Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2009. Τοποθετημένο από τον Θεό στο κεντρικότερο σημείο της Ασίας, το, πρώην Σοβιετικό, κράτος του Κιργιστάν, είναι αυτό που λέμε, «ο Τρίτος κόσμος». Με πρωτεύουσα το Μπισκέκ, πληθυσμό κοντά στα 5,5 εκατομμύρια ανθρώπους και περιτριγυρισμένο από την Κίνα, το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και το Καζακστάν, το Κιργιστάν δεν προσφέρει ούτε καν τα απαραίτητα στους Κιργίσιους πολίτες του.

Σε αυτό το σημείο (ίσως και σε χειρότερο) και ο μικρός Santa που είχε την ατυχία να χάσει πολύ νωρίς σε τροχαίο δυστύχημα τους γονείς του. Η σημερινή ημέρα, ενώ για τους περισσότερους από εμάς είναι γιορτινή, για αυτόν δεν είναι κάτι  πέρα από το συνηθισμένο.  Ο μικρός Κιργίσιος ξεκινάει την μέρα του πουλώντας χαρτομάντιλα στα φανάρια και μετά πιάνει το βρώμικο πανί και αρχίζει να  πλησιάζει με φόβο τα σταματημένα (λόγω του φαναριού) αυτοκίνητα ζητώντας από τους οδηγούς να καθαρίσει το παρμπρίζ τους. Καθημερινά με χιόνια, με βροχές με ζέστη ο μικρός Santa είναι εκεί για να βγάλει τα προς τον ζην. Η πείνα μερικές φορές τον κατακλύζει και νιώθει τόσο κουρασμένος ψυχικά και σωματικά που νιώθει πως θα λιποθυμήσει. Σήμερα όμως ο Santa σκέφτεται διάφορα βλέποντας στους δρόμους παιδιά στην ηλικία του με τους γονείς τους να κρατάνε δώρα στα χέρια τους κα να χαμογελάνε... Σκέφτεται πως θα ήταν αν μπορούσε και αυτός να ήταν με τους δικούς του γονείς τα Χριστούγεννα, σκέφτεται πως θα ήταν αν είχε ένα ζεστό σπιτικό να περνάει τα κρύα βράδια του χειμώνα.

 Η ώρα είναι 8 το απόγευμα.... Ο Santa τελείωσε για σήμερα την δουλειά του. Ώρα για «ξεκούραση». Προχωράει στο δρόμο κάτω από την γέφυρα, τρώγοντας την σοκολάτα που κατάφερε να πάρει με τα σημερινά χρήματα που έβγαλε. Αυτό είναι το φαί του για απόψε... Φτάνει σε μία γωνιά, παραμερίζει κάποια σκουπίδια και μπαίνει μέσα στο χειροποίητο σπιτάκι που έχει φτιάξει από χάρτινες κούτες... Κουκουλώνεται καλά με το μπουφάν που του έδωσε κάποτε ένα περαστικός και ανάβει μαι φωτιά για να ζεσταθεί. Το αποψινό βράδυ πρόκειται να είναι πολύ κρύο. Ύστερα ο μικρός Santa βυθίζεται στις σκέψεις του... Κοιτώντας τα αυτοκίνητα που περνάνε και ακούγοντας χριστουγεννιάτικη μουσική από ένα τρανζιστοράκι που έχει δίπλα του αποκοιμιέται εξουθενωμένος...

Μόναχο, ώρα 10 το βράδυ.  Ο δεκάχρονος Claus βρίσκεται στο δωμάτιο του το επάνω όροφο της πολυτελής βίλας που βρίσκεται στο καλύτερο σημείο της πόλης  10 περίπου χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο της. Οι γονείς του Claus έχουνε βγει, καθώς ο πατέρας του μικρού Γερμανού είναι ένας από τους πιο επιφανείς βιομήχανους της χώρας. Έτσι, απόψε μαζί με την σύζυγο του είναι καλεσμένοι σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο όπου γίνεται το καθιερωμένο ετήσιο πάρτι των πλουσίων της πόλης. Η μητέρα του Claus δεν ήθελε να τον αφήσει μόνο του (μαζί με την νταντά) το αποψινό βράδυ που τα περισσότερα παιδιά το περνούν μαζί με τις οικογένειες τους, αλλά ο πατέρας του επέμενε να πάνε στην κοινωνική εκδήλωση που τους κάλεσαν.

Ο Claus είναι εδώ και ώρα κλεισμένος στο δωμάτιο του και το μυαλό του στριφογυρνάει σε πολλά πράγματα. Κανονικά δεν έπρεπε να νιώθει δυστυχισμένος. Έχει τα πάντα. Πηγαίνει στο καλύτερο σχολείο του Μονάχου. Ντύνεται με τα καλύτερα ρούχα, έχει τα καλύτερα παιχνίδια. Δεν του λείπει τίποτα. Η μήπως του λείπει? Ναι κάτι του λείπει. Θα ήθελε αυτές τις μέρες τουλάχιστον να τις περάσει με τους γονείς του. Νιώθει παραμελημένος κυρίως συναισθηματικά. Κανένα υλικό αγαθό δεν μπορεί να καλύψει την «απουσία» του πατέρα του, κυρίως όταν ο μικρός Claus τον χρειάζεται...

Η ώρα έχει πάει 12 πλέον και τα Χριστούγεννα έφτασαν είναι γεγονός. Ο Claus είναι ξαπλωμένος στο κρεβάτι του και κοιτάει έξω από το παράθυρο τις χοντρές νιφάδες του χιονιού να πέφτουν. Νιώθει κουρασμένος και τα βλέφαρα του αρχίζουν σιγά σιγά να κλείνουν, μέχρι που τον παίρνει ο ύπνος...

Οι ιστορίες των δύο παιδιών που ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους, μας κάνουν να κατανοούμε το μοναδικό ζητούμενο αυτές τις Άγιές μέρες. Ο καθένας από εμάς χρειάζεται λίγη δόση αγάπης. Κυρίως όμως μας κάνει να αναλογιζόμαστε πως για να μπορέσουν να αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο, θα πρέπει να παραδώσουμε τα σκήπτρα στα παιδιά. Αυτά είναι που χρειάζονται την αγάπη την εμπιστοσύνη, το ενδιαφέρον μας. Καλά Χριστούγεννα σε όλους...