Rocky Horror Show

 

Η ιστορία της γένεσης του Rocky Horror, είναι πλέον η ιστορία της γένεσης ενός θρύλου. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, ο θεατρικός ηθοποιός Richard O` Brien με συμμετοχές σε παραγωγές όπως το Jesus Christ Superstar και Hair, αποφάσισε να γράψει ένα θεατρικό έργο που θα αποτελούσε φόρο τιμής στα μεταμεσονύχτια B-movies με τα οποία μεγάλωσε και θα συνοδευόταν από πιασάρικες ροκ μελωδίες δικής του σύνθεσης. Έτσι δημιουργήθηκε το The Rocky Horror Picture Show, που ανέβηκε στο Λονδίνο το 1973, αποσπώντας αρκετά καλές κριτικές από διακεκριμένους επαΐοντες και κέρδισε τον τίτλο του Καλύτερου Μιούζικαλ για το 1973. Το έργο πήγαινε τόσο καλά, που τα δικαιώματα για την ταινία κατοχυρώθηκαν και η παραγωγή της ξεκίνησε σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Οκτώβρη του 1974.

Η κινηματογραφική εκδοχή τιτλοφορήθηκε The Rocky Horror Picture Show και κυκλοφόρησε το 1975, για να αποτύχει παταγωδώς στα ταμεία. Αν έφταιγε η αδυναμία της Fox να προωθήσει την ταινία στο σωστό κοινό, η αν το κοινό δεν ήξερε ακριβώς πως να αντιμετωπίσει την ταινία, δεν διευκρινίστηκε ποτέ, η ουσία όμως είναι ότι πάτωσε... Οποιοδήποτε κι αν ήταν το συστατικό του θεατρικού που είχε κερδίσει το κοινό, φαίνεται ότι δεν είχε περάσει στην ταινία και η Fox γρήγορα την απέσυρε από τις αίθουσες.

Ένα χρόνο αργότερα, κάτι μαγικό άρχισε να συμβαίνει. Μικρός αριθμός από κόπιες του φιλμ άρχισαν να μοιράζονται σε αίθουσες και να κυκλοφορούν σε μεταμεσονύχτια σόου σε όλη την αμερικανική ήπειρο και τότε ήταν που η ταινία βρήκε ένα εντελώς διαφορετικό κοινό. Ένα κοινό που αρέσκονταν να ντύνεται όπως οι ήρωες της ταινίας, να παίζει τμήματα της μέσα στην αίθουσα, να φωνάζει υβριστικά σχόλια προς την οθόνη, να τραγουδά, να χορεύει και γενικά να διασκεδάζει με έναν πρωτοφανή τρόπο, οριακό με την παραφροσύνη! Γρήγορα η φήμη γι’ αυτό το διαδραστικό κινηματογραφικό φαινόμενο διαδόθηκε παντού και γεννήθηκε το απόλυτο cult classic, μια ταινία με τους πιο φανατισμένους και πιστούς οπαδούς, το The Rocky Horror Picture Show

Και για όσους δεν ξέρουν για τι πράγμα μιλάμε (αυτούς που οι οπαδοί της ταινίας θα αποκαλούσαν «παρθένες»), η ιστορία επικεντρώνεται σε ένα αγαπημένο, πρόσφατα αρραβωνιασμένο ζευγάρι, τον Brad Majors (Barry Bostwick) και την Janet Weiss (Susan Sarandon), που ξεκινούν για ένα ταξίδι από την πόλη τους το Denton, προς τον Dr. Everet Scott (Jonathan Adams, ο αφηγητής του θεατρικού), τον άνθρωπο που οδήγησε στη συνάντηση τους. Στη διαδρομή και εν μέσω μιας φοβερής καταιγίδας, το αυτοκίνητο τους χαλάει και αποφασίζουν να περπατήσουν προς το κάστρο που είδαν να περνούν λίγο πριν, με την ελπίδα ότι αυτοί που μένουν εκεί θα τους βοηθήσουν να τηλεφωνήσουν για βοήθεια.

Σύντομα μαθαίνουν όμως, ότι το κάστρο είναι η κατοικία μιας περίεργης φυλής εξωγήινων, που προέρχονται από τον πλανήτη Transsexual (στο γαλαξία της Transylvania). Ηγέτης τους, ένας εκκεντρικός τρελό-επιστήμονας, με φετίχ του τα μαύρα δικτυωτά καλσόν, ονόματι Dr. Frank N. Furter. Ο Dr. Frank (Tim Curry) έχει βρει τον τρόπο να δημιουργήσει τη ζωή και οι φίλοι μας έφτασαν στη δεξίωση για τη δημιουργία του Rocky (Peter Hinwood), ενός οντoς που ο Dr. Frank σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ως αντικείμενο πάθους. Καθώς ο Brad και η Janet βρίσκονται στο έλεος των σατανικών σχεδίων του Dr. Frank, κανείς δεν καταλαβαίνει ότι ο πιστός υπηρέτης του γιατρού, Riff-Raff (Richard O` Brien, ο συγγραφέας του θεατρικού) και η αδερφή του Magenta (Patricia Quinn) είναι στην πραγματικότητα εξωγήινοι κατάσκοποι με Αποστόλη να σταματήσουν τον Dr. Frank από το να εξαπλώσει στη Γη την εξωγήινη κακία του.

Παρακολουθώντας την ταινία, είναι πραγματικά εξίσου απίστευτο και εντυπωσιακό το πως έφτασε ως τις μέρες μας. Το The Rocky Horror Picture Show είναι η υλοποίηση της έκφρασης «κακή ταινία, με την καλή έννοια», αλλά με μεγαλοπρεπέστατα σκηνικά και μερικά εξαιρετικά πιασαρικα τραγούδια που βοηθούν στο να γίνει η ταινία εξαιρετικά αρεστή και δημοφιλής. Από τη στιγμή που αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτοι τίτλοι, είναι πολύ εύκολο να απορροφηθεί κανείς από την ταινία και τους ήρωες, ενώ η αγάπη του O` Brien για τα B-movies μυριζει από μιλιά μακριά.

Όταν μιλάμε για πιασαρικα τραγούδια, εννοούμε ότι οποίος δει έστω και μια φορά την ταινία, τα τραγούδια θα χαρακτουν στον εγκέφαλο του μέχρι το τέλος των ημερών του. Το Time Warp είναι αναμφίβολα το πιο δημοφιλές όλων και μπορεί να είναι γνωστό ακόμη και σε μερικούς από τους «παρθένους», αλλά οποίος έχει δει την ταινία, ξέρει ότι υπάρχουν και αλλά τραγούδια εξίσου αξιαγάπητα, όπως το Sweet Transvestite με τα απίστευτα εκπληκτικά φωνητικά του Tim Curry, η το δικό μου αγαπημένο Dammit Jannet.

Η μακροβιότητα της ταινίας ωστόσο, οφείλεται ακριβώς σ’ αυτό το τρελαμένο μαζί της κοινό. Παρά τα αξιαγάπητα τραγούδια της, η ταινία θα είχε από καιρό ξεχαστεί αν δεν ήταν οι άνθρωποι που κάθε Παρασκευή η Σάββατο μεσάνυχτα ντύνονται με τα πούπουλα και τις ζαρτιέρες τους, για να πάνε σε μια αίθουσα και να λάβουν μέρος στο δικό τους show. Τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας προς το δημιούργημα του O` Brien, συνεχίζονται ακόμη και σήμερα σε περίπου 25 πόλεις της Αμερικής και μερικές Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, όπως το Παρίσι. Απ’ ο,τι ακούω από τους μυημένους, το να δεις την ταινία αυτή στο σπίτι, δε συγκρίνεται ούτε κατά διάνοια με την εμπειρία που σου προσφέρει μια προβολή ανάμεσα σε εκατοντάδες φανατικούς οπαδούς –εκτός και αν καλέσεις τους φίλους σου και τους αφήσεις να πετούν κουβάδες με νερό, η αυγά και αλεύρι κατά τη διάρκεια της ταινίας!

 

Μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία, το  Rocky Horror Show πήρε την μορφή που όλοι γνωρίζουμε σήμερα και απέκτησε αυτό το συμμετοχικό στοιχείο που παρασύρει τους θεατές και τους κάνει να νιώθουν κομμάτι της παράστασης..

 

Μέχρι και σήμερα, το να παρακολουθεί κάποιος το Rocky Horror Show δε συγκρίνεται με κανένα άλλο show και επιπλέον χρειάζεται και ιδιαίτερη προετοιμασία: Πώς θα ντυθώ; Τι εφόδια πρέπει να πάρω μαζί μου; Ποιες ατάκες και χορογραφίες καλό είναι να ξέρω; Πώς θα κάνω τον μεγαλύτερο δυνατό θόρυβο;;;

 

Ένα μόνο πράγμα είναι σίγουρο και δε χρειάζεται δεύτερη σκέψη: Θα περάσω καλά; Θα μου μένει αξέχαστη αυτή η βραδιά;

 

Και η απάντηση είναι ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

Οι γνώμες διέφεραν στο γραφείο παραγωγής  όταν πρωτοσυμφωνήθηκε το 1994

: μπορούμε να πάρουμε την άδεια  περιοδείας για το Rocky Horror του Richard O’ Brien?? Ο γενικός διευθυντής ήταν κατενθουσιασμένος και πίστευε στην επιτυχία του εγχειρήματος, ενώ ο συνέταιρός του ήταν λίγο πιο συγκρατημένος. Εντάξει, υπάρχουν  πάντα οι παθιασμένοι θαυμαστές που δεν χαμπαριάζουν ποτέ τίποτα και που γιορτάζουν την κινηματογραφική βερσιόν του Rocky Horror εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Επίσης η παράσταση έχει ήδη παιχτεί σε γερμανικά θέατρα,  αλλά υπάρχει περιθώριο για να βγει σε περιοδεία για έναν ολόκληρο χρόνο? Τελικά όμως, αποφασίστηκε! 

Πέρασαν δύο χρόνια εντατικής προετοιμασίας. Το γεγονός ήταν ότι ο Richard O’ Brien και ο σκηνοθέτης Christopher Malcolm είχαν μεγάλες απαιτήσεις. Έπρεπε να δημιουργήσουμε σκηνικά, να κλείσουμε καλλιτέχνες και να σχεδιάσουμε τα απαραίτητα για την περίσταση κοστούμια. Ήταν μακρύς και δύσκολος ο δρόμος μέχρι τη μεγάλη βραδιά της πρεμιέρας που είχε προγραμματιστεί στις 20 Ιανουαρίου του 1996 στο Wolfsburg .

Αρχικά, η περιοδεία ήταν σχεδιασμένη να έχει διάρκεια ενός χρόνου. Ούτε οι πιο αισιόδοξοι δεν μπορούσαν να προβλέψουν το τι θα συνέβαινε μετά. Και η επιτυχία ήρθε! Κατά τους πρώτους μήνες της περιοδείας πραγματικά κατακλυστήκαμε με προτάσεις από θέατρα και προμότερς. Οι θαυμαστές κυριολεκτικά έτρεχαν στα ταμεία. Και πέρασαν σχεδόν δυο χρόνια αντί ενός, μέχρι να κάνουμε το πρώτο μας διάλειμμα. Αλλαγές σημειώθηκαν στο καστ όπως ήταν φυσικό, γιατί ο θίασος δεν ήτανε προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο· έτσι, κάποιοι είχαν ήδη προγραμματίσει ήδη άλλες επαγγελματικές υποχρεώσεις, ενώ κάποιοι άλλοι ήθελαν να επισκεφτούν τις οικογένειες τους στην Αμερική και την Αγγλία.

 

Μετά από 10 χρόνια συνεχούς περιοδείας, το Rocky Horror κάνει επιτέλους ένα διάλειμμα.

 Επιστρέφω σπίτι!

Ο Frank και οι φίλοι του επιστρέφουν στον πλανήτη τους, στο γαλαξία transsexual της Τρανσυλβανία. Το πότε θα επιστρέψουν στη γη δεν είναι ακόμη σίγουρο. Πάντως, η σεζόν 2004-2005 ήταν μια καλή ευκαιρία αποτίμησης όλων αυτών των χρόνων, αλλά και εντατικής προετοιμασίας για την  «αποχαιρετιστήρια» περιοδεία.

 

Στις υπόλοιπες γενικά παραστάσεις, οι θεατές συνήθως αντιδρούν πολύ παθητικά,  καθώς αρκούνται απλά στο χειροκρότημα. Μέσα στο διάστημα όμως των 30 χρόνων που το Rocky Horror παίζεται σε όλον τον πλανήτη, οι θεατές έγιναν ηθοποιοί και συμμετέχουν πλέον ενεργά στο παιχνίδι! Όταν η παράσταση αρχίζει και ο Brad και η Janet πηγαίνουν στο γάμο των φίλων τους, οι θεατές ανήκουν και αυτοί στους γαμήλιους προσκεκλημένους. Και τι κάνει κάποιος σε έναν γάμο? Πετάει ρύζι!

Στο σημείο που οι δυο τους την πατάνε με βλάβη αυτοκινήτου μια βροχερή νύχτα, οι θεατές δυναμώνουν τη βροχή με τα δικά τους νεροπίστολα και φωτίζουν το σκοτάδι με φακούς και αναπτήρες (δυστυχώς φωτιές και πυροτεχνήματα δεν επιτρέπονται μέσα στο θέατρο. Μας συγχωρείτε!).

Και όταν ο Rocky βλέπει το φως της ημέρας και πετάγεται πάνω τυλιγμένος με γάζες και επιδέσμους, οι funs ξετυλίγουν άπειρα μέτρα χαρτί τουαλέτας μέσα στο θέατρο. Φυσικά, όλοι κρατάνε και λίγο ρύζι για να γιορτάσουν μετά το γάμο του Rocky και του Frank.

 

Άρα, με 2.000 παραστάσεις και περίπου 1,5 εκατομμύρια θεατών, σημαίνει ότι αν χρησιμοποιήθηκαν 400 ρολά χαρτιού υγείας, που το καθένα είχε μήκος 48 μέτρα, το αποτέλεσμα είναι μια κορδέλα 72 χμ χαρτιού υγείας. Αυτό θα ήταν αρκετό για να τυλίξει 2 φορές το γύρο του Ισημερινού. Κι αν υποθέσουμε ότι ο κάθε fun έριξε ένα μισόκιλο σακουλάκι ρυζιού, αυτό σημαίνει ότι μέχρι τώρα έχουν πέσει 750 τόνοι ρυζιού συνολικά.. ποσότητα αρκετή για να γεμίσεις 40 φορτηγά! Καταλαβαίνετε για τι τρελό  κόστος καθαρισμού μιλάμε..!

 

Επιτρέπεται γενικά στους θεατές να βρέχονται αν θέλουν και όσο θέλουν μεταξύ τους, αλλά υπάρχει η παράκληση να μην πετάνε αντικείμενα στη σκηνή. Συνήθως αυτοί οι κανόνες τηρούνται και σας ευχαριστούμε πολύ για την κατανόηση που επιδεικνύετε. Αλλιώς, θα ήταν επικίνδυνο αρχικά για τους ηθοποιούς αλλά επίσης και για τον ευαίσθητο εξοπλισμό της σκηνής. Αν ωστόσο η παράκλησή μας αυτή αγνοηθεί, εμείς να ξέρετε ότι θα αντιδράσουμε αστραπιαία.

 

Ο αφηγητής Χανς Β. Γκέτσφριντ, θυμάται σε ένα από τα πρώτα σώου στην Ελβετία, τους funs της πρώτης σειράς να ξεφεύγουν από τα όρια. Στα μισά του σώου λοιπόν, πήρε ένα σκουπόξυλο και άρχισε να σκουπίζει τη σκηνή. Εννοείται πως είχε προηγηθεί ακραία λογομαχία με τους funs που ήταν σε παράκρουση.

 

Σε γενικές γραμμές ολόκληρο το σώου είναι ένας μόνιμος διάλογος με τους θεατές, γι` αυτό και η διάρκειά του εξαρτάται πάντα από αυτούς. Αυτός ο γνωστός και ιδιόρρυθμος χαρακτήρας της παράστασης αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της δεκαετούς περιοδείας. Αυτός είναι και ο λόγος που οι θεατές φωνάζουν «Ούουου!»  όταν το όνομα Δόκτωρ Σκοτ αναφέρεται και σε αυτό βάζει και ο Frank το χεράκι του, καθώς ο ίδιος με έμμεσο τρόπο εκπαιδεύει και παρακινεί το κοινό προς αυτήν την κατεύθυνση κατά τη διάρκεια του σώου. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι συμβαίνει παντού! Κάποιοι δεν είναι εξοικειωμένοι με αυτήν τη διαδικασία, με αποτέλεσμα να προκύπτουν διάφορα ευτράπελα! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα αστείο συμβάν που σημειώθηκε πρόσφατα σε μία παράσταση στο Λονδίνο, όταν ο Γενικός  Διευθυντής ήταν ο μοναδικός που φώναξε δυνατά «Ούουου!»  στο άκουσμα του ονόματος του Δόκτωρ Σκοτ και τρόμαξε τους διπλανούς του!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πάντα επιβλέπει τις περιοδείες βάζοντας το δικό του ιδιαίτερο στίγμα..

 

Ο Ρίτσαρντ Ο’ Μπράιαν είναι ο άνθρωπος που παραβρέθηκε στις συνεντεύξεις Τύπου  που πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο και το Αμβούργο στις 18 κ 19 Ιανουαρίου του 1996 και ο επίτιμος καλεσμένος τη νύχτα της πρεμιέρας στο Γουλφσμπεργκ την 20^η Ιανουαρίου του 1996. Τη σεζόν 97-98 το Rocky Horror show έγινε 25 χρονών και με αυτήν την ευκαιρία γιορτάστηκε το Silver-Jubilee με μια ακόμα μεγάλη περιοδεία. Ο Richard O’Brien, δεν περίμενε να του ζητηθεί 2^η  φορά και σήμανε το κουδούνι της έναρξης!.