Καλοκαιρινοι ερωτες, που τελειωνουν με αδοξες πραξεις.
Καπως ετσι σκεφτομαι δυστυχως...
Θα ηθελα την γνωμη οσων θελουν να την μοιραστουν μαζι μου..
Αν εισαι με καποιον που τον νοιαζεσαι πολυ, ισως περισσοτερο απο οτι αλλο εχεις ζησει μεχρι την στιγμη εκεινη, και τελικα ο ανθρωπος αυτος ενω λεει οτι σε νοιαζεται, ειναι ερωτευμενος μαζι σου και θελει να ειστε μαζι, για τον Α η Β λογο επιλεγει να σε απορριψει για να δοκιμασει κατι αλλο, που προυπηρξε παλαιοτερα τοτε τι πρεπει να αισθανθεις?
Πληγωμενος γιατι εσυ τελικα δεν ησουν η επιλογη της?
Προδομενος γιατι τελικα εδωσες μεγαλη βαση σε οσα εβλεπες?
Απογοητευμενος γιατι αποφασισες να βασιστεις σε κατι που δεν επρεπε?
Ολα αυτα?
Και αν τελικα γυρισει σε σενα μετα απο την αποτυχια τι πρεπει να κανεις?
Να την δεχτεις με χαρα γιατι επιτελους ειστε μαζι η να απορριψεις καθε επαφη γιατι εχεις ηδη προδοθει μια φορα, εχεις ηδη γινει η "δευτερη επιλογη" και αυτο θα σημαδευει και θα στοιχειωνει την υπολοιπη κοινη πορεια σας??
στη ζωή πάντα κάποιος πονάει...είναι ο νόμος της φύσης...η δική σου ευτυχία μπορεί να μη συνεπάγεται και την ευτυχία του άλλου...
Ζούμε αυτό που μας έρχεται και μετά συνεχίζουμε μπροστά...
Δεν ξέρω περισσότερα για το θέμα σου και ούτε θεωρώ σωστό να εξωτερικεύσεις...ένα θα σου πω...προχώρα μπροστά...κράτα τις καλές αναμνήσεις και μη προσπαθείς να εξηγήσεις καταστάσεις και συναισθήματα...πολλές φορές οδηγούμαστε να επιλλέξουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που ζητάει η καρδιά μας...κάποιες φορές μπερδευόμαστε και κάνουμε λάθη...στην πορεία όταν καταλάβουμε το λάθος ο πόνος που βιώνουμε είναι χειρότερος από αυτόν που νιώθεις τώρα εσύ...
Νιώθεις πόνο και αδικιά που νομίζεις ότι δεν θα σβήσει...όμως θα σβήσει πολύ γρήγορα...ίσως και πιο γρήγορα από όσο θα περίμενες...και πίστεψέ με αδικία όλοι μας έχουμε νιώσει...όλοι μέσα μας έχουμε αναπάντητες ερωτήσεις για έρωτες που μας πλήγωσαν στο παρελθόν...
Προσπαθούμε να βρούμε το "γιατί" που μας βασανίζει αλλά κάποτε συνειδητοποιούμε πως είναι άδικος κόπος...ίσως τελικά ο άλλος να μην ήταν αυτό που περιμέναμε...ίσως να μυθοποιήσαμε καταστάσεις...
ίσως τελικά να μη μας αγάπησε πραγματικά 'η να φοβήθηκε να αγαπήσει...
Θεωρώ εξίσου αποτυχία να μη καταφέρνει κάποιος να αγαπήσει με το να φοβάται να αγαπήσει...
Προχώρα μπροστά και μη κοιτάς πίσω...αν ποτέ γυρίσει η κοπέλα σε 'σενα μη τη δεχτείς.... η αγάπη έχει μόνο μια ευκαιρία...να το θυμάσαι αυτό...
όπα, όοοοοοοοοοοοπα λέω!
Μαίρη, τι του λες του ανθρώπου! Αφήνεις υποκειμενικά συναισθήματα και προσωπικούς λόγους του οποιουδήποτε παρελθόντος σου (χωρίς να ξέρω οτιδήποτε) να επηρεάζουν τη γνώμη σου όσον αφορά και τους τρίτους; Λυπάμαι αλλά αυτό δε θα το δεκτώ.
Deep,
κάνε μου τη χάρη monsieur και μην ακούς κανέναν μας, σ'αυτά τα πράγματα δεν ισχύει τι λένε οι άλλοι, αλλά η ΚΑΡΔΙΑ! Αν την θέλει ακόμα και την αγαπά, μπορεί να τη δεχτεί, δικιά σου είναι η επιλογή και όχι της Μαίρης και οποιαδήποτε Μαίρης ούτε καν λόγος να πέφτει σε μένα. Ε Σ Υ είσαι αυτός που πρέπει να βγάλει το φίδι απ'την τρύπα, όχι εμείς.
Sorry man, but that's the way it is...
Μαίρη: No offence ε _________________ τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums
Αγαπητε φιλε dmitspan, σε ευχαριστω για την συμβουλη, να ξερεις πως παντα η τελικη επιλογη στη ζωη ειναι δικη μου. Απλως ηθελα να ακουσω γνωμες... οχι για να ακολουθησω κατι, εξαλλου ισως να εχω ηδη αποφασισει τι θα κανω, απλα γιατι θα ηθελα να δω αν συμβαδιζουν οι σκεψεις καποιων ανθρωπων με την δικη μου. Δεν ψαχνω ουτε την επιβεβαιωση της επιλογης μου ουτε να την αλλαξω. Απλα θελω να διαβασω σχολια.
Μαιρη εκτιμω το οτι καθησες να γραψεις ενα τοσο ωραιο κειμενακι πανω στο θεμα μου. Ισως εσυ οντως να λειτουργησες ετσι παλαιοτερα, ισως να ειναι και το πιο συμφερον. Παντα κοιταμε μπροστα λοιπον, αρκει να εχουμε ξεκαθαρες καταστασεις μπροστα μας και οχι μια ομιχλη...
Ελικρινα δεν καταλαβαινω, που ειναι το κακο να δημοσιοποιω τις σκεψεις μου? Μηπως αυτο δεν κανουμε ολοι μας εδω? Μηπως αυτο το section σε αυτο δεν στηριζεται? Που ειναι το κακο λοιπον? Απο τη στιγμη που δεν εκθετω κανενα πιστευω οτι εχω το δικαιωμα να λεω αυτο που νιωθω και σκεφτομαι...
Ο κάθένας έχει τον δικό του τρόπο να βλέπει τα πράγματα.
Αν εσύ αισθάνεσαι καλά με το να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου με άλλους, καλά κάνεις. Δεν θα δώσεις και λογαριασμό σε κανέναν.
Και εγώ αυτό κάνω... ότι θέλω να πώ το λέω... άσχετα αν κάποιος με κρίνει απο τα λεγόμενά μου.
Να κρίνουν τον εαυτο τους πρώτα.
Και εγώ έβαλα θέμα και ζητούσα γνωμες... άλλοι απάντησαν σοβαρά, άλλοι μου ειπαν χαλάρωσε, άλλοι προβλήματα που έχει ο κόσμος... κλπ.
Ολα θεμιτά ειναι και όλα αποδεκτά.
Απο την στιγμή που αποφασίζεις να εκδηλώσεις ενα συναισθημα ή να δημοσιοποιήσεις ένα θεμα που σε προβληματίζει, πρέπει να εισαι έτοιμος για όλες τις αντιδράσεις.... καλές ή κακές.
Εμένα με βοηθάει πολύ να εξωτερικεύομαι με τον γραπτό λόγο... έχω στα κιτάπια μου πολλά χαρτακια με σκέψεις...
Ακόμα και εδώ ουσιαστικά αυτό κάνω, όπως οι περισσότεροι.
Γράφουμε τις ανησυχίες μας!!!!! (Νομιζω)
Τώρα για το θέμα σου...
Πολλες φορές αναζητάμε κάτι άλλο... γιατί έτσι ειμαστε οι άνθρωποι ανικανοποίητοι.
Συχνά αυτο που ψάχνουμε ειναι ουτοπικό.
Και τότε ξαναγυρνάμε πίσω... ουπς... "συγνώμη λάθος"
Η γνώμη μου ειναι ότι πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες στους άλλους.
Ποιος ειναι αλάνθαστος άλλωστε και ποιος δεν κάνει μαλακίες που τις μετανιώνει μετά???
- Εκανες το πρώτο λάθος?
Οκ σε συγχωρώ...
- Το έκανες δευτερη?
Κάτσε και κάνε του παρέα!!!!!!!
Ελικρινα δεν καταλαβαινω, που ειναι το κακο να δημοσιοποιω τις σκεψεις μου? Μηπως αυτο δεν κανουμε ολοι μας εδω? Μηπως αυτο το section σε αυτο δεν στηριζεται? Που ειναι το κακο λοιπον? Απο τη στιγμη που δεν εκθετω κανενα πιστευω οτι εχω το δικαιωμα να λεω αυτο που νιωθω και σκεφτομαι...
Deep_Oblivion
Ποιός είπε πως είναι κακό; _________________ τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums
Δημήτρη συνονόματε καλώς ήρθες στα forums!
Συμφωνώ μ'αυτό ότι όλα μπορούν να συνυπάρξουν, όλα είναι δυνατά, ακόμα και οι πιο απίστευτοι συνδυασμοί, η ιστορία και μόνη της δείχνει ότι πολλά πιστεύω και μη έχουν καταρριφθεί... Οι εποχές μπορεί ν'αλλάζουν, αν όμως η καρδιά αγαπά, αυτό δεν αλλάζει... _________________ τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums
Αν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου για τις πράξεις σου, αυτό είναι το σημαντικό. αν και θα θα συμφωνήσω με της Μαιρη. Ξαναζεσταμένo φαγητό δεν τρώγεται. Τουλάχιστον αυτό έδειξαν οι δικές μου εμπειρίες. Ποτέ δεν ξέρεις όμως. Βγάλε με ψεύτη. Θα το χαρώ ¨)
Eίμαι καινούριος χρήστης και είδα σήμερα το κείμενό σου. Προφανώς είναι λίγο αργά και μάλλον θα έχεις ήδη αποφασίσει. Εγώ απλά θέλω να σου πώ οτι βρίσκομαι ακριβώς στην ίδια φάση με τη σένα. Υποσχέσεις, έρωτες και τρελές αγάπες, αποφάσισα οτι είναι επιφανειακά. Αυτά τα δείχνεις μόνο με πράξεις και όχι με λόγια. Έκανα και γώ το λάθος και επένδυσα όνειρα και δόθηκα 100%. Και ποιό είναι το όφελος? Να γυρίσει πίσω σε κάποιον που ήταν μαζί πρίν απο 3 χρόνια. Προφανώς η γυναίκα αυτή δέν αγάπησε. Η αλήθεια είναι οτι την σκέφτομαι συνέχεια. Αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να γυρίσω πίσω εφόσον ξέρω οτι έχει πάει με κάποιον άλλον μετά απο μένα.
Καταλήγω λοιπόν στο οτι το σωστό είναι να μή γυρνάμε πίσω, αλλά και το συναίσθημα είναι τόσο δυνατό που πραγματικά δέ ξέρω τι θα έκανα.
Ελπίζω να έχεις επιλέξει αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλύτερα.
Eγώ πιστεύω ότι ο τρόπος που εκφράζει τον έρωτα κάποιος είναι υποσύνολο της γενικότερης συμπεριφοράς ενός ατόμου. Είμαι από την φύση μου, καλώς η κακώς λογικός άνθρωπος. Τις περισσότερες δε φορές προσπαθώ να βάζω λογική στις παρορμήσεις μου και να εξετάζω τα δεδομένα. Μπορώ να πω ότι αποφασίζω σχετικά γρήγορα για το πως θα πράξω. Σε αυτό βοηθά πάρα πολύ το γεγονός ότι ξέρω τι ζητάω, και πάνω από όλα ξέρω τι μπορώ να δώσω. Καλώς η κακώς, επίσης πιστεύω ότι οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα παζάρι. Ένα παζάρι το οποίο όσο και να το ψάξετε υπάρχει αλλά είναι κακό να ζείτε για αυτό.
Σίγουρα είμαι από αυτούς που θα γοητευτούν από μια καλοσχηματισμένη φιγούρα, από ένα γουστόζικο χαμόγελο, από ένα ζευγάρι λαμπερά μάτια, από ένα ωραίο κορμί, από μια καλή ατάκα, από ένα χαρακτήρα που πιστεύω ότι μου ταιριάζει. Εκεί έρχεται και η λέξη έρωτας, πριν ακόμα δοκιμαστεί. Χτίζεται ένας έρωτας, που μπορεί να ενισχυθεί από μια ευχάριστη ερωτική συνήπαρξη (εννοώ το σεξ).
Όχι ούτε θα ερωτευτώ αμέσως, ούτε θα μου πάρει μήνες να αποφασίσω εάν κάποια αξίζει να είναι σύντροφος μου. Θα προσπαθήσω πάντα να δώσω κάποια λογική σε αυτό που μου παρουσιάζεται. Εννοώντας ότι στα χαρακτηριστικά της κοπέλας που με ενθουσίασε βάζω σε υποθετικά σενάρια την συνήπαρξη μου μαζί της. Αυτή είναι αυτό που θέλω; Εγώ είμαι αυτό που αυτή αναζητά;
Εδώ ξαναπισημάνω ότι ο τρόπος που εκφράζεται ο έρωτας είναι υποσύνολο της γενικότερης συμπεριφοράς. Έτσι είμαι και με τους φίλους μου. Ντόμπρος. Δεν ζω για την πάρτη μου, ζω και ανάμεσα τους ( ) και για αυτούς. Σέβομαι, τον ευατό μου και σέβομαι και τους άλλους. Το ίδιο δυνατά συχαίνομαι τους άλλους όταν δεν με σέβονται, όταν με "πουλάνε", με τον ίδιο μου τον εαυτό όταν δεν τηρώ αυτά που κυρήτω.
Δεν ξέρω εάν μπορώ να αλλάξω τον χαρακτήρα μου. Σίγουρα μπορώ στο μέλλον να βελτιώνομαι. Μου αρέσει να είμαι ο εαυτός μου και οι άλλοι να με θέλουν για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που "με βλέπουν" ότι είμαι... Είναι θέμα χαρακτήρα και ο τρόπος που με τον οποιό λειτουργώ διατηρεί την ψυχική μου ηρεμία, την αυτοπεποίθηση μου και γενικότερα εμένα και πιστεύω αυτούς που βρίσκονται γύρω μου αρκετά ευχαριστημένους.
Η εναλλακτική απάντηση των παραπάνω είναι:
Greco παράτα μας με τις αμπελοφιλοσοφίες και τράβα ερωτέψου...
Φιλε Konstantine σε ευχαριστω που μπηκες στον κοπο να απαντησεις και ας ερχεται αργα.
Φυσικα και εχω απαντησει μεσα μου τα ερωτηματα μου (αν και τα ειχα απαντησει απο την πρωτη μερα) και ευχομαι το ιδιο να εχεις κανει και εσυ.
Εγω το μονο που εκανα ειναι να πραξω κατι για το οποιο δεν θα ντρεπομουν στη συνεχεια, και αυτο ηταν να σεβαστω τον εαυτο μου και την προσωπικοτητα μου.
Αντιθετα με πολυ κοσμο που υποκυπτει σε διαφορα κολπα και διαφορες πιεσεις, παντα την τελευταια στιγμη βγαζω απο μεσα μου σαν απο μηχανη θεο ενα ισχυρο κοματι εγωισμου το οποιο με κρατα ορθιο και νηφαλιο.
Τωρα που μιλαμε νιωθω οτι ειχα δικιο να πραξω οπως επραξα και πως δεν αξιζε τον κοπο να δωσω τοση σημασια σε εναν ανθρωπο που ηταν καταφανεστατα ο λαθος για μενα. Πως να σου το πω, τωρα βλεπω οτι πιθανον ηταν "λιγος" για αυτα που ζηταω, ισως ειναι "πολυς" για καποιον αλλο, για μενα ομως οχι.
Η μικρη μου συμβουλη (ξεπερνωντας το σοκ απο τις αμπελοφιλοσοφιες του Greco!!!), απλα κανε εκεινο το οποιο διατηρει τον χαρακτηρα σου ακεραιο γιατι ειναι χειροτερο να χασεις τον εαυτο σου παρα να χασεις εναν ανθρωπο που δεν σου ταιριαζει... και στο κατω κατω... τον εχεις ηδη χασει...
Χαίρομαι πραγματικά να βλεπω οτι υπάρχουν άνθρωποι που δέ τυφλώνονται απο το συναίσθημα και επικρατεί η λογική. Μπράβο σου που κατάφερες να σκεφτείς καθαρά και να αποφασίσεις τί τελικά είναι καλύτερο για σένα και δέ σε φθείρει.
Ελπίζω και γώ να καταφέρω να σκεφτώ έτσι καθαρά και πιστεύω οτι μετά απο ένα διάστημα θα σκέφτομαι οτι ήταν κρίμα που ανάλωσα το μυαλό μου με τόσες σκέψεις για έναν άνθρωπο που τελικά δεν ήταν ποτέ μαζί μου.
Επειδή μιλάμε για ευκαιρίες.... και επειδή είμαι πρόσφατα καμμένη....
Μετά απο 5 περίπου χρόνια σχέσης παράτησα τον φίλο μου.
Ήταν τότε που τον έπιασε το πατρικό του και μου έλεγε να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδιά.
Την ίδια στιγμή που εμένα με έπιασε ένας κόμπος στο στομάχι και μια τάση φυγής.
Την ίδια στιγμή που ενώ 5 ολόκληρα χρόνια πίναμε καφέ στο ίδιο στέκι, με τον ίδιο σερβιτόρο να μας σερβίρει καθημερινά, εγώ ξαφνικά ανακάλυψα (φλας!) πόσο γοητευτικός είναι ο σερβιτόρος... και πόσο πετυχημένους καφέδες φτιάχνει...
Την ίδια στιγμή που όλα όσα αρχικά με εντυπωσίαζαν σ΄αυτόν, μετά με ξενέρωναν τρελά.
Όλοι γελούσαν με τα ανέκδοτά του (είναι και πολύ χιουμορίστας) και εγώ μουρμούριζα "έλεος, πόσες φορές θα τα ακούσω ακόμα"
Την έκανα με ελαφρά λοιπον...
Ο χωρισμός πολύ επεισοδιακός και καθόλου πολιτισμένος... καμιά φορά θυμάμαι την φάση και γελάω μόνη μου (όχι δεν είμαι αναίσθητη, αλλά το όλο σκηνικό, ναι, ήταν γελοίο).
Για πολύ καιρό μετά ήθελε να ξαναπροσπαθήσουμε, αλλά εγώ ήδη είχα βρει έναν άλλον.
Δεν του το είχα πει γιατί ήταν και απρόοπτος στις αντιδράσεις του.
Κάποια στιγμή του το σφύριξαν τα τσιράκια του και το έμαθε.
Σχεδόν αμέσως άρχισε να βγαίνει με μια τύπισα φραγκάτη, δικηγόρο, που τον γούσταρε...
Πάνω στον μήνα, ταξιδάκι στην Κούβα μαζί τα πιτσουνάκια μου, όλο βόλτες και εκδρομές ο Ν.
Γενικώς περνούσε ζωή και κότα μαζί της και εγώ άρχισα να ζηλεύω.
Εμένα το δικό μου το νέο το ζετεμ δεν με πήγαινε στην Κούβα βλέπεις...
Είχαμε βρεθεί τυχαία σε μια συναυλία του Θ. Παπακωσταντίνου... Αυτός ήταν αγκαλιά με τη δικηγόρο και εγώ τον δικό μου ούτε που γυρνούσα να τον κοιτάξω.
Τότε συνειδητοποίησα για πρώτη φορά πόσο πολύ τον γούσταρα, και ότι ήμουν πραγματικά ερωτευμένη μαζί του.
Τον πήρα τηλέφωνο την επόμενη και του είπα "Yes I do" δέχομαι να παντρευτούμε κλπ κλπ και θα σου κάνω και 5 παιδιά μωρό μου και σε γουστάρω τρελά και δεν μπορώ να σε βλέπω με άλλη και μπα μπλα μπλα...
Αλλά όχι!
Δεν μου έδωσε ποτέ δεύτερη ευκαιρία.
Και προσπάθησα αρκετούς μήνες να τον μεταπείσω.
Δεν ξέρω αν εκανε καλά ή όχι.
Δεν ξέρω καν αν αυτό που ένιωσα ήταν εγωισμός ή αν πραγματικά τον ήθελα.
Ξέρω μόνο ότι πληγώθηκα πολύ και ότι αυτός πήρε πίσω τη χαμένη του αυτοεκτίμηση.
(τουλάχιστον χώρισε με την ξενέρωτη.
Μα με δικηγόρο?? Μπλιαχ Σιγά μην πήγαινε αυτή μαζί του για ψάρεμα...)
σαν Δημήτρης θα σου πω ότι έκανες λάθος που δεν έκατσες να σκεφτείς και δεν εκτίμησες αυτά που σου έδωσε τόσα χρόνια. Αλήθεια, κάθησες και σκέφτηκες ποτέ όσο ήσασταν μαζί το μέλλον σας ή ζούσατε μόνο για τη μέρα; Δεν φαντάστηκες ποτέ τον εαυτό σου μαμά με αυτό τον άντρα; Νομίζω ο καθένας στην ηλικία μας μπορεί να το φανταστεί όταν έχει κάνει μια μακρυπρόθεσμη σχέση..
σαν άντρας σου επιβεβαιώνω ότι αυτό που έκανες στην τελική και τον ζητούσες πίσω ήταν πράξη απόγνωσης και εγωισμού επειδή δεν κατάφερες να τον κερδίσεις και να τον εκτιμήσεις και να του προσφέρεις αυτά που ήθελε. Τον κρατούσες "όμηρο" στα δικά σου τα θέλω και δεν είχε την ευκαιρία να διασκεδάσει. Είχατε ποτέ τέτοιες ευκαιρίες; Περνούσατε καλά; `Ηξερες τι ήθελε; `Η μόνο τι ήθελες εσύ;
Γενικώς είναι δύσκολο να βγάλεις άκρη στο τέλος μετά από μια τέτοια μακροχρόνια σχέση. Ευτυχώς ή δυστυχώς δεν έχω βιώσει κάτι τέτοιο. _________________ τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums
και επειδή μερικοί βιάζονται και βγάζουν συμπεράσματα δεν πήρα θέση για το αν αξίζες ή όχι μια δεύτερη ευκαιρία Stefania. Δε θα σου πω εγώ ούτε ο καθένας αν άξιζες ή όχι, γιατί καλώς ή κακώς το αποτέλεσμα δεν αλλάζει πια. Το θέμα είναι αν έμαθες από αυτό και μπορείς να εκτιμήσεις τα πράγματα πιο ώριμα ώστε να χειριστείς παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.
Εσύ ξέρεις καλύτερα από όλους αν έπραξες σωστά ή όχι, αν η αντίδρασή σου είναι και αυτό που ζητάς αυτό το διάστημα, όχι κάτι σοβαρό δηλαδή. Αν αλήθεια δε θέλεις δέσμευση για οικογένεια και παιδιά, τότε καλώς έπραξες. Αν όμως δεν ισχύει αυτό, τότε γιατί το χειρίστικες έτσι; Φρίκαρες; _________________ τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums
All times are GMT + 3 Hours Σελίδα 1, 2, 3, 4Επόμενο
Σελίδα 1 από 4
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να απαντήσετε σε μηνύματα αυτού του forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αλλάξετε τα μηνύματα σας σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να διαγράψετε τα μηνύματα σας από το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ψηφίσετε σε δημοψηφίσματα σε αυτό το forum
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
) και για αυτούς. Σέβομαι, τον ευατό μου και σέβομαι και τους άλλους. Το ίδιο δυνατά συχαίνομαι τους άλλους όταν δεν με σέβονται, όταν με "πουλάνε", με τον ίδιο μου τον εαυτό όταν δεν τηρώ αυτά που κυρήτω.
Σιγά μην πήγαινε αυτή μαζί του για ψάρεμα...)