Ο Έλληνας έχει στο DNA του το λεγόμενο junk food. Σε σημείο να το διαφημίζει κιόλας. Τι επιστημονικές έρευνες, τι πρήξιμο από την μαμά ( «φάε λίγο σπανακόρυζο παιδί μου που είναι υγιεινό να σε τονώσει...»), τι αλματώδης αύξηση κιλών. Τίποτα. Εκεί εμείς στα σουβλάκια (ειδικά αν είναι απ’όλα...), στα «βρώμικα», στα hamburgers, στα cheezeburgers, στις πίτσες και πάει λέγοντας.

Έλα όμως που και ο Έλληνας θέλει τον... Βρετανό του. Βρετανοί επιστήμονες λοιπόν δημιούργησαν έναν νέο τρόπο για να μπορέσουν να συγκρατήσουν τα... ασυγκράτητα στόματα. Η έρευνα αναλύει την διατροφή σε νεαρά άτομα μέχρι 18 ετών και αμέσως μετά, βάσει της καθημερινής κατανάλωσης γευμάτων που περιέχουν πολλές περισσότερες θερμίδες από τις κανονικές, ολοκληρώνει  το πόρισμα της με έναν ομολογουμένως πρωτοποριακό τρόπο. Έτσι με την βοήθεια της τεχνολογίας ο καθένας θα μπορεί να βλέπει σε έναν καθρέφτη τον εαυτό του ύστερα από 20-30 χρόνια, βάσει της τωρινής χρήσης junk food.

Απίστευτο? Αδιανόητο? Σίγουρα πάντως για τα δύο αδέρφια (οι πρώτοι άνθρωπου που πήραν μέρος στο πείραμα) που το δοκιμάσανε... τρομακτικό, καθώς αυτό που είδαν στον καθρέφτη τους τρόμαξε!!! Και πως να μη τους τρομάξει άλλωστε από την στιγμή που ο καθένας ξεχωριστά κατανάλωναν ημερησίως 2 λίτρα αναψυκτικό, γλυκά, hamburgers και πίτσες?

Για να μπορέσει κανείς γενικότερα λοιπόν να καταλάβει την δύσκολη κατάσταση που βρίσκεται όταν καταναλώνει τέτοιου είδους τροφή χρειάζεται... ομοιοπαθητική. Η είδηση βέβαια με έκανε να αναρωτηθώ (σαν κλασσικός junkfoodistas) αν όντως η έρευνα πλησιάζει την πραγματικότητα και μάλιστα όπως αυτή θα είναι για τον εαυτό μας έπειτα από 20-30 χρόνια. Η απάντηση είναι τόσο εύκολη όσο η πιθανότητα να πεις όχι σε ένα λαχταριστό «βρώμικο» με κοτόπουλο, μαγιονέζα, πατάτες, τυρί, μπέικον και δε συμμαζεύεται. Δεν χρειάζονται τέτοιες έρευνες για να καταλάβει κανείς ότι τα φαγητά αυτά κάνουν κακό στην υγεία μας. «Παν μέτρον άριστον» έλεγαν οι αρχαίοι μας και κάτι παραπάνω ήξεραν... Μπορείς να φας το σουβλάκι σου, την πίτσα σου αλλά με μέτρο.

Απ’ την άλλη ξέρω πως το νόμισμα έχει πάντοτε δύο όψεις. Η μία είναι αυτή που ως τώρα ανέφερα. Η άλλη έχει να κάνει με τους ρυθμούς της ζωής. Είναι δύσκολο για μια οικογένεια να κάθεται καθημερινά στο τραπέζι και να απολαμβάνει σπιτικό φαγητό όπως γινότανε παλιά. Είναι δύσκολο για κάποιον που περνάει σχεδόν όλη τη μέρα του στη δουλειά να τρώει πάντοτε υγιεινά.

Εν τέλει όμως όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων, αλλά και ισορροπίας. Μπορείς να καταναλώνεις αυτό που θες με μέτρο. Άλλωστε η γεύση είναι μια από της σημαντικότερες αισθήσεις μας και σίγουρα η πιο... παινεμένη. Και μιας και είπα γεύση να θυμηθώ να παραγγείλω πίτσα το βράδυ. Αυτό το σουβλάκι το βαρέθηκα... Τιιιιιι??? Αν έχω σκεφτεί πως θα είμαι σε 20-30 χρόνια αν συνεχίσω να σκέφτομαι έτσι? Έχετε δίκιο... Μου κόπηκε η όρεξη. Λέω να την βγάλω με γιαούρτι. Με κομματάκια σοκολάτας. Ε, μη τα θέλετε και όλα δικά σας...