Βρίσκονται στα πιο απίθανα και δύσβατα σημεία… Από μία χαράδρα μέχρι και τον βυθό της θάλασσας. Και αυτό διότι η αδυναμία του κράτους (όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό) και της εταιρείας που διαχειρίζεται την διάθεση των ελαστικών προς ανακύκλωση, ευνοεί τους παραβάτες, ενισχύει την παράνομη αποθήκευση και την παράνομη καύση ελαστικών και επιβαρύνει το περιβάλλον.

Και αυτό διότι τα ελαστικά των αυτοκινήτων είναι από τα πιο δύσκολα προϊόντα όσον αφορά την διαχείρισή τους μετά το τέλος της ζωής τους. Κι αυτό γιατί έχουν πολύ μεγάλες αντοχές και πρακτικά δεν αποικοδομούνται ποτέ.

Οι μέθοδοι ανακύκλωσης και επαναχρησιμοποίησής τους με άλλες μορφές, π.χ. κόβονται σε πολύ μικρά κομμάτια και χρησιμοποιούνται ως υπόστρωμα για δρόμους ή αθλητικές εγκαταστάσεις (ταρτάν) ή γίνεται εκμετάλλευση του ενεργειακού τους περιεχομένου με την καύση τους σε κατάλληλες εγκαταστάσεις. Οι εγκαταστάσεις αυτές πρέπει να διαθέτουν εξελιγμένα (και πανάκριβα) συστήματα συλλογής και εξευγενισμού των αέριων ρύπων που προκύπτουν στην περίπτωση αυτή, καθώς και των μικρο-σωματιδίων.


Χωρίς κριτήρια η μοιρασιά

Κάποιες από αυτές τις μονάδες υπολειτουργούν στη χώρα μας μια και παρά το ότι έχουν τη δυνατότητα απορρόφησης πολύ μεγάλων ποσοτήτων ελαστικών η Ecoelastika επιλέγει να τροφοδοτεί μικρότερες μονάδες ανακύκλωσης (με αμφίβολες προδιαγραφές ασφαλείας) με αποτέλεσμα έξω από τους χώρους των «εργοστασίων» αυτών να υπάρχουν βουνά ελαστικών τα οποία είναι αδύνατον (όπως παραδέχτηκε επιθεωρητής του Υ.ΠΕ.Κ.Α) όσα χρόνια και αν περάσουν να ανακυκλωθούν και τα παράγωγά τους να απορροφηθούν από την αγορά της Ελλάδος και του εξωτερικού.

Και παρά τους νόμους τα προεδρικά διατάγματα και την κοινοτική οδηγία για τους όρους και τους κανόνες ανακύκλωσης ελαστικών η αποδεκατισμένη υπηρεσία των επιθεωρητών περιβάλλοντος είναι αδύνατον να ελέγξει νόμιμους και παράνομους ανακυκλωτές και "αποθηκάριους ελαστικών" οι οποίοι δρουν ανενόχλητοι με αποτέλεσμα κάποιοι να θησαυρίζουν και κάποιοι άλλοι να αναγκάζονται να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους.

Τι κάνει όμως η εταιρεία διαχείρισης και διανομής ελαστικών η οποία θεωρητικά είναι εποπτευόμενη από το κράτος; Με τι κριτήριο «μοιράζει» τους χιλιάδες τόνους ελαστικών και γιατί δεν συμμορφώνεται με τις οδηγίες και τους νόμους;


Μπράβοι και οπλισμένοι φύλακες

Μία άτυπη “omerta” και ένα πέπλο μυστηρίου καλύπτει την σχέση Υπουργείου και της εταιρείας διαχείρισης, με τους πρώτους να δηλώνουν αδυναμία να ελέγξουν τις εκατοντάδες χωματερές ελαστικών, όχι μόνο διότι δεν υπάρχουν τα απαιτούμενα άτομα αλλά και (σύμφωνα με έναν από τους επιθεωρητές) δεν είναι λίγες οι φορές που αντιμετωπίζουν «μπράβους» και οπλισμένους φύλακες και τους δεύτερους να δηλώνουν οικονομική αδυναμία να επαναπροωθήσουν τα μη ανακυκλωμένα ελαστικά.


Με την συνδρομή ή την ανοχή των υπευθύνων

Και μπορεί οι πολύ ωραία γραμμένες ανακοινώσεις να μιλάνε για νούμερα αισιόδοξα, (τουλάχιστον για τα δύο τελευταία χρόνια που έχει μειωθεί δραματικά ο κύκλος εργασιών λόγω κρίσης), για το παρελθόν κανείς δεν κάνει τίποτα απολύτως με αποτέλεσμα, οι κάτοικοι των περιοχών γύρω από τα εργοστάσια ανακύκλωσης να έχουν συνηθίσει τα «μαύρα βουνά», κάποιοι να έχουν θησαυρίσει με… περίεργους τρόπους (με την συνδρομή ή την ανοχή των υπευθύνων), η εταιρεία διαχείρισης να «νίπτει τας χείρας της» και η περιβαλλοντική βόμβα να είναι έτοιμη να σκάσει.




Συμβαίνει και εις… Κουβέιτ

Βέβαια υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να ξεφορτωθεί κανείς τα παλιά λάστιχα. Έτσι πολύ κοντά στην πόλη Sulaibiya του Κουβέιτ υπάρχουν στην έρημο πολλές και κυριολεκτικά τεράστιες χωματερές ελαστικών, οι οποίες είναι τόσο μεγάλες που, όπως μπορείτε να δείτε και από τη φωτογραφία μας, φαίνονται από το διάστημα! Όμως και εδώ τίθεται ως ζήτημα το κόστος συλλογής και μεταφοράς προς την… λαστιχένια χαβούζα…

Τα ελαστικά που έχουν πεταχτεί σε αυτές ανέρχονται σε εκατομμύρια, ίσως και πάνω από δέκα, ενώ κάθε μήνα προστίθενται δεκάδες χιλιάδες. Ωστόσο, οι χωματερές αυτές λειτουργούν σαν ένα είδος ωρολογιακής βόμβας, ειδικά κάτω από τις πολύ υψηλές θερμοκρασίες που επικρατούν στην περιοχή!

Πριν από περίπου ένα χρόνο σε μια από αυτές της χωματερές, που βρίσκεται στην περιοχή Al-Jahra, 30 km δυτικά της πόλης του Κουβέιτ, πήραν φωτιά και κάηκαν περίπου 500.000 λάστιχα. Ο καπνός ήταν ορατός από πολλά χιλιόμετρα μακριά, ενώ σύμφωνα με τις αρχές του εμιράτου αρκετοί άνθρωποι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία με αναπνευστικά προβλήματα, οι οποίοι ζούσαν στην πλησιέστερη κατοικημένη περιοχή, σε απόσταση μόλις 4 km από τη χωματερή.

Η φωτιά σβήστηκε με τον πιο απλό τρόπο που είχαν οι υπηρεσίες του Κουβέιτ στη διάθεσή τους: η χωματερή καλύφθηκε με άμμο! Και φυσικά η φωτιά μπορεί να έσβησε αλλά το βασικό πρόβλημα παρέμεινε και απ’ ότι φαίνεται θα διαιωνιστεί αν δεν ληφθούν μέτρα, μιας και όπως είπαμε τα ελαστικά των αυτοκινήτων είναι «πολύ σκληρά για να πεθάνουν!».


Πηγή: OnAir24.gr