Oι Piano Magic ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 1996, ως ένα, στην κυριολεξία, οικιακό hobby του Glen Johnson και του Dick Rance. Σύντομα θέλησαν να προχωρήσουν λίγο παραπέρα από τις λιτές ηχογραφήσεις που έκαναν σ’ ένα «ταπεινό» τετρακάναλο μηχάνημα. Η βασική ιδέα αφορούσε στη δημιουργία ενός σχήματος στα πρότυπα της περίφημης «ηχητικής κολλεκτίβας» των This Mortal Coil, όπου διάφοροι μουσικοί συμμετείχαν και αποχωρούσαν κατά βούληση.
Η πρώτη κυκλοφορία του group, το 12 ίντσο «Wrong French» κατέκτησε τον τίτλο του single of the week στο Melody Maker, το Νοέμβριο του ίδιου έτους. Με το δεύτερο single «Winter Sport», το Μάρτιο του 1997, κίνησαν αρκετό ενδιαφέρον ώστε να βρεθούν να παίζουν live δίπλα σε ονόματα όπως οι Mogwai, οι Third Eye Foundation και οι Six By Seven. Τόσο το set όσο και το line up τους, ήταν διαφορετικά από βραδιά σε βραδιά. Το τρίτο single «For Engineers» κυκλοφόρησε μέσω της πιο γνωστής Warlitzer Jukebox και εξαντλήθηκε μέσα σε μία βδομάδα.
Όλ’ αυτά οδήγησαν στο ντεμπούτο album «Popular Mechanics», τον Οκτώβρη του 1997, το οποίο πήρε πολύ καλές κριτικές από το μουσικό τύπο, τόσο στη Βρετανία όσο και στο εξωτερικό. Κέρδισε μάλιστα και την προσοχή – καθώς και το πολυπόθητο airplay – στο BBC Radio One Show, την εκπομπή του αλησμόνητου John Peel. Μερικά χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα τον Ιούνιο του 2000, θα πάρουν μέρος και στις πολύ σημαντικές session ηχογραφήσεις αυτού του προγράμματος, διασκευάζοντας μάλιστα και το «Hospital» των Modern Lovers.
Ακολούθησαν δύο solo προσπάθειες του Glen Johnson που, ίσως λόγο κουρασμένος από το συνεχές πήγαιν’ έλα μελών στο συγκρότημα, βρήκε διέξοδο γράφοντας και ηχογραφώντας εντελώς μόνος το υλικό για τα «Music For Annahbird» ( Bad Jazz Records) και «Music For Rolex» (Lissy’s Records). Ο ήχος και των δύο είναι ρομαντικός, μινιμαλιστικός και εξ’ ολοκλήρου, ηλεκτρονικός.
Η συνέχεια βρήκε τους ΡΜ να περιοδεύουν στην Ευρώπη, παίζοντας με ονόματα όπως οι Low και οι Ηefner, χρησιμοποιώντας ένα εντυπωσιακό video-backdrop, όπου εικόνες από λευκά σύννεφα σε καταγάλανο ουρανό έδιναν στο κοινό την αίσθηση ότι το group παίζει στην «άκρη του κόσμου».
Το Μάη του 1999 ήρθε το δεύτερο album με τίτλο «Low Birth Weight», να δώσει και στον ήχο τους έναν πιο αιθέριο, ατμοσφαιρικό και μελαγχολικό τόνο, σε αντίθεση με τους ηλεκτρονικούς προσανατολισμούς του πρώτου album. Ως συνήθως, οι guest συμμετοχές ήταν αρκετές, κάτι το οποίο τηρήθηκε και σε μία από τις επόμενες κυκλοφορίες τους, το single «Kingfisher» (Οκτώβριος 1999) με τη Sue Tomkins των – γνωστών στο ελληνικό κοινό, λόγω του « New Town», Life Without Buildings – να κάνει τα φωνητικά.
Λίγους μήνες μετά, και συγκεκριμένα το Μάιο του 2000, βρίσκεται στα δισκοπωλεία το τρίτο lp των ΡΜ, με τίτλο «Artists’ Rifles». Στην παραγωγή βρίσκεται ο John Rivers, πολύ γνωστός από τη δουλειά του στο εκπληκτικό τέταρτο album των Dead Can Dance «The Serpent’s Egg», καθώς και στο «Forever Breathes The Lonely Word» των Felt. Η ηχογράφηση διήρκεσε μόλις 5 ημέρες και η παρουσία του Rivers συνετέλεσε ώστε το αποτέλεσμα να έχει μια πιο έντονη baroque-pop αισθητική. Αιθέριοι ύμνοι και κρυστάλλινες μελωδίες, όπως τα «No Closure», «A Return To The Sea» και «The Index», άγγιξαν το κοινό, σε βαθμό που το «Artists’ Rifles» να αναδειχθεί στο πλέον πετυχημένο album της μπάντας μέχρι και σήμερα.
Για όσους γνωρίζουν το συγκεκριμένο μουσικό χώρο, η συνέχεια ήταν αναπόφευκτη. Το αρχικό ενδιαφέρον κατέληξε σε συμβόλαιο για δύο albums, με την περίφημη βρετανική ανεξάρτητη εταιρεία 4AD, το ρεπερτόριο της οποίας αποτελούσε εξ’ αρχής κύρια πηγή έμπνευσης για τα βασικά μέλη των ΡΜ (βλ. This Mortal Coil, Dead Can Dance, Cocteau Twins).
Οι δύο κυκλοφορίες για λογαριασμό της 4AD, ήταν το soundtrack «Son De Mar» (Αύγουστος 2001), μουσική για την ομώνυμη ταινία του Ισπανού σκηνοθέτη Bigas Luna, και το τέταρτο «κανονικό» lp του συγκροτήματος, με τίτλο «Writers Without Homes», το καλοκαίρι του 2001. Χρειάστηκαν 15 μήνες για την ηχογράφησή του, πράγμα πρωτοφανές για ένα γκρουπ που συνήθιζε να έχει ως βάση της δουλειάς του, home recordings. Αυτό ήταν συνέπεια των προβλημάτων που παρουσιάστηκαν, τόσο με τον John Rivers που αρχικά ανέλαβε την κονσόλα, όσο και μ’ ένα δεύτερο παραγωγό, με τον οποίο τελικά δεν υπήρξε ταύτιση, όσον αφορά στην αντίληψη που οι ίδιοι είχαν, σχετικά με το πώς επιθυμούσαν ν’ ακούγεται το album.
Ένας, συμπαθέστατος κατά τα άλλα, απλός μηχανικός ήχου έκανε τελικά τη δουλειά, η οποία στηρίχτηκε, γι’ άλλη μια φορά, στο υλικό που τα μέλη του γκρουπ επιμελήθηκαν προσωπικά, έχοντας διαφορετικούς guests τραγουδιστές και μουσικούς να συνεισφέρουν κάθε φορά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο … επίτιμος καλεσμένος δεν ήταν άλλος από τον Simon Raymonde των Cocteau Twins, ο οποίος υπήρξε και βασικός συντελεστής στους This Mortal Coil.
O Raymonde είχε ήδη δημιουργήσει τη δική του εταιρία, Bella Union Records, αλλά βρήκε το χρόνο να παίξει πιάνο στα «Crown Of the Lost» και «The Season Is Lost», ενώ συνέθεσε τη μουσική στο «Shot Through the Fog», έχοντας σα κατεύθυνση μόνο τους στίχους του Johnson.
Στο «Writers Without Homes» συμμετέχει και η περίφημη Αγγλίδα folk τραγουδίστρια Vashti Bunyan, η οποία είχε αποσυρθεί από τη μουσική βιομηχανία μετά από την κυκλοφορία ενός και μοναδικού album με τίτλο «Just Another Diamond Day», πίσω στα 1970. Το lp κυκλοφόρησε και στις ΗΠΑ, το Νοέμβριο του 2002 και ήταν το τελευταίο που οι ΡΜ ηχογράφησαν για την 4AD, αφού η συμφωνία για δύο albums ολοκληρώθηκε. Καμία από τις δύο πλευρές δεν αντέδρασε στην επιθυμία της άλλης ν’ ακολουθήσει το δικό της δρόμο.
Εκείνος που διάλεξαν οι ΡΜ, τους οδήγησε στους κόλπους της ισπανικής ανεξάρτητης Green UFOS. Άλλωστε ήταν η υπόλοιπη Ευρώπη – ιδίως η Ισπανία – και όχι η Βρετανία, η περιοχή εκείνη που ανέδειξε το γκρουπ ως ένα «καλά κρυμμένο μυστικό», μ’ ένα ολοένα αυξανόμενο κοινό.
Έπειτα από ένα 3-Track EP, η Green UFOS κυκλοφόρησε το πέμπτο και πιο πρόσφατο album τους «Τhe Troubled Sleep of Piano Magic», στα τέλη του 2003. Μοναδική guest τούτη τη φορά, είναι η Γαλλίδα τραγουδίστρια Angele David-Guillou, με το group της οποίας (Klima), οι ΡΜ κυκλοφόρησαν ένα split single το Σεπτέμβριο του 2003.
Οι κριτικές που έλαβε η δουλειά τους για το Τhe Troubled Sleep of Piano Magic ήταν διθυραμβικές. Κραταιά έντυπα όπως το Uncut, Modjo & Independent είχαν μόνο κολακευτικά λόγια να πουν, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως το album ακούγεται σα να «προέρχεται από ένα παράλληλο σύμπαν, όπου οι Τhis Mortal Coil και οι Durutti Column καθορίζουν τους τόνους». Μία συλλογή από γλυκόπικρα, μελαγχολικά, όμορφα και ατμοσφαιρικά τραγούδια, που δίνουν μία διαφορετική, πιο ήρεμη και χαμηλότονη χροιά στη βρετανική ανεξάρτητη σκηνή.
Η πλέον πρόσφατη κυκλοφορία του group είναι το ΕΡ «Saint Marie» (Ιούνιος 2004), στο οποίο συμμετέχει και πάλι η Vashti Bunyan στα φωνητικά, μαζί με τον Alan Sparhawk από τους περίφημους Low και τον Ben Ayres των Cornershop, ονόματα που από μόνα τους αποτελούν απόδειξη της αυξανόμενης φήμης τους στα μουσικά πράγματα παγκοσμίως.
Από τους ΡΜ έχουν περάσει, κατά καιρούς, περισσότεροι από 60(!!) μουσικοί, έχουν κυκλοφορήσει πέντε studio albums και μία διπλή συλλογή, καθώς και πληθώρα singles. Έχουν αντέξει όλες αυτές τις μεταβολές της σύνθεσής τους μέσα στο χρόνο και η διάρκειά τους, τελικά, έχει αποδειχτεί μεγαλύτερη από την αντίστοιχη ορισμένων εταιρειών για λογαριασμό των οποίων έχουν ηχογραφήσει! Και, τουλάχιστον προς το παρόν, δεν δείχνουν καμία διάθεση να σταματήσουν.
Τον Ιούλιο του 2004, η σύνθεση του group περιελάμβανε τους Glen Johnson, Franck Alba, Jerome Tcherneyan, Alasdair Steer, James Topham (ο οποίος αποχώρησε μόλις πρόσφατα) και Cedric Pin. Για τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα, θα συνοδεύονται από την Angele David-Guillou, που όπως προαναφέραμε, κάνει φωνητικά στο τελευταίο album.
