"Η πολιτική είναι μια πάλη συμφερόντων μεταμφιεσμένη σε αγώνα αρχών." Τα λόγια ανήκουν στον Άμπροουζ Μπιρς, έναν Αμερικάνο συγγραφέα και παρότι έχουν ειπωθεί στις αρχές του 20ου αιώνα, νομίζω πως βρήκαν την εφαρμογή τους στις μετέπειτα δηλώσεις πολιτικών και τοπικών φορέων, λίγες ώρες μετά το μακελείο σε σχολείο του Κονέκτικατ των Ηνωμένων Πολιτειών την Παρασκευή που μας πέρασε. Προσπαθώντας να δω με λογική αυτό το φρικιαστικό έγκλημα του 20χρονου Ράιαν Λάνζα, δε τα κατάφερα. 26 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, ανάμεσα τους 20 παιδιά ηλικίας 6-10 ετών...

Λόγια, λόγια, λόγια

Είναι πραγματικά απίστευτο αυτό που συνέβη. Και αν υπάρχουν άρρωστες ανθρώπινες ψυχές, όπως αυτή του 20χρονου μακελάρη, τότε περισσότερο άρρωστες είναι οι ψυχές όσων κυβερνούν τον πλανήτη. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο, όταν έπρεπε να συμβεί ένα ακόμη γεγονός ανάμεσα σε εκατοντάδες δεκάδες άλλα που έχουν συμβεί τα προηγούμενα χρόνια, για να ξεκινήσει πάλι η συζήτηση για το αν πρέπει να μπουν όροι στην ελεύθερη οπλοκατοχή ή να υπάρξει κατάργηση της.

Ο Πρόεδρος Ομπάμα έκλαψε στην συνέντευξη τύπου που έδωσε λίγες ώρες μετά το συμβάν και πολλοί τόνισαν την ευαισθησία του για το θέμα. Στο ίδιο μήκος κύματος, ήταν και οι δηλώσεις του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν που είπε πως ήταν αποτρόπαιο το γεγονός, αλλά και του Κυβερνήτη του Κονέκτικατ Νταν Μαλόι που φάνηκε συντετριμμένος. Η βασίλισσα Ελισάβετ τόνισε πως συγκλονίστηκε, ενώ ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσουα Ολάντ το χαρακτήρισε φρίκη... Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον είπε πως η σκέψη του είναι με τους γονείς των αδικοχαμένων παιδιών, ενώ αμέτρητες ήταν οι δηλώσεις συμπαράστασης και από άλλους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου. Οκ, λοιπόν. Και η ουσία?



Στοιχεία-σοκ

Η ουσία είναι πως το καρτέλ της οπλοβιομηχανίας είναι, μαζί με αυτό των ναρκωτικών, το πιο κερδοφόρο στον κόσμο! Όταν οι πολιτικοί ηγέτες κάθε χώρας, σπαταλάνε εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ στον οπλικό εξοπλισμό, τότε οι δηλώσεις λύπης και οδύνης μοιάζουν θεατρικές και φτιαχτές. Ο κόσμος καταλαβαίνει και τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά... Σύμφωνα όσα δημοσίευσε η εφημερίδα “Τύπος της Κυριακής”, το 2009 δολοφονήθηκαν με όπλο 11.493 άνθρωποι, ενώ αυτοκτόνησαν με όπλο ακόμα 18.735, με τον συνολικό αριθμό των Αμερικανών που σκοτώθηκαν από όπλο το 2009 να φτάνει τους 31.347. Απο τότε και κάθε χρόνο τα παραπάνω ποσοστά αυξάνονται ραγδαία.

Επιπλέον εκτιμάται ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν περίπου 270 εκατομμύρια όπλα, όταν η χώρα αριθμεί περίπου 300 εκατομμύρια κατοίκους, που σημαίνει ότι υπάρχουν 90 όπλα για κάθε 100 κατοίκους... Επίσης σύμφωνα με το tovima.gr, 94.338 άνθρωποι δέχτηκαν ένοπλη επίθεση από τις αρχές του 2012 μέχρι σήμερα και 9.484 από αυτούς έχασαν τη ζωή τους! Και αυτά δεν είναι τίποτα μιας και, πάλι στην Αμερική, καθημερινά περισσότερο από 30 άνθρωποι δέχονται επιθέσεις με όπλα... Στον υπόλοιπο κόσμο? Βραζιλία, Κολομβία, Κίνα και Κούβα κατέχουν υψηλές θέσεις στο θέμα της οπλοκατοχής, ενώ στην Ευρώπη ολοένα και αυξάνονται οι "φωνές" για ελεύθερη οπλοχρησία. Τέλος ποιος μπορεί να ξεχάσει την τραγωδία στην... πολιτισμένη Νορβηγία όταν ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ σκότωσε εν ψυχρώ 84 άτομα? Υπάρχει λοιπον κάποιος, έπειτα από τα παραπάνω στοιχεία, που να αμφισβητεί την δύναμη των οπλοβιομηχανιών?

Και μια λεπτομέρεια...

Έπειτα από την δεύτερη εκλογή του Ομπάμα, κυκλοφόρησαν φήμες, που επιβεβαιώθηκαν από την πτώση του ποσοστού των ελέγχων, πως ο Αμερικάνος Πρόεδρος θα γίνει ο... καλύτερος πωλητής όπλων στην χώρα, μιας οι έλεγχοι σε τέτοιες βιομηχανίες είχαν τεράστια πτώση, έπειτα από την επανεκλογή του. Συγκεκριμένα από το 42%, έπεσαν στο 18,7! Το έγκυρο Bloomberg μάλιστα ανέφερε πως η δεύτερη θητεία του Ομπάμα θα συνδυαστεί με την άυξηση των πωλήσεων στα όπλα...

Κάτι δεν πάει καλά λοιπόν. Η μάλλον για να ακριβολογω, οι συμφεροντολόγοι πολιτικοί παίζουνε στην πλάτη των ανθρώπων επικίνδυνα παιχνίδια. Ο κόσμος άρχισε να καταλαβαίνει πλέον. Εδώ και καιρό... Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι βαρύγδουπες δηλώσεις δεν φτάνουν. Πράξεις χρειάζονται. Πράξεις και πολιτική βούληση. Γιατί όπως σωστά ανέφερε η Βρετανική εφημερίδα Guardian: "Αν όχι τώρα, πότε είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε για τον έλεγχο των όπλων?»

Του Μάκη Del