Οι περισσότεροι από εσάς θα έχετε διαβάσει το παιδικό μυθιστόρημα του Ευγένιου Τριβιζά «Το όνειρο του Σκιάχτρου» με πρωταγωνιστή τον Αχυρούλη, ένα σκιάχτρο που αντί να διώχνει τα πουλιά από τα χωράφια, έγινε φίλος με αυτά μιας και ζήλευε την ελευθερία τους.
Ο Αχυρούλης κυνηγήθηκε για αυτό του το... λάθος και ο κυρ-Δίκανος τον έσυρε στα δικαστήρια όπου καταδικάστηκε σε θάνατο! Την ημέρα της εκτέλεσης του Αχυρούλη, οι φίλοι του τα πουλιά, τον βοήθησαν και τον έκαναν να πετάξει μακριά μαζί τους, κάνοντας τον πραγματικά ευτυχισμένο...
Έχω την εντύπωση ότι αυτό το συμπαθητικό σκιάχτρο του Ευγένιου Τριβιζά είναι πιο επίκαιρο από ποτέ!

Η σημερινή κατάσταση της κοινωνίας με τα αυξανόμενα προβλήματα, την μοναξιά των ανθρώπων, τον αποκλεισμό του διαφορετικού, κάνει ολοένα και μεγαλύτερη την ανάγκη για να «πετάξουμε» μακριά. Να μπορέσουμε να νιώσουμε ελεύθεροι από τα δεσμά της καθημερινότητας, των ανούσιων αναγκών, των ψεύτικων συναισθημάτων...

Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να κοροϊδέψουμε τους «δεσμοφύλακες» μας, όπως ακριβώς έκανε ο Αχυρούλης με τον δικό του. Ο τρόπος είναι απλός. Απλά παρατηρήστε και αφεθείτε.

Ενώ ο Αχυρούλης έχει καταδικαστεί σε θάνατο συζητάει με τον δεσμοφύλακα του και η ιστορία πάει ως εξής...:

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Φίλε, πάει! Τάφαγες τα ψωμιά σου! Αύριο θα βάλουμε φωτιά στα μπατζάκια σου χα, χα, χα, …. Στάχτη θα γίνεις! Όνειρα γλυκά την τελευταία σου νύχτα!!! ( φεύγει)

(χαμηλώνει το φως σιγά-σιγά, ο Αχυρούλης κουρνιάζει σε μια γωνιά και κοιμάται, ονειρεύεται τα πουλάκια να του λένε…)

ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Αχυρούλη! Αχυρούλη! Ξύπνα! Εμείς είμαστε!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πού είμαι; Πού βρίσκομαι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Στ’ όνειρό σου! Το πιο ωραίο όνειρο που είδες ποτέ στη ζωή σου!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τερτίπη, καλά μου πουλάκια, φίλοι μου καλοί εσείς είστε; Δεν σας σκοτώσανε οι άνθρωποι;
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Δεν τα σκοτώνουν τα πουλιά οι άνθρωποι. Νομίζουν ότι τα σκοτώνουν! Δεν πεθαίνουν τα πουλιά! Μόνο που πετάνε πιο ψηλά…γιατί ο ουρανός είναι απέραντος… δεν έχει τέλος… Έλα κι εσύ μαζί μας Αχυρούλη!!!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δεν μπορώ… δεν ξέρω να πετάω…
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Δε θυμάσαι το τραγούδι το παλιό; Τραγούδησέ το!
ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πώς δε θυμάμαι! Τραγουδήστε το μου για τελευταία φορά…. Θέλω να τ’ ακούσω!
(τραγουδούν όλα μαζί το «οπαλάκια» ) Προσπάθησα! Δεν τα κατάφερα, όμως!
ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ξέρεις γιατί;
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Γιατί δε φτάνουνε αυτά
Δε φτάνει να σκέφτεσαι πράματα ελαφρά.
ΤΙΤΙΒΟΥΕ γ΄: Κάτι άλλο πιο σπουδαίο. Πιο μεγάλο, κάτι λείπει!
ΤΙΤΙΒΟΥΕ α΄: Πρέπει να ‘ χεις νιώσει κάποια λύπη. Να ‘χεις νιώσει κάποιον πόνο
ΤΙΤΒΟΥΕ β΄: Ναι, Αχυρούλη. Κάθε πόνος, κάθε θυσία, έχει κάποια σημασία...
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ α΄: Αν πολύ πολύ ποθείς, Νν αφήσεις τα δεσμά της γης
ΤΣΙΛΙΒΗΘΡΑΣ β΄: Τις φτερούγες σου αν θες ν’ ανοίξεις
Πρέπει πρώτα ν’ αποδείξεις
Πως αξίζεις τ’ ουρανού την αγκαλιά
Και του ανέμου τα φιλιά

ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Ναι, Αχυρούλη!
Μόνο όποιος υποφέρει
Τα σύννεφα θ’ αγγίξει
Με των πουλιών το σμήνος
Θ’ ανέβεις με το βοριά, με το νοτιά
Στα ουράνια τα πλατιά…..


ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Δηλαδή, θέλετε να πείτε ότι τώρα….

ΟΛΑ ΜΑΖΙ: Ναι, Αχυρούλη! Τώρα μπορείς να πετάξεις! Μπορείς! Τα κέρδισες τα φτερά σου!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα, τώρα… εδώ…. Γύρω μου είναι σίδερα βαριά….

ΤΕΤΡΙΠΗΣ: Όχι τώρα, Αχυρούλη! Αύριο….αύριο…

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Μα αύριο θα μου βάλουνε φωτιά!!!

ΤΕΡΤΙΠΗΣ: Σκύψε να σου πω τι θα κάνεις….( του λέει κάτι ψιθυριστά, σκοτάδι)

(αυλή φυλακής, ο δεσμοφύλακας κρατάει ένα βιβλίο με τίτλο « Εγχειρίδιο του καλού Δεσμοφύλακα», σιγοσφυρίζει)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( φτύνει το δάχτυλό του και το τεντώνει για να δει από πού φυσάει) Λα,λα,λα,….. Ωραία μέρα σήμερα! Ότι πρέπει για θανατική εκτέλεση! Ούτε βρέχει, ούτε φυσάει! Για να ρίξω μια ματιά στο βιβλίο μου… Μάλιστα …. Οδηγίες για την εκτέλεση σκιάχτρου… Υλικά: σκοινί και παλούκι… Για τους κοντούς χρησιμοποιούμε σπιρτόξυλο, για τους ψηλούς κουρτινόξυλο και για τους πανύψηλους τηλεγραφόξυλο. Μάλιστα! Πάω να τα φέρω! (φεύγει)


ΣΚΙΑΧΤΡΟ: ( στους θεατές) Πείτε μου αν έρχεται!!! ( δοκιμάζει να πετάξει) ΟΠΑΛΑΚΙΑ, ΟΠΑΛΑΚΙΑ
ΕΤΣΙ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ….

( επιστρέφει ο δεσμοφύλακας με το παλούκι και το σκοινί, το σκιάχτρο κάθεται πάλι στη γωνιά του)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ε! Ψιτ, τι κάνεις εκεί; Σε είδα να κουνιέσαι!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τίποτα! Ιδέα σου θα ήτανε!

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: (διαβάζει πάλι) Εκτός από το παλούκι και το σκοινί χρειαζόμαστε και προσάναμα…. Πάω να το φέρω!(φεύγει)

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Πείτε μου αν έρχεται!

ΟΠΑΛΑΚΙΑ, ΟΠΑΛΑΚΙΑ

ΕΤΣΙ ΠΕΤΑΝΕ ΤΑ ΠΟΥΛΑΚΙΑ…..(ο δεσμοφύλακας επιστρέφει)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Εεεπ…! Τι κάνεις εκεί; Κουνούσες τα χέρια σου;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Όχι, έδιωχνα μια μύγα!

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Α! Μάλιστα! Λοιπόν, όλα έτοιμα…εδώ έχω και τα σπίρτα… Για έλα εδώ κατάδικε! ( τον βάζει μπροστά στο παλόυκι) Στάσου μπροστά να σε δέσω! ( ανοίγει πάλι το βιβλίο, διαβάζει) Προτού όμως τον δέσουμε τον ρωτάμε ποια είναι η τελευταία του επιθυμία. Ποια είναι η τελευταία σου επιθυμία μελοθάνατε;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Τι;

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Είπα η τελευταία σου επιθυμία! Κουφός είσαι;

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Η τελευταία μου ή η προτελευταία μου;

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Η τελευταία σου μπουμπούνα!!!

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Η τελευταία μου επιθυμία είναι… είναι….

Έχω μόνο μία τελευταία επιθυμία...Δηλαδή πολύ ποθώ...να μ’ αφήσετε λιγάκι να χασμουρηθώ!

Να χασμουρηθώ 110 φορές

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Άντε, χασμουρήσου να τελειώνουμε! Γρήγορα όμως εεεε….

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: (αρχίζει να χασμουριέται) Αααααααα!!!! Ααααααα…!!! Αααααα…!!!!

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: ( κολλάει χασμουρητό) Ααααα…Ααααα… Αυτό το χασμουρητό μου φέρνει μια νύστα….Πόσο θα ‘θελα να πάρω έναν υπνάκο! Αααααα….Αααααα… Κάτι νύστες που έχω!!!!

ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: (στους θεατές) Χασμουρηθείτε! Χασμουρηθείτε κι εσείς όλοι μαζί, να τον κάνουμε να νυστάξει, να τον πάρει ο ύπνος! Πάμε όλοι μαζί!!!!Αααααααααα…!!! Ανοίξτε διάπλατα τα στόματά σας !!! Αααααα…. Αααααα…. Ααααα…!!!!!!

(στο μεταξύ το σκιάχτρο χασμουριέται συνέχεια)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Ααααα…!!! Πω ρε νύστα που έχω!!!! Τι πράμα είναι αυτό; Μπα, δεν αντέχω άλλο! Θα πάρω έναν υπνάκο εδώ για λίγο… μισό λεπτό μονάχα…αχ…. Να είχα ένα μαξιλάρι…. ( ο παπαγάλος του φέρνει γρήγορα ένα μαξιλάρι, λυγίζουνε τα γόνατά του και πέφτει για ύπνο)

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κοιμήθηκε; ( ο δεσμοφύλακας ροχαλίζει) Για κάντε μπουουουου… να δούμε αν κοιμήθηκε βαθιά! Θα προλάβω να πετάξω, μέχρι να χτυπήσουν τα ξυπνητήρια του; Γρήγορα!!! (τραγουδάει)

ΠΑΠΑΓΑΛΟΣ: Βοηθήστε το κι εσείς λιγάκι! Τραγουδήστε όλοι μαζί

Κι οπαλάκια, οπαλάκια

Έτσι πετάνε τα πουλάκια

Με φτερά με πουπουλάκια

Κι οπαλάκια, οπαλάκια

( το σκιάχτρο απογειώνεται)

ΣΚΙΑΧΤΡΟ: Κοιτάτε …, πετάω…., μπορώ…., τα κατάφερα…!!!! Επιτέλους!!! Πετάωωωωωωω!!!!!

( την ίδια στιγμή χτυπάνε τα ξυπνητήρια και ο Δεσμοφύλακας πετάγεται όρθιος)

ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ: Τι γίνεται εδώ; Όνειρο βλέπω; ( σφυρίζει με τη σφυρίχτρα του) Στάσου!!! Βοήθεια!!! Πιάστε το!!! Πού πας; ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ!!! ( του πιάνει το παπούτσι) Έλα δω!!! Τόπιασα!!! ( του φεύγει) Πάει, έφυγε! Αχ! Πάλι την έπαθα!!!

( τραγουδάει)

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΦΟΥΚΑΡΑΣ

ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΥΠΝΑΡΑΣ

ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ Ο ΑΤΥΧΗΣ

ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟ ΜΑΧΜΟΥΡΛΗΣ

Θα βρω το μπελά μου! Ας δραπετεύσω κι εγώ πριν με πάρουν χαμπάρι και με απολύσουν! Είμαι ο πρώτος δεσμοφύλακας, στην ιστορία των φυλακών, που δραπετεύει. Θα πάω σε άλλη πόλη ν’ ανοίξω κατάστημα και θα πουλάω ξυπνητήρια. Γεια σας… γεια σας….


* Το απόσπασμα είναι από το "Όνειρο του Σκιάχτρου" του Ευγένιου Τριβιζά