Ένα μήνα μετά το εφιαλτικό εκείνο πρωινό που η Έφη Θώδη μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε κατάσταση υστερίας στο Σισμανόγλειο νοσοκομείο, δίνει την πρώτη και τελευταία συνέντευξή της για τους λόγους που την οδήγησαν στο ψυχιατρείο. Διαβάστε την συνέντευξη που έδωσε στο downtown και αναδημοσιεύουμε από το yupi.gr.

Έχεις μετανιώσει για κάτι που είπες ή έκανες πριν από την εισαγωγή σου στο νοσοκομείο;

Έχω μετανιώσει για πολλά πράγματα που έκανα στο παρελθόν. Αυτά για μένα από εδώ και πέρα και με το που θα πάρω το εξιτήριο είναι κομμένα. Δεν θα πηγαίνω, όπως πήγαινα, σε όλες τις εκπομπές που με έπαιρναν τηλέφωνο και με πίεζαν να βγω και να κάνω διάφορα για να ανεβάσουν νούμερα. Όταν τους χρειάστηκα όλους αυτούς που με έπαιρναν τηλέ­φωνο και μου έστελναν link το επό­μενο κιόλας λεπτό, κανείς, μα κανείς δεν ήταν δίπλα μου. Ο καθένας πι­στεύει στο δικό του Θεό και κάνει διαφορετικά πράγματα για να κατα­φέρει να επιβιώσει. Πολλοί έζησαν πατώντας πάνω μου. Με αυτούς τους ανθρώπους εγώ δεν θέλω να έχω καμία σχέση και επαφή πλέον...


Ακούγεσαι θυμωμένη, Έφη. Σε ποι­ους αναφέρεσαι συγκεκριμένα;

Δεν θέλω να πω ονόματα. Με περι­γέλασαν. Με χλεύασαν. Με ταπείνω­σαν. Ένιωσα ότι με είχαν στήσει στο κέντρο, με έδειχναν και με κορόιδευαν. Με χτυπούσαν συ­νέχεια και χωρίς να δείχνουν έλεος...


Όλος αυτός ο καιρός μέσα στο νοσοκομείο ήταν δύσκολος;

Ίσως αυτός ο μήνας που είμαι μέσα να με βοήθησε. Ειλικρινά είδα τη ζωή διαφορετικά. Αυτός ο μήνας ήταν η δική μου λύτρωση. Ηρέμη­σα επιτέλους. Το είχα ανάγκη. Ήθε­λα να φύγω από όλη αυτή την πί­εση που μου προκαλούσαν. Τώρα μένω εδώ, ακολουθώ θεραπευτική αγωγή. Ηρεμώ, είμαι σε διαρκή πε­ρισυλλογή. Δεν βλέπω τηλεόραση, δεν ακούω τίποτα απέξω... Σε σένα μιλάω επειδή μου έδωσε ο Χρήστος το ακουστικό... Συνε­χίζω να σου μιλάω επειδή σε ξέρω και επειδή σε σένα θέλω να μιλήσω. Δεν θέλω και -ειλικρινά σου το λέω- δεν θα βγω να μιλήσω άλλο γι' αυτά.


Ποιος σε προστατεύει και σου συ­μπαραστέκεται όλο αυτό το δύσκο­λο διάστημα που είσαι μέσα στο νοσοκομείο;

Στο πλευρό μου όλο αυτό το διάστημα έχω τους δικούς μου ανθρώπους. Ο γιος μου, Αποστόλης, η μητέρα μου, Χρυσούλα, και τα αδέλφια μου είναι πάντα δίπλα μου. Αλλά και ο Χρή­στος... Δεν υπάρχει κάποιο μυστήριο με μένα και τον Χρήστο. Όλοι ξέρουν ότι είναι ο άνθρωπός μου.


Πότε ένιωσες να χάνεις τον έλεγχο της κατάστασής σου;

Ετοίμασα δύο δίσκους. Είμαι εδώ και καιρό χωρίς εταιρία και παλεύω μόνη μου. Με βοήθεια από κανέναν. Αυτά συσσωρεύτηκαν. Εξοργίστηκα όταν μια εκπομπή -δεν θέλω να αναφέρω ποια- πρόβαλε ένα βίντεο δικό μου και με γελοιοποιούσαν. Λίγο πριν γί­νει αυτό, δύο άνθρωποι, αρχισυντά­κτες εκπομπών, μου είχαν αρνηθεί με πολύ άσχημο τρόπο να προβάλλουν τη νέα μου δουλειά. Ήταν οι ίδιοι που πριν από λίγο καιρό με παρακαλούσαν να τους βοηθήσω.



«Η ζωή μου με την Έφη»

Ο «άν­θρωπός της» και «σύντροφός της», κύριος Χρήστος Τσιγκόλης, μας πε­ριγράφει εκείνες τις πρώτες ώρες. «Καθόμασταν στο σαλόνι. Άρχισε να φωνάζει. Να είναι θυμωμένη με όλους αυτούς από τα media που ενώ τους είχε βοηθήσει όταν τους έλεγε για τη νέα της δουλειά της έλεγαν με απαξιωτικά σχόλια "σιγά να μην ασχοληθούμε". Την περιγέλασαν. Εκείνη θύμωσε και στενοχωρήθη­κε. Είχε έτοιμο το νέο δισκογραφικό υλικό και δεν δεχόταν κανείς να το βγάλει, να το παρουσιάσει... (...). Ήταν εκτός εαυτού. Στην αρχή φοβήθηκα για την υγεία της. Δεν την είχα ξανα­δεί έτσι. Αλλά είναι ανθρώπινο. Της ήρθαν όλα μαζεμένα. Λέγαμε ότι θα ηρεμούσε. Εκείνη, όμως, συνέχιζε να είναι σε υπερένταση. Φωνάξαμε το ασθενοφόρο να τη μεταφέρει στο νο­σοκομείο. Με το που άνοιξε η πόρτα, πετάχτηκε έξω, είδε τον κόσμο να την πλησιάζει, να τη χαιρετάει, να της ζη­τάει αυτόγραφα, φοβήθηκε. Αντέδρα­σε. Έτρεξε, μπήκε μέσα στο σιντριβά­νι και άρχισε να τραβάει τα καλώδια. Ήθελε να κάνει κακό στον εαυτό της. Έτρεξα πριν γίνει το κακό, τράβηξα με δύναμη τα καλώδια από τα χέρια της και την έβγαλα έξω. Δεν θέλω να σκέφτο­μαι τι μπορούσε να πάθει. Θα σκοτωνό­ταν...».

Πηγή: yupi.gr