Αν και την συγκεκριμένη κριτική την είχα κάνει στις 18.12.2009, πιστεύω πως ταιριάζει μια υπενθύμιση του album αυτές τις μέρες. Ο λόγος είναι η καθυστερημένη κυκλοφορία του "Rebirth" μετά από πάμπολλες αναβολές, με αποτέλεσμα να βγαίνει στα δισκοπωλεία την επόμενη εβδομάδα, ενάμιση μήνα μετά την διαρροή του στο Internet!  Άραγε άξιζε η αναμονή για το rock πείραμα του γνωστού Αμερικανού rapper ?

O Lil Wayne είναι σίγουρα από τους πιο αμφιλεγόμενους και πετυχημένους ράπερ τα τελευταία δύο – τρία χρόνια. Ένας MC για τον οποίο η έκφραση «Hate Him Or Love Him” ταιριάζει γάντι, αφού οι απόψεις για την αξία του διίστανται. Μετά τα εκατομμύρια του «Carter 3» έχει την άνεση να πειραματιστεί σε οτιδήποτε θέλει και να δοκιμάσει μια πρωτοποριακή κίνηση: ροκ μουσική που μεταφέρεται μέσω των ραπς του και την τεχνική του autotune.


Από την αρχή μπορώ να σας αποκαλύψω ότι δεν έχω συναντήσει πολλά album σαν κι αυτό. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να κατακεραυνώσεις και αρκετά που βρίσκεις ενδιαφέροντα. Η αρχή γίνεται με μία καλή παραγωγή, έναν Lil Wayne που θέλει από την αρχή να δείξει προς τα πού βαδίζει ο δίσκος και μια Shannel που κάνει μια φιλόδοξη μεν προσπάθεια, αλλά χωρίς να σε αφήνει κάγκελο με τις φωνητικές τις ικανότητες. Δυστυχώς το καλούτσικο ξεκίνημα δεν κράτησε για πολύ, αφού το «Prom Queen» κάνει την εμφάνισή του. Ένα τραγούδι που δίνει χαλαρά στον 27χρονο την υποψηφιότητα για τη χειρότερη Ροκ ερμηνεία τα τελευταία δέκα χρόνια. Κακό hook και ενοχλητικότατα vocals από τον μεγάλο σταρ του Νότου με το skip να είναι η μόνη υγιής λύση.


Εδώ ανακαλύπτεις σε μεγάλο βαθμό το βασικό πρόβλημα του album σε αρκετά κομμάτια. Με το που αρχίζει να «φωνάζει» και να χρησιμοποιεί το πέρα για πέρα κουραστικό autotune, είναι 99% σίγουρο ότι έχει χάσει τον ακροατή. Μου είναι αδύνατον να καταλάβω προς τι η επιμονή του στο να προσπαθεί να βγάζει άθλιες κορόνες, ενώ την ίδια στιγμή, στο ίδιο track, με το που ξεκινάει το κανονικό ραπάρισμα και μια πιο light προσέγγιση στα φωνητικά, τον κάνει να φαίνεται άλλος άνθρωπος. Καλύτερο παράδειγμα από το «Da Da Da» δεν υπάρχει: ενώ σε έχει έτοιμο να το προσπεράσεις, την στιγμή που ραπάρει (2:10) μπορεί κανείς να μιλήσει με μεγάλη άνεση για τελείως διαφορετικό τραγούδι.


Συνεχώς υπάρχει αυτή η εναλλαγή συναισθημάτων, ειδικά στο πρώτο μέρος του LP όπου σαν τραγουδιστής κάνει τρομαχτικά ηχητικά φάουλ ( «Paradice»). Στα πιο «Lil wayne» κομμάτια σαν το «On Fire», το επίπεδο είναι τουλάχιστον δυο σκαλοπάτια πιο πάνω. Οι καλές ρίμες και ατάκες που πετάει κατά καιρούς, είναι άλλο ένα δυνατό επιχείρημα στην ανωτερότητα του rapper-ego απέναντι στον rock ερμηνευτή. Τις στιγμές που μπορεί και ελέγχει τον εαυτό του και δεν ξεφεύγει στα λημέρια που δεν κατέχει, συνδυάζεται ομαλά με παραγωγές που κρίνονται θετικότατες.


Για αρκετές από τις παραγωγές που του δόθηκαν, υπάρχουν δεκάδες ροκ γκρουπ και τραγουδιστές που θα παρακαλούσαν γονατιστοί να ήταν στην θέση του. Οι J.U.S.T.I.C.E League κάνουν την μακράν καλύτερη δουλειά με το «Runnin'», όπου για καλή τους τύχη ο Wayne «σοβαρεύει» και μαζί παρουσιάζουν την πιο ενδιαφέρουσα δημιουργία στα 47 λεπτά playtime. Σαν μουσικό σύνολο κρίνεται πετυχημένο, μια και τα περισσότερα τραγούδια ταιριάζουν μεταξύ τους. Ακόμα και στις δυο τρεις πιο αδιάφορες μελωδίες, δεν μπορεί να πει κανείς ότι δεν ακούγονται.


ΟΙ συμμετοχές των Eminem και Kevin Rudolph βοηθάνε ουσιαστικά στο τελικό αποτέλεσμα, με τον πρώτο να βροντοφωνάζει ότι βρίσκεται σε ανοδική πορεία, με λογικό επακόλουθο να στρέφει όλη την προσοχή επάνω του. Η Shannel που προωθείται σε αρκετά σημεία του «Rebirth» χαρακτηρίζεται ΟΚ, αλλά ακόμα θέλει αρκετή δουλειά εάν θελήσει κάποτε να ξεχωρίσει από την μάζα. Τέλος, η παρουσία της Nicki Minaj στο «Knockout» ξεχνιέται εύκολα ,παρ' όλα αυτά δεν καταστρέφει το κομμάτι, όπως έχει αποπειραθεί σε άλλα CD κατά καιρούς.


Το album ήταν ένα Rollercoaster. Από την μία στιγμή στην άλλη, εκεί που πλήττεις σε τραγικό βαθμό, μπορεί να βρεθείς να γουστάρεις και το αντίθετο. Για μένα ο Lil Wayne πέταξε την ευκαιρία του να κάνει κάτι πρωτοποριακό που να κρίνεται ως πολύ καλό. Προσπάθησε τόσο πολύ να καινοτομήσει, που στην πορεία ξέχασε ότι πάνω απ' όλα είναι ένας ράπερ με μια πολύ μέτρια φωνή. Δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει τα μεγάλα κενά, και τις αρκετές αδυναμίες του ως το προς να ροκάρει. Βέβαια, δεν βοηθάει σε κάποια σημεία να είσαι προκατειλημμένος μόνο και μόνο επειδή δεν το συμπαθείς, από την στιγμή που υπάρχουν αρκετές εκλάμψεις.

Βαθμολογία: 2,5/5

Κομμάτια που ξεχώρισαν: «On Fire», «Drop The World», «Runnin»

Tracklist:

1. American Star (feat. Shanell aka SNL)
2. Prom Queen (feat. Shanell aka SNL)
3. Ground Zero
4. Da Da Da
5. Paradice
6. Get A Life
7. On Fire
8. Drop The World (feat. Eminem
9. Runnin (feat. Shanell aka SNL )
10. One Way Trip (feat. Kevin Rudolph)
11. Knockout (Feat. Nicki Minaj)
12. The Price Is Wrong

Σημείωση: O Εκτωρας Αποστολόπουλος σας ενημερώνει πάντα έγκαιρα για όλες τις δισκογραφικές κυκλοφορίες. Τον διαβάζετε και στο Beat Town, το ενημερωμένο blog του