Civil Cinder Regalia;
Ποια είναι η ιδέα πίσω από το άλμπουμ που κυκλοφόρησε πρόσφατα, αλλά και τη συναυλία της 17^ης Μαρτίου;

Είναι φανερό ότι ο δίσκος αποτελεί έναν χάρτη της ελληνικής σκηνής και αν όχι πλήρης τουλάχιστον πιστός στην καταγραφή των εγκεφαλικών και παράλληλα σκληρών ιδιωμάτων που την χαρακτηρίζουν. Πρόκειται για το δεύτερο νούμερο της νεοσύστατης Tobruk Recs (παρακλάδι της Ektopia). Είναι η εταιρεία που το καλοκαίρι του 2004 κυκλοφόρησε την «Κτιριολογία» του Στυλιανού Τζιρίτα, δίσκο που έγινε δεκτός με ευνοϊκότατες από κοινό και κριτικούς. Ο τελευταίος είναι και ο συντονιστής και συμπαραγωγός του εγχειρήματος CCR. Το υπόλοιπο κόστος της παραγωγής καλύφθηκε με συντονισμένες κινήσεις από όλες τις μπάντες που συμμετέχουν στη συλλογή, γεγονός που αυτόματα καταργεί το όνειδος της μοιρολατρίας και μοιρολαγνείας που χαρακτηρίζει μεγάλο (αν όχι το συντριπτικό) κομμάτι της ελληνικής underground σκηνής.

Absent Mindead
Μεταεφηβική τεστοστερόνη ανυπέρβλητη σε ταχύτητα και μελωδία. Ένα τρίο που εκτός από πολύ ικανό χειρισμό του αρχετυπικού rock ‘n’ roll συνδυασμού (μπάσο/ντραμς/κιθάρα), ξέρει να ανακατασκευάζει μέσα από το προσωπικό της φίλτρο τις μετα-Nirvana διαδρομές (χωρίς να γίνεται ποτέ grunge) με μια πατίνα από punk αισθητική και νοοτροπία (ακόμα και κάτω από τη σκηνή).

Bad Mathematics
Υποβοηθούμενοι από μια τρομερής αισθαντικότητας φωνή, όπως αυτή της αγγλίδας Cassie Moghan που ηγείται των φωνητικών, οι BM ισορροπούν σε σπασμένες blue note ενορχηστρώσεις, στα βερολινέζικα μεσοπολεμικά καμπαρέ και τα πρώτα αγγλικά μετα-punk χρόνια –δικαιωματικά μιας και το τελευταίο χρονικό συστατικό το έζηασαν από πρώτο χέρι τα 2/4 της μπάντας στην Γηραιά Αλβιώνα και οι υπόλοιποι λόγω χρόνιας εμπλοκής με τις ντόπιες μπάντες του είδους.

Misuse
Αν «Ο Αρχιμάστορας Σόλνες» του Ίψεν είχε μουσική κατεύθυνση στα σίγουρα θα μετουσιωνόταν σε αυτό το αθηναϊκό κουϊντέτο. Μια μπάντα που και τα 5 μέλη της είναι σταθερά αφοσιωμένα στην ιδέα που θέλει την ενορχήστρωση ως βασικό μέλημα του κάθε μουσικού, και αυτό διαφαίνεται ξεκάθαρα από τις ατσάλινες και αριστοτεχνικές δομές των συνθέσεων τους. Από τους λίγους που θα τολμούν να παρακάμψουν τον αβανταδόρικο ρόλο του τραγουδιστή και να παρουσιάζουν επί σκηνής την ολοκληρωμένη fuck an’ heavy post-rock τεχνοτροπία τους.

Modrec
Ίσως η πιο «διυλίζοντας τον κώνωπα» μπάντα της Αθήνας. Παρουσιάζουν την κάθε τους σύνθεση ζωντανά μόνο αφού τσεκάρουν πολλάκις ότι δεν μπορούν να δώσουν εκτελεστικά και σε επίπεδο ενορχήστρωσης τα μέγιστα μέσα από αυτήν. Στα ατού τους είναι η εναλλαγή της lead φωνής (ή ακόμα καλύτερα το μπλέξιμο τους στην ίδια σύνθεση), τα αραβουργήματα –αλλά χωρίς ίχνος πριαπισμού και εντυπωσιασμού- πλοκάμια που αναδύονται από τις δύο κιθάρες, η στιβαρή βάση του δίδυμου μπάσο/ντραμς και τέλος η ικανότητα τους να σκαρώνουν μελωδίες που τα χρωστούμενα τους μπορούν να ανεβρεθούν και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και στο ευρύ μουσικό φάσμα των τριών τελευταίων δεκαετιών.

Postblue
Οι Postblue από την αρχή σχεδόν της ύπαρξης τους ως μπάντα υποστήριξαν σθεναρά το μανιφέστο τους περί αναρχοκρατούμενου ήχου που οι παρυφές του χάνονται στα όρια μεταξύ του no wave παροξυσμού, της επιρροής της free jazz στο rock ‘n’ roll ιδίωμα, τον μινιμαλισμό και τον αυτισμό των πρωτοπόρων συνθετών στα τέλη των 60s και φυσικά συγκροτήματα που τίμησαν όλα τα παραπάνω όπως οι Pavement και οι Βoys. Απολαυστικοί και εκκωφαντικοί με πολλές ανεξάρτητες κυκλοφορίες στο ενεργητικό τους στην εταιρεία που οι ίδιοι έχουν φτιάξει (pHase! Records)

The Stereo Shortcuts
Δεν είναι απλώς μια μπάντα που αρέσκεται στο αρχετυπικό rock ‘n’ roll όπως το εξέφρασαν ο Eddie Cohran, οι Clash και οι Beasts of Bourbon. Οι μυστήριες επιρροές τους περιλαμβάνουν και όλα εκείνα τα άγνωστα ιδρωμένα συγκροτήματα του αμερικάνικου (και ειδικότερα νεοϋορκέζικου rock ‘n’ roll, βλέπε Earth Quake και Rubinoos) που μπορεί ελάχιστα θραύσματα από τις εκρήξεις τους μπορεί να έφτασαν μέχρι εδώ αλλά ήταν αρκετά για να διαμορφώσουν μπάντες όπως οι Stereo Shortcuts. Ζωντανές εμφανίσεις που περιλαμβάνουν οπωσδήποτε ανελέητο ιδροκόπημα, σπασμένες χορδές, ταχύτητα, νεύρο, νεύρο, νεύρο, νεύρο, νεύρο…………..

Trypanosoma
Οι Trypanosoma δημιουργήθηκαν από δύο πρώην μέλη των (θρυλικών πια) Κοψωκέφαλων. Οι επιρροές τους εντοπίζονται στους προσωπικούς δίσκους του Alan Vega, τον Rick James, τον Curtis Blow και στις μέχρι πρότινος χαμένες ηχογραφήσεις του γνωστού αβαγκαρντορυθμίστα Μιχάλη Καρανασίδη. Τα εργαλεία που χρησιμοποιούν για την παραγωγή ήχου είναι μπάσο σε καθεστώς παραμόρφωσης, κλαρινέτο, groove box, τετρακάναλο αναλογικό κασετόφωνο και δύο μικρόφωνα και τα live τους έχουν αρχίσει ήδη να συζητιούνται για την ωμότητα τους.

Ιδιαίτερη επίσης μνεία πρέπει να γίνει στα τέσσερα (4) ιντερλούδια που έχει γράψει ειδικά για το CCR ο λαπτοποαβαγκαρντίστας (ορισμός που χρεώνεται στον γράφοντα) Mecha/Orga και που λειτουργούν εγκεφαλικά (και όχι με την στενή μουσική έννοια) ως συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στα θραύσματα του μουσικού φάσματος που παρουσιάζονται μέσα στο δίσκο.

Την Πέμπτη 17 Μαρτίου 2005 ολόκληρο το δυναμικό της συλλογής θα παρελάσει από τη σκηνή του Gagarin 205 σε μια καταιγιστική συναυλία/festival που φυσικά θα φέρει τον τίτλο CCR Festival και με τιμή εισόδου μόλις 10 euro.

Η τιμή του δίσκου ακολουθεί την ήδη εφαρμοσμένη τακτική της Ektopia και ειδικότερα της Tobruk Recs, που θέλει οι τιμές στα δισκάδικα να είναι όχι μόνο ανταγωνιστικές αλλά, το κυριότερο, ιδιαίτερα χαμηλές και προσιτές στους αγοραστές (έστω και αν αυτό μεταφράζεται σε δυσκολότερη πορεία απόσβεσης και κερδών –ποιων κερδών;- για τους μουσικούς και την εταιρεία) ΚΑΙ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ.

www.ektopia.gr
www.ccrmusic.tk
και για τις όποιες άμεσες πληροφορίες hamerpia@hotmail.com

Η διοργάνωση του φεστιβάλ πραγματοποιείται με τη συνεργασία της Tobruk και της Astra.