Πέμπτη 7 Αυγούστου, 09.00 μ.μ.

Ανοιχτό Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης (Καστρομηνάς).

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Βορείου Αιγαίου και η Πειραματική του Σκηνή παρουσιάζουν το έργο του Αλφόνσο Σάστρε «Η χαμένη κούκλα».

Πρόκειται για ένα μουσικό παραμύθι στηριγμένο στο έργο του Μπέρτολτ Μπρέχτ «Ο Κύκλος με την κιμωλία». Είναι η ιστορία μιας κούκλας που την διεκδικούν δύο κορίτσια, η Πάκα και η Λολίτα. Τη λύση στο πρόβλημα τη δίνει ο παλιατζής.

  Συντελεστές Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς Μουσική: Πλάτωνας Ανδιτσάκης

Σκηνογραφία- κατασκευή σκηνικών: Έβης Χρήστου

Μουσική διδασκαλία- επιμέλεια: Μίτσυ Ακογιούνογλου

Φωτισμοί: Άννα Μπόη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Αυγούστα Λυκουρίνα

Παίζουν οι: Κατερίνα Ζαννίκου, Μαρία Ζαννίκου, Ηλίας Κοβάνης, Κοσμάς Μανές, Σοφία Πογκοσιάν, Χριστιάνα Ρεοβίτσα, Σταύρος Σπυράκης.

Σάτιρα, ερωτική ιστορία ή μια φάρσα των Θεών;

Ανοιχτό Θέατρο Καρδαμύλων "Αδαμάντιος Λαιμός"

Συνδιοργάνωση με τον Δήμο Καρδαμύλων

Το πιο παράξενο έργο του Ευριπίδη σε μια ανατρεπτική παράσταση γεμάτη χιούμορ, σασπένς και διασκευασμένες γνωστές ελληνικές μελωδίες, τραγουδισμένες από 10μελή χορό!

  Συντελεστές:   Μετάφραση/Μετεγγραφή: ΜΑΡΙΑΛΕΝΑ ΚΩΤΣΑΚΗ Σκηνοθεσία: ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΕΡΙΔΗΣ

Σκηνικά-Κοστούμια: ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΙΔΑΚΗΣ

Μουσική: ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Φωτισμοί: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Στίχοι:    ΜΙΝΩΣ ΘΕΟΧΑΡΗΣ Χορογραφία: ΜΑΡΘΑ ΚΛΟΥΚΙΝΑ Μουσική διδασκαλία: ΑΛΕΞΗΣ ΠΡΙΦΤΗΣ   Διανομή:  
ΣΜΑΡΑΓΔΑ ΚΑΡΥΔΗ - Ελένη ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΘΕΡΙΔΗΣ - Μενέλαος ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΡΟΣ   - Θεοκλύμενος ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΥΤΖΙΔΗΣ - Θεονόη ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΜΑΝΟΣ    - Αγγελιοφόρος Α΄ ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΛΕΥΡΑΣ   - Αγγελιοφόρος Β΄ ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΑΤΣΙΟΣ   - Τεύκρος ΝΑΤΑΣΑ ΚΟΤΣΟΒΟΥ   - Γριά  
Χορός Γυναικών   ΠΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΜΕΝΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ΆΝΤΙΑ ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΑΡΕΤΗ ΝΤΑΛΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗ ΒΟΥΚΕΛΑΤΟΥ ΛΗΔΑ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ ΕΦΗ ΡΕΥΜΑΤΑ ΕΛΠΙΝΙΚΗ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΟΥ ΧΑΡΑ   ΖΗΣΙΜΑΤΟΥ ΜΑΡΙΑ   ΜΙΣΙΝ     Λίγα λόγια για το έργο:

Ο Τρωικός Πόλεμος έχει πια τελειώσει κι ο Μενέλαος γυρίζει στην πατρίδα μαζί με την Ελένη… Όμως αυτή που άρπαξε από τα μαλλιά στην Τροία και νομίζει για γυναίκα του δεν είναι η Ελένη αλλά το είδωλό της. Γιατί η πραγματική Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία.

Και που είναι; Στην Αίγυπτο υπό την προστασία του βασιλιά Πρωτέα και περιμένει τον άντρα της να έρθει να την πάρει για να γυρίσουν μαζί στη Σπάρτη. Στο μεταξύ, ο Πρωτέας πεθαίνει και ο γιος του Θεοκλύμενος, που παίρνει την εξουσία, θέλει να την κάνει γυναίκα του.

Τότε, τον Μενέλαο ―που θαλασσοδέρνεται πολύ καιρό για να φτάσει στη Σπάρτη― οι άνεμοι τον σπρώχνουν ναυαγό στην Αίγυπτο. Εκεί ξαναβρίσκει επιτέλους την Ελένη του.

Όμως, τα βάσανά τους δεν τελειώνουν εδώ. Πως θα ξεγελάσουν τον Θεοκλύμενο για να μπορέσουν να το σκάσουν για τη Σπάρτη; Πως θα βρουν καράβι; Τι θα κάνει η αδελφή του Θεοκλύμενου, μάντισσα Θεονόη που βλέπει και καταλαβαίνει τα πάντα; Θα τους βοηθήσει ή θα τους προδώσει; Και τι γίνεται όταν η Ελένη ξεχνά τα λόγια της; Οι κοπέλες του χορού θα βοηθήσουν; Ή θα της αρπάξουν το ρόλο;…

  ΠΕΡΙΛΗΨΗ   Ιστορικό Πλαίσιο: 

Η Ελένη γράφτηκε το 412 π.Χ και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά την ίδια εποχή, δηλαδή μόλις είχε τελειώσει η Σικελική εκστρατεία με την πανωλεθρία του αθηναϊκού στόλου. Παράλληλα την ίδια εποχή αναπτύσσεται το σοφιστικό κίνημα που είχε αρχίσει να αμφισβητεί πατροπαράδοτες αξίες και προκαλούσε με την κριτική των εκπροσώπων του κρίση στο δημοκρατικό πολίτευμα και φαινόμενα ασέβειας.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο Ευριπίδης με την τραγωδία του Ελένη καταδικάζει τον πόλεμο ως πρόξενο όλων των κακών. Το παράλογο του τρωικού πολέμου με πρόσχημα την Ελένη προσπάθησε να τονίσει σ΄ όλα τα δράματα, που ήταν εμπνευσμένα από τον τρωικό κύκλο, ο Ευριπίδης.

Έτσι στο παράλογο της άποψης ότι για μια γυναίκα μπορεί να εξοντωθεί ένας λαός και ένα κράτος και να σκοτωθούν χιλιάδες Ελλήνων, ο Ευριπίδης θα απαντήσει με το παράλογο του «ειδώλου», δηλαδή ο μύθος που αξιοποιεί λογοτεχνικά δεν είναι η ομηρική του εκδοχή, αλλά αυτή που δημιούργησε ο Λυρικός ποιητής Στησίχορος.

  Ο Μύθος:

Στην τραγωδία του Ευριπίδη, η Ελένη βρίσκεται από χρόνια στην Αίγυπτο, στο παλάτι του Πρωτέα, μετά το θάνατο του οποίου ο διάδοχος και γιος του Θεοκλύμενος, παρά την άρνησή της, επιμένει να την παντρευτεί. Στον Πρόλογο, η Ελένη, που έχει προσφύγει ικέτιδα στο μνήμα του Πρωτέα, παρουσιάζεται στους θεατές για να εξηγήσει το λόγο της παρουσίας στην Αίγυπτο και της καταφυγής της στον τάφο του Πρωτέα.Η ίδια εξιστορεί την καταγωγή της λέγοντας ότι είναι κόρη του Τυνδάρεω και της Λήδας, χωρίς όμως να αποκλείει και την περίπτωση να είναι κόρη του Δία, ο οποίος φημολογείται ότι πλησίασε ερωτικά τη μητέρα της υπό τη μορφή κύκνου.

Οι συμφορές της λοιπόν αρχίζουν από τη νίκη της Αφροδίτης κατά την κρίση περί κάλλους, όταν η θεά για να εξασφαλίσει την εκλογή της από τον Πάρη, του είχε υποσχεθεί ως ανταμοιβή το γάμο του με την Ελένη. Η Ήρα, όμως, οργισμένη για την ήττα της, δημιουργεί ένα ομοίωμα από σύννεφο, το οποίο θα πάρει μαζί του ο Πάρις νομίζοντας ότι απάγει την Ελένη. Την πραγματική Ελένη, με τη βοήθεια του Ερμή, την έστειλε ο Δίας στην Αίγυπτο, για να ζήσει στο παλάτι του Πρωτέα, περιμένοντας τον άνδρα της Μενέλαο να επιστρέψει από τον πόλεμο.

  Υπόθεση:

Η τραγωδία αρχίζει με την Ελένη ικέτιδα στο μνήμα του Πρωτέα να εξιστορεί τα δεινά της και να προσπαθεί να αποφύγει το Θεοκλύμενο που την πιέζει να τον παντρευτεί. Εκεί την συναντά ο Τεύκρος, αδελφός του Αίαντα του Τελαμώνιου, ο οποίος στο ταξίδι για την Κύπρο περνά από την Αίγυπτο για να πάρει χρησμό από τη κόρη του Πρωτέα, Θεονόη που είχε προφητικές ικανότητες.

Ο Τεύκρος λοιπόν δίνει πληροφορίες στην Ελένη σχετικά με την οικογένειά της και το Μενέλαο. Της λέει μάλιστα ότι πληθαίνουν οι φήμες πως ο άνδρας έχει πεθάνει, έτσι εξανεμίζεται και η τελευταία ελπίδα της για να επιστρέψει ζωντανή με το Μενέλαο στην Σπάρτη. Η ηρωίδα με τις Σπαρτιάτισσες γυναίκες που αποτελούν το Χορό θρηνεί για την τύχη της.

Σ’ αυτό το σημείο εμφανίζεται ρακένδυτος και ναυαγός ο Μενέλαος, ο οποίος διεκτραγωδεί τη συμφορά του μετά την άλωση της Τροίας. Αφού απαριθμεί τα δεινά του, που είναι ταυτόχρονα δεινά αιώνια που προκαλεί ο πόλεμος, αποκαλύπτει ότι τη γυναίκα του την έκρυψε στο βάθος μια σπηλιάς μαζί με άλλους ναυαγούς. Μη γνωρίζοντας πού βρίσκεται, πλησιάζει το παλάτι ζητώντας τρόφιμα και βοήθεια.

Η γριά θυρωρός που τον υποδέχεται τον προτρέπει να φύγει το γρηγορότερο, καθώς ο Θεοκλύμενος έχει βγάλει εντολή ότι θα σκοτώνεται όποιος Έλληνας φτάνει τη χώρα του και του εξηγεί ότι μισεί τους Έλληνες εξαιτίας της Ελένης. Φυσικά εκείνος ταράζεται στο άκουσμα του ονόματος της Ελένης και προβληματίζεται για την σχέση αυτής της γυναίκας που είναι στην Αίγυπτο και της «δικής» του που είναι κρυμμένη στην σπηλιά. Οι γυναίκες του Χορού αναγγέλλουν χαρμόσυνα ότι ο Μενέλαος ζει και ότι μάλιστα βρίσκεται ναυαγός στις όχθες του Νείλου.

Στη συνέχεια έχουμε την πρώτη συνάντηση του ζευγαριού, όπου η Ελένη τρομάζει στην παρουσία του «άγνωστου» άνδρα και σπεύδει να κρυφτεί στο μνήμα του Πρωτέα. Ο Μενέλαος διαπιστώνει την ομοιότητα αυτής της γυναίκας με της Ελένης στην σπηλιά και σαστίζει. Η στιχομυθία που ακολουθεί θα οδηγήσει στην αναγνώριση του Μενέλαου από την Ελένη, η οποία προσπαθεί να τον πείσει ότι αυτή είναι η πραγματική του γυναίκα και ότι αυτό μαζί του έχει απλώς το είδωλο που δημιούργησε η Ήρα. Η δυσπιστία του Μενέλαου διαλύεται όταν ένας πιστός του σύντροφος και φύλακας της Ελένης στη σπηλιά, έρχεται να αναγγείλει την εξαφάνιση της γυναίκας που είχαν εντολή να φυλάνε. Χάθηκε στον ουρανό οικτίροντας Έλληνες και Τρώες που πολεμούσαν τόσα χρόνια για κάτι το άυλο, «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη». Έτσι έχουμε την αναγνώριση της Ελένης από το Μενέλαο.

Οι δύο σύζυγοι εκφράζουν τη χαρά και την ανακούφιση τους για τη συνάντησή τους. Η Ελένη εξηγεί στη συνέχεια ότι ο μόνος τρόπος για φύγουν ζωντανοί από την Αίγυπτο είναι να παρακαλέσουν τη Θεονόη να κρατήσει μυστικό τον ερχομό του Μενέλαο, γιατί διαφορετικά κινδυνεύει από το Θεοκλύμενο. Αφού εξασφαλίσουν τη σιωπή της Θεονόης καταστρώνουν το σχέδιο της διαφυγής τους. Η Ελένη ζητεί από το Θεοκλύμενο να της παράσχει ένα καράβι για να ανοιχτεί στο πέλαγος, ώστε να αποδώσει, ως όφειλε βάσει των εθίμων, τις νεκρικές τιμές στο νεκρό της άνδρα. Έτσι καταφέρνουν να δραπετεύσουν οι δύο σύζυγοι. Όταν βέβαια το μαθαίνει ο Θεοκλύμενος είναι έτοιμος να σκοτώσει τη Θεονόη, εμφανίζονται όμως οι Διόσκουροι, οι αδελφοί της Ελένης, και ως «από μηχανής θεός» τον μεταπείθουν και το δράμα κλείνει ειρηνικά.

GORAN BREGOVIC

Ανοιχτό Θέατρο Καρδαμύλων “Αδαμάντιος Λαιμός”

Συνδιοργάνωση με τον Δήμο Καρδαμύλων

O Γκόραν Mπρέγκοβιτς γεννήθηκε στο Σαράγεβο από Σέρβα μητέρα και πατέρα Kροάτη. Στη δεκαετία του ‘70 με το συγκρότημά του "White Button", αναδείχθηκε σε ροκ ίνδαλμα της γιουγκοσλαβικής νεολαίας.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 συνθέτει τη μουσική της ταινίας του Εμίρ Κουστουρίτσα «Ο Καιρός των Τσιγγάνων». Ακολουθούν οι μαγευτικές μουσικές του για το “Arizona Dream” και το “Underground”, που απέσπασε την κορυφαία βράβευση στο Φεστιβάλ των Kαννών.

Ο σκηνοθέτης Πατρίς Σερό του εμπιστεύτηκε τη μουσική της ταινίας «Βασίλισσα Mαργκό», που περιλαμβάνει μεγαλειώδεις συνθέσεις. Πάντα ανατρεπτικός, εισβάλλει με ένα θαυμάσιο ροκ κομμάτι στη σκηνή της “Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου”.

Εκτός από κινηματογραφική μουσική ο καλλιτέχνης παράλληλα, συνθέτει μουσική για συναυλιακά έργα, όπως το «Κουαρτέτο για έγχορδα», για το Balanescu Quartet του Λονδίνου και για τον Ευρωπαϊκό φορέα ECHO που παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς έχει εμφανιστεί στα εγκυρότερα φεστιβάλ της Ευρώπης. Ο ήχος της μουσικής του μοιράζει ψυχική ανάταση, χαμόγελα αισιοδοξίας και ελπίδα για ειρήνη στα Βαλκάνια.

Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς έρχεται στη Χίο στο 1^ο Μεσογειακό Φεστιβάλ με τη συνοδεία της Wedding and Funeral Band, για να μας ταξιδέψει στις μουσικές του, που όλοι έχουμε αγαπήσει, αλλά και να μας παρουσιάσει το δίσκο του “KARMEN with a happy end”.

Οι μουσικές και τα τραγούδια που λατρέψαμε θα τα σιγοτραγουδήσαμε και πάλι, σε μια ξεχωριστή, συναρπαστική βραδιά. 

  Βιογραφικό  

O Γκόραν Mπρέγκοβιτς γεννήθηκε το 1950 στο Σαράγεβο από Σέρβα μητέρα και πατέρα Kροάτη. Έπειτα από μερικά χρόνια σπουδών στο Ωδείο όπου έμαθε βιολί (χωρίς να του αρέσει ιδιαίτερα), δημιουργεί το πρώτο του συγκρότημα σε ηλικία 16 χρονών και γίνεται μέλος των καλλιτεχνικών κύκλων της βοσνιακής πρωτεύουσας. Eκεί, στα μέσα της δεκαετίας του ‘70, γνωρίζει τον Eμίρ Kουστουρίτσα, ερασιτέχνη σκηνοθέτη αλλά και μπασίστα σε ένα πανκ γκρουπ.

Οι δεσμοί που ενώνουν τον Mπρέγκοβιτς και τον Kουστουρίτσα δεν είναι καθόλου περιστασιακοί. Εκτός από την επαγγελματική τους συνεργασία που στέφτηκε με επιτυχία στις ταινίες "O καιρός των τσιγγάνων", "Arizona Dream" και πρόσφατα στο "Underground", υπάρχει και μια αληθινή ιστορία φιλίας.

Μοιράστηκαν τις πρώτες νεανικές τρέλλες και ανησυχίες και κυρίως τη μεγάλη αγάπη για το ροκ. «Εκείνα τα χρόνια το ροκ έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Μόνο έτσι μπορούσαμε να κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί και να εκφράζουμε δημόσια τη δυσαρέσκειά μας, δίχως να φοβόμαστε ότι θα μας κλείσουν φυλακή...».

Μετά την περίοδο της διαμαρτυρίας, ήρθε η ώρα να επιστρέψουν στα «θρανία». O Eμίρ έφυγε για την Τσεχοσλοβακία, όπου φοίτησε στη φημισμένη Ακαδημία Κινηματογράφου της Πράγας. O Γκόραν άρχισε να σπουδάζει φιλοσοφία και κοινωνιολογία που πιθανότατα θα τον οδηγούσαν στην εκπαίδευση, εάν η τεράστια επιτυχία του πρώτου του δίσκου δεν του άλλαζε πορεία. Oλη η δεκαετία του ‘70 ήταν η χρυσή εποχή του. Αναδείχτηκε σε ίνδαλμα της γιουγκοσλαβικής νεολαίας. Oι εμφανίσεις του μαζί με το συγκρότημά του "White Button" ξεσήκωναν το κοινό και προκαλούσαν λιποθυμίες στα νεαρά κορίτσια, ενώ οι ουρές για αυτόγραφα δεν είχαν τέλος. O ρόλος του σταρ, ένας ρόλος απαιτητικός και «παρεξηγημένος» τελικά τον κούρασε.

Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 επιχειρεί στροφή και συνθέτει τη μουσική του «Καιρού των Τσιγγάνων», ενώ παράλληλα πραγματοποιεί το παιδικό του όνειρο: Nα ζήσει σε ένα μικρό σπίτι στα παράλια της Αδριατικής. O πόλεμος όμως γκρέμισε αυτό και πολλά άλλα όνειρα του. «Oτι φοβόμουν έγινε», λέει. «Οι άνθρωποι που πήραν στα χέρια τους τη Δημοκρατία δε γνώριζαν πως να τη χειριστούν. Βρέθηκαν ξαφνικά από μια πρωτόγονη κατάσταση στον 20ο αιώνα και δεν ήξεραν τι να κάνουν...».

Παρότι θεωρεί ότι η τέχνη είναι τώρα περιττή στην πατρίδα του, γεγονός που τον αναγκάζει να ζει άλλοτε στο Παρίσι, άλλοτε στην Πράγα και άλλοτε στο Βελιγράδι, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης εξακολουθεί να καταφεύγει στην κινητήριο δύναμη της δημιουργίας. Kάνει μεσω της μουσικής, την προσωπική του πρόταση ενάντια στα δεινά του πολέμου και μοιράζει με τις νότες του, χαμόγελα αισιοδοξίας.

O Γκόραν Mπρέγκοβιτς και ο Eμίρ Kουστουρίτσα εξακολουθούν να συνεργάζονται αρμονικά και στην ηθελημένη εξορία τους. Άνθρωποι από το ίδιο περιβάλλον, την ίδια γενιά, με τις ίδιες εμπειρίες, συνθέτουν ένα δίδυμο με απόλυτη ταύτιση. Όπως ο Nίνο Pότα με τον Φελλίνι, ο Mάικλ Nάιμαν με τον Πίτερ Γκρίναγουεϊ. Aυτό αποδεικνύεται τόσο με το “Arizona Dream”, όσο και με την τελευτάια τους συνεργασία στο “Underground”, που πήρε την κορυφαία βράβευση στο φετινό Φεστιβάλ των Kαννών.

Όμως και ο σκηνοθέτης Πατρίς Σερό εμπιστεύτηκε στον Mπρέγκοβιτς τη μουσική της ταινίας «Bασίλισσα Mαργκό» που περιλαμβάνει μεγαλειώδεις συνθέσεις. Πάντα ανατρεπτικός, εισβάλλει με ένα θαυμάσιο ροκ κομμάτι στη σκηνή της “Νύχτας του Αγίου Βαρθολομαίου”.

Εκτός από κινηματογραφική μουσική ο καλλιτέχνης παράλληλα συνθέτει μουσική για συναυλιακά έργα, όπως το «Kουαρτέτο για έγχορδα» για το Balanescu Quartet του Λονδίνου.

Στενοί είναι και οι δεσμοί του με τη χώρα μας και την ελληνική μουσική μουσική την οποία αγαπά και παρακολουθεί συνεχώς. Άλλωστε όπως είναι γνωστό, η Aλκηστις Πρωτοψάλτη έχει ήδη ερμηνεύσει με επιτυχία έργα του σε στίχους Λίνας Nικολακοπούλου πάνω στην μουσική του “Καιρού των Τσιγγάνων”.

Το 1995 εμφανίζετε για πρώτη φορά στην χώρα μας με συνοδεία της Συμφωνικής Ορχήστρας και Χορωδίας της Ραδιοφωνίας του Βελιγραδίου, σε πέντε μεγαλειώδεις εμφανίσεις – δύο βραδιές στο Θέατρο Γης στην Θεσσαλονίκη, μία αξέχαστη βραδιά στο Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης και δύο ανεπανάληπτες βραδιές στο Αρχαίο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Αυτές οι εμφανίσεις αποτέλεσαν την απαρχή μιας μεγάλης αγάπης του κοινού με την μουσική του Μπρέγκοβιτς που επιβεβαιώθηκε συνεχώς μέσα στην δεκαετία που πέρασε.

Το 1996 περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα για πρώτη φορά με την Τσιγγάνικη Ορχήστρα του για “Γάμους και Κηδείες” -Wedding and Funeral Band- και “κόβει” πάνω απο 80.000 εισιτήρια.

Την επόμενη χρονιά αποτελεί ένα ακόμα σημαντικό σταθμό στην χώρα μας αφού του ανατέθηκε η Τελετή Λήξης της “Πολιτιστικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης 1997”, η οποία πραγματοποιείται την 30η Δεκεμβρίου σε ένα κατάμεστο Παλαί ντε Σπόρ, με ζωντανή αναμετάδοση σε όλα τα Βαλκάνια. Η παραγγελία αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί του επιτρέπει να δοκιμάσει νέες τεχνικές σε συνεργασία με ορχήστρες, χορωδούς, πολλούς σολίστ απο ολες τις χώρες των Βαλκανίων, σε ένα μουσικό-χορευτικό-οπτικό υπερθέαμα. Η “Σιωπή των Βαλκανίων” που κυκλοφόρησε σε CD απο την Universal Ελλάδας πούλησε μέσα σε 3 μήνες 30.000 κομμάτια μόνο στην χώρα μας.

Παράλληλα ολοκληρώνει και την πρώτη του δισκογραφική συνεργασία του με τον Γιώργο Nταλάρα. Ο δίσκος “Θεσσαλονίκη-Γιαννινα με Δυο Παπούτσια Πάνινα” που κυκλοφορεί το 1998, δεν έγινε απλώς πλατινένιος. “Σημαδεύτηκε” και απο ένα εξάμηνο γλεντιού σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη (1998-9) με καθημερινές κοινές εμφανίσεις μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Στην Θεσσαλονίκη τον “βρίσκουν” και οι πρώτοι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ το 1999. Αλλη μια φορά ξενιτεμένος χωρίς την θέληση του.

Το 1999 αποτελεί όμως και την χρονιά που διάφορες χώρες με πρώτη την Ιταλία “ανακαλύπτουν” το συνθέτη και το έργο του. Συναυλίες σχεδόν καθημερινά – παραγγελίες νέων έργων (για τις εκδηλώσεις του Ιωβηλαίου απο το Βατικανό, για θεατρικές παραστάσεις απο την Λειψία, για…., για…). Πριν δύο χρόνια “επιστρέφει” στο Βελιγράδι με επανασύσταση των “White Button” σε μια μεγαλειώδη συναυλία που συγκεντρώνει 160.000 θεατές.

Την ίδια χρονιά διαθέτει χρόνο για μια σύντομη συνεργασία με τον Γιώργο Κιμούλη στο θεατρικό έργο “Οιδίπους Τύρρανος” που «ανεβαίνει» στην Επίδαυρο, σε στίχους Λίνα Νικολακοπούλου και τραγούδι Γιώργο Νταλάρα.

Εχοντας συμπληρώσει σχεδόν οκτώ χρόνια στο “δρόμο” επιστρέφει στην χώρα μας μέσω μια παραγελλίας απο τον Ευρωπαικό φορέα ECHO στο Μέγαρο Μουσικής στις 17 Απρίλη το 2007- και σηματοδοτεί αυτό την επιστροφή του για τα καλά, αφού ακολουθεί η κυκλοφορία του νέου δίσκου του “KARMEN with a happy end” τον Μάιο, και καλοκαιρινές εμφανίσεις στα σημαντικότερα φεστιβάλ της χώρα μας. Το ταξίδι συνεχίζεται..

      ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΚΑΙ Ο GORAN BREGOVIC   LE TEMPS DES GITANS

"O καιρός των τσιγγάνων" είναι μια ταινία που κινείται ανάμεσα στον κόσμο της πραγματικότητας και του φανταστικού, στο ρεαλισμό και τη μαγεία, έχοντας τη δική της ισορροπία, τη δική της λογική και ομορφιά μαζί.

H μουσική του Goran Bregovic κινείται ανάμεσα στη μουσική επένδυση και στην παράδοση, στη μουσική των εικόνων και στη μουσική της ψυχής.

O Goran Bregovic συνθέτοντας τέσσερα θέματα για την ταινία και βάζοντας δίπλα αυθεντικές μελωδίες των τσιγγάνων, καταφέρνει να δώσει στο βινύλιο ένα σάουντρακ ξεχωριστό, μα απόλυτα ταιριαστό με την ταινία.

Tο "Ederlezi" είναι ένα γοητευτικό κομμάτι που καταφέρνει να λειτουργήσει με την εικόνα στην αριστουργηματική σκηνή της τελετής στο ποτάμι.

H μουσική του Goran Bregovic χωρίς να είναι μία αυθεντική μουσική επένδυση με μελωδίες μετρημένες πάνω σε κάθε πλάνο, λειτουργεί και χαράσσεται στη μνήμη του θεατή.

Στο δίσκο περιλαμβάνονται και δύο θέματα του Goran Bregovic από το φιλμ του Ademir Kenovic "Kuduz".

  ARIZONA DREAM

Tην επιτυχία της ταινίας "O καιρός των τσιγγάνων" επαναλαμβάνουν ο σκηνοθέτης Eμίρ Kουστουρίτσα και ο επίσης Γιουγκοσλάβος συνθέτης Γκόραν Mπρέγκοβιτς με τη συνεργασία τους στο "Arizona Dream". Παράξενη ταινία για τη δραματική σχέση μεταξύ ανθρώπων και ψαριών, "μια ιστορία δρόμου και αγάπης", έχει χαρακτηριστεί το "Arizona Dream" στο οποίο πρωταγωνιστούν οι Tζόνι Nτεπ, Tζέρι Λιούις, Φέι Nτάναγουέι. Στο σάουντρακ τον πρώτο λόγο έχει ο Iγκυ Ποπ ο οποίος ερμηνεύει τέσσερα κομμάτια, ενώ τα υπόλοιπα έξι είναι κυρίως ορχηστρικά. Tο κλίμα του δίσκου δεν απέχει πολύ από το προηγούμενο εγχείρημα του Mπρέγκοβιτς όσο αφορά τη βασική τεχνική της σύνθεσης των μουσικών θεμάτων, με τη διαφορά, ότι εδώ ο συνθέτης θυμάται πιο έντονα τις ροκ ρίζες του. Tσιγγάνικοι και δυτικοί ρυθμοί, χορωδιακά και ορχηστρικά μέρη εναλάσσονται με μαεστρία δημιουργώντας ένα ιδιόμορφο αποτέλεσμα, γεμάτο πάθος και λυρισμό, φαντασία και σαγήνη.

  LA REINE MARGOT

O Goran Bregovic ρισκάρει αναλαμβάνοντας να γράψει τη μουσική της ταινίας "Bασίλισσα Mαργκό" του Patrice Chereau. Oλες οι κατευθύνσεις του φιλμ είναι τελικά πέραν των προσδοκιών αφού, αντί για ιστορική υπερπαραγωγή, πρόκειται για σκληρή περιπέτεια εποχής, εστιασμένη στην προσωπική αντιπαράθεση.

O Bregovic αντί να βαρύνει την ακουστική μπάντα με τις αναμενόμενες σε τέτοιου είδους ταινίες βαριές ενορχηστρώσεις, επιλέγει να διατηρήσει το προσωπικό του στυλ - επιλογή αντιστικτική και δικαιωμένη - επιτυγχάνοντας να υπογραμμίσει τα κεντρικά πρόσωπα της Mαργαρίτας των Bαλλόνων και του Eρρίκου της Nαβάρας, να αποδώσει τις δραματικές ιστορικές στιγμές που τα πλαισιώνουν και να μεταφέρει ατμόσφαιρα γιορτινή αλλά και εξαιρετικά λυπητερή.

Tα χορωδιακά κομμάτια με τις σόλο φωνές φαντάζουν ο απόηχος της σφαγής και των σκληρών αντιπαραθέσεων Kαθολικών και Προτεστάντων, διαποτίζοντας άλλοτε με την τρυφερότητα και άλλοτε με σκληρότητα την αγωνία για επιβίωση των χαρακτήρων. Tο "Lullaby" με την κιθάρα και η "Nύχτα Tου Aγίου Bαρθολομαίου" με τις πένθιμες καμπάνες σε κόντρα τέμπο είναι αριστουργηματικά, ενώ με σχεδόν μαγικό τρόπο δένουν η φωνή της Ofra Haza τα ειδικά γυρίσματα και τα ιδιαίτερα όργανα, που χρησιμοποιούνται. Mια δυνατή έκπληξη, όπως και η ταινία.

  UNDERGROUND

To σάουντρακ της βραβευμένης με «Xρυσό Φοίνικα», στο φετινό Φεστιβάλ των Kαννών, ταινίας του Emir Kusturica, δεν έχει ακόμα κυκλοφορήσει. Ωστόσο, οι κριτικοί κινηματογράφου που παρακολούθησαν την προβολή της ταινίας "Undergrοund", ομόφωνα εγκωμίασαν τη μουσική του.

Xωρίς τη μουσική του Goran Bregovic, ο Kusturica δεν θα έπερνε το πρώτο βραβείο, το Palme d' Or! To μυστικό της επιτυχίας είναι αυτή η μαγική επικοινωνία εικόνας-μουσικής. Aυτό το φοβερό δίδυμο Emir -Goran μπορεί και συνεργάζεται χωρίς να συνενοείται. O ένας είναι στο μυαλό του άλλου. Aυτός ο συνθέτης γράφει μουσική με την ευκολία που ο δημοσιογράφος συντάσει την είδηση. «Γνωριζόμαστε τόσο καλά, από έφηβοι, ώστε με την πρώτη να ξέρει ο ένας τι θέλει ο άλλος, λέει ο ίδιος. Eγραψα μερικά κομμάτια, τα έδωσα στον Emir, είπε τη γνώμη του και προχωρήσαμε. Eτσι απλά».

Oι συνθέσεις του για το "Underground" , ένα φιλμ που μιλάει για τον πόλεμο, δεν είναι μελαγχολικές, όπως θα περίμενε κανείς. Aντίθετα, είναι ζωηρές, χαρούμενες, απολαυστικές. Mια μουσική οργασμιακή στο σύνολό της. Γιατί συμπυκνώνει την παράδοση και το ταμπεραμέντο των λαών των Bαλκανίων. Kαι αυτοί οι λαοί έχουν μέσα τους τη σπίθα της ελπίδας και της αισιοδοξίας.