Stefania
Ελιωσα στα posts
Mέλος από: Feb 19, 2004
Μηνύματα: 630
|
 Στάλθηκε: Τετάρτη 5 Οκτ 2005, 01:03 GMT Τίτλος Μηνύματος: Πρίγκιπες και βάτραχοι. |
 |
|
"Πόσους βάτραχους θα πρέπει να φιλήσεις σήμερα για να βρείς τον μαγεμένο;" αναρωτιόταν κάποτε μια αρθρογράφος σε ενα περιοδικό τύπου Marie Claire-η γυναίκα του σήμερα.
"Μα χρειάζομαι κάποιον -επειγόντως - να με πάρει στα στιβαρά του μπράτσα και να ζήσουμε ως τα βαθιά μας γεράματα ένα έρωτα τρυφερό και παθιασμένο.
Κάποιον να με πάρει πάνω στο άλογο του και να γλυτώσω απο την ρουτίνα μου"
Η αρθρογράφος του Μarie Claire -η γυναίκα του σήμερα- είχε πάρει τις απαραίτητες προφυλάξεις ώστε να κάνει εναν ασφαλή μονόλογο.
Είχε αφήσει να αιωρείται το ενδεχόμενο οτι υπάρχει στη λίμνη με τους φρύνους ένας μαγεμένος πρίγκιπας.
Απλά υπονόησε οτι θα πρέπει να έχεις αρκετά γυμνασμένο στόμα, άπειρη υπομονή και την τύχη με το μέρος σου.
Θα φιλήσεις ενα σωρό αμφίβια, αλλά που θα πάει... θα το πετύχεις το κελεπούρι.
Βέβαια δεν ήξερε ή ενδεχομένως και να μην τη συνέφερε να αναφέρει εκείνη τη μικρή λεπτομέρεια του παραμυθιού :
Πριγκίπισσα είναι αυτή που αρχίζει τα γλωσσόφιλα με τον βατραχοπρίγκιπα και έτσι αυτός αποκτά ξανά το τετράγωνο πηγούνι,τους μύς που διαγράφονται κάτω απο το παντελόνι και τα υπόλοιπα αξεσουάρ".
Απέμεινε και η άλλη να φαντασιώνεται διαβάζοντας ρομαντικά μυθιστορήματα και επιστημονικοφανή άρθρα "Πως να τον εντυπωσιάσετε" "Σχέδια για την περιοχή μπικίνι" "100+1 σεξουαλικά κόλπα-'Aγρια νύχτα, σε προσμένω..." και πίσω πίσω στις φαντασιώσεις κρέμασε μέσα σε ζελατίνα και το άσπρο φόρεμα που θα πιστοποιούσε σε όλους ότι ήταν μια γαλαζοαίματη.
Και μια ωραία πρωία (ή νύχτα-ο χρόνος δεν έχει σημασία) βρίσκει κάποιον που φαίνεται απο μακριά ή απο κοντά οτι είναι πρίγκιπας (έχουν βάλει και ένα χεράκι στην αύξηση της μυωπίας σε λεπτομέρειες και εκείνο το απηυδισμα στα τυγχάρπαστα φιλιά καθώς και το βιολογικό ρολόι που χτυπά αδυσώπητα).
Και το πλήθος χειροκροτεί καθώς αυτή ανεβαίνει ντυμένη στα λευκά στο μπράτσο του Πρίγκιπα.
Και οι μέρες κυλούν σε σύννεφα ευτυχίας και οι νύχτες είναι υγρές .
Κάθε πρωί-μεσημέρι-βράδυ Αυτή φροντίζει να επιβεβαιώνει ότι δεν έκανε λάθος στην επιλογή.
Ενώ στα τοιχώματα του κρανίου Αυτού συνωστίζονται γυναικείες μορφές και φόβοι.
Η μάνα του,ο φόβος του γήρατος που ρευστοποιείται στο κορμί της πριγκίπισσας του, ο πόθος μιας οδαλίσκης, μιας γκέισσας.
Νέα άγρια κόλπα.
Φορούν εναλλάξ και ταυτόχρονα το κουστούμι του Προκρούστη και ξαπλώνουν στο κρεβάτι ,των προσωπικών προσδοκιών και φαντασιώσεων...
Και κυλά ο χρόνος...
Και κάποια στιγμή παίρνει η ρουτίνα το μικρόφωνο και ανακοινώνει
"Σε λίγο προσγειωνόμαστε.
Παρακαλώ δέστε τις ζώνες σας".
Πέφτει η θερμοκρασία τις νύχτες και αυξάνει τις μέρες.
Βλέπεις, ο Πρίγκιπας έχει αρχίσει και μαραζώνει.
Και μια μέρα ανοίγει η πόρτα και μπαίνει στο σπίτι ένας βάτραχος.
Ενας ευνουχισμένος βάτραχος.
Αυτή κλαίει στο μπάνιο κάτω απο το τρεμάμενο φως των κιτρινισμένων χαμόγελων χαμένων ημερών.
"Μου'χες πει οτι θα με πάρεις να φύγουμε και συνεχίζω να ζω στους βάλτους" μα η φωνή της δε φτάνει μέσα.
Απο τα ηχεία της καρδιάς της η φωνή της Βιτάλη ξεψυχά..
Έλα λίγο,
μόνο για λίγο,
ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή
σε χώρο μυστικό,
καρδιά μου σ' ανταμώνω
Έλα λίγο,
μόνο για λίγο,
μέσα μου σιωπή,
μίλα μου εσύ
όλη μου η ζωή στα χέρια σου κλεισμένη
Έλα λίγο,
μόνο για λίγο,
ζω και ξαναζώ κάθε μας στιγμή
σε χώρο μυστικό, καρδιά μου σ' ανταμώνω
Και νοιώθει τόσο κουρασμένη..
Ο βάτραχος κοιτάει τους όρχεις του στο βαζάκι με τη φορμόλη και αργοπεθαίνει στον καναπέ.
Τις νύχτες μια ξανθιά πορνοστάρ ξεπηδάει απο την οθόνη και του ξαναφοράει τα χρυσά του ρούχα για να εξαφανιστούν μαζί με τα ατελείωτα πόδια της με την τελευταία σταγόνα σπέρμα.
Ζεσταίνει τα χέρια του στη τρεμάμενη φλόγα μιας ελπίδας στο βάθος της καρδιάς του.
Τα περνά προστατευτικά γύρω της καθώς ο χειμώνας της ζωής του πυκνώνει και αρχίζουν να φυσούν οι άνεμοι της φθοράς.
Και έχει να παλέψει με τα φαντάσματα του παρελθόντος του, με τα ανεκπλήρωτα όνειρα του και τις ανάγκες που ουρλιάζουν για διέγερση.
Και νοιώθει τόσο κουρασμένος.
Αυτός στον καναπέ, αυτή στο μπάνιο να κοιτούν το βάραθρο ανάμεσα τρέμοντας το χειμώνα της ζωής τους.
Η ειρωνία είναι οτι ενδεχομένως δε θα καταλάβουν ποτέ οτι αυτό που πάντα αναζητούσαν είναι να σταματήσουν τον Χρόνο που καλπάζει.
Το άλογο του Χρόνου ήθελε να τιθασεύσει Αυτή όταν ονειρευόταν γαλάζιους πρίγκιπες με λευκά άλογα.
Τη νίκη του απέναντι στο Θάνατο ήθελε να βιώσει Αυτός οταν φαντασιωνόταν οτι την ξυπνούσε από το Μεγάλο 'Υπνο.
...μα εστίασαν σε λάθος μεριές..
[ |
|
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
