Εκοιμήθη στις 5.15 τα ξημερώματα της Δευτέρας ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος, χάνοντας τη μάχη που έδινε επί επτά μήνες με την επάρατη νόσο. Ο μακαρτιστός Αρχιεπίσκοπος κατέληξε στην κατοικία του, καθώς οι γιατροί σεβάστηκαν την επιθυμία του να μην μεταφερθεί στο νοσοκομείο ό,τι και να του συμβεί. Το μεσημέρι συνεδριάζει εκτάκτως η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, προεδρεύοντος του τοποτηρητή. Η σορός του Αρχιεπισκόπου θα εκτεθεί σε τριήμερο προσκύνημα στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών. Η κηδεία θα γίνει με τιμές αρχηγού κράτους.

Το βιογραφικό του Χριστόδουλου

Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος - κατά κόσμον Χρήστος Παρασκευαΐδης- γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939.

Τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στην Ξάνθη όπου ο πατέρας του υπηρετούσε ως δήμαρχος και αργότερα εγκαταστάθηκε με την μητέρα και τον μεγαλύτερο αδελφό του στην γειτονιά της Κυψέλης στην Αθήνα.

Από μικρός αγαπούσε την Εκκλησία και δεν άργησε να φανεί ότι είχε κλίση στην Ιεροσύνη. Στα τέλη της δεκαετίας του '50, στην ενορία της Αγίας Ζώνης, γνωρίζεται με τον νεαρό κληρικό Καλλίνικο Καρούσο, πρόσωπο που θα σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή του.

Ύστερα από παρότρυνση του πατέρα του δίνει εξετάσεις για τη Νομική Σχολή Αθηνών από την οποία αποφοιτά το 1962. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1967, έλαβε και το πτυχίο της Θεολογικής. Διάκονος χειροτονήθηκε το 1961 και πρεσβύτερος το 1965. Διετέλεσε επί 9 χρόνια ιεροκήρυκας και πνευματικός προϊστάμενος του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου (Παναγίτσας) στο Παλαιό Φάληρο.

Στο μεσοδιάστημα μαζί με τον πνευματικό του πατέρα Καλλίνικο και τον αρχιμανδρίτη Αμβρόσιο Λενή - σημερινό μητροπολίτη Καλαβρύτων- δραστηριοποιήθηκαν στα Μετέωρα όπου εγκαταβίωσαν στην Μονή Βαρλαάμ.

Τελικά αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν την περιοχή και να επιστρέψουν στην Αθήνα. Συνέστησαν την αδελφότητα της Παναγίας της Χρυσοπηγής με έδρα το Παγκράτι όπου θα γινόταν το ορμητήριο των τριών δραστήριων κληρικών.

Από το 1967 και για τα επόμενα 7 χρόνια, ο μακαριστός Χριστόδουλος, υπηρέτησε ως Γραμματέας και Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Ιεράς Συνόδου. Μητροπολίτης Δημητριάδος εξελέγη το 1974. Κατά τη ποιμαντορία του στον Βόλο έδωσε προτεραιότητα στα ζητήματα που αφορούσαν τους νέους και την οικογένεια.

Τον Απρίλιο του 1998 , μετά το θάνατο του Σεραφείμ Τίκα, το Σώμα της Ιεραρχίας τον εξέλεξε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος.

Η εκλογή του αποτέλεσε την αφετηρία μιας περιόδου όπου η Εκκλησιαστική Διοίκηση θα παρενέβαινε αποφασιστικά στην πολιτική, κοινωνική, πολιτιστική ζωή του τόπου.

Στο εσωτερικό της Εκκλησίας προωθήθηκαν αλλαγές με στόχο την αναδιοργάνωση του διοικητικού μηχανισμού της. Ταυτόχρονα όμως αναδείχθηκαν μια σειρά ζητημάτων που έφεραν τελικά σε δύσκολη θέση τον μακαριστό Χριστόδουλο.

Η σύγκρουση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για τις Μητροπόλεις της βορείου Ελλάδος τραυμάτισαν τις σχέσεις των δύο Εκκλησιών. Το 2005 η Εκκλησία της Ελλάδος συγκλονίσθηκε από την αποκάλυψη σειράς σκανδάλων που άγγιζαν ακόμα και την αρχιεπισκοπική αυλή. Η αυτοκάθαρση που ανήγγειλε ο Αρχιεπίσκοπος στην πραγματικότητα δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Την ίδια ώρα ο ίδιος είδε τη δημοτικότητα του να πέφτει στο χαμηλότερο επίπεδο από την ημέρα της εκλογής του.

Αλλά και οι σχέσεις με την πολιτεία δοκιμάσθηκαν σοβαρά τουλάχιστον σε δύο περιπτώσεις. Το 2.000 η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη να καταργηθεί η αναγραφή του θρησκεύματος από τις ταυτότητες οδήγησε στις Λαοσυνάξεις Θεσσαλονίκης - Αθηνών καθώς επίσης και στη διαδικασία συγκέντρωσης 3 εκατομμυρίων υπογραφών πιστών με αίτημα την προαιρετική αναγραφή του θρησκεύματος.

Το δεύτερο μεγάλο θέμα ήταν το βιβλίο της ιστορίας της έκτης δημοτικού. Το περιεχόμενο του προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. Τελικά όταν μετά τις εκλογές απεσύρθη το βιβλίο συνεχάρη το νέο υπουργό για την απόφαση του.

Κατά τη διάρκεια της αρχιεπισκοπίας του πραγματοποίησε επίσημες επισκέψεις σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίας ενώ προώθησε την αλληλογνωριμία και το διάλογο με τους εκπροσώπους των διαφόρων θρησκευτικών κοινοτήτων που υπάρχουν στην Ελλάδα.

Τον Δεκέμβριο του 2006 έγινε ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος που επισκέφθηκε το Βατικανό τον προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ρώμης, Πάπα Βενέδικτο 16ο. Λίγα χρόνια νωρίτερα, το 2001, είχε υποδεχθεί στην Αθήνα τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον δεύτερο παρά τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της Εκκλησίας.

Στις 9 Ιουνίου εισήχθη στο Αρεταίειο ύστερα από έντονους πόνους που αισθανόταν. Από τις εξετάσεις διαπιστώθηκε η ύπαρξη δύο πρωτοπαθών νεοπλασιών στον ήπαρ και το παχύ έντερο. Ακολούθησε η χειρουργική επέμβαση στο ίδιο νοσοκομείο ενώ ζητήθηκε η γνώμη ειδικευμένων ιατρών του εξωτερικού.

Ύστερα από επιθυμία του αρχιεπισκόπου ενημερώθηκε η κοινή γνώμη για την κατάσταση του ενώ σε συνεργασία με τους ιατρούς του αποφασίσθηκε να μεταβεί στις ΗΠΑ προκειμένου να υποβληθεί σε μεταμόσχευση ήπατος από τον έλληνοαμερικανό καθηγητή Ανδρέα Τζάκη. .Στις 20 Ιουλίου βγήκε από το νοσοκομείο και ύστερα από ένα μήνα προετοιμασίας και ξεκούρασης αναχώρησε στις 18 Αυγούστου για το Μαϊάμι.

Από εκεί παρακολουθούσε όλες τις εξελίξεις στην Ελλάδα και παρενέβαινε μέσω συνεντεύξεων και γραπτών δηλώσεων.

Στις αρχές Οκτωβρίου εισήχθη εκ νέου στο χειρουργείο μετά την ανεύρεση συμβατού μοσχεύματος ήπατος. Ωστόσο ο εντοπισμός όγκων στην κοιλιακή χώρα του ασθενούς εμπόδισε τον καθηγητή Τζάκη να προχωρήσει στην επέμβαση.

Στις 26 Οκτωβρίου ο μακαριστός Χριστόδουλος επέστρεψε στην Αθήνα όπου συνέχισε τη δύσκολη και άνιση μάχη του με τον καρκίνο.

Από την πρώτη στιγμή του συμπαραστάθηκαν προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών, η Πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας και κυρίως χιλιάδες ανώνυμοι πιστοί.

Ιδιαίτερη συγκίνηση είχε προκαλέσει στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο η επίσκεψη αλλά και το συνεχές ενδιαφέρον του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου με τον οποίο μάλιστα διατηρούσε τακτική τηλεφωνική επικοινωνία καθόλη τη διάρκεια της ασθένειας του.

Διδάσκοντας θάρρος, με κουράγιο και δύναμη αγωνίστηκε να κρατηθεί στη ζωή μέχρι την τελευταία στιγμή. Να σημειωθεί πως στα περίπου δέκα χρόνια της αρχιεπισκοπίας του ενισχύθηκε το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο της Εκκλησίας, βελτιώθηκαν τα υπάρχοντα ιδρύματα και δημιουργήθηκαν νέα.

Σημειώνεται πως κατά σύμπτωση η τελευταία δημόσια ομιλία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, ένα εικοσιτετράωρο πριν από την πρώτη εισαγωγή του στο Αρεταίειο, αφορούσε τη σημασία των μεταμοσχεύσεων ως δώρου ζωής.



Αναδημοσίευση από "Πρώτο Θέμα"