Τουλάχιστον 20 λίτρα νερό καθαρού νερού την ημέρα (περίπου δύο κουβάδες) είναι απαραίτητα για να επιτρέψουν στα παιδιά να πιούν, να πλύνουν τα χέρια τους από τη βρωμιά που είναι φορέας ασθενειών και να μαγειρέψουν ένα απλό γεύμα. Χωρίς αυτό, τα παιδιά γίνονται εύκολα θύματα μιας πλειάδας ασθενειών που απειλούν τη ζωή τους που μεταφέρονται από το βρώμικο νερό και τα ακάθαρτα χέρια.

 

Σύμφωνα με την έκθεση της UNICEF για την Κατάσταση των Παιδιών στον Κόσμο 2005, το 21% των παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες στερούνται πρόσβασης σε νερό, ζώντας σε απόσταση μεγαλύτερης των 15 λεπτών με τα πόδια από την κατοικία τους από κάποια πηγή καθαρού νερού. Επιπρόσθετα, ένας συγκλονιστικός αριθμός 2,6 δισεκατομμυρίων ανθρώπων, δεν έχουν πρόσβαση σε στοιχειώδεις εγκαταστάσεις υγιεινής. Αυτές οι στερήσεις κοστίζουν σε πολλούς τη ζωή τους και είναι αιτία για τουλάχιστον 1.600.000 από τους 11.000.000 προλαμβανόμενους θανάτους παιδιών κάθε χρόνο.

 

«Η αποτυχία μας να παρέχουμε δύο και μόνο κουβάδες καθαρό νερό την ημέρα σε κάθε παιδί είναι μια προσβολή στην ανθρώπινη συνείδηση. Πάρα πολλοί πεθαίνουν ως αποτέλεσμα της αδράνειάς μας και ο θάνατός τους αντιμετωπίζεται με εκκωφαντική σιωπή.» είπε η Μπέλαμι.

 

Αυτή η χρονιά μας εισάγει στην Διεθνή Δεκαετία Δράσης «Νερό για τη Ζωή» - μία διεθνής προσπάθεια για να φέρει ασφαλές νερό και βασική υγιεινή στα σπίτια και τα σχολεία σε όλο τον κόσμο. Η παροχή αυτών των υπηρεσιών στις φτωχότερες οικογένειες είναι στο επίκεντρο των προσπαθειών για να επιτευχθούν πολλοί από τους Αναπτυξιακούς Στόχους της Χιλιετίας για το 2015 - ειδικότερα εκείνος που απαιτεί από την ανθρωπότητα να περικόψει τους προλαμβανόμενους παιδικούς θανάτους κατά τουλάχιστον τα δύο τρίτα.

 

Παντού, η χαμηλή διαθεσιμότητα ασφαλούς νερού πηγαίνει χέρι-χέρι με υψηλά ποσοστά παιδικής θνησιμότητας. Στην υποσαχάρια Αφρική, όπου το ένα στα πέντε παιδιά δεν θα φθάσει στα πέμπτα του γενέθλια, το 43% των παιδιών πίνουν ακάθαρτο νερό, διακινδυνεύοντας να ασθενήσουν ή να χάσουν τη ζωή τους με κάθε γουλιά.

 

Οι επιπτώσεις του μη ασφαλούς πόσιμου νερού, της φτωχής υποδομής και της ανεπαρκούς υγιεινής στην  παιδική υγεία εκτείνονται πέρα από τα 4.000 παιδιά που πεθαίνουν κάθε ημέρα από ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό όπως η διάρροια και ο τύφος. Πολλά περισσότερα εκατομμύρια ωθούνται στο μεταίχμιο της επιβίωσης από τα επαναλαμβανόμενα πλήγματα των ασθενειών.

 

«Παιδιά που εξαναγκάζονται να πίνουν ακάθαρτο νερό και να ζουν σε ανθυγιεινές συνθήκες δεν μπορούν να ευημερήσουν. Όμως όταν η ζωή τους προστατεύεται, οι οικογένειές τους ενδυναμώνονται και τα δικά τους παιδιά θα γεννηθούν με καλύτερες προοπτικές. Είναι ο ασφαλέστερος, συντομότερος και εξυπνότερος δρόμος για ένα περισσότερο ελπιδοφόρο μέλλον.» επεσήμανε ή Μπέλαμι.

 

Από το 1990, ο κόσμος γνώρισε ένα κύμα αύξησης στη χρήση  ασφαλούς νερού παγκοσμίως - από 77% σε 83%, ένα δισεκατομμύριο επιπλέον άνθρωποι. Όμως μένει πολύς ακόμα δρόμος να διανυθεί. 1.100.000.000 άνθρωποι εξακολουθούν να πίνουν νερό από μη ασφαλείς πηγές όπως: ακάλυπτα πηγάδια, ποτάμια, λίμνες και πλανόδιοι πωλητές. Με τη ζήτηση για νερό να είναι υψηλότερη από ποτέ, η πλάστιγγα κλίνει εις βάρος των φτωχών όταν αποφασίζεται το που θα πάνε τα αποθέματα.

 

Ένας μέσος Καναδός, για παράδειγμα, χρησιμοποιεί 6 φορές περισσότερο νερό ημερησίως από τον μέσο Ινδό και πάνω από 30 φορές παραπάνω από το μέσο αγρότη στην Κένυα (326 λίτρα έναντι 53 λίτρων και 10 λίτρων αντίστοιχα). Ακόμη και εντός των χωρών υπάρχουν εξίσου δραματικές ανισότητες, συχνά μεταξύ αστικών και αγροτικών περιοχών. Στις αστικές περιοχές της Ινδονησίας η πρόσβαση σε ασφαλές νερό ήταν κατά μέσο όρο 89% ενώ στις αγροτικές περιοχές ήταν μόνο 69% ή και μικρότερη (πριν από το χτύπημα του τσουνάμι).

 

Όταν τα παιδιά έχουν πρόσβαση σε βιώσιμα αποθέματα ασφαλούς νερού, βασικές εγκαταστάσεις υγιεινής και εκπαίδευση για την υγιεινή, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι εντυπωσιακά, ωφελώντας σημαντικά τα προγράμματα μείωσης της θνησιμότητας και της φτώχειας. Η παιδική υγεία βελτιώνεται και η φοίτηση στα σχολεία αυξάνει. Αρχίζουμε να βλέπουμε ένα τέλος στις κοινωνικές ανισότητες, εκεί όπου τα κορίτσια φέρουν το φορτίο της μεταφοράς του νερού της οικογένειας. Αυτά τα ευεργετήματα μπορεί να αρχίσουν να εμφανίζονται μέσα από κάτι τόσο απλό όπως μια χειροκίνητη αντλία νερού στο σχολείο ή ένα οικιακό σύστημα καθαρισμού του νερού με χαμηλό κόστος. Στην περιοχή που επλήγη από το τσουνάμι, αυτές οι απλές παρεμβάσεις απεκατέστησαν μια αξιόπιστη πηγή παροχής νερού σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους.

 

Όμως σε άλλα μέρη του κόσμου, οι φτωχότερες κοινότητες βρίσκονται μακριά από τις πολιτικές ευαισθησίες, με κάποια βοήθεια να έρχεται σποραδικά ή και καθόλου. Χωρίς τη δέσμευση των κυβερνήσεων σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, τα συστήματα παροχής νερού των χωριών δεν συντηρούνται ή απλά δεν κατασκευάζονται.

 

Η εξασφάλιση πως η υπηρεσίες παροχής νερού κατανέμονται εξίσου μεταξύ πλουσίων και φτωχών απαιτεί μια ισχυρή αλληλουχία πολιτικής λογοδοσίας, συνδέοντας σωστές πολιτικές με καλή διαχείριση.

 

Όμως η Μπέλαμι είπε πως οι στερήσεις θα συνεχίζουν όσο η πρόσβαση σε νερό θεωρείται ως προνόμιο παρά ως ένα απαραβίαστο δικαίωμα. Δήλωσε πως μια μεταβολή στην παγκόσμια αντιμετώπιση θα ήταν ένα ισχυρό εργαλείο για τη μείωση της θνησιμότητας που σχετίζεται με το νερό και την άμβλυνση των καταστροφικών της οικονομικών και κοινωνικών συνεπειών.

 

«Η σιωπηρή μας πεποίθηση πως οι παιδικοί θάνατοι είναι αναπόφευκτες απώλειες της φτώχειας είναι τόσο επικίνδυνη όσο και εσφαλμένη. Αυτοί οι θάνατοι αποτελούν τις ίδιες τις αιτίες που τροφοδοτούν τη φτώχεια, εγκλείοντας ολόκληρες κοινότητες μέσα σε ένα κύκλο ασθενειών, στερήσεων και απελπισίας. Τίποτα δεν μας εμποδίζει από το να σπάσουμε αυτό τον φαύλο κύκλο. Τα εμπόδια είναι όλα στο μυαλό μας.» είπε.

 

Καθ' όλη τη διάρκεια της Δεκαετίας του Νερού για τη Ζωή, η UNICEF θα υποστηρίξει σθεναρά συνεργάτες, συμπεριλαμβανομένων κυβερνήσεων κοινωνικών οργανισμών και κοινοτήτων σε πάνω από 90 χώρες, για να επιτύχει την παροχή ασφαλούς νερού και υγιεινής σε σπίτια και σχολεία, να προωθήσει την ενημέρωση για την υγιεινή και να ισχυροποιήσει τις εθνικές πολιτικές για την προστασία των φτωχότερων παιδιών. Η UNICEF συνεχίζει να ηγείται των παγκόσμιων προσπαθειών ανακούφισης για την αποκατάσταση της πρόσβασης σε νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής σε οικογένειες στις περιοχές που επλήγησαν από το τσουνάμι και σε άλλες καταστάσεις επείγουσας ανάγκης.