«Όλα έγιναν τόσο γρήγορα! Πριν από 6 χρόνια δεν με ήξερε κανείς», λέει η Ayo όταν της ζητάνε δύο λόγια για το νέο της album, Billie-Eve.

«Δεν έχω πολλά να πω. Γράφω τραγούδια. Όταν νιώσω έτοιμη, όταν έχω αρκετό υλικό, μπαίνω στο στούντιο. Ήθελα οπωσδήποτε να ηχογραφήσω αυτό το album στη Νέα Υόρκη. Επέλεξα το Sear Sound γιατί είναι άνετο και έχει καλή ενέργεια. Ήθελα μια σφιχτή ομάδα, να επιστρέψει στα βασικά. Ενορχήστρωσα τα τραγούδια, και διάλεξα τους μουσικούς: τον Gail-Ann Dorsey (David Bowie’s bassist), τον Craig Ross (Lenny Kravitz’s guitarist) και τον Flemming Lauritsen στα κρουστά, (drummer της παλιάς σχολής με έναν ήχο πολύ Band of Gypsys). Μετά τις ηχογραφήσεις στη Νέα Υόρκη, που κράτησαν όπως συνήθως πέντε μέρες, έγραψα 5 ακόμη τραγούδια στο Παρίσι, με τους μουσικούς που είναι συνήθως μαζί μου στις περιοδείες, και τον Matthieu Chedid που έπαιξε κιθάρα στο “It Hurts” & στο “Real Love”».

Αυτό ήταν! Ο δίσκος ολοκληρώθηκε. Και οι φωτογραφίες των Rene & Radka, με τις «ονειρικές» λήψεις της Ayo μέσα στο νερό, ήρθαν να αντισταθμίσουν τη ζωντάνια, τη δύναμη και την επιθετικότητα που αποπνέουν οι στίχοι, η φωνή, η ενέργεια των μουσικών και, κυρίως, ο ήχος.

«Είχα τα πιο σκληρά λόγια να πω, χρειαζόμουν έναν ήχο άμεσο, επιθετικό, ξεκάθαρο», εξηγεί η Ayo και συνεχίζει. «Αυτό το rock feeling που δίνουν οι ηλεκτρικές κιθάρες και που στις δυο προηγούμενες δουλειές μου δεν υπήρχαν, τα ρυθμικά ξεσπάσματα της reggae και αυτές οι soul και blues πινελιές με βοήθησαν να βγάλω από μέσα μου πράγματα άγνωστα. Λένε ότι ο πρώτος δίσκος είναι ο πιο δύσκολος, για μένα όμως αυτός είναι ο πιο σημαντικός. Το Billie-Eve, φτιάχτηκε εξ ολοκλήρου από μένα, μου άνοιξε νέες πόρτες, κι είμαι περήφανη».

Μέσα σε τέσσερα χρόνια η τραγουδίστρια και τραγουδοποιός από τη Νιγηρία, που γεννήθηκε στη Γερμανία και που στα δέκα της βρήκε καταφύγιο στο πιάνο, στο βιολί και στην κιθάρα, είδε τον κόσμο να γυρίζει γύρω της… Το “Joyful”(2006), το πρώτο της album έγινε πλατινένιο στη Γαλλία και στην Πολωνία και χρυσό σε Ελλάδα, Ελβετία και Ιταλία, αφού το αγόρασαν 750.000 άνθρωποι, ενώ η φωνή της έφτανε σε περισσότερες από 40 χώρες σε Ευρώπη, Ασία, Αμερική και Αυστραλία… Tο 2008, ήρθε το “Gravity At Last” που ξεπέρασε τα 200.000 αντίτυπα σε πωλήσεις, τα σχόλια και οι κριτικές του διεθνή τύπου την χαρακτήριζαν “an emerging new star”, η Ayo τραγούδησε Live στο κατάμεστο Olympia του Παρισιού, απέσπασε βραβεία για τη μουσική της, κι έγινε πρέσβειρα της Unisef για τη στάση της στη ζωή…

Γιατί όταν ακούς τα τραγούδια της – από το εμβληματικό “Down on My Knees” ή το “Help is coming” & το “Life Is Real” του πρώτου της album ως το “Slow Slow (Run, Run)”, το κομμάτι από το “Gravity At Last” που μιλάει για τη Φήμη–, η Ayo είναι κατηγορηματική: «Η επιτυχία δεν σου δίνει το δικαίωμα να αδιαφορείς».

Έτσι, λοιπόν, στο τρίτο της album, Billie-Eve που έχει το όνομα της πρώτης της κόρης που γεννήθηκε τον περασμένο Ιούλιο, η Ayo τραγουδάει τις εμπειρίες, τους φόβους και τα όνειρά της. Η Ayo άλλωστε τραγουδάει για να θυμάται, ότι: «Ακόμη και τις πιο σκοτεινές στιγμές, είναι σημαντικό να σκέφτεσαι πώς πρέπει να χαίρεσαι τη ζωή –να μην χάσεις το κίνητρο που θα σε κρατήσει ζωντανό. Μέσα σου ας πονάς, φτάνει να επιβιώσεις».

Ακούγοντας τα 16 τραγούδια του Billie-Eve, βιώνουμε τα άσχημα παιδικά χρόνια της Ayo, την κατάθλιψη αλλά και την κατάφαση του έρωτα, τον αγώνα των γυναικών, την απώλεια ταυτότητας, την αδικία… κι επιστρέφουμε στις ζωές μας. Γιατί αυτά τα τραγούδια μιλάνε και για μας!


Track list

1 – How Many People?
2 – I'm Gonna Dance (το πρώτο single του album. Εδώ το video)
3 – Black Spoon
4 – I Can’t
5– Flowers
6 – Real Love
7 – Julia
8 – My Man
9 – It’s Too Late
10 – Whο Are They ?
11 – We’ve Got To
12 – Before (After)
13 – It Hurts (Featuring Matthieu Chedid)
14 – Believe (Featuring Saul Williams)


+ BONUS TRACK

15 – I Want You Back
16 – I Know A Place


Τα τραγούδια του δίσκου, αναλυτικά

01. "How Many People?" (7:20)
Το εναρκτήριο κομμάτι που ξεκινάει με ένα απλό μουρμουρητό της Ayo κι ένα ρομαντικό arpeggio του πιάνου ενώ τα κρουστά δίνουν ένα ρυθμό λικνιστικό που απογειώνεται στο ρεφρέν με μια wah a la Hendrix ηλεκτρική κιθάρα, δείχνει πώς το ταξίδι θα είναι μακρύ και συναρπαστικό και θέτει ένα απλό ερώτημα: Γινόμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν βοηθάμε τους άλλους;

02."I'm Gonna Dance" (3:03)
1ο single κι ένα από τα καλύτερα κομμάτια του album. Δυνατό rock και ένταση στη φωνή της Ayo… Εδώ κάποιος διασκεδάζει… Απολαύστε το, και στο video clip.

03. "Black Spoon" (4:07)
Ξαφνικά η ατμόσφαιρα βαραίνει, από μια άσχημη παιδική ανάμνηση της Ayo: ο πάτος του κουταλιού μαύρος από τη φλόγα, και η μητέρα λιώμα.

04. "I Can’t" (3:26)
Ένα ξέσπασμα που καθώς δυναμώνει γίνεται ανησυχητικό ενώ η μουσική μας παραπέμπει σε ρυθμούς της Καραϊβικής.

05. "Flowers" (4:28)
Ο αγώνας των γυναικών και η αποδοχή του εαυτού τους. «Το να είσαι γυναίκα είναι δώρο! » μας λέει η Ayo, σ’ ένα κομμάτι που ισορροπεί μεταξύ reggae & rock, ενώ στο 3 40΄΄ η κιθάρα και τα κρουστά εξαγριώνονται και η φωνή εκρήγνυται!

06. "Real Love" (3:20)
Το κομμάτι γράφτηκε για την Billie-Eve με τη συνεργασία του Mathieu Chedid και το χαρακτηριστικό riff της κιθάρας.

07. "Julia" (3:32)
Η πραγματική ιστορία ενός κοριτσιού στο τελικό στάδιο της ασθένειας, με την ένταση των κρουστών και το βάθος που δίνουν οι φωνές στα μισά του κομματιού.

08. "My Man" (3:02)
Ένα demo που η Ayo αποφάσισε να συμπεριλάβει στο δίσκο. Μια υπόσχεση «προσωπική» με την αχαλίνωτη ενέργεια του rock της δεκαετίας του ’70 κι ένα άγγιγμα soul.

09. "It's too Late" (4:19)
Ένα κομμάτι χωρίς φιοριτούρες, καθώς η Ayo αγωνίζεται να σηκώσει κεφάλι από την κατάθλιψη και λέει τα πράγματα με το όνομά τους…

10. "Who are They?" (4:10)
Η φωνή της Ayo σ’ ένα ακουστικό κομμάτι συνοδεία κιθάρας και βιολιού σε μια στιγμή απορίας κι αβεβαιότητας…

11. "We've Got To" (4:12)
‘Ενα πολύ ρυθμικό κομμάτι για την έλλειψη επικοινωνίας, αυτούς που φοράνε μάσκα και αρνούνται να είναι θλιμμένοι… Η κιθάρα σολάρει στα δυόμισι λεπτά, η Ayo φορτσάρει και το κομμάτι κλείνει με ένα κρόταλο των δακτύλων.

12. "Before (After)" (4:31)
Γραμμένο στο πιάνο, απ’ όπου αντλεί κι όλη του τη δύναμη το κομμάτι καταλήγει σε ένα απίστευτο σόλο κιθάρας.

13. "It Hurts" (3:14)
Ο Nile, ο εξάχρονος γιος της Ayo και του Αφρο-γερμανού Patrice, μεγάλωσε μέσα στα studios. Μια μέρα ξύπνησε σιγοτραγουδώντας. Είχε ονειρευτεί μια συναυλία.

14. "Believe" (1:47)
blend of poetry & alternative hip hop, σ’ αυτό το slam από τον Saul Williams. O τίτλος του είναι ένα λογοπαίγνιο με τον τίτλο του album.

15. "I Want You Back" (2:32)
Το album τελειώνει όπου να ναι, και μεις βυθιζόμαστε στον ξέφρενο ρυθμό του Michael Jackson, ενώ η ΑYO ερμηνεύει και χορεύει με την ψυχή της (στο 2o clip) το τραγούδι του.

16. "I Κnow A Place" (4:29)
Μας λέει η Ayo, στο κλείσιμο και τώρα πια το ξέρουμε κι εμείς. Είναι η έμπνευση, η μαγεία και η τρυφερότητα που μας αναζωογονεί και μας κάνει να επιστρέφουμε πλάι στους άλλους, όταν περιορίζουμε το εγώ μας…