Στην περίπτωση The-Dream είχα πέσει περισσότερο έξω από κάθε άλλη φορά. Όταν τον πρωτοείδα στο «Shawty Is A Ten» νόμιζα ότι θα είναι από εκείνους τους μουσικούς κομήτες που έρχονται και φεύγουν μέσα σ’ ένα βράδυ. Διαψέυστηκα όμως και έπρεπε να το φανταστώ άλλωστε, ότι ένας songwriter των Rihanna και Beyonce δεν θα μπορούσε να είναι κάποιος τυχάρπαστος. Έκανε λοιπόν το ενδιαφέρον ξεκίνημα με το «Love VS Hate» που είχε πολλά hits αλλά σαν σύνολο δεν έπειθε σε τεράστιο βαθμό και πέρσι επέστρεψε με το καλύτερο R&B δίσκο της χρονιάς: «Love VS Money». Έτσι, από εκεί που ήμουν επιφυλακτικός, κατέληξα να είμαι ένας groupie, που’ χει όμως μεγάλες απαιτήσεις από την τρίτη σόλο δισκογραφική δουλειά του.

Με το πρώτο επίσημο single να μπαίνει δυναμικά στο album, ακούγεται ότι θα έχουμε και πάλι τον τυπικό ήχο που συνοδεύει όλο αυτόν τον καιρό τον The-Dream στα κομμάτια του. Έντονο futurιστικό ύφος που ξεσηκώνει αλλά συγχρόνως ηρεμεί κι όλας και μπόλικα μπάσα να παίζουν στο πίσω μέρος. Είναι από τους λίγους που έχουν καταφέρει να βάλουν στις ήρεμες μπαλάντες bass και με αυτό τον τρόπο γεμίζει με ενέργεια, γίνετε πιο ζωηρό, ένα πολύ αργό δημιούργημα. Ακριβώς αυτές οι μουσικές ενορχηστρώσεις ταιριάζουν στο ύφος του και στο σεξουαλικό – ερωτικό περιεχόμενο που προσπαθεί να περάσει. Υπάρχουν παντού highlights για όλα τα γούστα, με το «Yamaha» να είναι το πρώτο από τα δύο που ξεχωρίζουν με μεγάλη διαφορά. Αυτό το track είναι παραγωγικά το πιο ενδιαφέρον, αφού πήρε κάποιο sample μίας επιτυχία του ’80 και το μετέτρεψε σ’ ένα εξαιρετικό R&B tune, που βρίσκεται αρκετά επίπεδα μπροστά από το σημερινό Jump Off στυλάκι. Το δεύτερο είναι ένα από τα καλύτερα tracks του 2010, το «Abyss». Ξεκινάει με ήρεμες διαθέσεις και φτάνει σε μία επική μπαλάντα, στην οποία ο The-Dream απλά κεντάει. Σε αυτούς τους ρυθμούς κινείται και το «February Love», που είναι λιγότερο εντυπωσιακό, αλλά βγάζει πολύ ρομαντισμό, περισσότερο απ’ οποιοδήποτε άλλο κατά την διάρκεια ακρόασης του CD.

Όσοι έχετε πέσει πάνω στα προηγούμενα albums του συγκεκριμένου καλλιτέχνη θα έχετε προσέξει τις ομαλές μεταβιβάσεις από το ένα τραγούδι στο άλλο. Κάτι τέτοιο ισχύει και εδώ πέρα, αφού δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά εδώ που τα λέμε, είναι ένα πολύ ισχυρό στοιχείο. Για άλλη μία φορά το δυνατό χαρτί είναι η παραγωγική χημεία που υπάρχει ανάμεσα σ’ εκείνον και τον Tricky Steward, που είναι από τα πιο σίγουρα δίδυμα σ’ ότι αφορά το μουσικό αποτέλεσμα στην τωρινή R&B. Εννοείτε πως το χεράκι του το έβαλε και ο Los Da Mystro, δίνοντας του μερικά καλά hits. Το μόνο πρόβλημα που παρουσιάζεται είναι ότι δεν υπάρχει η τρανταχτή ραδιοφωνική επιτυχία που συνηθίζει να έχει στους δίσκους του. Αυτό ουδείς θα το προσέξει βέβαια όταν θα ακούει το το «Love King» από την αρχή ως το τέλος, γιατί έχει ένα τρομερό δέσιμο. Σε αυτό συμβάλει καταλυτικά η απόφαση του The-Dream να είναι σχεδόν σ’ όλο το LP ολομόναχος, με μόνο μία συμμετοχή, αυτή του T.I. Έξυπνο γράψιμο στίχων, φωνητικά που βγάζουν τον ερωτισμό που θέλει και παρουσιάζεται μια αυτοπεποίθηση που καταφέρνει και σε πείθει ότι αυτός ο καλλιτέχνης θα σε διασκεδάσει στα επόμενα 54 λεπτά. Θα ήμουν ακόμα πιο ενθουσιασμένος αν έβγαζε το «Panties To The Side» που λόγω προβλεπόμενου beat θα είναι το skip αυτού του CD.

Έλειπε αυτό το κάτι που θα το έκανε να είναι το καλύτερο album της χρονιάς, κομμάτια που θα με άφηναν με το στόμα ανοιχτό. Προφανώς και είναι μακράν ο καλύτερος R&B δίσκος που έχει βγει από άνδρα καλλιτέχνη μέχρι τώρα για το 2010. Η μουσική που μας δίνει είναι δέκα φορές πιο ενδιαφέρουσα από τα συμπαθητικά hits που κυκλοφορούν στα charts, που μπορεί να έχουν την πλάκα τους για τώρα, αλλά σε τέσσερις – πέντε μήνες από τώρα, θα έχουν ξεχαστεί. Δισκογραφικές απόπειρες σαν το «Love King» έχουν αντοχή στον χρόνο, πάνω απ’ όλα επειδή υπάρχει ένας καλλιτέχνης που για άλλη μία φορά κάνει το δικό του και ακολουθεί κατά διαστήματα νέα μονοπάτια. Μια – δυο φορές δεν του βγήκε και σίγουρα δεν έχει καταφέρει να βγάλει το προσωπικό του «I Believe I Can Fly», ίσως να μην το βγάλει και ποτέ. Μετά τον R. Kelly και τον παλιό Usher, είναι ο πρώτος R&B singer που έχει καταφέρει στον τρίτη συνεχόμενη προσπάθεια να κερδίσει πόντους και να αποδείξει ότι είναι πολύ απλά από τους πιο πολύπλευρους ανθρώπους όταν έρχεται η ώρα για χαλαρή mainstream μουσική.

Βαθμολογία: 4/5

Κομμάτια Που Ξεχώρισαν: «Yamaha», «Abyss», «February Love»




Tracklist:

1. Love King
2. Make Up Bag ft. T.I.
3. F.I.L.A.
4. Sex Intelligent
5. Sex Intelligent Remix
6. Yamaha
7. Nikki Part 2
8. Abyss
9. Panties To The Side
10. Turnt Out
11. February Love
12. Florida University

Deluxe Edition : Αξίζει η αγορά της Deluxe Edition του δίσκου, αφού συμπεριλαμβάνει ένα εξαιρετικό κομμάτι («Take Care Of Me»), δυο καλά τραγούδια, ένα έξυπνο remix και δύο fillers. Κάθε άλλο παρά οι κακές δημιουργίες που έμειναν απ’ έξω βρίσκονται σε αυτή την ειδική έκδοση.

13. “Veteran”
14. “Priceless”
15. “Take Care of Me”
16. “All Black Everything”
17. “Sorry”
18. “Love King (Remix)” (featuring Ludacris)