Η αλήθεια είναι, πως ο Guetta άρχισε μία μόδα, που φαίνεται ότι έχει επηρεάσει άπειρους καλλιτέχνες. Αυτό το πάντρεμα της R&B φωνής με ηλεκτρονικά beatακια είχε τεράστια επιτυχία και αρκετοί τραγουδιστές είδαν φως και… μπήκαν. Η Kelis δεν τα είχε πάει και πολύ καλά από άποψη πωλήσεων το 2006 και μάλλον σκέφτηκε, ότι δεν θα της έκανε κακό, αν έκανε μία αλλαγή στην καριέρα της. Από το urban μουσικό στυλάκι και τις συνεργασίες με Too $hort, πήγε στις παραγωγές των Benni Benassi και David Guetta. Το θέμα είναι όμως, κατά πόσο της βγήκε σε καλό αυτή η αλλαγή πλεύσης.

Γιατί από άποψη επιτυχίας της πήγαν όλα πρίμα. Το «Acappela» σάρωσε τα charts της Ευρώπης, με αρκετούς να αναρωτιούνται πόσους άσσους έχει ακόμα κρυμμένους στο μανίκι του ο Guetta. Από τις πρώτες σειρές αυτής της κριτικής, καταλαβαίνει κανείς εύκολα, ότι στο επίκεντρο βρίσκονται οι παραγωγές και η μουσική που πλαισιώνει την γνωστή τραγουδίστρια. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, ότι έχω αναφερθεί ήδη περισσότερες φορές στον Γάλλο Dj, απ’ ότι στην ίδια την Kelis. Το «Flesh Tone» προσπαθεί σε 37 λεπτά να μας παρουσιάσει μία διαφορετική Kelis Rogers, αλλά θα έλεγα ότι προσφέρει απλά dance/house hitακια. Με μία πρώτη ακρόαση, δεν θα βρεις κάποιο κουραστικό ή υπερβολικό ηχητικό αποτέλεσμα κι αυτό είναι θετικό, επειδή σε αυτό το συγκεκριμένο μουσικό είδος, είναι σχεδόν αδύνατον να ξεχωρίσουν τα vocals μέσα από μία ανούσια παραγωγή. Την ίδια στιγμή όμως, με μία πιο προσεκτική προσέγγιση του δίσκου, καταλαβαίνει κανείς, ότι σε γενικές γραμμές έχουμε συνηθισμένες δημιουργίες. Beats που έχεις ξανασυναντήσει, beats που θυμίζουν έντονα π.χ. ένα πιο ταχύτατο κομμάτι των Groove Armada ή ένα δυνατό club banger, όπως το «Scream», που νιώθεις σαν να έρχεται με δύο ή τρία χρόνια καθυστέρηση.

Το καλύτερο σημείο του «Flesh Tone» είναι με διαφορά το «Acapella», που λίγο-πολύ επισκιάζει τα υπόλοιπα. Εννοείται, κομμάτια σαν το «4th Of Jule ( Fireworks)» και το «Home», έχουν αρκετό hit potential και είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρει να διασκεδάσει τον μέσο ακροατή. Απλά, όπως είπα και πιο πριν, δεν θα βρείτε κάτι το καινούργιο, αλλά πιο πολύ μία συνέχεια ή ανακεφαλαίωση του ήχου που ακούγεται στα mainstream δρώμενα της House. Η Kelis κάνει μία καλή δουλειά, η φωνή της μπορεί να μην υψώνει το τραγούδι σ’ ένα επίπεδο πιο πάνω και οι “κακοί” θα σχολιάσουν ότι οποιαδήποτε να έβαζες στην θέση της, θα έβγαινε πάνω κάτω το ίδιο πράγμα. Αυτό είναι υπερβολή, γιατί όντως προσφέρει στο κάθε track όσο μπορεί και στο τέλος της ημέρας, όντως ανταποκρίνεται σε αυτή την νέα της σταδιοδρομία. Εμένα τουλάχιστον, μου άρεσε να την ακούσω σε κάτι διαφορετικό και όχι σε κάτι επαναλαμβανόμενο, όσον αφορά την πορεία της. Αυτό, ίσως είναι και ένα στοιχείο που θα βοηθήσει, να κρυφτεί αυτό το κατά διαστήματα συνηθισμένο μουσικό τροπάριο που υπάρχει στο σύνολο του album. Το μόνο φάουλ που της καταλογίζω, είναι το «Emancipate». Με όλα τα αρνητικά ρεπορτάζ των τελευταίων μηνών, με το θέμα του Nas να την ανακηρύσσει στα μάτια του κόσμου ως το νέο απόλυτο παράδειγμα μίας Gold Digger, μου φάνηκε «κάπως» να ακούω το ρεφρέν «Emancipate Yourself, Emancipate Yourself».

Αυτό όμως δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με την εικόνα της νέας της ολοκληρωμένης δουλειά. Στην οποία τα πράγματα είναι απλά. Γνωστή τραγουδίστρια της R&B παίρνει μερικές ηλεκτρονικές παραγωγές από γνωστούς Djs, δημιουργεί ένα ωραίο party-album, χωρίς να χαράσσει νέους μουσικούς ορίζοντες. Σε όσους άρεσαν τα πρώτα δείγματα του «Flesh Tone», πιστεύω ότι θα το ευχαριστηθούν αυτό το CD , που με το μικρό tracklist γλιτώνει από το να πέσει σε βαρετό και μονότονο τρυπάκι. Οι ακροατές που κάνουν τα πρώτα τους βήματα σε αυτό το ηχητικό είδος μπορεί να το λατρέψουν κι όλας αυτό το CD. Οι πιο περπατημένοι διατρέχουν τον κίνδυνο να το χαρακτηρίσουν ως όχι και τόσο ενδιαφέρον. Όποτε πιστεύω, ότι μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας κάπου στην μέση. Ένα σχεδόν 40λεπτο LP, με το οποίο περνάει κανείς ευχάριστα την ώρα του, με μία καλή performer και με τρία-τέσσερα tracks που θα αντέξουν στον χρόνο.



Βαθμολογία: 3/5

Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «4th Of July (Fireworks)», «Home» , «Acapella»

Tracklist:

1. Intro
2. 22nd Century/Segue 1
3. 4th Of July (Fireworks)/Segue 2
4. Home/Segue 3
5. Acapella/Segue 4
6. Scream
7. Emancipate/Segue 5
8. Brave/Segue 6
9. Song For The Baby

Σημείωση Τον Εκτωρα Αποστολόπουλο τον ακούτε κάθε Παρασκευή στις 21.00 στο HotStation Goes Urban, αλλά τον διαβάζετε κι όλας στο μουσικό ιστολόγιο www.beat-town.com.