Η ασχήμια ξέρετε είναι μια πολύ γοητευτική κατάσταση. Άλλωστε το άσχημο με το ωραίο μπορεί να ακούγονται εκ διαμέτρου αντίθετα αλλά νομίζω πως είναι εκ του συνεγγυς ίδια! Και αυτό διότι μέσα από το άσχημο πηγάζει το ωραίο και τανάπαλιν.
Το καλύτερο παράδειγμα για να καταλάβετε τι εννοώ είναι οι γυναίκες. Θεωρητικά υπάρχουν οι άσχημες, οι όμορφες και οι μέσες κατηγορίες, δηλαδή οι μέτριες, οι κάτω του μετρίου, οι πανέμορφες, οι κακάσχημες και πάει λέγοντας (ξέρω ξέρω οι μέσες κατηγορίες είναι αντρική επινόηση).

Το θέμα είναι πως όλοι μας, όλες σας (οι μεγαλόψυχες), κάποια στιγμή σε τούτη την ζωή έχουμε γνωρίσει ανθρώπους εμφανισιακά άσχημους αλλά με μια γοητεία που δεν μπορούμε να βρούμε από που προέρχεται.

Ίσως το στυλ, η ομιλία, το βλέμμα, η φωνή, αυτό που εκπέμπει κάποιος να αποκρύπτει το άσχημο της εξωτερικής εμφάνισης και να προτάσσει την ομορφιά της ψυχής και του χαρακτήρα.

Για να μην ξεφεύγω όμως, μιας και πάλι για πολλοστή φορά επικεντρώνω στις γυναίκες, τα θηλυκά έχουν πάντοτε έναν τρόπο να γοητεύουν και να κερδίζουν τους άντρες ακόμη και στην περίπτωση που εμφανισιακά δεν...ενθουσιάζουν.

Υπάρχουν πολλά παραδείγματα άσχημων γυναικών, ειδικά στο χώρο της show-biz , της πολιτικής, της επιστήμης, που η φανομενικά απούσα γοητεία έκανε πανηγυρικά την εμφάνιση της, στο πρόσωπο μιας γυναίκας, αλλάζοντας έτσι την έννοια ομορφιά.

Τώρα θα μου πείτε "κάτσε ρε Μάκη, θες να μας πεις πως δεν υπάρχουν τα λεγόμενα μπάζα, φρικιά και από την μιά και από την άλλη πλευρά;" Σίγουρα υπάρχουν τα δεδομένα και σύμφωνα με την (όχι και τόσο ορθή) κοινή λογική υπάρχει το όμορφο και το άσχημο. Εγώ όμως νομίζω πως όλες οι γυναίκες έχουν κάτι να δείξουν, να αναδείξουν, κάτι διαφορετικό μέσα τους. Η γοητεία, το ωραίο δεν μπαίνει σε καλούπια.

Παραδείγματος χάριν, η "Σιδηρά Κυρία" της πολιτικής Μάργκαρετ Θάτσερ ήταν μια γυναίκα φαινομενικά άσχημη, απόμακρη, ψυχρή, αλλά πολλοίς από τους πολιτικούς της αντιπάλους και πολέμιους εκείνης της εποχής της αναγνώριζαν την ικανότητα να παίρνει αυτό που θέλει με τρόπο που ήταν γοητευτικός και κέρδιζε τον όποιονδήποτε συνομιλητή της. Με λίγα λόγια ασκούσε με έναν καταδικό της τρόπο γοητεία.

Το μέγεθος της διαφορετικής και γοητευτικής προσωπικότητας της Θάτσερ αποτυπώνεται στα λόγια του πρώην Γάλλου προέδρου Φρανσουα Μιτεράν ο οποιός έπειτα από κάποια συνάντηση πυο είχε μαζί της είχε πει το εξής: "Η Θάτσερ έχει τα μάτια του Στάλιν και τη φωνή της Μαίρυλιν Μονρόε....".

Είναι σχετικό λοιπόν το όμορφο και το άσχημο. Κάποια πρόσωπα ακόμη και άσχημα φωτίζουν και κάποια άλλα εξωτερικά ωραία, δεν έχουν να πουν κάτι σημαντικό.

Έτσι ακριβώς είναι και η μέρα με την νύχτα, το άσπρο με το μαύρο, το καλό με το κακό.



Υ.Γ. (Όποιος πει οτι ή...Τασούλα από την διαφήμιση δεν είναι το πιο ωραίο άσχημο μωρό της ελληνικής τηλεόρασης, ψεύδεται ασυστόλως...)


Του Μάκη Δελ / makdel - http://makdel82.blogspot.com/2012/06/blog-post_26.html