Προεκλογική περίοδος. Τα... Θα και οι υποσχέσεις δίνουν και παίρνουν. Καθισμένος στην πολυθρόνα του σπιτιού μου παρακολουθώ δηλώσεις του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Παπανδρέου. Απόφαση ευθύνης που θα δημιουργήσει ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο ο τέως πια Πρωθυπουργός, ελπίδα που αναμένεται να πάρει σάρκα και οστά άμεσα, ο νέος κυβερνήτης της χώρας. «Ρε συ κάτι δεν πάει καλά....» σκέφτομαι και κάνω ένα φλας μπακ σε όσες περιπτώσεις θυμάμαι και περιέχουν μέσα τους την... Ελπίδα.

Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ελπίδα για μια καλύτερη ζωή, ελπίδα να βρούμε  καλύτερη δουλειά, ελπίδα να μειωθούν οι φόροι, ελπίδα να κερδίσουμε το τζόκερ. Οι μισοί Έλληνες ελπίζουν και οι άλλοι μισοί τους... ακολουθούν. Ανοίγω αμέσως το λεξικό και ψάχνω να βρω την ακριβή έννοια της λέξης. Αααα το βρήκα.... Για να δω. Προέρχεται από το αρχαίο Ελπίς, ουσιαστικό θηλυκό. Η προσδοκία ότι κάτι καλύτερο θα συμβεί. «Δε μπορεί...» σκέφτομαι μιας και για να υπάρξει προσδοκία για κάτι καλύτερο θα πρέπει πρώτα να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για να γεννηθεί αυτή η αίσθηση.

Εδώ το μόνο που θυμάμαι από μικρό παιδί σε αυτή την χώρα είναι ότι οι προσδοκίες μας σχεδόν πάντα διαψεύδονται και η ελπίδα να υπάρχει μόνο σαν λέξη για να γεμίζουν τα λεξικά. «Μήπως είμαι ακραίος?» σκέφτηκα πάλι,  αυτή την φορά πιο ζωηρά παραβλέποντας το γεγονός πως αυτό το ρημαδιασμένο το φλας μπακ ίσως ήταν η αφορμή να με πιάσουν πάλι τα υπαρξιακά μου... Προσπάθησα να ανασυνταχτώ  και άρχισα να σκέφτομαι ξανά τι συναίσθημα μου δημιουργεί η λέξη ελπίδα.... Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ξαφνικά ανακάλυψα πως η εύηχη αυτή λέξη δεν μου δημιουργεί τίποτα. Απολύτως τίποτα.

Γιατί όμως? Λες να είναι έτσι επειδή η κοινωνία έχει φτάσει στο έσχατο σημείο της? Επειδή ο Παναθηναϊκός έχει να πάρει πρωτάθλημα από το 2004?  Επειδή η καθημερινότητα μας έχει γίνει σκληρή και απάνθρωπή? Η μήπως επειδή οι μισθοί είναι χαμηλοί και οι μόνοι που επωφελούνται είναι οι κλέφτες και οι απατεώνες? Η μήπως επειδή  τα ράντζα στα νοσοκομεία είναι πιο πολλά και από αυτά στο Τέξας??? Η αξιοκρατία? Η διαφάνεια?? Η Παιδεία? Η φτώχεια?

Η ώρα είχε πάει 1 μετά τα μεσάνυχτα και άρχισα να νιώθω κουρασμένος από τις πολλές ερωτήσεις που έκανα στον εαυτό μου. Και επειδή είμαι ισχυρογνώμων έπρεπε οπωσδήποτε να βγάλω ένα συμπέρασμα. Μετά από διάστημα 5 λεπτών (μιλάμε για πολύ στύψιμο...) ήμουν έτοιμος να δεχτώ την αλήθεια. Η ελπίδα κύριοι και κυρίες μου δεν υπάρχει. Τουλάχιστον με την μορφή που όλοι την γνωρίζουμε και την προσμένουμε.

Ορθώς κάποιος θα μπορούσε να με αποκαλέσει μηδενιστή και πεσιμιστή. Δεν είναι έτσι όμως και το συμπέρασμα δεν είναι αυθαίρετο Άλλωστε είπα πως δεν υπάρχει ελπίδα δεν είπα πως θα σταματήσω να ελπίζω. Και μιας και πολύς ο λόγος αυτές τις μέρες για το καημένο το... Ελπιδάκι, ένα έχω να σας πω και βάλτε το καλά στο μυαλό σας.

«Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία» λέει ο λαός μας. Σωστό. Άλλα ας μου εξηγήσει κάποιος γιατί ενώ τόσα χρόνια  ενώ την φωνάζω αυτή είναι εξαφανισμένη....? Ελπίδαααααα???? Που είσαιιιιιιι???