Mέλος από: May 26, 2007 Μηνύματα: 11 Πόλη/Χώρα: Αθληνα
Στάλθηκε: Τετάρτη 20 Ιουν 2007, 08:40 GMT Τίτλος Μηνύματος: Το μαγαζάκι του κύρους
Τι θα λέγατε αυτή τη φορά να μιλάγαμε και να κρίναμε ένα φαινόμενο που αξιώνει πεισματικά τη πρωτιά στις ανθρώπινες σχέσεις; Ενα γεγονός (όπως πιστεύω εγώ) που απειλεί ολοένα και περισσότερους; (πολλοί το σκέφτονται αλλά λίγοι το παραδέχονται).
Το φαινόμενο των βίαιων βομβαρδισμών μας απο άστοχες απόπειρες εκμαίευσης κάλπικου κύρους καθώς και την αγωνιώδη αναζήτηση της κενής αναγνώρισης. O αυτοσεβασμός στην περίπτωση αυτή απλά περιττεύει...
Και γίνομε επιτέλους σαφής...
Ενα παράδειγμα. Μια παρέα μαζεύεται για να κάνει κάτι. Κάτι το οποίο όμως συνηθίζεται να γίνεται απο τις παρέες γενικά! Κάτι το οποίο δεν έχει και τόσο νόημα για το κάθε μέλος της παρέας αλλά ωστόσο πρέπει να γίνει γιατι απλά συνηθίζεται.. Αλλά φυσικά κανείς στην παρέα αυτή δεν το παραδέχεται! Και να η πρώτη ένδειξη του φαινομένου. Συνεχίζω. Ξεκινάνε λοιπόν να κάνουν αυτό το κάτι και ο καθένας τους ιδρώνει ώστε να φανεί ειδήμων στο θέμα για να εκμαιεύσει το κύρος των υπολοίπων (λόγω του ειδικού βάρους της πράξης) σε κάτι το οποίο ουσιαστικά δεν τον εκφράζει και δεν του ταιριάζει. Μόνο και μόνο για να φανεί in και μέσα στα πράγματα! Τα πράγματα όμως γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνα όταν αυτό το ατομικό συμφέρον του καθενός συγκρούεται με το αντίστοιχο ενός άλλου.
Και όταν ξεσπά η διαμάχη, κανείς τους δεν παραδέχεται την ασχετοσύνη παρά, δεδομένου του οτι έχουμε να κάνουμε με κύρος, ορθώνει τον εγωισμό του και καταλήγουμε στο αδιέξοδο....
Δεν ξέρω αν έδωσα να καταλάβετε τι θέλω να πω, αλλά δεν θα ήταν καλύτερα αν δεν υπήρχε αυτή η ανάγκη για αναγνώριση σε κενά ουσίας θέματα; Απο που πηγάζει αυτή η ανάγκη άραγε; Τι τη θέλει ο άνθρωπος αυτή την ψεύτικη αναγνώριση; Υποκατάστατο της αληθινής; Αν είναι έτσι.... ζήτω που καήκαμε!
ΥΓ. Και τώρα μια ερώτηση αρκετά δύσκολη..........
Ποιός θα μου πει αν αυτό το κείμενο είναι μια βίαιη απόπειρα εκμαίευσης κάλπικου κύρους και αγωνιώδης αναζήτηση κενής αναγνώρισης από μέρους μου;;;;;;
Φιλε methos, αυτο το θεμα που ανοιγεις εχειπαρα πολλες δαιδαλωδεις διαδρομες. Το βλεπουμε συνεχεια γυρω μας αλλα η αληθεια ειναι οτι ολοι μας θεωρουμε οτι "δεν ειμαστε ετσι" και "διαφερουμε".
Σε αυτο συμβαλουν πρωταρχικα τα εξης:
α) Η κοινωνια της πληροφοριας και της ταχυτητας που ζουμε οπου μπορουμε να μαθαινουμε γρηγορα μια ειδηση/πραξη/δραση/σκεψη αλλα δυστυχως ΟΧΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΟΜΕΝΑ αλλα πρωτιστα με τηλεγραφικη μορφη
β) Ο ολοενα και αναπτυσομενος εγωισμος του καθενος που γιγαντωνεται απο τα καθημερινα πρωτυπα στα οποια θελει να μοιασει αλλα και το image το οποιο θελει να περασει. Γιατι σημερα "πρεπει" να εισαι ενας "συγκεκριμενος" τυπος ανθρωπου, οποιοσδηποτε και αν ειναι αυτος. Οι εξελισομενοι και μεταβαλλομενοι απορριπτονται.
γ) Η φυση του ανθρωπου που ειναι φιλοδοξος εκ γεννετης αρα και εν δυναμει ματαιοδοξος.
δ) Οι ειδικες καταστασεις στην παρεα (παρουσια κοπελας, παρουσια 2 ασπονδων φιλων που απλα δεν το παραδεχονται)
ε) Το δογμα "Τι εισαι? Λυκος η Προβατο?", δηλαδη φαε για να μην σε φανε που σε μικρογραφια του εξελισεται μεσα στις παρεες χωρις να το καταλαβαινουμε.
στ) Η λαγνεια για την προσκαιρη και ψευτικη ικανοποιηση της επιβολης της γνωμης που ειναι λανθασμενα συνυφασμενη με την εγκυροτητα του λογου.
Αυτα αλλα και αλλα πολλα οπως η ημιμαθεια, το παραδοξο status quo στην παρεα συντελουν στο να ειναι το φαινομενο που περιγραφεις καθημερινοτητα.
Για μενα εχουν περασει ανεπιστρεπτη πλεον οι εποχες οπου δημιουργουνταν μεγαλες παρεες και παιζαμε με τα ποδηλατα η με την κοινα αγορασμενη μπαλα στην πλατεια Αμερικης ποδοσφαιρο. Δεν θα ξαναυπαρξουν σχεσεις και δεσμοι αναμεσα σε φιλους περαν του ενας προς εναν.
Τελειωσαν αυτα. Αφου εχουμε φτασει να ονομαζουμε φιλους τους κοινωνικους γνωστους και τους επαγγελματικους συνεργατες λογω συμφεροντος.
Οι παρεες που μαζευονται πλεον, αποτελουνται στην ουσια απο μικρες παρεουλες των 2 (βια 3) ατομων και το βλεπεις.
Θα συμφωνήσω σε όλα με τον φίλο και 1/2 ΖΑΣ Χρήστο ότι οι καιροί είναι περίεργοι και οι ανθρώπινες σχέσεις λίγο εγωκεντρικές.
Παρόλα αυτά θα διαφωνήσω στο ότι οι παρέες των 2 και των 3 ατόμων είναι σημεία των καιρών.
Είναι σημάδια της ηληκίας Παππού!!!!!!!!!!!! Και στην γειτονιά το παιδάκι που ερχόταν με την καλή μπάλα (που αγόρασε ο μπαμπάς) το έλεγες φίλο και έπαιζες μαζί του αλλά μόλις του έσκαγε η μπάλα έλιωναν όλοι από το γέλιο
Βασικά έχεις άλλη ωριμότητα για να ξέρεις ποιους και γιατί θα κρατήσεις κοντά σου. Επίσης παρέες των 10 ατόμων εξ ορισμού δεν είναι πρακτικές για όλα τα θέματα. Ειδικά για την διασκέδαση.
Υ.Γ. Βέβαια ένα σημείο των καιρών είναι ότι έχουν εξαλειφθεί μέχρι ένα σημείο τα σπιτικά πάρτυ ή τα πάρτυ γενεθλίων. Μάλλον είναι κυρίως οικονομικός ο λόγος...
Υ.Γ. Παίζει πολύ στις μέρες μας η φράση "ο τάδε είναι ψαγμένος" π.χ. με την μουσική. Οπότε με κανά 2 ουϊσκια έχεις λύσει τα προβλήματα σου. _________________ ΖΑΣ Σούπερσταρς
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να απαντήσετε σε μηνύματα αυτού του forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αλλάξετε τα μηνύματα σας σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να διαγράψετε τα μηνύματα σας από το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ψηφίσετε σε δημοψηφίσματα σε αυτό το forum
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
