...'H πώς η κινηματογραφική βιομηχανία "δημιουργεί" & "αφηγείται" την ιστορία...
O κινηματογράφος πέρα απο τον πολύτιμο ψυχαγωγικό ρόλο που διαδραμάτισε και διαδραματίζει στην πορεία της ιστορίας, κατά καιρούς ανέλαβε και με ιδιαίτερη επιτυχία να διαδραματίσει τον ρόλο εκείνο του προπαγανδιστή.
Σε μια εποχή μάλιστα που το «ψυχρό» επικοινωνιακό μέσο του ραδιοφώνου άρχισε να αντιμετωπίζει το νέο «θερμό» επικοινωνιακό μέσο της τηλεόρασης και του κινηματογράφου οι ανά τον κόσμο προπαγανδιστές βρήκαν πολύτιμο σύμμαχο στο έργο τους.
Έτσι, είτε πρόκειται για τον 1ο Παγκόσμιο πόλεμο, είτε τον 2ο, είτε τους εμφύλιους πολέμους ανά τον κόσμο είτε σύγχρονες πολεμικές σπαράξεις αλλά ακόμη για μεμονωμένα ιστορικά περιστατικά, τόσο τα σύγχρονα κινηματογραφικά studios & παραγωγοί όσο και εκείνα τα τηλεοπτικά δίκτυα, χρησιμοποιούν το «μέσο» προς επίτευξη σκοπών όχι πάντοτε «ξεκαθαρισμένων», «ανιδιοτελών» και «ευγενών».
Δεν είμαι ειδικός στο να απαριθμήσω όλες τις ταινίες εκείνες που ανέλαβαν το «ρόλο» αυτό ωστόσο ξεκινώντας απο παλαιότερες ταινίες όπως «Triumph of the Will» μέχρι σύγχρονες όπως «Enemy at the Gates», «Pearl Harbor», «We were soldiers», «Υποβρύχιο 571», «Τροία» και δεκάδες άλλες οι οποίες ξεκάθαρα συντείνουν στην διαμόρφωση και συντήρηση θέσεων και απόψεων γύρω από ιστορικά γεγονότα τα οποία μόνον άνθρωποι χωρίς κρίση θα μπορούσαν να εμπιστευτούν και ενστερνιστούν. Είμαι ο πρώτος που υποστηρίζει οτι μπαίνοντας στην κινηματογραφική αίθουσα προκειμένου να παρακολουθήσουμε κάποια ιστορική ταινία ή έστω κάποια ταινία με αναφορές σε ιστορικά γεγονότα πρέπει να αφήνουμε τις όποιες μας ιστορικές γνώσεις & πεποιθήσεις στο κατώφλι...
Είναι λυπηρό παρόλα αυτά το γεγονός οτι ταινίες όπως αυτές που αναφέρθηκαν σημειώνουν εισπρακτική επιτυχία τεράστια, γνωρίζουν τη δόξα μέσω της σχετικής προώθησης και αποτελούν για πολλούς σημείο αναφοράς για ιστορικά γεγονότα.
Πόσοι για παράδειγμα είναι εκείνοι που έχουν διαφορετική άποψη απο αυτή που λέει οτι η επίθεση στο Pearl Harbor ήταν εντελώς αιφνιδιαστική, απρόβλεπτη για τους Αμερικάνους και δικαιολογημένα πλέον τους έβαλε «με όλα τα δίκαια & νόμιμα μέσα» στο 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;
Πόσοι είναι εκείνοι που έχουν δεί κάτι περισσότερο πίσω απο αυτό που τους «πλασσάρεται» μέσω του Pearl Harbor και των συναφών; Πόσοι γνωρίζουν οτι η υποτιθέμενη «αιφνίδια» & «απροκάλυπτη» επίθεση στο Pearl Harbor ήταν ήδη γνωστή στους Αμερικανούς αρκετούς μήνες πριν και για αυτό το λόγο είχαν αποσύρει σταδιακά τα βαριά θωρηκτά τους απο τη ναυτική βάση; Πόσοι γνωρίζουν ότι ο ήρωας του Enemy at the Gates Vasili Zaitsev, εξαιρετικός κατά τα άλλα ελεύθερος σκοπευτής, θυσίασε τον υπασπιστή του προκειμένου να ανακαλύψει τη θέση του αντιπάλου του; Και είναι τόσο απλό να το αποδεχτεί κανείς... από τη στιγμή που η συγκεκριμένη ιστορία δεν έχει αποτυπωθεί ξανά στο κινηματογραφικό πανί, η πρώτη εντύπωση είναι αυτή που τελικά μας μένει... γίνεται πεποίθηση και δυστυχώς...γνώση. Βγήκατε ποτέ απο κάποια κινηματογραφική αίθουσα με την πεποίθηση ή έστω την αμφιβολία μέσα σας ότι κάποια πράγματα ίσως να είναι λίγο διαφορετικά απο αυτά που μαθαίνουμε στα σχολικά μας (& όχι μόνο βιβλία) και από εκείνα που με μαεστρία περίσσια μας προσφέρουν οι κινηματογραφικές βιομηχανίες ;
Αντίστοιχη είναι και η εικόνα που παρουσιάζεται από τα διεθνή κυρίως τηλεοπτικά δίκτυα σε όλες τις σύγχρονες διαμάχες που όλοι μας έχουμε παρακολουθήσει… Είδε άραγε ποτέ κανείς τα θύματα των βομβαρδισμών του Ιράκ, παρακολούθησε ποτέ κανείς τα αποτελέσματα της έκθεσης σε ουράνιο τόσο σε αμερικανούς όσο και σε όσους συμμετείχαν στον πόλεμου του Κόλπου, έμαθε ποτέ κανείς πόσα ακόμα παιδιά γεννιούνται και σήμερα που μιλάμε με καρκίνο στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι;
