Πεισματικά χαλαρός και ωραίος μέσα στις κακουχίες του, ο σταρ Μπραντ Πιτ έρχεται αντιμέτωπος με φονική πανδημία, στην περιπέτεια αγωνίας του Φόρστερ «Παγκόσμιος Κίνδυνος  (ή Πόλεμος) Ζ» που βγήκε μόλις στις αίθουσες, μαζί με άλλες ενδιαφέρουσες ταινίες! Δείτε περισσότερα καθώς και τα τρέιλερς με ελληνικούς υπότιτλους..

Αν οι απέθαντοι του Ντάνι Μπόιλ στο ευφάνταστο «28 μέρες μετά» κατέρριπταν τον μύθο των ληθαργικών και δυσκίνητων ζόμπι, όπως τον εγκαινίασε ο Τζορτζ Ρομέρο το 1968 με τη «Νύχτα των ζωντανών νεκρών», τρέχοντας ως αίλουροι ξοπίσω των θυμάτων τους, εκείνοι του Μαρκ Φόρστερ στον «Παγκόσμιο Πόλεμο Ζ» προχωρούν ένα βήμα παραπέρα, έτσι σπασμωδικά που σαλτάρουν από μεγάλα ύψη και σκαρφαλώνουν και στα πιο υψηλά τείχη.

Μονάχα, όμως, αν τσιγκλιστούν από ήχους και αντιληφθούν ανθρώπινη παρουσία, εύρημα το οποίο χρησιμοποιεί το φιλμ αποτελεσματικά για να χτίσει το σασπένς του.

Ταχύτητα
Η ταχύτητα, λοιπόν, και η αίσθηση της εκκρεμότητας παρέχουν τον τόνο σε τούτο το χρονικό εξάπλωσης φονικής πανδημίας, που θέλει έναν Αμερικανό πρώην πράκτορα του ΟΗΕ να αναλαμβάνει διστακτικά και κόντρα στις οικογενειακές του υποχρεώσεις (άφησε γυναίκα και παιδιά σε θωρηκτό πλοίο του στρατού μετά τη διαφυγή τους από τη λεηλατημένη Φιλαδέλφεια) την αναζήτηση της καταγωγής του μυστηριώδους ιού σε τρεις ηπείρους.





Πράγμα που δίνει ακολούθως στην ταινία τον χαρακτήρα μιας περιπέτειας αγωνίας μάλλον παρά ενός θρίλερ τρόμου, πόσω μάλλον όταν ούτε σταγόνα αίματος δεν χρωματίζει τη δράση παρά τη μανιασμένη πείνα των ζωντανών-νεκρών. Δεν είναι, ωστόσο, μονάχα το απαραίτητο gore που λείπει από τούτη την ιστορία δήθεν φρίκης, είναι και η όποια διάθεση συσχετισμού των τεκταινομένων με το τρέχον γεωπολιτικό σκηνικό.

Η απουσία, δηλαδή, ενός στοιχειώδους έστω αλληγορικού στοχασμού, αυτού που έκανε ταινίες όπως το «28 μέρες μετά» ή, για να μιλήσουμε και για «μολυσματικά» θρίλερ πέραν της μεταφυσικής, το «Contagion» του Σόντερμπεργκ, να ξεπερνούν τα ειδολογικά τους στεγανά.

Δεν έχουμε διαβάσει το μπεστ σέλερ του Μαξ Μπρουκς όπου βασίστηκε (πολύ ελεύθερα, απ' ό,τι μαθαίνουμε) το σενάριο, πάντως στην εκδοχή του Φόρστερ τίποτα δεν μοιάζει να προσφέρεται για αναγωγή - ούτε καν στα σημεία που αφορούν τη Νότια Κορέα ή την Ιερουσαλήμ όπου υποτίθεται πως κρύβεται το μυστήριο της προέλευσης του ιού.




Τι μένει, λοιπόν; Τίποτα παραπάνω από μια αποτελεσματική, όπως είπαμε, περιπέτεια αγωνίας, που καμουφλάρει επιδέξια τις σεναριακές και θεματικές της αδυναμίες με σωστή αίσθηση αφηγηματικού ρυθμού, μερικές ομολογουμένως συναρπαστικές στο στήσιμο και το σασπένς τους σκηνές δράσης (η εισβολή των ζόμπι από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, η συμπλοκή στο αεροπλάνο, η τελική αναμέτρηση στη μολυσμένη πτέρυγα του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας) και, φυσικά, τον Μπραντ Πιτ, πεισματικά χαλαρό και ωραίο μέσα στις κακουχίες του.


Επίσης, ξεκίνησαν να παίζονται στους κινηματογράφους και οι εξής ταινίες..


«Δύο και δύο» («Dos e dos», Αργεντινή, 2012) του Ντιέγκο Κάπλαν με τους Αντριαν Σουάρ, Κάρλα Πέτερσον, Χουλιέτα Ντίαζ, Χουάν Μινουχίν.

Μια τρελή ερωτική κωμωδία που ενώ από τη μία αλληθωρίζει προς το έξαλλο στυλ του Πέδρο Αλμοδόβαρ, από την άλλη θέλει να πάρει πολύ στα σοβαρά τον εαυτό της, το «Δύο και δύο» παρακολουθεί δύο σύγχρονα ζευγάρια του Μπουένος Αϊρες τα οποία κάνουν το λάθος και μπαίνουν στη διαδικασία ενός ατελείωτου σεξουαλικού παιχνιδιού μεταξύ τους.
Ο καρδοχειρουργός Ντιέγκο (Αντριάν Σουάρ - φτυστός ο Θοδωρής Αθερίδης) και η γυναίκα του Εμίλια (Χουλιέτα Ντίαζ) είναι ένα ευκατάστατο παντρεμένο ζευγάρι με παιδί που ζει συντηρητικά τη ζωή του. Παρά την αρχική άρνηση του Ντιέγκο, οι κολλητοί τους φίλοι, ο συνάδελφός του Ρίτσαρντ (Χουάν Μινουχίν) και η σύζυγός του Μπετίνα (Κάρλα Πέτερσον), τον πείθουν να τους ακολουθήσει μαζί με τη γυναίκα του στην ανεμελιά της σεξουαλικής ηδονής και στα πάρτι των «swingers» με τις ιδιαίτερες προτιμήσεις. Τα ζεύγη μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι με διαφορετικούς συντρόφους και κάποια στιγμή, πολύ φυσικά (και πολύ προβλέψιμα), όλοι το μετανιώνουν. Κανένας δεν περίμενε ότι τα παιχνίδια θα έχαναν τον ομαλό, cool ρυθμό τους. Αλλά και κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα πεταγόταν από το πουθενά το βέλος του Ερωτα.
Στο μεγαλύτερο (και πιο διασκεδαστικό) μέρος της η ταινία είναι μια καταγραφή όλων αυτών των «παιχνιδιών» με κεντρικό άξονα τον Ντιέγκο και τα αστεία που προκύπτουν από την αμηχανία της αναποφασιστικότητάς του. Η ταινία νομίζεις ότι επικαλείται ένα σύνθημα του τύπου «για να σώσουμε τον γάμο μας πρέπει να κάνουμε σεξ με τους κολλητούς μας!» Οταν βέβαια τα πράγματα σοβαρεύουν, η απότομη στροφή του σεναρίου δεν συνάδει και τόσο με το ως τότε ανάλαφρο ύφος μιας ταινίας που δεν παύει να παρακολουθείται με χάρη.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΒΑΝΑ - ΣΙΝΕ ΠΑΡΙ - ΦΙΛΙΠ Ν. ΣΜΥΡΝΗ - ΕΛΛΗΝΙΣ



«Γάμος σε δόσεις» («Un plan parfait», Γαλλία, 2012) του Πασκάλ Σομέιλ, με τους Νταϊάν Κρούγκερ, Ντάνι Μπουν.

Αισθηματική κομεντί που προσπαθεί κάπως να ξεφύγει από την πεπατημένη και να κάνει τη διαφορά με μια πρωτότυπη ιδέα. Περιγράφει την ιστορία μιας όμορφης αλλά και υστερικής οδοντιάτρου (Νταϊάν Κρούγκερ) που για κάποιον λόγο παντρεύεται στο Κιλιμάντζαρο έναν άντρα τον οποίο δεν θέλει και στη συνέχεια τον αφήνει για να παντρευτεί αυτόν που στ' αλήθεια θέλει στη... Γαλλία. Ενα ερώτημα είναι γιατί έκανε τον πρώτο γάμο. Στο συγκεκριμένο σημείο το σενάριο δεν με φώτισε ιδιαίτερα, πέρα από το ότι η κοπελιά δεν φαίνεται να ξέρει τι ακριβώς θέλει.






Το θέμα πάντως είναι ότι ο νέος γάμος της στη Γαλλία αποδεικνύεται εγχείρημα από δύσκολο ως ακατόρθωτο, πρώτον επειδή ο προηγούμενος γάμος που πραγματοποιήθηκε σε χωριό των Μασάι ισχύει στη Γαλλία και δεύτερον γιατί ο πρώτος γαμπρός, ένας κακομούτσουνος και ατσούμπαλος αγαθιάρης (Ντάνι Μπουν), έχει βάλει στόχο της ζωής του να ξαναβρεί τη γυναίκα του. Και να μην την αφήσει. Από παρεξήγηση σε παρεξήγηση, από ιδιοτροπία σε ιδιοτροπία, από τη μία τρικλοποδιά στην άλλη, η ταινία κυλάει ευχάριστα και αδιάφορα, χωρίς καμία ιδιαίτερη χάρη, αντίστοιχη π.χ. των αμερικανικών της δεκαετίας του 1960 που παραμένουν αξεπέραστες.
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΧΛΟΗ - ΨΥΧΙΚΟ - ΑΡΚΑΔΙΑ - ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΑ - ΡΙΑ


«Οι καταφερτζήδες» (The Internship) του Σον Λίβι, με τους Βινς Βον, Οουεν Γουίλσον, Τζον Γκούντμαν, Γουίλ Φερέλ.

Συγκρινόμενοι (αναπόφευκτα) με τους «Γαμομπελάδες», την προηγούμενη ταινία του ντουέτου Βινς Βον - Οουεν Γουίλσον, οι «Καταφερτζήδες» είναι μια μάλλον φτωχή και άτονη κωμωδία παρ' ότι η ιστορία της είχε τα φόντα για κάτι πολύ καλύτερο. Οι δύο ηθοποιοί υποδύονται τα κολλητά φιλαράκια που αυτή τη φορά χάνουν τις δουλειές τους ως πωλητές εξαιτίας του Διαδικτύου. Αποφασίζουν να πάρουν το αίμα τους πίσω με το να παρακολουθήσουν μαθήματα ως «εσωτερικοί» μαθητές της Google.




Σε αρκετά σημεία η ταινία έχει πλάκα, γιατί οι δύο σαραντάρηδες είναι δεινόσαυροι μπροστά στους εφήβους σκέτα σαΐνια. Σύντομα όμως το όλο θέμα κουράζεται μέσα από σκηνές που θυμίζουν η μία την άλλη. Καλές παρουσίες σε β' ρόλους ο πληθωρικός Τζον Γκούντμαν στον ρόλο του «killer» αφεντικού των δύο φίλων που τους αγοράζει και τους πουλάει στο δευτερόλεπτο και ο Γουίλ Φερέλ, όπως πάντα στον κόσμο του ενώ παίζει τον psycho πωλητή στρωμάτων με ένα τατουάζ στον λαιμό που λέει «Κάνε λογικές επιλογές».
Βαθμολογία: 2
Αίθουσες: ΑΜΑΡΥΛΙΣ - ΑΕΛΛΩ - ΝΑΝΑ - ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ - ODEON STARCITY -
STER ΙΛΙΟΝ - όλα τα VΙLLAGE ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ - STER - VILLAGE


ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΘΟΥΣΕΣ

«Υψηλή μαγειρική» («Les saveurs du Palais», Γαλλία, 2012) σε σκηνοθεσία Κριστιάν Βενσάν, με την Κατρίν Φρο στον ρόλο της μαγείρισσας Nτανιέλ Ντελπές, η οποία με όπλο της την απλή, λιτή, παραδοσιακή κουζίνα κατάφερε να παραμείνει περίπου δύο χρόνια στη θέση της προσωπικής σεφ του Φρανσουά Μιτεράν. Τελικά, μη αντέχοντας άλλο την καταπίεση και τα χτυπήματα κάτω από τη μέση των συναδέλφων της, παραιτήθηκε.




Η μισή ταινία (που είναι βασισμένη στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημά της Ντελπές) εκτυλίσσεται στο παλάτι της Σαν Ελιζέ και η άλλη μισή σε κάποιο απόμακρο μέρος όπου η Ντελπές βρήκε την ηρεμία μαγειρεύοντας για την εργατική τάξη. Βλέποντας αυτή την ταινία, στην οποία εμπλέκεται και μία ακόμη ιστορία της αυστραλέζας δημοσιογράφου που θέλει να κάνει ντοκυμαντέρ για την Ντελπές, δεν βρήκα κάπου ουσιαστικό, ανθρώπινο ενδιαφέρον. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν κατάλογο μαγειρικής και απευθύνεται κυρίως στους λάτρεις της γαλλικής κουζίνας.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: ΔΕΞΑΜΕΝΗ - ΦΙΛΟΘΕΗ - ΑΚΤΗ - ΑΙΓΛΗ ΣΑΡΩΝΙΔΑ


«Τακούνια σε μυστική αποστολή» («So undercover», ΗΠΑ, 2012), του Τομ Βον, με πρωταγωνίστρια τη Μίλεϊ Σάιρους, τίποτε παραπάνω από ένα όμορφο μουτράκι που επαναλαμβάνει διαρκώς λέξεις όπως το «Sooo!!!» και το «Like!».




Και όμως, μέσω της Χάνα Μοντάνα, η Σάιρους κατάφερε να γίνει τεράστιο όνομα στην Αμερική (και αυτό δηλώνει αρκετά πράγματα για την αμερικανική αισθητική). Στην τελευταία σαχλαμάρα της η Μίλεϊ δουλεύει μυστικά για το FBI. Στα βήματα που χάραξε η Σάντρα Μπούλοκ στο «Μις με το ζόρι»; Με τίποτε... Μπροστά σε αυτή την ταινία, η «Μις με το ζόρι» είναι μικρό αριστούργημα.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: VILLAGE MALL - VILLAGE ΡΕΝΤΗ - ΑΕΛΛΩ - ΝΑΝΑ - STER ΙΛΙΟΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER


ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ

Στις αίθουσες όμως βρίσκουμε και δύο πολύ ενδιαφέρουσες επαναλήψεις ευρωπαϊκών ταινιών από διαφορετικές εποχές

Το «Δύο για τον δρόμο» («Two for the road», 1965, Αγγλία) του Στάνλεϊ Ντουέν είναι ένα παράξενο οδικό ταξίδι στη Γαλλία με επιβάτες ενός σπορ αυτοκινήτου τον Αλμπερτ Φίνεϊ και την Οντρεϊ Χέπμπορν. Ενα παντρεμένο ζευγάρι που αναπολεί τα χρόνια γάμου του μπλέκοντας σε περίεργες περιπέτειες, άλλοτε ανάλαφρες, άλλοτε όχι και τόσο. Τα φλας μπακ από τα 12 χρόνια γάμου, το στυλ στα ρούχα, η διασκεδαστική μουσική του Χένρι Μαντσίνι και η φωτογραφία του Κρίστοφερ Τσαρλς φτιάχνουν τη διάθεση ακόμη περισσότερο, ενώ το σενάριο του Φρεντερίκ Ραφαέλ, γραμμένο κατευθείαν για τη μεγάλη οθόνη, διεκδίκησε το Οσκαρ.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΘΗΣΕΙΟ


Σε ένα πρώτο επίπεδο το εξαφανισμένο επί χρόνια φιλμ «Θρέψε κοράκια» («Cria cuervos», Ισπανία, 1976) του Κάρλος Σάουρα είναι ένα ψυχολογικό δράμα που ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και στη φαντασία, ενώ ερευνά τις συνέπειες που θα έχει στη ζωή τριών νεαρών κοριτσιών ο θάνατος του στρατιωτικού πατέρα τους. Με αυτόν τον τρόπο ο ισπανός σκηνοθέτης καταθέτει μια έξυπνη πολιτική αλληγορία για το δικτατορικό καθεστώς της πατρίδας του και μιλάει για την ανάγκη της νέας γενιάς να σβήσει το παρελθόν της και να κοιτάξει μπροστά. Υποψήφιο για το ξενόγλωσσο Οσκαρ και διακεκριμένο με το βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το φιλμ διακρίνεται επίσης από τη σχεδόν τρομακτική παρουσία της νεαρής Αννας Τόρεντ που εκείνη την εποχή θεωρούνταν παιδί-θαύμα στην Ισπανία έχοντας παίξει και στο «Πνεύμα του μελισσιού» του Βικτόρ Ερίθε. Συμπρωταγωνιστεί η Τζεραλντίν Τσάπλιν.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΡΙΒΙΕΡΑ


Πηγή: Ethnos.gr, Βημα



Σχετικά άρθρα:
Ο Brad Pitt κόντρα με νεκρο-ζώντανους στο Πόλεμο των Ζόμπις