Σε μερικά πράγματα δεν χωράνε ανοιχτές απόψεις, συζητήσεις, υποθέσεις.

Γι’αυτό και απόψε δε θα γράψω πολλά. Θα δείξω...

Στις 26 Απριλίου 1986 συνέβη στο Τσερνόμπιλ της Ουκρανίας το μεγαλύτερο πυρηνικό δυστύχημα της ανθρωπότητας.

Μια πόλη, μια χώρα βυθίστηκε στο πένθος...

Στην οδύνη.

Εκατοντάδες δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους... Μικρά παιδιά, νέοι άνθρωποι, ηλικιωμένοι... Οι τερατογεννέσεις και οι ασθένειες ήταν καθημερινό φαινόμενο τα χρόνια που ακολούθησαν. Είκοσι πέντε χρόνια μετά και τίποτα δεν έχει αλλάξει... Το ανθρώπινο γένος έπαθε αλλά δεν έμαθε...

Πλέον το Τσερνόμπιλ από πόλη-φάντασμα έχει γίνει τουριστικό θέρετρο... Θεωρείται in να περπατάς εκεί που ο θάνατος τα σάρωσε όλα στο πέρασμα του... Όλα στον βωμό του κέρδους... Πρέπει να αλλάξουμε μυαλά...