Μερικές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που κάνει τους ήρωες να ξεχωρίζουν από τους κοινούς θνητούς. Σήμερα, παραμονή της γέννησης της Ρόζα Παρκς, βρήκα την απάντηση. Τόλμη! Ναι τόλμη. Αυτό χρειάζεται για να αλλάξεις μια κατάσταση ή ακόμα και το ρουν της παγκόσμιας ιστορίας. Τώρα θα μου πείτε ποια είναι η Ρόζα Παρκς? Μη νομίζετε πως ήξερα και γω. Ακουστά την είχα αλλά διαβάζοντας την ιστορία της πραγματικά κατάλαβα πως μερικές φορές η μιζέρια και η φτώχεια μπορούν να γεννήσουν ένα θαύμα...

Η Ρόζα Παρκς λοιπόν, ήταν μια έγχρωμη γυναίκα που αρνήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 1955 την παραχώρηση της θέσης της σε τοπικό λεοφωρείο στην Αλαμπάμα των ΗΠΑ σε έναν λευκό και αυτό ήταν η αφορμή να δημιουργηθεί ένα ολόκληρο κύμα κατά του φυλετικού διαχωρισμού, που διεκδίκησε και εν μέρει κέρδισε με μπροστάρη τον αξέχαστο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ευνοικότερα προνόμια για τους έγχρωμους ανθρώπους ανά τον κόσμο.

Το σημαντικό βέβαια στην όλη ιστορία έχει να κάνει με την πολιτική ανυπακοή της γυναίκας αυτής, μιας και τότε (άκουσον, άκουσον) δεν έπιτρέπονταν να κάθονται έγχρωμοι στις μπροστινές θέσεις των λεοφωρείων, παρα μόνο λευκοί!

Ε λοιπόν αυτή η πράξη ήταν η αφορμή για να ξεκινήσουν μια σειρά από διαδηλώσεις σε όλη την χώρα κατά του ρατσισμού αλλά και μποικοτάζ των εγχρώμων πολιτών στα λεωφορεία, που έληξε έπειτα από 381 ημέρες!

Από τότε και μέχρι το τέλος της ζωής της, η έγχρωμη ηρωίδα θεωρούνταν η "μητέρα" ενάντια στην καταπολέμηση του ρατσισμού. Το 1999 δε, τιμήθηκε από το Κογκρέσο για την προσφορά της στην κοινωνία και στην αντιμετώπιση του ρατσισμού με το Χρυσό Μετάλλιο...

Τώρα θα μου πείτε μετάλλια και κουραφέξαλα... Αλήθεια όμως, πόσο έχει αλλάξει η κοινωνία μας από τότε σε αυτό το φλέγον θέμα? Εγώ είμαι πεπεισμένος πως ο ρατσισμός όσο πάει και μεγαλώνει. Θέλετε οι συνθήκες?Θέλτε η λανθάνουσα και τηλεκατευθυνόμενη ενημέρωση? Θέλετε ο φτιαχτός φόβος του διαφορετικού? Όλα, αντικατροπτίζουν τι νιώθουμε και πως σκεφτόμαστε, όχι όλοι μας βέβαια, όταν αντικρύζουμε, όταν συναναστρεφόμαστε έναν άνθρωπο με διαφορετικό χρώμα από το δικό μας...

Η Βικιπαίδεια λέει, πως ο ρατσισμός είναι το δόγμα που αναπτύσσεται με σύνδεσμο συγκεκριμένα γνωρίσματα, όπως π.χ. εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά κ.λπ., προκειμένου να αναγάγει μια ομάδα αντίστοιχα (κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική), ως υπέρτερη άλλων. Είναι ποτέ δυνατόν? Πως ζει αυτή η λογική μέσα μας?

Το κυριότερο, πως πηγάζει αυτή η αντιπαλότητα με τον συνάνθρωπο μας. Είναι τα κατώτερα ένστικτα μας η βασική αιτία του κακού? Η μήπως η επιρρεπής ψυχοσύνθεση μας?

Η... αχρωματοψία της Ρόζα Παρκς μας δείχνει τον δρόμο. Ας αναρωτηθούμε λιγάκι. Ας ψάξουμε μέσα μας την αλλαγή. Τα χρώματα και ο συνδυασμός τους, όπως πχ το Ουράνιο τόξο, υποδηλώνουν ευτυχία. Και η ευτυχία ορίζεται από τους ανθρώπους. Όλων των χρωμάτων...


Tου Makis Del από το ιστολόγιό του My Way