Ο άνθρωπος που τρώει το κουραμπιεδάκι... όχι για εκείνον, αλλά για τη φουκαριάρα τη μάνα του που έχει ζάχαρο και δεν μπορεί να το απολαύσει, ενέπνευσε τους συντελεστές του διαφημιστικού σποτ του 11880 να αναπροσαρμόσουν το σενάριο, προσθέτοντας ένα χαρακτήρα που βγάζει... πόνο. Ο Γιάννης Παπαθανάσης χρειάστηκε να σηκώσει στις πλάτες του το βαρύ φορτίο ενός ονόματος, όπως αυτό του Νίκου Ξανθόπουλου. Παρ’ όλο που αρχικά αγχώθηκε για το αποτέλεσμα και το αν θα προσβληθεί ο καλλιτέχνης, τελικά βρέθηκε να κυκλοφορεί στο δρόμο και να ακούει τον κόσμο να λέει «Να το παιδί του λαού». Αποδεικνύοντας μάλιστα εμπράκτως τη συμπόνια του προς τους αδύναμους, ο ηθοποιός του τηλεοπτικού σποτ ετοιμάζεται να παραχωρήσει μέρος των χρημάτων της διαφήμισης σε εκείνους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη!

Το χωριό όπου γεννήθηκε «έσβησε από το χάρτη» (λόγω έργων για τη δημιουργία φραγμάτων), ο ίδιος χωρίστηκε από τα αδέρφια του για να τα φέρει βόλτα η οικογένειά του, έκανε δουλειές του... ποδαριού, όπως σερβιτόρος, περιπτεράς, εποχικός υπάλληλος της Ολυμπιακής για να βγάλει το χαρτζιλίκι του (όταν κόπηκε από τις εξετάσεις του Εθνικού)! Το drama του... σύγχρονου Ξανθόπουλου είναι βγαλμένο από τη ζωή.

Ο «Ξανθόπουλος» της τηλεοπτικής καμπάνιας του 11880 είναι ένας ηθοποιός της (περίφημης) γενιάς των 700 ευρώ, που χωρίστηκε από τα αδέρφια του λόγω ανέχειας. Μπορεί ως άλλος Νίκος Ξανθόπουλος, ο Γιάννης Παπαθανάσης να χαρίζει χαμόγελο στον κόσμο, όμως πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια. Μάλιστα έκανε το σποτάκι για να ζήσει, όπως αποκαλύπτει ο ίδιος στην «Espresso» και εμείς αναδημοσιεύουμε.

Ο Γιάννης πρωτοεμφανίστηκε στην TV το 2001 στο «Λίφτινγκ», όπου έπαιξε το γκαρσόνι, ένα ρόλο που ήξερε καλά καθώς στο παρελθόν είχε δουλέψει ως σερβιτόρος. Επαιξε και στο «Καφέ της Χαράς», προσφέροντας σπαρταριστές στιγμές, ειδικά όταν εκτόξευε την ατάκα «αυτά είναι για τους ντιντήδες». Συνεργάστηκε με τον Μάρκο Σεφερλή στο θέατρο, με τον Ευγένιο Σπαθάρη στο Θέατρο Σκιών, με τον Λάκη Λαζόπουλο (στο «Οδός Παραδείσου 7»), όμως τώρα ήταν η ώρα του να γίνει γνωστός. Οπως βέβαια λέει, «δεν είχαμε τον Ξανθόπουλο ως κεντρική ιδέα εξ αρχής». «Μας προέκυψε μετά από πολλή προσπάθεια. Οι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι για το σποτάκι διέκριναν ότι η φωνή μου μοιάζει με του Ξανθόπουλου. Κάπως έτσι προέκυψε και το διαφημιστικό. Νιώθω πολύ ικανοποιημένος που ακούγονται λέξεις και έννοιες όπως "η φουκαριάρα η μάνα μου", γιατί η ανθρωπιά και το φιλότιμο έχουν χαθεί στις μέρες μας» τονίζει.

Μπορεί αυτός ο ρόλος να προέκυψε στην πορεία, η ζωή του Γιάννη Παπαθανάση όμως ταυτίζεται με το μελό περιεχόμενο των ταινιών του Ξανθόπουλου. «Κατάγομαι από τα Σιβίστα Ευρυτανίας, ένα χωριό που δεν υπάρχει πλέον. Πνίγηκε όταν το ‘71 έγιναν έργα για τη δημιουργία φραγμάτων. Λόγω οικονομικών προβλημάτων, η μάνα μου χώρισε εμένα και τα άλλα τρία αδέρφια μου. Μέχρι την ΣΤ’ δημοτικού μεγάλωσα στα Γιάννενα με τους παππούδες μου».

Τα τελευταία ένδεκα χρόνια δουλεύει ως ηθοποιός στο θέατρο και την τηλεόραση. Στο παρελθόν όμως είχε αναγκαστεί για βιοποριστικούς λόγους να κάνει πολλά. «Οταν, για δεύτερη φορά, κόπηκα στις εξετάσεις του Εθνικού υποχρεώθηκα να κάνω πολλές δουλειές. Για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου δούλεψα ως σερβιτόρος, για οκτώ χρόνια εργάστηκα -ως εποχιακός υπάλληλος- στην Ολυμπιακή και για κάποιο διάστημα κρατούσα ένα περίπτερο».




«ΕΙΜΑΙ ΕΝΑΣ ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟΣ ΠΟΥ ΒΓΑΖΕΙ ΓΕΛΙΟ»

Το concept της συγκεκριμένης διαφήμισης δεν είναι ένα, αλλά τρία διαφορετικά. Εχουν όμως τον ίδιο ήρωα. Οπως ίσως έχετε παρατηρήσει ο Γιάννης-«Νίκος» στο πρώτο σιδερώνει το πουκάμισό του και αισθάνεται άσχημα από την απρόσμενη επίσκεψη μιας κοπέλας, στο δεύτερο απολαμβάνει κουραμπιέ και στο τρίτο μιλάει σ’ ένα καναρίνι. «Φοβήθηκα λίγο που θα έπαιζα τον Ξανθόπουλο» τονίζει «αλλά δεν είχαμε σκοπό να προσβάλουμε τον καλλιτέχνη. Ηταν για καλό σκοπό. Εκανα τη διαφήμιση για να ζήσω. Δεν ήταν "αρπαχτή". Εκατσα κάτω, προβληματίστηκα, αγχώθηκα σε πολλά πράγματα προκειμένου να μην πει τίποτα ο Ξανθόπουλος». Πάντως, στο δρόμο, όπως μας λέει, δεν τον μπερδεύουν με το «παιδί του λαού». Ομως, του λένε διάφορα σχόλια. «Ξεχώρισα το σχόλιο ενός Κρητικού που μου είπε: "Πρώτη φορά βλέπω ένα βασανισμένο τύπο να βγάζει τόσο γέλιο στην τηλεόραση"!» τονίζει.

Καθώς και ο ίδιος έχει περάσει δύσκολα, δεν θα μπορούσε να αδιαφορεί για την πείνα και τη φτώχεια. «Βοηθάω πολύ τον κόσμο. Μέρος των χρημάτων που θα πάρω από τη διαφήμιση θα πάνε σε ανθρώπους που τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Σε λίγες ημέρες θα πάω στις Σέρρες να δώσω ένα κοινωνικό αγώνα με μία ομάδα που εδώ και δύο χρόνια δραστηριοποιείται σε αυτά τα θέματα».

Από την Espresso