Τελικά όλοι είμαστε δέσμιοι των επιλογών μας... Αυτά που κάνουμε μας ορίζουν, μας κυβερνούν, φτιάχνουν και χαλάνε τον χαρακτήρα μας. Μας απομακρύνουν από τους άλλους ή μας φέρνουν κοντά τους, αλλά η στιγμή της απόφασης είναι εν τέλει αυτή που κάνει τη διαφορά... Σωστό ή λάθος? Και ποιος ξέρει εκ των προτέρων? Κανείς εκτός αν μερικοί διαθέτουν μαντικές ικανότητες.

Λένε πως αν δε κάνεις λάθη, δε μπορείς να γνωρίζεις τα σωστά. Λένε επίσης πως τις λάθος επιλογές ακολουθούν οι σωστές... Αμ δε... Γιατί αν είναι έτσι τότε αυτοί που κάνουν συνέχεια λάθη τι είναι? Θέλω να πω πως σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι θέμα γνώσης η πείρας (έπαθα... άρα έμαθα), αλλά θέμα κρίσης... Και η κρίση δεν έχει να κάνει μόνο με το τι έχει περάσει κάποιος αλλά με το πως ζυγίζει τις καταστάσεις και πόσο ξεκάθαρα βλέπει τα πράγματα...

Συνήθως, πρωτεύοντα και ουσιαστικό ρόλο στην λήψη απόφασης παίζει ο συναισθηματικός μας κόσμος.Όμως η κοινή λογική (όσο κοινή μπορεί να είναι...), λέει πως οι αποφάσεις που παίρνονται κάτω από συναισθηματική φόρτιση, οδηγούν ως επί το πλείστον σε λανθασμένα συμπεράσματα άρα και λάθος αποφάσεις... Απ την άλλη η «ξύλινη» λογική, λέει πως όταν οι αποφάσεις παίρνονται χωρίς να ληφθεί υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας, τότε άμεσα μπορεί να έχει αποτελέσματα αλλά έμμεσα οδηγεί σε μονοπάτια χειρότερα απ’ ότι στην πρώτη περίπτωση που το συναίσθημα κυβερνάει...

Ξέρετε, το σωστό και το λάθος είναι κάτι σαν το άσπρο και το μαύρο... σαν τη μέρα με τη νύχτα. Όσο δύσκολο είναι να πάρεις μια απόφαση που από πριν και εξ ορισμού σου φαίνεται σωστή, άλλο τόσο δύσκολη είναι και η λάθος απόφαση... Μην ακούτε αυτούς που λένε ότι «το να κάνεις το σωστό είναι πιο δύσκολο». Δεν ισχύει αυτό. Είναι «όπλο» στα χέρια των αδύναμων ψυχών μπροστά στην δυσκολία των αποφάσεων... Ο εγωισμός και εκεί λειτουργεί το ίδιο ακαριαία και καταστροφικά όσο και σε άλλες περιπτώσεις.

Ποια η διαφορά λοιπόν του σωστού και του λάθους? Ποια η ουσία του διαχωρισμού των αποφάσεων σε σωστές και λάθος? Καμία. Και εδώ όπως συμβαίνει κατά κόρον και όπως ανέφερα στην αρχή του κειμένου μου τα πάντα έχουν να κάνουν με το δικό μας συμφέρον, την κατάσταση που βρισκόμαστε. Αποφασίζουμε κατά το δοκούν, βαφτίζουμε σωστό το λάθος και λάθος το σωστό... Κι ύστερα κι ύστερα που λέει και η Μαρινέλλα., δεν υπάρχει ύστερα... Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί και οι συνέπειες βρίσκονται καθ’ οδόν...