Ο Γιώργος Χερουβείμ κάνει ποδήλατο και μαζεύει χρήματα για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. «Ένας συνάδελφος μού έδωσε την αφορμή, έφυγε με τρένο από το Λονδίνο για τη Βαρκελώνη. Σκέφτηκα κι έναν άλλο φίλο μου που έχει κάνει 7.000 χιλιόμετρα στην Ευρώπη στις δύο ρόδες, και είπα να επιστρέψω κι εγώ με τον δικό μου, αργό, τρόπο στην Ελλάδα. Έστειλα τα πράγματά μου και, αντί για το αεροπλάνο, ανέβηκα στο ποδήλατο. Μ΄ αυτό έρχομαι πίσω, ήδη είμαι σχεδόν στα μισά της διαδρομής!».

Είπε να κάνει το ταξίδι του ασυνήθιστο. Το μελέτησε πρώτα καλά επί ένα δίμηνο, όσο ακριβώς θα του χρειαστεί για να το υλοποιήσει. Στα 28 του σήμερα, ο Αθηναίος Γιώργος Χερουβείμ τεστάρει τις δυνάμεις του, επαναπατρίζεται με τη βοήθεια των πεντάλ έπειτα από επτά χρόνια παραμονής του στην Αγγλία. Στην 27η ημέρα του ποδηλατικού οδοιπορικού, ενώ διασχίζει τώρα τη Νότια Γαλλία, το κοντέρ έχει κιόλας γράψει 1.800 χιλιόμετρα. Υπολογίζει, μάλιστα, να τα έχει υπερδιπλασιάσει κατά την άφιξή του στην Αθήνα, μέσω Αγκώνας, στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτωβρίου! Συμβολικά, σε συνεργασία με διεθνή ιστοσελίδα (http://www. justgiving. com/Georgios-Cherouvim/), έδωσε και φιλανθρωπικό χαρακτήρα στην πρωτοβουλία του: συγκεντρώνει από μία αγγλική λίρα για καθένα από τα χιλιόμετρα που διανύει ως δωρεά προς τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα.

Πρόκληση
«Το κάνω, επειδή μπορώ τώρα που είμαι νέος κι έχω την υγεία μου. Πάνω απ΄ όλα, όμως, είναι για μένα μία πρόκληση, που διαπιστώνω πια καθημερινά ότι είναι και εφικτή-, όχι κάτι δύσκολο, τα πράγματα είναι λίγο πολύ όπως τα φανταζόμουν κι ακόμα καλύτερα. Σίγουρα για πολλούς όλο αυτό ίσως είναι extreme, μια και κάνεις τόσα πολλά χιλιόμετρα την ημέρα. Και οι δικοί μου, όταν το έμαθαν, σοκαρίστηκαν, δεν τους πολυάρεσε η σκέψη. Προσωπικά, ωστόσο, το βλέπω περισσότερο σαν διακοπές, μου έρχεται και πολύ πιο οικονομικά. Δεν είναι άλλωστε καθαρά ποδηλατικό το δρομολόγιό μου, είναι και τουριστικό: φροντίζω και να βλέπω, έστω στα γρήγορα, τα μέρη που επισκέπτομαι...», εξηγεί στα «ΝΕΑ» από την πόλη Πο (Ρau), κοντά στα σύνορα με την Ισπανία, με φόντο τα Πυρηναία Όρη. Ήταν θέμα χαρακτήρα, συμπληρώνει, έπρεπε να το πάρει σοβαρά απόφαση προτού φορτώσει τα απολύτως απαραίτητα μπρος και πίσω από τους δύο τροχούς του.

«Βασικά ήταν ζήτημα θέλησης και πίστης. Το πρωτοσκέφτηκα τρεις μήνες πριν, όταν αποφάσισα να φύγω οριστικά από την Αγγλία, όπου σπούδασα και εργάστηκα στα ψηφιακά εφέ για κινηματογράφο και τηλεόραση. Διάβασα και πολλά πράγματα στο Ίντερνετ, μελέτησα και ημερολόγια άλλων ποδηλατών, ρώτησα και σε blogs και φόρουμ για να κατατοπιστώ. Μέχρι τότε, πέρα από ημερήσια εκδρομή, δεν είχα ταξιδέψει κάπου μακριά με το ποδήλατο. Ήμουν τελείως πρωτάρης, από πλευράς και εξοπλισμού και οργάνωσης ενός τέτοιου εγχειρήματος», περιγράφει. Στην πράξη έσπευσε να αγοράσει στα μέσα της δίμηνης υπαίθριας διαβίωσής του αντίσκηνο, μικρό στρώμα, υπνόσακο και τα υπόλοιπα σχετικά που τα στριμώχνει στα δυο πανέρια του.

«Έχω κάνει ακόμη και 140 χιλιόμετρα σε μία ημέρα»

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ του Γιώργου Χερουβείμ άρχισε στις 18 του περασμένου μήνα. Άφησε οριστικά πίσω του το Λονδίνο, με πρώτο σταθμό του το κοντινό Βournemouth, λίγο πριν να μπει στο καράβι για το απέναντι γαλλικό λιμάνι Cherbourg. «Ανά τέσσεριςπέντε ημέρες, τη μία δεν διανύω μεγάλες αποστάσεις, παρά μόνο πέντε- δέκα χιλιόμετρα μες στην πόλη. Πρέπει να ξεκουράζω ανάλογα και τα πόδια μου. Έχει και ζέστη, 25- 30 βαθμούς, αυτές τις μέρες, το πρωί και λίγη υγρασία- πέντε ημέρες πριν που το θερμόμετρο έδειχνε 35-37 βαθμούς, ζορίστηκα αρκετά...», θυμάται.

Το ημερήσιο πρόγραμμα
Σε κάθε περίπτωση, ο Γιώργος προνοεί ώστε, προτού πέσει το σκοτάδι, να έχει εξασφαλίσει καταφύγιο για τη διανυκτέρευσή του. «Μέχρι στιγμής διαμένω σε παραθαλάσσια κάμπινγκ- μόνο αν χρειαστεί, λόγω καιρού, θα καταφύγω σε ξενοδοχείο.

Φροντίζω το αργότερο στις 7 το απόγευμα να έχω φτάσει σε πόλη ή χωριό. Μετά θα χρειαστώ ένα δίωρο για να στήσω τη σκηνή μου, να κάνω ντους, να φάω. Καλές 9-10 το βράδυ για να πω ότι επιτέλους χαλαρώνω...», σημειώνει.

Έχει μόλις προηγηθεί ένας επίπονος, ειδικά ο απογευματινός, ποδηλατικός μαραθώνιος. «Ξυπνητήρι δεν βάζω ποτέ, συνήθως θα σηκωθώ κατά τις 8-8.30 το πρωί. Θα μου πάρει μία, δύο ώρες για να πάρω πρωινό και να φορτώσω τα πράγματά μου στο ποδήλατο. Γύρω στις 10-11 ξεκινώ πια το πρωινό κομμάτι της ποδηλασίας, σε σχετικά αργό τέμπο: θέλω τουλάχιστον πέντε χιλιόμετρα, δεκαπέντε λεπτά, για να βρω ρυθμό. Θα σταματήσω νωρίς, στη μία, για μεσημεριανό, κάτι ελαφρύ, μετά τα πρώτα τριάντα χιλιόμετρα. Ανάλογα με την περίσταση, μπορεί και να χαλαρώσω για κάνα μισάωρο κάτω από ένα δέντρο, να διαβάσω ένα βιβλίο ή για μια βόλτα σε μια ωραία πόλη που θα συναντήσω...», λέει. Μετά και τη μίνι σιέστα, ξανανεβαίνει για τα καλά στη σέλα. «Από τις 3 έως τις 7 κάνω τα πολλά χιλιόμετρα, έως και 100, ανάλογα και με τον αέρα που φυσάει: έχω κάνει και 140, πρωί- απόγευμα, σε μια μέρα. Ειδικά τώρα που προσαρμόστηκα, το βλέπω να “γράφω” τελικά ώς και 4.000-5.000 χιλιόμετρα».

Πηγή: Τα ΝΕΑ