Έχει πάρα πολύ καιρό να εμφανιστεί στο κοινό της Αθήνας. Διάφορες ατυχίες την είχαν θέσει εκτός μάχης για αρκετό καιρό. Ήρθε όμως η ώρα να την ξαναδούμε πάνω στην σκηνή. Η Ελένη Δήμου φοράει τα σκισμένα τζιν της, σπάει τις αλυσίδες της και μας αποκαλύπτει γιατί προτείνει...πάρτυ! Ένα πάρτυ με τις επιτυχίες της αλλά και τραγούδια ροκ, σόουλ και ρέγγε όπως αυτά του Μπομπ Μάρλευ, των Κουίν, του Στίνγκ ή της Σαντέ και του Στίβι Γουόντερ...
-Τι ακριβως είναι η νέα σας παραγωγή και γιατί την είπατε...απόδραση;
Είχα πραγματικά πολύ καιρό να παρουσιάσω μια πρόταση τέτοιου είδους. Λέγεται «απόδραση» γιατί είναι μια απόδραση από την φυλακή που μας έχουν μάθει να ζούμε. Είναι η υπενθύμιση ότι δεν ήταν αυτή η ζωή που θέλαμε. Σας το θυμίζουμε με τα τραγούδια που αγαπήσαμε. Τραγούδια ροκ, σόουλ, ρέγγε, τραγούδια που χωρίς την εικόνα που προσφέρει σήμερα η τηλεόραση, τα είχαμε κάνει σουξέ. Τα τραγουδάγαμε και ήταν μέρος της ζωής μας. Μαθαίναμε απ’έξω ακόμα και τα λόγια κι ας ήταν αγγλικά. Τα καλύτερα μας χρόνια είχαν και το δικό τους σάουντρακ. Αυτή είναι η δική μας απόδραση. Και φυσικά δεν θα μπορουσα να σκεφτώ άλλο χώρο πέρα από το Αν club. Γεμάτο αναμνήσεις, ποτισμένο με αυτούς τους ήχους...
-Και τελικά πως καταφέρατε να κάνετε αυτή την.. «Απόδραση»;
Ήταν για πολλά χρόνια στη σκέψη μου αλλά έπρεπε να βρω τους κατάλληλους ανθρώπους που θα με βοηθούσαν να κάνω αυτό που ονειρεύομουν. Ανάμεσα σε διάφορες ατυχίες που είχα στην προετοιμασία άλλων ζωντανών εμφανίσεων (πήραν φωτιά κέντρα, πέθαναν φίλοι μου συνεργάτες κ.α.) κατάλαβα ότι όλα αυτά ήθελαν να μου πουν να μην κάνω άλλα βήματα αλλά να συγκεντρωθώ σε αυτό που έλεγε η ψυχή μου. Η ιδέα είναι απλή. Ένα πάρτυ σαν αυτά που κάναμε στην εφηβεία. Με πολύ κέφι, με διάθεση και με το απαραίτητο... «ρεφενέ». Ο καθένας από την παρέα βάζει και κάτι. Και σίγουρα σε κάτι τόσο ομαδικό δεν μπορεί να μένει απ’έξω το κοινό. Ξέρεις, εδώ και αρκετό καιρό τα πράγματα είναι λίγο...μοναχικά στο τραγούδι αλλά και την διασκέδαση και νομίζω ότι καταλαβαίνουμε όλοι ότι επικρατεί μια αρκετά εγωϊστική στάση απέναντι στη ζωή. Αυτό που θέλω να καταφέρω με την παράσταση είναι απλά να θυμίσω ότι τα καλά τραγούδια και η καλή διάθεση, δηλαδή η καλή παρέα είναι λόγος απόδρασης από αυτή την εποχή που μας έχει φορτώσει με πολύ light τρόπους επικοινωνίας. Απλά είναι τα πράγματα. Όπως στις παραλίες με τις κιθάρες. Η παρέα αγαπάει κα μετά τραγουδάει...
-Που βασίζεται η επιλογή των τραγουδιών;
Σε αυτό ακριβώς το στοιχείο που σας έλεγα και πριν. Καθίσαμε με όλα τα παιδία και σκεφτήκαμε. Τι ακούγαμε σε εκείνα τα πάρτυ; Τι γράφαμε σε κασέτες και παίρναμε μαζί μας στις εκδρομές μας και τα ταξίδια? Αυτά ακριβώς θα κάτσουμε να διασκευάσουμε και να τραγουδήσουμε. Και με τον δικό μας τρόπο πάντα. Σε όσα μπορούμε και ταιριάζει βάζουμε και ελληνικούς στίχους. Για παράδειγμα είναι ένα συγκλονιστικό τραγούδι του Cat Stevens που μίλαγε στην φίλη του που είχε πεθάνει ή το Superstition του Steve Wonder. Ξέρετε ότι είναι τυφλός. Όταν είχε γράψει τον δίσκο «Μυστική ζωή των φυτών» είχε πάρει τους δημοσιογράφους, τους είχε δέσει τα μάτια και με ένα πουλμανάκι τους έκανε βόλτα και τους έβαλε να ακούσουν τα τραγούδια του δίσκου. Τους εξήγησε ότι ήθελε να καταλάβουν πως αισθάνεται όταν γράφει. Με πολύ αγάπη γι’αυτά που δεν τα βλέπει αλλά φαντάζεται ότι είναι πανέμορφα! Ωραίες ιστορίες και τραγούδια που έχουν κουβαλήσει μαζί τους τις αναμνήσεις της ζωής μας είναι λόγοι επιλογής... Να σας πω επίσης ότι χωρίς όλη την ομάδα αυτή δεν θα τα κατάφερνα. Είναι ο Γιώργος Γκικοδήμας, γνωστός από την θητεία του στους Ο.P.A., μια νέα φωνή, ο Γιάννης Σκουλάς αλλά και οι υπόλοιποι συνεργάτες. Γιάννης Στεργίου στην κιθάρα, ο Κώστας Ξηρογιάννης στο μπάσο και ο Δημήτρης Τσοπάνης στην τρομπέτα να παίξουν Queen, και Adriano Celentano. Τα κρουστά του Danny και τα τύμπανα του Kiki θα ηχήσουν ρυθμούς του Steve Wonder και του Bob Marley, ο Κάρολος Βουτσινάς παίζει στο πιάνο του Cat Stevens & Grace Jones, ο Αντώνης Σωτηρόπουλος (audiovisual program) παρουσιζει την μαγεία ενός οπτικού show ενώ την μουσική επιμέλεια και σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο εξαίρετος Doji Cocollogo.
-Και γιατί η επιλογή σας να τα δοκιμάσετε πρώτα στο κοινό και μετά να κυκλοφορήσετε σε δίσκο αυτές τις διασκευές;
Πάντα οι διασκεύες είναι δύσκολο έργο. Πολύ πιο δύσκολο από το να ερμηνεύεις καινούργια τραγούδια. Πόσο μάλλον όταν αυτά τα τραγούδια τα ξέρουμε με ξένο στίχο και μερικά θα ντυθούν με ελληνικό. Αυτό θέλει και πολύ δουλειά και πολλές δοκιμές. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει ίσως και μετά από αρκετούς μήνες. Τώρα προέχει η συμμετοχή του κόσμου σε αυτό που ετοιμάζουμε.
-Μήπως καταβάθος φοβάστε την σύγκριση με τις αυθεντικές ερμηνείες των τραγουδιών που έχουν πει ιερά τέρατα της μουσικής;
Αν φοβόμουνα δεν θα ξεκινούσα κάτι τέτοιο. Απλά αισθάνομαι αρκετή ευθύνη για να καταφέρω να μετατρέψω αυτά τα τραγούδια σε κομμάτι των αναμνήσεών μου. Να τα τραγουδήσω για παράδειγμα έτσι όπως τα έλεγα στην παρέα που μαζεύτηκε ένα καλοκαίρι στην Σαντορίνη προσθέτοντας τα χρώματα του καλύτερου ίσως ελληνικού ηλιοβασιλέματος. Γενικά βάζω στοιχεία που αποτελούν δικές μου αναμνήσεις. Με λίγα λόγια θέλω να τα τραγουδήσω σαν Ελένη, όπως εγώ τα έχω ζήσει στις παρέες ή τις μοναχικές μου ακροάσεις...
-Μετά από τόσα χρόνια ποιο πιστεύετε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας ενός τραγουδιού;
Συνήθως οι καλλιτέχνες που γεύονται απλόχερα την επιτυχία, το λεγόμενο σουξέ όταν καταλάβουν ότι δεν θα ξαναγίνει αυτο το μαγικό κόλπο και δεν θα ξανακάνουν ποτέ κάτι τέτοιο, πανικοβάλονται, αρχίζουν τις ανασφάλειες και τις σπασμωδικές κινήσεις. Εγώ όταν κατάλαβα ότι η δισκογραφία πάει να με φάει και να μου δημιουργήσει άγχος για το λεγόμενο σουξέ, τα παράτησα. Κάνω κάτι μόνο γιατί με γεμίζει. Μόνο γιατί άμα δεν το κάνω δεν θα ησυχάσω, όχι γιατί πρέπει να υπερασπιστώ το όνομά μου.
Τελικά νομίζω ότι ένα σουξέ είναι αποτέλεσμα πολλών πραγμάτων. Είναι μια μαγική στιγμή. Σαν ένα άστρο που βλέπεις να πέφτει. Δεν είναι σίγουρο πότε θα καταφέρεις να το ξαναδείς. Μπορεί μια ολόκληρη βραδιά να κοιτάζεις τον ουρανό και να μην δεις ούτε ένα. Και μπορεί να κοιτάξεις μόνο για μια στιγμή στον ουρανό και να το δεις. Όμως το θέμα δεν είναι να δεις ένα άστρο που πέφτει αλλά να χαρείς ένα άστρο που λάμπει, δυνατά, σχεδόν εκτυφλωτικά. Αυτό υποσχόμαστε σε όποιον έρθει στο Αν Club. Να θυμηθεί τραγούδια από άστρα που έλαμψαν και συνεχίζουν να λάμπουν...
*Η Ελένη Δήμου για 14 παραστάσεις στο AN Club, Σολωμού 13 – 15. Τηλέφωνο πληροφοριών και κρατήσεων 2103305057. Έναρξη 7 Οκτωβρίου στις 23.00. Είσοδος 15 Ευρώ.
