Εγω δεν ειμαι σιγουρος οτι μπορω να απαντησω. Θαυμαζω οτι εχει δημιουργησει η φυση και κυριως οτι λειτουργει με το ενστικτο. Μου αρεσει αυτη η γεννετησια αντιδραση του καθε πλασματος που ειναι «προγραμματισμενο» να λειτουργει καπως σε καθε ερεθισμα.
Θα μπορουσα να πω οτι θαυμαζω το Λυκο. Καννιδα αρα και κοινωνικο ων, δημιουργει δεσμους ισχυρους αλλα ειναι περηφανος κιολας. Σχηματιζει ομαδες που μοιαζουν με μικρες κοινωνιες ομως μπορει να ζησει και να επιβιωσει μια χαρα μονος του...
Παντα μαχεται, δεν το βαζει στα ποδια, δεν κρυβεται και επιτιθεται πρωτος ανεξαρτητα αν ειναι ο ισχυροτερος η οχι... τι τελεια αποδειξη θαρρους!
Τις περισσοτερες φορες επιτυγχανει αυτο που θελει, αλλα ακομα και αυτες που η μαχη χαθηκε, απλα γλυφει τις πληγες του και συνεχιζει, αφηνοντας πισω του λιγο απο το αιμα του. Αφηνει το πεδιο της μαχης με το κεφαλι ψηλα, ειτε νικητητς ειτε ηττημενος, ειτε θριαμβευτης ειτε τραυματισμενος. Ξερει ποτε η μαχη τελειωσε, ξερει ποτε ο αντιπαλος επικρατησε, αλλα και παλι, νιωθει περηφανος και δεν φοβαται να δωσει αλλη μια ακομα και αν αυτη ειναι την επομενη μερα...
Παντα μπορεις να τον βρεις, δεν χρειαζεται να ψαξεις πολυ, αρκει να ακολουθησεις τα σημαδια στο εδαφος που αφηνει πισω του μετα τη μαχη, τις μικρες –η και μεγαλες- σταγονες απο αιμα στο χωμα και το χορταρι, ομως, αν τον βρεις, ενα δεν ξερεις, αν θα σε αφησει να τον χαιδεψεις και να τον βοηθησεις η θα σε δαγκωσει και θα σε πολεμησει αγρια και λυσσαλεα οπως τον πολεμησαν και αυτον. Αληθεια ομως, ποσοι θα το δοκιμαζαν?
Πραγματι, θαυμασιο ζωο ο Λυκος... οτι και να συμβει, θα τον θυμασαι να στεκεται περηφανος στον χειλος του γκρεμου -ενω γνωριζει τον κινδυνο- να ουρλιαζει μεσα στη νυχτα απο χαρα και ικανοποιηση, με τα ματια του να γυαλιζουν και την ανασα του να καιει το λαιμο σου ακομα και αν εισαι πολυ μακρυα. Οποιος εχει δει Λυκο απο κοντα το ξερει. Προκαλει δεος, σεβασμο, θαυμασμο... αν γυρισει και σε κοιταξει, ερεθιζει παραξενα κεντρα του εγκεφαλου σου διεγειροντας αισθησεις ξεχασμενες. Ισως νιωσεις αμεσως τη δυναμη και την ενεργεια που κρυβει, ισως ηλεκτριστεις απο τη ζωντανια και την κοφτερη ματια του.Ισως νιωσεις και τυχερος που σε αφησε να τον δεις, ακομα και αν τον πυροβολησεις... Ενα ειναι σιγουρο, ξερει τι θα κανεις, το διαισθανεται, το μυαλο του βλεπει τις πραξεις πριν συμβουν, τις μυριζεται, τις βιωνει και τις περιμενει, αλλα μενει εκει. Ξερει για την καταιγιδα που ερχεται αλλα δεν φευγει, δεν δειλιαζει, δεν αλλαζει τοπο. Ειναι εκει, ακομα και οταν εσυ δειλιασεις και φυγεις...
Και εγώ τώρα - κι επειδή πάντα ονόμαζα τον εαυτό μου "γερο-λυκο" και επειδή πάντα κάπως έτσι έχω ζήσει την ζωή μου ρωτάω αν αξίζει τον κόπο;
Η "διαίσθηση", το ένστικτο, ο πρωτογενής τρόπος να ζήσεις καταστάσεις και ανθρώπους σε βγάζουν σε δρόμους πολύ μοναχικούς - ο λύκος άλλωστε είναι ένα σύμβολο μοναξιάς τουλάχιστον για τα ανθρώπινα μέτρα.
Αξίζει άραγε τέτοιο τίμημα;
Αλλά από την άλλη θα μου πεις ζεις έτσι όταν δεν μπορείς να ζήσεις διαφορετικά.
Μιά "αλαζονεία" περίεργη και πληρωμένη πανάκριβα.....
Ε δεν αντέχω, θα το πω! Ο άνθρωπος ρώτησε ποιο είναι το αγαπημένο σας ζώο, κι εσείς το γυρίσατε σε μελαγχολικά σχόλια περί μοναξιάς με τρεις τελίτσες! Στεφανία, μου χρωστάς χαζοχαρούμενο post! Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ κλπ.
Και για να μην είμαι οff-topic το αγαπημένο μου ζώο είναι ο άνθρωπος. Και μετά τον άνθρωπο, τα λυκόσκυλα κάθε είδους. Απλά γιατί μόνο με ανθρώπους και λυκόσκυλα έχω 'δεθεί' στη ζωή μου.
Καλημερούδια!!!!
Oblitron δεν ξεχνάω. Σου χρωστάω κάτι πολύ happy!
Λοιπόν... για το ζώο...δεν το έχω σκεφτεί ποτέ να πω την αλήθεια.
Λύκος πάντως με τίποτα. Δεν με εκφράζει καθόλου.
Εγώ δεν μπορώ στιγμή μόνη. Θέλω πάντα κόσμο γύρω μου.
Οταν έμενα Μαδρίτη συγκατοικούσα με άλλα 3 άτομα σε μια τρύπα και μου άρεσε κιόλας... Στην Κομοτηνή που έμενα για κανένα χρόνο το ίδιο. Δεν έχω μείνει ποτέ σχεδόν χωρίς γκόμενο... άντε ενα μήνα το πολύ... Θέλω πάντα τους φίλους μου κοντά μου... φίλους που έχω απο τα 14... να σκορπιζόμαστε σε άσκοπες συζητήσεις στην βεράντα, σε νυχτερινές βόλτες με το αυτοκίνητο, σε ωραία μπαράκια με καλή μουσική... σε ωραίες παραλίες με τσιπουράκι... και γενικώς ειμαι της παρέας... πολύ της παρέας!
Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως γι΄αυτό γράφω... γράφω... γιατί είναι οι μοναδικές στιγμές που μένω μόνη και τότε μου βγαίνουν όλα όσα σκέφτομαι.
Τα σκυλιά τα έχω νιώσει πολύ... μπορούν να μας καταλάβουν πολύ καλά εμας τους ανθρώπους. Νομίζω όμως ότι φυλακίζονται κατά κάποιο τρόπο... καμιά φορά σκέφτομαι ότι αν μπορούσαν θα ήθελαν πολύ να μας μιλήσουν. Ότι θα είχαν τόσα να μας πουν. Και αυτή η αδυναμία τους είναι που με κάνει να τα βλέπω έτσι... εγκλωβισμένα.
Θυμάμαι μια μέρα πριν χρόνια έκλαιγα και ήρθε το λυκόσκυλο ενός φίλου μου και με έγλειφε, με κοιτούσε τοοοοόσο έντονα... τόσο στοργικά... και εκείνη την συγκεκριμμένη στιγμή εγώ "μίλησα" με την Μαρσέλα...
Δεν είναι όμως ο σκύλος που με εκφράζει.
Ειναι τα άλμπατρος και οι γλάροι.
Αυτά είναι ελεύθερα.
Ειδικά τα Άλμπατρος μπορούν να πετάξουν απο τον Ατλαντικό ως τον Ειρηνικό και να γυρίσουν όλο τον κόσμο.
Το άνοιγμα των φτερών τους φτάνει σε άνοιγμα έως και 2 μέτρα... Έχουν την δυνατότητα να πάνε όπου θέλουν σε μερικά λεπτά και αυτό ειναι μαγικό... με γοητευει πάρα πολύ.
Γι΄αυτό με γοητεύουν και οι υπερήρωες στα κόμιξ. Γιατί μπορούν και πετάνε.
Μόνο γι' αυτή τη στιγμή ας ήμουν γλάρος
να πετούσα από πάνω μου το ηλίθιο αυτό βάρος
Oblitron δεν φταίω εγω που το στιχάκι λέει για ηλίθιο βάρος... τα παράπονα στους stereo nova... μην πεις πάλι ότι γράφω απαισιόδοξα!!
δεν ξέρω γιατί, αλλά εγώ μου αρέσουν τα σαλιγκάρια. αν και δεν μου αρέσουν και συχένομαι μόνο στο άκουσμα της φράσης "σήμερα θα φάμε χοχλιούς" σαν ζώα είναι πολύ αγαπητά σε εμένα. πάνε αργά και υπομονετικά κουβαλώντας για πάντα μαζί το "σπίτι" τους. Κι όμως δεν είναι μεγάλα σαν τις χελώνες και δεν ξέρουν κολύμπι.
μου αρέσει επίσης ο σαμιάμιθος που μπορεί να περπατάει σε ταβάνια και το γουρούνι που έχει 30 δευτερόλεπτα οργασμό (χι,χι,χι!-επειδή έγινα μελαγχολικός με τα σαλιγκάρια)
δεν μου αρέσουν όσα πετάνε, γιατί όλα έχουν φτερά και κουράζονται, όπως εμείς όταν γράφουμε. ούτε το αλογάκι της παναγίας που θυσιάζεται για να κάνει παιδί (το θυληκό κόβει το κεφάλι του αρσενικού τη στιγμή της εκσπερμάτωσης), αλλά ίσως είναι κάτι που τους κάνει να μη σκέφτονται το σεξ ως κυρίαρχο μία σχέσης _________________ Όποιος δεν κατάλαβε τι έγραψα μάλλον ξέρει καλά ελληνικά
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να απαντήσετε σε μηνύματα αυτού του forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αλλάξετε τα μηνύματα σας σε αυτό το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να διαγράψετε τα μηνύματα σας από το forum ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να ψηφίσετε σε δημοψηφίσματα σε αυτό το forum
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
