Ο Πατ Φάρμερ ήταν επί δύο θητείες βουλευτής στο Κοινοβούλιο της Καμπέρας, όμως παραιτήθηκε όταν πείστηκε πως το ιδιαίτερο χάρισμά του είναι να τρέχει υπερμαραθώνιους για ευγενείς σκοπούς. «Εδώ στο Κοινοβούλιο μπορείς να κάνεις κάποια πράγματα για να προβάλεις θέματα, όμως εγώ είμαι πάρα πολύ εμπειρικός άνθρωπος», είπε στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του. Και τον περασμένο Απρίλιο, αυτός ο 48χρονος μηχανικός αυτοκινήτων και πρώην βουλευτής ξεκίνησε μια κούρσα 21.000 χιλιομέτρων, από την Αρκτική ώς την Ανταρκτική.

Τα δύσκολα κομμάτια της διαδρομής έχουν πλέον τελειώσει, καθώς έφτασε την περασμένη εβδομάδα στον Νότιο Πόλο. Ομως του απομένουν άλλα 2.000 χιλιόμετρα καθώς λόγω του καιρού έτρεξε στην Ανταρκτική πριν ολοκληρώσει τη διαδρομή του στη Νότια Αμερική ώς την Ουσάια της Αργεντινής, τη νοτιότερη πόλη στον κόσμο. Τον ερχόμενο μήνα επιστρέφει στην Αυστραλία.

Πατέρας δύο παιδιών, ο Πατ Φάρμερ έτρεξε για τη Διεθνή Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού, όμως οι δωρεές δεν ήταν πολλές. Αξιζε άραγε η τεράστια ταλαιπωρία που υπέστη τους 10 τελευταίους μήνες; «Τα πόδια μου είναι χάλια, τους λείπουν μερικά νύχια, είναι μαύρα και μωλωπισμένα», είπε αφού έφτασε στον Νότιο Πόλο. «Κάθε πρωί έπρεπε να πιέζω τα δάχτυλά μου για να χωρέσουν στις μπότες επειδή τα πόδια μου ήταν πρησμένα. Για να πω την αλήθεια, είναι πολύ χάλια».

Αλλοι υπερμαραθωνοδρόμοι έλεγαν πως δεν θα τα καταφέρει να τρέχει 80 χιλιόμετρα κάθε μέρα χωρίς να ξεκουραστεί ούτε μία. Ομως αυτό ακριβώς έκανε ο Φάρμερ και τώρα διεκδικεί μερικά παγκόσμια ρεκόρ: «Τις πρώτες πέντε ημέρες στην Ανταρκτική, έτρεχα 70 χιλιόμετρα την ημέρα. Χρειάστηκα πέντε ημέρες λιγότερες από το ρεκόρ που κατέχει ένας Νορβηγός, ο οποίος έτρεξε με σκι. Είμαι τώρα ο ταχύτερος άνθρωπος που διέσχισε την Ανταρκτική».

Ο Φάρμερ έχει διατρέξει δύο φορές τις ηπειρωτικές ΗΠΑ απ' άκρη σ' άκρη, τερματίζοντας δεύτερος το 1993 και τέταρτος δύο χρόνια αργότερα στον Trans America Road Race. Το 1999, έναν χρόνο πριν μπει στην πολιτική, έτρεξε 14.662 χιλιόμετρα κάνοντας τον γύρο της Αυστραλίας στον εντυπωσιακό χρόνο των 191 ημερών. Στην κούρσα του από την Αρκτική ώς την Ανταρκτική αντιμετώπισε χιονοθύελλες, χάθηκε στις πυρωμένες από τον ήλιο ερήμους του Περού, απέφυγε πολικές αρκούδες, φίδια, κροκοδείλους, ένοπλες συμμορίες και πολιτοφυλακές ατάκτων, ενώ λίγο έλειψε να τον σκοτώσει ένα φορτηγό. Τα χειρότερα ήταν στην Ανταρκτική. Η σκηνή στην οποία κοιμόταν δεν ήταν ποτέ αρκετά ζεστή για να λειώσει ο πάγος στα ρούχα του. Μερικές ημέρες η θερμοκρασία ήταν 45 βαθμοί κάτω από το μηδέν. Ο Φάρμερ παραδέχεται πως μπορεί να μην αναρρώσει ποτέ πλήρως από τη δοκιμασία αυτή. Εκείνο που τον κάνει να συνεχίζει, λέει, είναι η ιδέα πως «οτιδήποτε κι αν αντιμετωπίζω εγώ, αυτά που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι στον Τρίτο Κόσμο είναι πολύ χειρότερα».

Πηγή: Τα ΝΕΑ