Όταν περιμένεις έναν δίσκο πώς και πώς, το συναίσθημα που έχεις την στιγμή που τον ακούς είναι πολύ ωραίο. Από την μία είσαι σίγουρος μέσα σου ότι θα είναι ένα καλό album, από την άλλη δημιουργείς μέσα στο κεφάλι σου και μεγαλύτερες απαιτήσεις από τον καλλιτέχνη.

Το «100 Proof: The Hangover» το περίμενα για δύο λόγους:
1) Είναι ένας εξαιρετικός Mixtape Dj και η προϊστορία των δύο τελευταίων δισκογραφικών αποπειρών είναι πολύ θετική,
2) Με ένα tracklist να κυκλοφορεί εδώ και 1μιση μήνα και που αναγράφει τόσες πολλές συμμετοχές και ανάμεσά τους η αφρόκρεμα της Rap σκηνής, είναι δυνατόν να μην θες να το ακούσεις?

Ένα τραγούδι που είχε διαρρεύσει εδώ και μερικές μέρες, ήταν το «Night People». Σωστή παραγωγή, δύο rapper με πάρα πολύ καλή παρουσία στο μικρόφωνο (Freeway και Redcafe) και αρεστά φωνητικά στο ρεφρέν. Και μπορώ να πω με μεγάλη ευκολία πως η περιγραφή του συγκεκριμένου κομματιού ταιριάζει στο μεγαλύτερο μέρος του album. Άλλωστε έτσι ακριβώς ξεκινάει και ο δίσκος αμέσως μετά το Intro. Με μερικά δυναμικά lines από Bun B, με έναν πολύ σοβαρό Wale και ένα beat που κολλάει στο αυτί του ακροατή σαν μαγνήτης. Το μόνο που σε συγκρατεί από το να βροντοφωνάξεις: «Classic!!» ή «Μπόμπα!!», είναι το hook του τραγουδιού που ανάμεσα σε όλη αυτή την προσεγμένη δουλειά μοιάζει σαν τον φτωχό συγγενή.

Αυτό το συναίσθημα το συναντάει κανείς σχεδόν σε όλα τα τραγούδια που χρησιμοποιούν καλλιτέχνες με φωνητικά για τα refrain. Οι συγκεκριμένοι artists δεν έχουν το ειδικό βάρος στην φωνή, που θα σε κάνει να σιγοτραγουδάς, όμως αυτός δεν είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο απουσιάζει η αίσθηση εντυπωσιασμού σε αυτές τις στιγμές. Βασικός παράγοντας είναι και οι πολύ καλοί στίχοι των μεγάλων rapper που σε συνδυασμό με τις ποιοτικές παραγωγές του Statik Selektah συνδράμουν άμεσα στο αποτέλεσμα που περιέγραψα πιο πριν. Άλλωστε, για να μην λέμε και ό,τι θέλουμε, είναι ένας 100% Rap δίσκος, οπότε είναι λογικό όλη προσοχή να πέφτει στο Hip-Hop μέρος.

Ακριβώς αυτή η πλευρά του «100 Proof Hangover» χαρακτηρίζεται, εκτός από ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα πολύπλευρη. Υπάρχουν τα χαλαρά beats που ανέφερα στην αρχή του άρθρου, αλλά συγχρόνως ακούς και μία πιο βαριά-σκοτεινή μελωδία στα αμέσως επόμενα δύο track ( «Do It To Death» και «Follow Me»). Στο «Come Around» οι Termanology και Royce Da 5' 9'' μιλάνε για το γυναικείο φύλο και μετά από ένα 10λεπτο ακούς τους Styles P και Talib Kweli να κάνουν ένα λυρικό show. Σ'αυτό κριτικάρουν κάποια πράγματα στην hiphop μουσική σκηνή πάνω σε ένα χαλαρό sample του Notorious B.I.G. Αυτό που μου κάνει αίσθηση, είναι το γεγονός ότι σε κάθε κομμάτι έχουν γίνει οι σωστές προσθήκες για την ερμηνεία του και φαίνεται πως το κεντρικό πρόσωπο του album ήξερε από την αρχή πώς το ήθελε και τι θα προσπαθήσει να βγάλει μέσα από αυτά τα τραγούδια. Είχε ένα πλάνο, που μερικές φορές πέτυχε καλύτερα απ' ότι σε κάποια άλλα σημεία , όμως ποτέ του δεν απέτυχε. Μέσα σε όλα αυτά προσθέστε και τις ευχάριστες εκπλήξεις που κρύβει το συγκεκριμένο project για τον hip-hop ακροατή, που γνωρίζει τα ονόματα του guest list πολύ καλά. Δηλαδή, ξέρω αρκετούς που περιμένουν π.χ. σαν μικρά παιδιά τον Lil Fame να πάρει φωτιά στο μικρόφωνο, όμως την στιγμή που θα ακούσουν τον Consequence ή τους Souls Of Mischief να κάνουν την εμφάνισή τους θα σκέφτονται πώς είναι δυνατόν να τους είχαν ξεχάσει.

Η τρίτη σόλο δισκογραφική δουλειά του Statik κρίνεται must για έναν hip-hop ακροατή. Μπορεί να μην υπάρχει η συνοχή ενός κανονικού δίσκου, αφού μπλέκονται πολλά διαφορετικά στυλ και ρυθμοί, που κάνουν μία ακρόαση από την αρχή ως το τέλος λίγο δύσκολη. Όμως σίγουρα όποιος και να προμηθευτεί αυτό το album, θα κρατήσει minimum πέντε-έξι τραγούδια στο playlist του για πολλές εβδομάδες. Ακόμα και για όσους δεν έχουν ιδέα από αυτή την μουσική κατεύθυνση, είναι μία ευκαιρία να καταλάβουν τι σημαίνει καλό rhyming πάνω σε ανθρώπινα beats, που σε καμία περίπτωση δεν είναι για λίγους ή για τους "ψαγμένους". Τα ονόματα είναι τόσα πολλά σε αυτό τον δίσκο, που μοιάζει λες και είναι μία ποδοσφαιρική ομάδα που έχει στο ρόστερ της ένα κάρο αστέρια. Και για να κρατήσω το αθλητικό πνεύμα στο τέλος του άρθρου, μπορώ να πω πως ο Statik Selektah απέδειξε για άλλη μία φορά ότι είναι ένας άνθρωπος που εάν έπαιζε μπάλα, θα ήταν ένας σταθερός παίχτης του επτά. Δεν πέφτει ποτέ κάτω του έξι, όμως επίσης δεν μπορεί φτάσει το δέκα. Σήμερα όμως, η συνολική του προσπάθεια μπορεί να μην αλλάξει τα μουσικά δεδομένα, αλλά σίγουρα κρίνεται ως ένα από τα καλύτερα "ματς" που έχει κάνει στην καριέρα του.



Βαθμολογία: 4/5


Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «So Close,So Far», «Night People», «The Thrill Is Gone»,«The Coast», «Fake Love (Yes Men)»


Tracklist:

1. Inside A Change (Intro)
2. So Close, So Far ( f. Bun B, Wale & Colin Munroe )
3. Critically Acclaimed ( f. Lil Fame, Saigon & Sean Price )
4. Night People ( f. Freeway, Red Cafe & Masspike Miles )
5. Follow We ( f. Smif-N-Wessun )
6. Do It 2 Death ( f. Lil Fame, Havoc & Kool G Rap )
7. Come Around ( f. Termanology & Royce Da 5′9″ )
8. Drunken Nights ( f. Reks, Joe Scudda & J.F.K. )
9. Life Is Short ( f. Consequence )
10. The Thrill Is Gone ( f. Styles P & Talib Kweli )
11. Get Out ( f. Skyzoo, Rapper Pooh, Torae & Lee Wilson )
12. Laughin ( f. Souls Of Mischief )
13. The Coast ( f. Evidence, Fashawn & Kali )
14. 100 Proof (Interlude) ( f. J.F.K. )
15. Fake Love (Yes Men) ( f. Reks, Kali, Termanology & Good Brotha )
16. Eighty-Two ( f. Termanology )
17. Walking Away ( f. Kali & Novel )

Διαβάστε όλη την παρουσίαση και δείτε μερικά βίντεο κλιπς από το mixtape στο Beat Town