Οι λεγεώνες των θαυμαστών τη θωρούσαν ιδιοφυΐα του μάρκετινγκ, οι γυναίκες συνωστίζονταν στα καταστήματά της για να αγοράσουν conditioner από εκχύλισμα βραζιλιάνικων ξηρών καρπών, που δεν είχε δοκιμαστεί σε ζώα και η βασίλισσα Ελισάβετ της έδωσε τον τίτλο της λαίδης, αναγνωρίζοντας το επιχειρηματικό της ταλέντο και τις οικολογικές ευαισθησίες της.
Πρόσφατη έρευνα όμως αποκαλύπτει ότι η Ανίτα Ρόντικ, η ιδρύτρια των «Body Shop», κάθε άλλο παρά οικολόγος ήταν. Τα δήθεν «φυσικά» προϊόντα της ήταν γεμάτα χημικές ουσίες, δεν είχε πραγματοποιήσει καμία από τις δωρεές που είχε υποσχεθεί σε διάφορες φιλανθρωπικές οργανώσεις, ενώ η ιδέα δημιουργίας ενός καταστήματος με φυσικά καλλυντικά ήταν κλεμμένη.

Η ίδια αναφέρει στις αυτοβιογραφίες της ότι η ιδέα του ονόματος «Body Shop» της ήρθε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού της στις ΗΠΑ το 1970, από μια αλυσίδα συνεργείων αυτοκινήτων - μια βερσιόν που πλησιάζει αρκετά στην πραγματικότητα, αλλά περιέχει κάποιες σημαντικές ανακρίβειες. Οπως προκύπτει μέσα από έρευνες όμως, η Ρόντικ δεν είχε εμπνευστεί μονάχα το όνομα, αλλά και είχε αντιγράψει ολόκληρο το concept ενός μικρού καταστήματος καλλυντικών, που επισκέφτηκε το 1970 κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο Σαν Φρανσίσκο. Το κατάστημα ανήκε σε δυο κουνιάδες, τη Πέγκι Σορτ και την Τζέιν Σόντερς, στεγαζόταν στο γκαράζ ενός συνεργείου αυτοκινήτων και ονομαζόταν «The Body Shop». Στα ράφια του μπορούσε κανείς να βρει σαπούνια γλυκερίνης με άρωμα φράουλας και λεμονιού, αρωματικά έλαια με εσάνς σανδαλόξυλου, σαμπουάν και λοσιόν από αβοκάντο, βούτυρο κακάο και αγγούρι, όλα τους συσκευασμένα σε μικρά πλαστικά μπουκάλια με χειρόγραφες ετικέτες, τα οποία οι πελάτισσες μπορούσαν να γεμίζουν ξανά και ξανά με το προϊόν της αρεσκείας τους, σε χαμηλότερη τιμή.

Εξι χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι του Μπράιτον μιλούσαν με θαυμασμό για το καινούργιο κατάστημα καλλυντικών που άνοιξε στη γειτονιά τους και πρόσφερε εξωτικές συνταγές φυσικών καλλυντικών, σε μικρά πλαστικά μπουκάλια με χειρόγραφες ετικέτες. Προκειμένου να εξασφαλίσει τη σιωπή των δύο γυναικών από το Σαν Φρανσίσκο η Ρόντικ, τους έστειλε το 1987 μια επιταγή ύψους 3,5 εκατομμυρίων δολαρίων, ζητώντας τους να αλλάξουν το όνομα του καταστήματός τους σε «Body Time».

Η ιστορία της προέλευσης των «Body Shop» είναι μονάχα ένας από τους πολλούς μύθους που πλέχτηκαν γύρω από το όνομα της Ρόντικ. Σύμφωνα με έρευνα της εφημερίδας «Mail On Sunday», εξίσου ψευδείς ήταν και οι ισχυρισμοί των «Body Shop» ότι έδιναν σημαντικό ποσοστό των κερδών τους σε φιλανθρωπικές οργανώσεις, αφού η Βρετανική Επιτροπή Φιλανθρωπιών δεν έχει στα αρχεία της ούτε μια δωρεά της Ανίτα Ρόντικ.


Συντηρητικά

Οσο για τα δήθεν φυσικά καλλυντικά που πουλούσε μέσα από τα καταστήματά της; Ο Μαρκ Κονσταντάιν, υπεύθυνος ανάπτυξης προϊόντων των «Body Shop» επί σειρά ετών, παραδέχεται ότι πρόσθεταν συντηρητικά στα καλλυντικά τους, προκειμένου να μπορούν να διατηρούνται αναλλοίωτα για πολλούς μήνες, καθώς επίσης και τεχνητές αρωματικές ουσίες, για να μυρίζουν ακριβώς όπως το φρούτο ή ο καρπός από το οποίο υποτίθεται ότι ήταν φτιαγμένα. «Ηταν πολύ πιο αθώο από όσο ακούγεται σήμερα. Εμείς δεν είχαμε τότε ιδιαίτερες γνώσεις και η Ρόντικ δεν θα μπορούσε να ενδιαφέρεται λιγότερο για τα συστατικά των καλλυντικών της» εξηγεί ο Κονσταντάιν, ο οποίος εγκατέλειψε τα «Body Shop» στο μέσο της δεκαετίας του ‘80, όταν η Ανίτα δεν δέχτηκε να αναβαθμίσει την ποιότητα των προϊόντων της που της πρότεινε εκείνος.

Το οικολογικό image των «Body Shop» άρχισε να χτίζεται την ίδια ακριβώς περίοδο, όταν στην επιχείρηση προσελήφθη η Τζάνις Ρέιβεν ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων. Δουλειά της ήταν να επινοήσει μια σειρά πρωτότυπων ιστοριών για να πλασάρει με επιτυχία τα νέα προϊόντα της εταιρείας. «Κάπως έτσι μας ήρθε η ιδέα να πούμε ότι η Ρόντικ εμπνεύστηκε το facial wash από ανανά, βλέποντας τις γυναίκες της Σρι Λάνκα να τρίβουν φέτες ανανά στα πρόσωπά τους, ότι δημιουργήσαμε τη λοσιόν μέντας για τα πόδια κατόπιν απαίτησης της ομάδας μαραθωνοδρόμων και ότι φτιάξαμε ένα τζελ ματιών για μια εταιρεία υπολογιστών που ενδιαφερόταν για τα ματάκια των εργαζομένων της» αποκαλύπτει η Ρέιβεν, καταρρίπτοντας κάθε μύθο γύρω από την «πράσινη βασίλισσα».