Το Σαββατοκύριακο είναι κοντά και μαζί με το σημερινό επεισόδιο του Hotstation Goes Urban στις 21:00, σας παρουσιάζω και την Κριτική Δίσκου για το Plastic Beach των Gorillaz. Ένα album που το περιμένει αρκετός κόσμος και που έτυχε να είναι και το πρώτο άρθρο που βγήκε στο ανανεωμένο www.beat-town.com.

Τι κοινό μπορεί να έχει ένας hip-hop ακροατής, ένας ροκάκιας και ένας δραστήριος clubber; Μα προφανώς ένα group σαν τους Gorillaz. Μία μουσική που την έχουν λατρέψει κατά καιρούς το κοινό και οι κριτικοί και που πάντοτε έδειχνε μία φρεσκάδα. Ωραίες ιδέες, με αρκετά hits και με δημιουργίες που παρέμειναν αγαπητές με την πάροδο του χρόνου. Πέντε χρόνια μετά, επανέρχονται με το «Plastic Beach» που υπόσχεται πολλά μόνο και μόνο με το εξώφυλλο και τα βιντεάκια που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς στο διαδίκτυο.

Πάμε να δούμε λοιπόν, τι άσσους έχει στο μανίκι του ο David Albarn και η συμμορία του. Πανέμορφη αρχή, που αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που αναγράφεται και στον τίτλο του («Orchestral Intro»). Ένα ξεκίνημα που φέρει στην συνέχεια και την υπογραφή του Snoop Doggy Dogg, που παρέα με τους Hypnotic Brass Ensemble μας καλωσορίζουν στον κόσμο του «Plastic Beach». Μία συνεργασία που με μία πρώτη ματιά φαίνεται περίεργη, αλλά λειτουργεί. Κάτι που ισχύει και στις υπόλοιπες περιπτώσεις, ακόμα και όταν o ράπερ Kano συναντάει την Εθνική / Κρατική Ορχήστρα του Λιβάνου, ένα πείραμα που μόνο σε έναν δίσκο των Gorillaz μπορείς να πετύχεις και στο τέλος να σου αρέσει κι όλας. Γενικότερα, μπορώ να πω ότι ο πρώτος χαρακτηρισμός που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν «πολύπλευρος ήχος”. Έχει πολλές πτυχές να ανακαλύψει κανείς και κατά την διάρκεια του δίσκου, το group προσπαθεί να παντρέψει πολλά διαφορετικά είδη. Παίζει με τις ταχύτητες, με τρανταχτό παράδειγμα το υπέροχο «Empire Ants» που ξεκινάει ατμοσφαιρικά και μετά από δυόμιση λεπτά δυναμώνει σταδιακά σε epic – ηλεκτρονικό ήχο.


Δεν θα βρείτε υπερβολικά pop κομμάτια σαν το «Dare» ή το «Feel Good INC.», αλλά θα βρείτε μικρά διαμάντια σαν το «On Melancholy Hill», για το οποίο βάζω το χέρι μου στην φωτιά, ότι θα με ακολουθεί ολόκληρο το καλοκαίρι. Ένας ήχος που συνιστά χαλάρωση στην αγαπημένη σας παραλία, παρέα με τον αγαπημένο σας καφέ. Το «Broken» που ακολουθεί, υπογραμμίζει αυτό το πάρε δώσε μεταξύ της feel good μουσικής και του μελαγχολικού ρυθμού. Στα αργά tunes βοηθάνε σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά vocals του David Albarn ( ο frontman των Blur) που πάντοτε προσέθετε το κάτι παραπάνω στην δισκογραφία των Gorillaz.

Τα πειράματα «χαλάνε» όταν απομακρύνονται περισσότερο απ ό,τι πρέπει από το pop sound και επικεντρώνονται μόνο στο υπόλοιπο ηχητικό κομμάτι. Τρανταχτό παράδειγμα το «Sweepstakes» με τους Mos Def και Hypnotic Brass Ensemble που με κούρασε και συνέχισε να μην μου κάθεται καλά στο αυτί ακόμα και μετά από περισσότερες ακροάσεις. Ίσως φταίει το ότι μας έχουν συνηθίσει στην σχεδόν τέλεια χημεία που έχουν οι παραγωγές τους όταν έχουν κάποια συγκεκριμένα elements. Το τελευταίο μέρος ίσως ηρεμεί λίγο παραπάνω απ ό,τι θα έπρεπε, για μερικούς όμως μπορεί να είναι καλοδεχούμενο σαν κλείσιμο ενός CD. Σίγουρα όταν “παίζεις” τόσο πολύ με διαφορετικές μουσικές κουλτούρες, ρυθμούς και έχεις τόσες πολλές επιρροές, δυσκολεύεις και τον εαυτό σου στο θέμα της παράδοσης ενός αψεγάδιαστο album.

Αυτή είναι όμως η γλύκα σε αυτό τον δίσκο. Σου προσφέρει ένα concept και σου παρουσιάζει μια πιατέλα με πολλές διαφορετικές δημιουργίες. Κάποιες θα σε ξετρελάνουν, κάποιες άλλες λιγότερο, αλλά στο τέλος θα βρεθείς με την σκέψη ότι αυτή την στιγμή ακούς κάτι το ωραίο, κάτι που έχει βάθος. Μία μουσική κυκλοφορία που όσο περισσότερες φορές της χαρίσεις την προσοχή σου, τόσο περισσότερα πράγματα θα ανακαλύψεις. Αρκετοί θα προσπαθήσουν να βάλουν μία ταμπέλα σε αυτή την δημιουργία π.χ. alternative, trip hop, άλλοι θα το ονομάσουν το Soundtrack του Καλοκαιριού και πάει λέγοντας. Μην κουράζεστε. Το «Plastic Beach» είναι απλά Gorillaz sound, που είναι αδύνατον να μπει σε κουτάκια ή σε κάποιο είδος. Απολαύστε καλή και γεμάτη στυλ μουσική που θα σας ταξιδέψει και θα σας γεμίσει.


Βαθμολογία: 4/5

Κομμάτια που Ξεχώρισαν: «White Flag», «Stylo», «Empire Ants», «On Melancholy Hill»

Tracklist:

01 – Orchestral Intro (feat. Sinfonia ViVA)
02 – Welcome To The World Of The Plastic Beach (feat. Snoop Dogg and Hypnotic Brass Ensemble)
03 – White Flag (feat. Kano, Bashy and The National Orchestra For Arabic Music)
04 – Rhinestone Eyes
05 – Stylo (feat. Bobby Womack and Mos Def)
06 – Superfast Jellyfish (feat. Gruff Rhys and De La Soul)
07 – Empire Ants (feat. Little Dragon)
08 – Glitter Freeze (feat. Mark E Smith)
09 – Some Kind Of Nature (feat. Lou Reed)
10 – On Melancholy Hill
11 – Broken
12 – Sweepstakes (feat. Mos Def & Hypnotic Brass Ensemble)
13 – Plastic Beach (feat. Mick Jones & Paul Simonon)
14 – To Binge (feat. Little Dragon)
15 – Cloud Of Unknowing (feat. Bobby Womack and Sinfonia ViVA)
16 – Pirate Jet

Σημείωση Ο Έκτωρας παρουσιάζει και σχολιάζει το Plastic Beach από τον Gorillaz, μαζί με ένα sampler ολόκληρου του δίσκου στο blog του. Τον Εκτωρα Αποστολόπουλο τον ακούτε κάθε Παρασκευή στις 21.00 στο HotStation Goes Urban, αλλά τον διαβάζετε κι όλας στο μουσικό ιστολόγιο www.Beat-Town.com.