Το «Φεστιβάλ ’05» της Νεολαίας Συνασπισμού κορυφώνεται και φέτος με το καθιερωμένο τριήμερο-τελικό σταθμό στην Αθήνα. Στις 30 Σεπτεμβρίου και 1-2 Οκτωβρίου η γνωστή πια Πλατεία Πρωτομαγιάς (Πεδίον του Άρεως) θα γεμίσει από χρώμα, ιδέες και μουσικές του κόσμου.

..δελτίο τύπου της Νεολαίας Συνασπισμού:

Θα συναντηθούμε ξανά, να συζητήσουμε, να ανταλλάξουμε εμπειρίες και εικόνες, να τραγουδήσουμε και να χορέψουμε, προσθέτοντας κόκκινες πινελιές στον αγώνα και την αναζήτηση ενός πολύχρωμου κόσμου. Τρεις ημέρες πολιτισμού, αλληλεγγύης και συλλογικότητας συνιστούν την εναλλακτική μας πρόταση για φέτος. Μια πρόταση που απευθύνουμε προς κάθε νέο και νέα, αλλά και κάθεναν και καθεμία, που ασφυκτιά με το σημερινό αγοραίο μοντέλο ψυχαγωγίας, διασκέδασης και αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου και που δεν δέχεται να τον μεταχειρίζονται σαν πελάτη-καταναλωτή.

Στην προσπάθειά μας αυτή, πέρα από τα «καθιερωμένα», φέτος μας βοηθούν και ξένα συγκροτήματα και καλλιτέχνες, γνωστοί για την παρουσία τους σε μεγάλα εναλλακτικά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, αλλά και για τις «αιρετικές» τους ιδέες και μελωδίες, που ξεπερνούν την κυρίαρχη αντίληψη της μουσικής βιομηχανίας. Έτσι λοιπόν, με μεγάλη μας χαρά καλωσορίζουμε στο «Φεστιβάλ ‘05» τους Mogwai, τους Los de Abajo, τους Chumbawamba και τη Natacha Atlas (βιογραφικά στοιχεία στο συνημμένο αρχείο).
Κάθε ημέρα, πριν η Πλατεία να γεμίσει από τα πολύχρωμα ακούσματα των παραπάνω, αλλά και γνωστών ελληνικών συγκροτημάτων και καλλιτεχνών, οι χώροι του Φεστιβάλ θα γίνονται χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών και αναζητήσεων μέσω των μικρών και μεγάλων συζητήσεων, αλλά και των θεματικών αφιερωμάτων που διοργανώνονται, ενώ, στο πλάι όλων αυτών,οι αγώνες σκακιού και οι χορευτικές επιδείξεις θα δένουν αρμονικά με τις κουζίνες και τα περίπτερα των μεταναστευτικών κοινοτήτων και το πλούσιο υλικό των δεκάδων ΜΚΟ και κοινωνικών οργανώσεων.
Το πολιτικό σκέλος του Φεστιβάλ θα κορυφωθεί το βράδυ της Κυριακής, 2 Οκτωβρίου, με τις παρεμβάσεις του Γραμματεά του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας Συνασπισμού, Τάσου Κορωνάκη και του Προέδρου του Συνασπισμού, Αλέκου Αλαβάνου.
Οι πόρτες του Φεστιβάλ θα ανοίγουν κάθε μέρα στις 6.30 μμ, ενώ, για ακόμα μια χρονιά, το κόστος του εισιτηρίου παραμένει σε χαμηλά επίπεδα (5 ευρώ), καθώς θεωρούμε πως μια εναλλακτική πολιτιστική πρόταση δεν μπορεί παρά να είναι εναλλακτική και στο κόστος, σε αντίθεση με τα υπέρογκα ποσά που πρέπει κάποιος/α να διαθέσει για να «χωρέσει» σε κάποιο από τα πολυδιαφημισμένα εμπορικά μουσικά φεστιβάλ. Σας περιμένουμε όλες και όλους κοντά μας!

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΦΕΣΤΙΒΑΛ ’05» ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ
30 Σεπτεμβρίου, 1-2 Οκτωβρίου, Πλατεία Πρωτομαγιάς (Πεδίον του Άρεως)
(Σημ: Οι συναυλίες ξεκινούν κάθε βράδυ στις 9.00 μμ)

Παρασκευή 30/9

Σκηνή Α
Γιάννης Αγγελάκας - Νίκος Βελιώτης
Mogwai

Σκηνή Β
Χειμερινοί Κολυμβητές
Ρεμπέτικη κομπανία “Απόντες”

Σάββατο 1/10
- 8.00 μμ: Επίδειξη σιμουλτανέ με τον πολυπρωταθλητή Ελλάδας, Grand Master, Βασίλη Κοτρωνιά.
- Συζήτηση με θέμα:
Παρεμβαίνουν οι:

Σκηνή Α
Ρόδες
Chumbawamba
Los de Abajo

Σκηνή Β
Λένα Αλκαίου – Γ.Τσίρου
Σωτηρία Λεονάρδου
Βαγγέλης Κορακάκης

Κυριακή 2/10
- 8.00 μμ: Ομιλία του Γραμματέα του Κ.Σ. της Νεολαίας Συνασπισμού, Τάσου Κορωνάκη
- 8.15 μμ: Ομιλία του ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, ΑΛΕΚΟΥ ΑΛΑΒΑΝΟΥ

Σκηνή Α
Mode Plagal
Natacha Atlas

Σκηνή Β
Η κομπανία από το «Ρεμπέτικο» του Φέρρη

Και τις 3 ημέρες στο χώρο:
-Θεματικοί χώροι-αφιερώματα (Κοινωνικά Κινήματα: Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, Η «άλλη» Αμερική, Οικολογία, Καταστολή, Εκπαίδευση-Super Market, Αφιέρωμα στο Μανόλη Αναγνωστάκη, Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς).
-Τουρνουά σκάκι
-Κουζίνες και περίπτερα μεταναστευτικών κοινοτήτων
-Έκθεση σκίτσου σε συνεργασία με το περιοδικό «Γαλέρα»
-Έκθεση φωτογραφίας με θέμα τα εργασιακά
-Επίδειξη Video Art από τον Ηλία Χατζηχριστοδούλου
-Βιβλιοπωλείο
-Περίπτερα αριστερών και εναλλακτικών εντύπων
-Περίπτερα ΜΚΟ, οικολογικών και κοινωνικών οργανώσεων

MOGWAI

Οι Mogwai σχηματίστηκαν στη Γλασκώβη της Σκωτίας, το 1996, από τους Stuart Braithwaite, Dominic Aitchison, Martin Bulloch και John Cummings. Λίγο καιρό μετά στο line-up προστέθηκε ο ex-Teenage Fan Club και Tellstar Ponies, Brendan O’Hare.
Σχεδόν από το ξεκίνημα της πορείας τους, έκλεψαν τις καρδιές των μουσικοκριτικών, αποτελώντας ένα από τα κορυφαία ονόματα του post-rock ρεύματος που, σημειωτέον, έχει αποκτήσει πολυάριθμους οπαδούς και στη χώρα μας, κατά τη διάρκεια της τελευταίας πενταετίας.
Έχουν ηχογραφήσει μερικά εξαιρετικά albums όπως τα “Kicking A Dead Pig”, “Rock Action” και “Happy Songs For Happy People”, καθώς και τα, πραγματικά σπουδαία, extended plays “No Education No Future” και “My Father, My King”.
Η πιο πρόσφατη κυκλοφορία τους είναι το album “Government Commissions – BBC Sessions 1996-2004”, το οποίο βγήκε στην αγορά στα μέσα της φετινής χρονιάς.


LOS DE ABAJO

Οι Los de Abajo έιναι όλοι κάτοικοι της Πόλης του Μεξικού. Το όνομά τους σημαίνει “αυτοί που προέρχονται/βρίσκονται από κάτω” και είναι χαρακτηριστικό των ταξικών καταβολών και πεποιθήσεών τους.
Κατορθώνουν να συνδυάσουν, με ιδιαίτερη επιτυχία, τη διάδοση των πολιτικών απόψεών τους και τη διατήρηση μιας ανάλογης στάσης απέναντι στη μουσική βιομηχανία και τα πράγματα, γενικώς, με ένα εκρηκτικό μουσικό μείγμα αποτελούμενο από το συγκερασμό στοιχείων που προέρχονται από την pop, το rock’n’roll, τη reggae, τη salsa και την παραδοσιακή μουσική της πατρίδας τους.
Αρχικά, οι δισκογραφικές τους απέρριπταν ως αντι-εμπορικούς, αλλά ο περίφημος David Byrne δεν έδειξε κανένα δισταγμό για να τους προσφέρει συμβόλαιο στη δική του εταιρεία, Luaka Bop.
Από εκεί και πέρα η πορεία για τους Los De Abajo υπήρξε μόνο ανοδική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ξέχασαν ποτέ το ποιοι πραγματικά είναι. Μοιράζονται τα χρήματα που κερδίζουν σε ίσα μέρη, παρότι ο τραγουδιστής και βασικός συνθέτης Lider Teran θα μπορούσε να διεκδικήσει τη μερίδα του λέοντος.
Παράλληλα, κι ενώ έχουν εμφανιστεί σε μεγάλα festivals, όπως αυτά του Womad και του Reading, δεν σταμάτησαν ποτέ να προσφέρουν κάθε είδους υποστήριξη στο περίφημο κίνημα των Zapatistas, που μέχρι και σήμερα μάχεται για την αυτοδιάθεση του λαού της Chiapas.


CHUMBAWAMBA

Οι Chumbawamba είναι ένα από τα πιο ιστορικά συγκροτήματα της Μεγάλης Βρετανίας. Σταθερή μουσική αξία, συμπληρώνουν 20 χρόνια ζωής, έχοντας αποκτήσει φανατικό κοινό σε όλο τον κόσμο.
Παρ’ όλα αυτά, η παγκόσμια επιτυχία τους παρουσιάστηκε σχετικά αργά, μόλις το 1998. Τη χρονιά αυτή σάρωσαν τα βρετανικά charts, χωρίς αυτό να είναι ποτέ αυτοσκοπός τους, με το “Tubthumping (I get knocked down but I get up again!)”. Aπό το 1985 έως σήμερα έχουν κυκλοφορήσει 12 albums και πλήθος από singles, κατατάσσοντας εαυτούς δικαιωματικά στο πάνθεον των μεγάλων groups.
Συνειδητοποιημένοι αντικομφορμιστές δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με τις επιταγές του εκάστοτε life style μοντέλου, παραμένοντας πιστοί στις ιδέες και τα ιδανικά τους και αυτό είναι που τους κάνει ιδιαίτερους. Υπερασπίζονται με πάθος τόσο τις πολιτικές, όσο και τις σεξουαλικές τους πεποιθήσεις.
Πρόσφατα προκάλεσαν πάταγο με το τραγούδι τους “Bye Bye”, όπου με το μοναδικό τους καυστικό τρόπο αποδοκιμάζουν τους “κυβερνήτες” του πλανήτη, Bush και Blair.
Δεν είναι λίγες οι φορές που συμμετείχαν σε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, προκαλώντας τις αντιδράσεις των συντηρητικών…
Έχουν εμφανιστεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ όλου του κόσμου, ενώ οι συναυλίες τους είναι πραγματική εμπειρία.

NATACHA ATLAS

Η Natacha Atlas αποτελεί μία πολύ ξεχωριστή περίπτωση της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, από Εβραίο πατέρα και Αγγλίδα μητέρα, μεγάλωσε στο Μαρόκο και, κατά καιρούς, υπήρξε κάτοικος πόλεων όπως το Northampton (Αγγλία), η Νέα Υόρκη και η γενέτειρά της.
Οι πολυπολιτισμικές καταβολές της δε θα μπορούσαν παρά να είναι προφανείς στη μουσική και τις διάφορες συνεργασίες της. Από τα παραδοσιακά Αραβικά τραγούδια και τη δουλειά με καλλιτέχνες όπως ο Peter Gabriel, ο Τυνήσιος τραγουδοποιός Walid Rouissi και ο Αιγύπτιος συνθέτης Essam Rashad, μέχρι τη Βελγική salsa μπάντα Mandanga, τους Invaders Of The Heart του Jah Wobble και τον dubby/beat/global dance ήχο των, επί μεγάλο χρονικό διάστημα συνεργατών της, Transglobal Underground.
Κάτοχος μίας εκπληκτικής φωνής, κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα ισχυρό fan base, ιδίως στις χώρες της Μεσογείου, αλλά και να εμφανιστεί σε μεγάλα festivals σε ολόκληρη τον κόσμο, όπως αυτά του Womad, του Glastonbury, του Reading, του Phoenix κ.λπ..