελθόν το Βραβείο της Επιτροπής για τον «Μάστορα του Κουκλοθεάτρου» (1993).
Το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου (διάκριση με την οποία φλέρταρε έντονα ο «Αστακός» σε πολλές λίστες προγνωστικών) δόθηκε στο «Chronic» του Μεξικανού Μισέλ Φράνκο, που ξεδιπλώνει την ιστορία ενός νοσοκόμου (Τιμ Ροθ) ο οποίος αφοσιώνεται σε ετοιμοθάνατους ασθενείς, ενώ η Χρυσή Κάμερα πήγε στο «La tierra y la sombra» του Σεσάρ Ασεβέδο (από την Εβδομάδα Κριτικής) και ο Χρυσός Φοίνικας Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας στο «Waves ’98» του Ελί Νταγκέρ.
Ο επίλογος του 68ου Φεστιβάλ Κανών γράφτηκε με τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα να απονέμεται για πρώτη φορά σε μια γυναίκα σκηνοθέτιδα, την Ανιές Βαρντά, που αφιέρωσε το βραβείο της «σε όλους τους εφευρετικούς σκηνοθέτες». Η αυλαία έπεσε με την προβολή του οικολογικού ντοκιμαντέρ «Ice and the sky» του Λικ Ζακέ.
Οι νικητές στη γαλλική Ριβιέρα
Χρυσός Φοίνικας
«Dheepan» του Ζακ Οντιάρ
Μεγάλο βραβείο της επιτροπής
«Ο γιος του Σαούλ» του Λάζλο Νέμες
Βραβείο σκηνοθεσίας
Χου Χσιάο-Χσιέν για το «Assassin»
Βραβείο της επιτροπής
«The lobster» του Γιώργου Λάνθιμου
Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου
Μισέλ Φράνκο για το «Chronic»
Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας
Βενσάν Λιντόν για το «Ο Νόμος της Αγοράς»
Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας
Εξ ημισείας στη Ρούνι Μάρα για το «Carol» και την Εμανουέλ Μπερκό (φωτογραφία) για το «Ο βασιλιάς μου»
Χρυσή Κάμερα
«La tierra y la sombra» του Σεζάρ Ασεβέδο
Χρυσός Φοίνικας Μικρού Μήκους Ταινίας
«Waves ’98» του Ελί Νταγκέ
Βραβείο Fipresci Διαγωνιστικό Τμήμα
«O γιος του Σαούλ» του Λάζλο Νέμες
Βραβείο Fipresci Ενα κάποιο βλέμμα
«Masaan» του Νιράτζ Γκεϊουάν
Βραβείο Fipresci Εβδομάδα Κριτικής
«Paulina» του Σαντιάγο Μίτρε
Βραβείο Οικουμενικής Επιτροπής
«Mia madre» του Νάνι Μορέτι (Ειδική μνεία στα «La Loi du Marche» του Στεφάν Μπριζέ» και «Taklub» του Μπριγιάντε Μεντόζα)
Queer palm
«Carol» του Τοντ Χέινς (Ειδική μνεία στο «The lobster» του Γιώργου Λάνθιμου)
