Μερικοί από τους μεγαλύτερους επιστήμονες σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν ασχοληθεί επί σειρά ετών με τις αλυσιδωτές αντιδράσεις του χασμουρητού και τους λόγους που γίνεται μεταδοτικό. Επιτέλους, έχουν την απάντηση.

Η επικρατέστερη θεωρία μέχρι σήμερα ήταν ότι μέσω του χασμουρητού ενισχύεται η οξυγόνωση του εγκεφάλου. Ωστόσο, η θεωρία αυτή δεν εξηγεί γιατί το χασμουρητό είναι κολλητικό. Ερευνητές του Birkbeck College του Λονδίνου που μελέτησαν τη διαδικασία του χασμουρητού σε αυτιστικά παιδιά, κατέληξαν σε μια νέα θεωρία, σύμφωνα με την οποία η ανάγκη για κοινωνική ταύτιση μας κάνει να χασμουριόμαστε.

Η ομάδα των ερευνητών διεξήγαγε την έρευνα με σκοπό να κατανοήσει τις αιτίες του «κολλητικού χασμουρητού», φαινομένου που παρατηρείται πολύ συχνά, όταν κάποιος σε ένα χώρο ξεκινά να χασμουριέται και σε λίγα λεπτά ακολουθούν σχεδόν όλοι οι γύρω του.

Ο επικεφαλής της έρευνας, Atsushi Senju, μαζί με τους συναδέλφους του έδειξαν σε 24 αυτιστικά και 25 φυσιολογικά παιδιά βίντεο με ανθρώπους που έκαναν διάφορες κινήσεις με το στόμα τους, συμπεριλαμβανομένου και του χασμουρητού. Και οι δύο ομάδες παιδιών χασμουρήθηκαν περίπου στον ίδιο βαθμό όση ώρα παρακολουθούσαν τα βίντεο με τις υπόλοιπες κινήσεις του στόματος, αλλά τα φυσιολογικά παιδιά χασμουρήθηκαν περισσότερες φορές από τα αυτιστικά όταν έβλεπαν εικόνες ανθρώπων να χασμουριούνται.

Ο κύριος λόγος γι’ αυτό, είναι πως τα αυτιστικά παιδιά δεν αναπτύσσουν τις κοινωνικές τους ικανότητες στον ίδιο βαθμό με τους υπόλοιπους ανθρώπους και ως αποτέλεσμα δεν παρουσιάζουν την ίδια ανάγκη κοινωνικής ταύτισης. Το γεγονός αυτό οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι το χασμουρητό έχει άμεση σχέση με τους συναισθηματικούς και επικοινωνιακούς δεσμούς που συνάπτουμε με τους άλλους ανθρώπους.

Όπως δήλωσε στην εφημερίδα Belfast Telegraph ο Atsushi η συγκεκριμένη έρευνα αποδεικνύει ότι "το μεταδοτικό χασμουρητό βασίζεται στην ανάγκη για ταύτιση με τους γύρω μας. Ως αποτέλεσμα μια νευρολογική αναπτυξιακή διαταραχή μπορεί να διακόψει την αλυσίδα μετάδοσης του χασμουρητού".