Διαβάζοντας την είδηση πως αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 59 χρόνια από την κατασκευή του πρώτου τηλεφωνητή στα εργαστήρια Μπελ, το 1950, σκέφτηκα την αλλαγή που έφερε στην ζωή του ανθρώπου αυτό που λέμε προσωπικός τηλεφωνητής.

Μέχρι τότε οι λεγόμενες «χαμένες κλήσεις» ήταν πρακτικά και ουσιαστικά χαμένες και μάλιστα κάποιες από αυτές ήταν  μεγίστης σημασίας για ανθρώπους με γοργό ρυθμό ζωής. Επαγγελματίες, γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, άνθρωποι με χαρακτηριστικά της άμεσης επικοινωνίας αντιμετώπιζαν προβλήματα στην καθημερινότητα τους, επειδή δεν ήταν στο σημείο που έπρεπε την κατάλληλή στιγμή.

Η εφεύρεση αυτή  στο... σπίτι ουσιαστικά της επικοινωνίας  (τα εργαστήρια  που πήραν το όνομα του εφευρέτη του τηλεφώνου Γκράχαμ Μπελ) άνοιξε νέους δρόμους και διευκόλυνε πολύ την ζωή των ανθρώπων. Βέβαια συσκευές παρόμοιες με τηλεφωνητή είχαν κατασκευαστεί και νωρίτερα και δεν είχαν σκοπό όλες (πράγμα που συμβαίνει και σήμερα...) την επικοινωνία προς όφελος των ανθρώπων, με κύριο παράδειγμα  την χρησιμοποίηση τους από τον Αδόλφο Χίτλερ κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Ο Χίτλερ ο οποίος έδινε μεγάλη σημασία στον τομέα της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης και έχοντας κοντά του τους καλύτερους ασυρματιστές της Γερμανίας, ήταν πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τους αντίπαλους τους χάρη στις συγκεκριμένες κατασκευές.

Αργότερα ο τηλεφωνητής πέρασε μια περίοδο πτώσης, καθώς με την χρήση των  ασυρμάτων και των κινητών τηλεφώνων (πολύ αργότερα) οι περισσότεροι άνθρωποι «έκλειναν» τα κενά της ενημέρωσης τους. Πλέον όμως τα τελευταία χρόνια ο τηλεφωνητής έχει γίνει κάτι σαν μόδα... Περίεργα, αστεία μηνύματα, κάθε λογής λέξεις και φράσεις , έχουν πάρει την θέση των σοβαρών, κοφτών και πεπαλαιωμένων πια μηνυμάτων που δεν τραβάνε το ενδιαφέρον των... καλούμενων. Χαρακτηριστικές είναι επίσης και οι σκηνές με τηλεφωνητή σε αμέτρητες ταινίες σε όλο τον κόσμο...

Η Ελλάδα βέβαια δεν μπορούσε να μείνει πίσω σε αυτό το θέμα. Ω επικοινωνιακός λαός που είμαστε έχουμε σκαρφιστεί διάφορες ιδέες για να κάνουμε πιο... ελκυστικό τον τηλεφωνητή μας...

Τα πάντα όμως  έχουν σαν βάση την επικοινωνία... Κάτι που θέλουμε να πούμε και δεν έχουμε την δύναμη να το κάνουμε απέναντι σε κάποιον άνθρωπο. Κάτι που θυμηθήκαμε ξαφνικά και θέλουμε αν το συζητήσουμε... Απλά καθημερινά πράγματα, που αποτυπώνονται με τον πιο γλαφυρό τρόπο από την φωνή της Χαρούλας Αλεξίου...



«Πήρα εκατό φορές
για να μάθω αν ζεις
μου απάντησε που λες τηλεφωνητής.

Πήρα να σου πω φιλιά
με το φως σβηστό...»
Ευτυχώς που είν' η δουλειά
και θα ξεχαστώ.