Σήμερα επέστρεψα Λάρισα και βρήκα χρόνο να σας πω ένα γεια χαρά. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε η πόλη. Καθόλου μάλιστα. Με το που μπήκα με το αυτοκίνητο από την εθνική στην πρώτη είσοδο, ήδη με έπιασε μια μελαγχολία. Αν και η άδεια καλά κρατεί… μέχρι τις 16 του μήνα, σήμερα που είμαι στο δωματιάκι μου, του 4ου ορόφου, νιώθω παράξενα. Βασικά δεν είναι κανένας από τους φίλους μου εδώ για να τους μιλήσω. Και μου έχουν λείψει τόοοοσο πολύ… Όλοι είναι ξεχασμένοι σε ακρογιαλιές ή βουνοπλαγιές.
(H Stefania καταθέτει γεύσεις, μυρωδιές και εικόνες από τη Σαμοθράκη)
Είναι ο μήνας τέτοιος βλέπετε.
Ο Αύγουστος έχει τη δική του μαγεία.
Ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού.
Ο μήνας της άδειας του μικροαστού έλληνα.
Σε κάνει να θέλεις να τρέξεις, να προφτάσεις…να ζήσεις όσες καλοκαιρινές στιγμές απομένουν., να κυλιστείς σε άπειρους κόκκους άμμου και να γίνεις πάλι παιδί, να νιώσεις την αλμύρα να καίει στα χείλια σου, τον ζωτικό ήλιο στην καρδιά σου.
Σε κάνει να θέλεις να ρουφήξεις όση αιγαιοπελαγίτικη αύρα μπορείς, βάλσαμο και ελιξίριο στα χειμωνιάτικα βράδια.
Αύγουστος ο χιλιοτραγουδισμένος.
Ο μήνας των γενεθλίων μου.
Ο μήνας με το μεγαλύτερο φεγγάρι του χρόνου.
Αυτό το καλοκαίρι ανέβηκα στο φεγγάρι!
Περπάτησα στα μονοπάτια του και χάζεψα τις κορφές του.
Κολύμπησα στις αιωνόβιες βάθρες του, και ξαναγεννήθηκα κάτω από τους μικρούς παγωμένους καταρράκτες του.
Φέτος γνώρισα και ερωτεύτηκα το Σάος.
Το βουνό που σκεπάζει ολόκληρο το ιερό νησί της Σαμοθράκης.
Σαος στα αρχαία ελληνικά σημαίνει φεγγάρι.
Πρέπει να ήταν κατά τις 12.30 το βράδυ όταν φτάσαμε στο λιμάνι της Καμαριώτισας. Για περίπου 1 ώρα όμως πριν, το νησί διακρινόταν καθαρά από μακριά. Πίναμε μπύρες στο κατάστρωμα και το χαζεύαμε κάτω από το φως του φεγγαριού.
Όλο το νησί ένα βουνό. Μόνο αυτό φαινόταν. Ένας μεγάλος σκοτεινός επιβλητικός όγκος ενώ η κορφή του χανόταν μέσα από σύννεφα που έπαιρναν χρώματα από την πανσέληνο.
Νομίζω πως ποτέ δεν είδα την κορυφή του. Πάντα κρυβόταν μέσα στα σύννεφα, και αυτό το κάνει ακόμα πιο μυστηριακό και γοητευτικό.
Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά….
..Οπου και να βρίσκεσαι πάνω στο νησί νιώθεις στην άκρη του ματιού σου να σε παρακολουθεί αυτό το υπέροχο βουνό. όπου κι αν κρυφτείς αυτό θα σε βλέπει και θα σε κάνει να το ακολουθείς...
Το νησί έχει απίστευτη ενέργεια.
Είναι τρελό αυτό που γίνεται εκεί με την φύση, τον αέρα, τους ντόπιους.
Υπάρχουν στιγμές που έζησα και που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω.
Ακόμα μέσα μου ζουν τα γαλάζια νερά της, οι άγριες βραχώδης παραλίες της, η νοστιμιά από το ψάρι και το κατσίκι του νησιού, το μυρωδάτο μέλι, τα κελαηδήματα των αηδονιών, η ακρογιαλιά κάτω από την πανσέληνο του Ιουλίου.
Η ανατολή όπως την είδα μέσα από την τσιμεντένια φυσική μπανιέρα στην θερμή θειούχα πηγή πίνοντας κρασί, οι ελεύθεροι πολύχρωμοι χαμογελαστοί άνθρωποι που γνώρισα, το δάσος με τα πλατάνια – λεγόμενο Δημοτικό Κάμπινγκ, το ντόπιο τσίπουρο χωρίς γλυκάνισο, το καφενείο στα Θερμά και τις ρεμπέτικες μόρτικές βραδιές του, που λίγο έλειψε να δούμε τα πλατάνια για ναργιλέδες, το Περιβόλι του Ουρανού – η ταβέρνα με τα σπέσιαλ μαγειρευτά και τις ταξιδιάρικες μουσικές του…
Η Παλιάπολη την νύχτα.
Εκεί, στον Ιερό χώρο των Μεγάλων Θεών και της Νίκης, τα συναισθήματα είναι απερίγραπτα. Περνάνε από το μυαλό σου σκέψεις που ξεκινάνε από την αρχαιότητα και σε οδηγούν στο σήμερα.
Μπορείς να νιώσεις την ενέργεια στο χώμα και μετά να σε διαπερνάει.
Το εντυπωσιακό είναι ότι υπάρχουν τουλάχιστον 300 αρχαίοι και σύγχρονοι ναοί σε όλο το νησί.
Είναι μυστήριο μέρος η Σαμοθράκη… Η θα το λατρέψεις ή θα το μισήσεις. Υπάρχουν άνθρωποι που πήγαν και την επόμενη μέρα πήραν το καράβι της επιστροφής σαν κυνηγημένοι.
Το ίδιο το νησί λένε τους διώχνει. Δεν αντέχουν την δυνατή ενέργεια.
Προσωπικά είχα τέτοια δύναμη εκεί που χάζεψα και εγώ η ίδια με τον εαυτό μου.
Ανέβηκα στο φαράγγι του Φονιά μέχρι την τέταρτη βάθρα με σκοινιά κρεμασμένα από τους βράχους, περπάτησα ξυπόλητη και μόνο με το μαγιό από την πρώτη μέχρι την δεύτερη βάθρα σε μονοπάτι δίπλα στο γκρεμό, όπου τα χώματα γλιστρούσαν επικίνδυνα, και στις γριές βάθρες έφτασα ψηλά μέχρι την ενδέκατη.
Ήξερα ότι πολλοί χάνουν την ζωή τους κάθε καλοκαίρι εκεί. Ήξερα επίσης ότι είναι ρίσκο η όλη επιχείρηση, όμως είχα μεγάλη σιγουριά για τον εαυτό μου. Το κάθε μου πάτημα στα βράχια ήταν σταθερό και σίγουρο… και συνέχιζα…
το Σάος σαν Φεγγάρι σου χτυπάει κουδουνάκια μέσα σου, φωτίζει γωνιές που δεν ήξερες...
Εκεί που δεν είχες καταλάβει ότι μπορεί να νιώθεις έτσι.. ετσι ακριβώς όπως νιώθεις όταν είσαι εκεί..
Στις γριές βάθρες ανέβηκα με ένα τύπο που δεν τον γνώριζα. Τον βρήκα κάπου ανάμεσα στην 4η και 5η βάθρα, και συνεχίσαμε μαζί.
Κατεβήκαμε κάτω στην ταβέρνα όπου με περιμένανε οι φίλοι μου, μετά από περίπου 5 ώρες, αφού κολυμπήσαμε κάτω από τον πιο μαγικό καταρράκτη, και είδαμε είδη φυτών που φύονται μόνο στο Σαος, και τότε τον ρώτησα πως τον λένε.
Ο Μάκης καταχωρήθηκε ως ένα από τα ξεχωριστά άτομα που γνώρισα στο νησί.
..μοναδικό μέρος η Σαμοθράκη…
Η Σαμοθράκη της Νίκης, του Φεγγαριού, του φυσικού και του φανταστικού.
..παρεξηγημένη η Σαμοθράκη για τα φεστιβαλ, τα ναρκωτικά, για τα τέρατα και τα ξωτικά.
Ευχαριστώ όλα τα άτομα που γνώρισα εκεί και ήταν όλοι μαγικοί!!
Μα πάνω απ΄όλα ευχαριστώ τον Μηνά και τον διαγωνισμό που έκανε για το Έθνικ Φεστιβάλ και έτσι είχα την ευκαιρία να ζήσω, να νιώσω και να γνωρίσω όλη αυτήν την ομορφιά!!
Όμορφες νύχτες μοναχικές ή μη,
μέρες λαμπερές με φως αρμονία εξαίσια ηλιακή επιρροή.
Δειλινά που στάζανε μαγεία από παντού.
Ευτυχία, χρώματα, σώματα, βολταρίσματα κι ανασασμοί καιρών που μύριζαν παράξενες απόκοσμες ευωδιές.
Κι η σκέψη μου κράταγε μιά διαυγή διάκριση μιά καθαρότητα κρίσης κι έκφρασης γεμάτη ενέργεια ειρήνευση αρμονία.
Αυτό το νησί της ζωής βυθίζει στο είναι μου εμπιστοσύνη βάζει φωτιά στο πεπρωμένο.
Τα έναστρα βραδάκια, ένα συνονθύλευμα ενθουσιασμού αγαλλίασης και πνευματικότητας, γέρνανε στο προσκεφάλι μυριάδες όνειρα προφητικά όνειρα, προαισθήσεις απρόσμενες και θαυματουργές θεραπείες ψυχής.
Ψυχών.
Όμορφες νύχτες...
Ενεργός σεληνιακή επιρροή.
"...όσοι το χώμα τούτο πατούν επιστρέφουν ξανά και ξανά για να γευτούν την ίδια αίσθηση..."
Σάος θα επιστρέψω να σε δώ άλλη μια φορά ασημένιο κάτω από την πανσέληνο.
