| Προηγούμενο Θέμα :: Επόμενο Θέμα |
| Συγγραφέας |
Μήνυμα |
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
 Στάλθηκε: Τρίτη 11 Μαι 2004, 21:32 GMT Τίτλος Μηνύματος: αυτοκίνητο-άνεση? |
 |
|
Το αυτοκίνητο είναι απλώς ένα μέσο μεταφοράς?...για κάποιους ναι για άλλους είναι ένα μέσο φυγής...ποτέ δεν πίστευα στο συναισθηματικό δέσιμο με ένα "άψυχο" αντικείμενο...
και όμως ναι...
αφιερωμένο σε αυτό που ποτέ δεν με πρόδωσε...
το αυτοκίνητο μου...
Μαιρη |
|
| Επιστροφή |
|
 |
Dimitris_P
Συντονιστής
Mέλος από: Nov 22, 2003
Μηνύματα: 1446
Πόλη/Χώρα: Αθήνα/Νότια Προάστια
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 12 Μαι 2004, 00:01 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Μαίρη μου θα συμφωνήσω μαζί σου, όταν σκέφτομαι το πρώτο αμαξάκι μου -autobianchi- και τις στιγμές που περάσαμε μαζί και όλες τις χαρές και λύπες, έρωτες και τσακωμούς που έζησα κει μέσα, ειλικρινά λυπήθηκα πολύ όταν το έχασα. Φταίω και γω γιατί δε του συμπεριφέρθηκα με τον ανάλογο τρόπο και νιώθω τύψεις και ευθύνη γι'αυτό, τα λάθη γι'αυτό γίνονται όμως, να τα κουβαλάς και να μαθαίνεις απ'αυτά...
Δημήτρης Π.
_________________
τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Παρασκευή 14 Μαι 2004, 18:49 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...
ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ...ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΟΔΗΓΩ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟ...ΒΑΖΟΝΤΑΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ROCK ΜΟΥΣΙΚΗ...ΣΚΕΨΕΙΣ?...ΧΙΛΙΑΔΕΣ...ΛΥΠΕΣ,ΧΑΡΕΣ,ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ...
ΔΥΤΥΧΩΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΛΥΠΕΣ...
ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΖΗΤΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΑΧΙΚΗ ΒΟΛΤΑ ΒΡΑΔΥ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΟΤΑΝ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΛΥΠΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ...ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑ ΕΚΕΙ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ ΜΑΣ...ΣΑΝ ΝΑ ΠΕΡΝΑΝΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΚΗΝΕΣ...ΣΤΙΓΜΕΣ...ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΕΥΚΟΛΑ ΝΑ ΞΕΧΑΣΕΙΣ...
ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΑΣ...ΕΝΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΛΑΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟ ΧΑΤΗΡΙ...
ΧΑΧΑΧΑ! ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ "ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΜΟΥ"? ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ!
ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ...ΝΑ ΔΕΝΟΜΑΣΤΕ ΜΕ ΑΨΥΧΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ!
ΦΙΛΑΚΙΑ
ΜΑΡΙΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
|
|
 |
LavantiS
Αντμίν και βάλε!
Mέλος από: Oct 10, 2003
Μηνύματα: 1679
Πόλη/Χώρα: Athens - Greece
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 10:13 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Kι εγώ θυμάμαι με νοσταλγία το παλιό μου κορολάκι!
Του 74, άσπρο και άσπιλο, καθώς και πισωκίνητο!
Το περίεργο είναι ότι μετά το 97-98 που το παρόπλισα (24 χρόνια υπηρεσίας), οτιδήποτε πήρα μετά, δεν με πείραζε να το δίνω σε άλλους να το οδηγούν.. Αλλά το συγκεκριμένο το πονούσα πολύ..
Σε αυτό μεγάλωσα, με αυτό με πήγαιναν σχολείο οι γονείς μου, ή ολονύχτιο ταξίδι Ναύπλιο - Αθήνα (νοσοκομείο Παίδων) σε δύσκολες στιγμές, τα πρώτα παρκαρίσματα στην Καισαριανή (εγώ κι ο Μαζονάκης θα σου "δείξουν πως το κάνουν μεσ την Καίσαριανή")...
Στην πρώτη μου δουλειά.. στη παραμεθόριο στη θητεία...
Και μια αποφράδα ημέρα, από κακία του γείτονα, το μάζεψε ένας γερανός.. Και ουδέποτε το ξαναείδα! Σνιφ!!!!
Καλημέρα σας! |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 16:04 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
κορολάκι του '74 πισωκίνητο???
Αδυναμία στα αυτοκίνητα με πίσω κίνηση...παιχνιδιάρικα...
Βέβαια θα μου πεις όχι και του '74...
άκου πίσω κίνηση...για δες κάτι πράγματα!
Είναι γεγονός πως ειδικά για τους άντρες το πρώτο αυτοκίνητο είναι κάτι που θυμούνται μια ζωή...εκεί βρίσκεται και ο πρώτος τους έρωτας...
Η έκφραση "πάω να πάρω την γκόμενα¨είναι η πλέον κλασσική για τη νεαρή ηλικία των αντρών που οδηγούν για πρώτη φορά αυτοκίνητο...είναι μούρη πως να το κάνουμε?
Το θέμα είναι όμως ότι παλιά τα κοριτσάκια δεν είχαν αυτοκίνητο και έδενε η όλη ιστορία...στην σημερινή όμως εποχή όλες έχουμε αυτοκινητάκι...άρα σας χαλάμε και λίγο τα σχέδια ε?...χιχι!
ΜΑΙΡΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
Dimitris_P
Συντονιστής
Mέλος από: Nov 22, 2003
Μηνύματα: 1446
Πόλη/Χώρα: Αθήνα/Νότια Προάστια
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 17:46 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Ναι τα σκασμένα, με το που μπαίνουν στο πανεπιστήμιο τους παίρνει ο μπαμπάς καινούριο αμάξι. Κάτσε ρε πού πας με το καινούριο αμάξι, εκεί θα μάθεις; Πάρε πρώτα ένα παλιό να το μάθεις και να το σέβεσαι, αλλιώς δε θα σε σεβαστεί κι αυτό.
Και ναι, εκεί μέσα έζησα έναν έρωτα μεγάλο, δε βρίσκω κάτι το κακό ή λόγο να ντρέπομαι.
Μηνά, ο γείτονας τι απέγινε;
_________________
τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums |
|
| Επιστροφή |
|
|
ariadnou
Καραβάνα
Mέλος από: Apr 20, 2004
Μηνύματα: 74
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 20:36 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Δεν λέω. Έχω περάσει πολλά παρέα με τον "γατούλη" μου (έτσι λένε το αυτοκινητάκι μου λόγω χαζοαγριεμένης φάτσας).
Η μεγάλη αγάπη -και τώρα πια δυστυχώς νοσταλγία- όμως είναι άλλη. Αθήνα Θεσσαλονίκη ή ακόμα καλύτερα Αθήνα Ιταλία όχι με τέσσερις αλλά με δύο ρόδες. (που 'σαι ρε ΧΤούλα αθάνατη) |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 22:32 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Είναι γεγονός και θα επιμένω σε αυτο που είπα...
Ο μεγάλος μας έρωτας είχε συνδεθεί με ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο...'η μηχανή...
και μόλις έρχεται η στιγμή να δώσουμε το παλιό μας αυτοκίνητο 'η μηχανή...σαν κινηματογραφική ταινία,όλα γυρίζουν σαν σκηνές μέσα στο μυαλό μας...
Και συμφωνώ μαζί σου απόλυτα Ariadnou...Η μεγάλη αγάπη και τώρα δυστυχώς νοσταλγία...
Είπες σοφή κουβέντα...
ΜΑΙΡΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
patousa
Νεούδι
Mέλος από: Nov 25, 2003
Μηνύματα: 15
Πόλη/Χώρα: Αθήνα
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 22:37 GMT Τίτλος Μηνύματος: ...και αναμνήσεις |
|
|
Την καλησπέρα μου σε όλους μέσα από αυτό το Forum. Να συμφωνήσω με όλους σας και να προσθέσω και τις δικές μου εμπειρίες, σχόλια και συναισθήματα ξεκινώντας με μια ανάμνηση.
Οι γονείς έφυγαν για Σαββατοκύριακο, η ευκαιρία δόθηκε! Μπόλικη αδρεναλίνη για σκανταλιές!... Μετράμε χιλιόμετρα στο ταχύμετρο, μολύβι-χαρτί με τρελούς υπολογισμούς, βενζινάδικο-μυστικό μπετονάκι, γέμισμα προϋπολογισμένων λίτρων για την "υποθετική" βόλτα και βρουμ-βρουμ...Α! Το βασικότερο. Το κλειδί! Είχε γίνει αντιγραφή στο κλειδαρά της γειτονιάς. Χεχε! Η πρώτη βόλτα κατά μήκος της παραλιακής και κατάληξη στο Καβούρι! Παρέα ένα φιλαράκι και τρεις κοπέλες από το σχολείο! Μισές δουλείες δεν κάνουμε ποτές! Επιστροφή στο σπίτι ύστερα από πολλές ώρες και προς τρομερή έκπληξη όταν εισήλθε το περιεχόμενο από το μπετονάκι (15 λίτρα) η στάθμη της βενζίνης επέστρεψε στο αρχικό της σημείο!!! Συνεπώς δεν υπήρχε περίπτωση να δοθεί αφορμή. Και πολλές άλλες λεπτομέρειες… άκρως τολμηρές και επικίνδυνες…
Όλα αυτά έγιναν στην ηλικία των 16 χρονών με ένα κορολάκι, του ’75, επίσης πισωκούνα και με τις πόρτες διαρκώς και αδιαλείπτως! Τρομερές και μοναδικές ομολογουμένως αναμνήσεις. Έτσι ξεκίνησαν σιγά-σιγά όλα γύρω από τον κόσμο του πρώτου ιχ. Ακολούθησαν χαρές και πανηγύρια, τσακωμοί και μπινελίκια!  Όντως το δέσιμο με το πρώτο αυτοκίνητο είναι εντυπωσιακό! Καθώς και ο σωστός τρόπος να μάθεις είναι σε ένα παλιό και προσωπικά πιστεύω πισωκίνητο αυτοκίνητο, μιας και “επιτρέπει” τα λάθη αλλά και με πολλά περιθώρια διόρθωσης τούτων…
Μιλάμε για τρέλα. Καταχείμωνο, παγωνιά και εγώ να το πλένω με τα δάχτυλα να έχουνε γίνει κόκαλο απ’ το κρύο. Και όλα αυτά για να πάω μια βόλτα! Τώρα?! Μπορεί να περάσει και ένας μήνας χωρίς να του βάλω χέρι. Ιεροσυλία!
Είναι γεγονός ότι στην σήμερον κοινωνία και “η κουτσή Μαρία” έχει τουτού! Οπότε χάνει λιγουλάκι και την αίγλη του. Άλλο πράμα να περιμένεις να έρθει το αγόρι σου να σε πάρει για βολτούλα και εσύ τεντιμπόη να φτιάχνεις ζελεδόμαλλο, διπλό κέρωμα στο τρελόγκαζο και πλυμένα καλύμματα για τρελές νεανικές εμπειρίες. Άλλο πράμα να προσπαθείς να βολευτείς “κάπου” και άλλο να ρίχνεις τα αναδιπλούμενα καθίσματα. Όπως και να το κάνουμε δεν συγκρίνεται. Μη πούμε και το “ούπς μου έσβησε, οκ σπρώχνω, δευτέρα στο κιβώτιο και συνεχίζω”. Που τέτοια τώρα. Σου έτυχε; Την πάτησες δικιέ μου. Μέχρι να έρθει ο “γάτος” της οδικής βοήθειας, μπορεί να τελειώσεις και ένα πακέτο τσιγάρα. Και αν είσαι στην Αττική οδό, έχεις πληρώσει και σου βάζουνε και χέρι από πάνω. 
Αφού έκανα μαζί του 300.000χιλ. έβγαλα αναμνηστικές φωτό και το πουλήσαμε, το είδα ύστερα από περίπου ένα χρόνο στο δρόμο να με προσπερνάει και μου κοπήκανε τα πόδια.  Το είχα ονομάσει “ΨΙΤ” βγαλμένο από το ΚΙΤ! Ακριβώς γιατί δεν είχε καμία σχέση παρά μονάχα το χρώμα!
-------------------------------------------------------------------------------------
Προσοχή στο χρονοντούλαπο, είναι μαγικό… |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Τρίτη 18 Μαι 2004, 22:51 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Patousa σου βγάζω το καπέλο...
εκπληκτικές αναμνήσεις...
μου άρεσε πολύ το κείμενο σου...
ΜΑΙΡΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
Dimitris_P
Συντονιστής
Mέλος από: Nov 22, 2003
Μηνύματα: 1446
Πόλη/Χώρα: Αθήνα/Νότια Προάστια
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 19 Μαι 2004, 07:34 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Τι είναι πιο θλιβερό; Να βλέπεις πως χάνεις μια σχέση και να πηγαίνει κατά διαόλου και να μη μπορείς να κάνεις τίποτα ή να χάσεις το αυτοκίνητό σου που τόσα σου έχει δώσει και έχετε περάσει μαζί; `Η να τα χάσεις και τα δύο μαζί...;
`Ολα μπορούν να συμβούν σ'αυτή τη ζωή
_________________
τέως dmitspan
- διαβάζουμε τους κανόνες για την καλύτερη χρήση των forums |
|
| Επιστροφή |
|
|
patousa
Νεούδι
Mέλος από: Nov 25, 2003
Μηνύματα: 15
Πόλη/Χώρα: Αθήνα
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 19 Μαι 2004, 12:01 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Χμ...κάποτε συνέβησαν και τούτα που αναφέρει ο φίλτατος dmitspan. Δίλλημα μέγα! Αλλά ειλικρινά αυτά τα περάσαμε παλιότερα και ομολογουμένως ήταν πίκρα, δηλαδή και τα μεν και τα δε. Τώρα πλέον, προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτοκίνητο και να έχεις, ότι ζημιά και να σου πάθει, ότι οικονομικό έξοδο και να σου επιφέρει, δεν έχει καμία σχέση προς σύγκριση με την διάλυση μιας σχέσης. Ότι και να πάθει κάποια στιγμή θα βρεις να το φτιάξεις ή να αγοράσεις το ίδιο ή και κάτι καλύτερο. Αν όμως χάσεις τον συνάνθρωπό σου, πιστεύω πως είναι αναντικατάστατος, διότι κανείς όμοιος κανενός. Μιλάμε πάντα για το πρώτο σου αυτοκίνητο σε σύγκριση με τον συνάνθρωπό σου, και όχι για το 14ο στη σειρά και το φλερτάκι. Νομίζω ότι η πλάστιγγα γέρνει στο έμψυχο.
Όλα από ύλη είναι, αλλά λίγοι με ψυχή… |
|
| Επιστροφή |
|
|
patousa
Νεούδι
Mέλος από: Nov 25, 2003
Μηνύματα: 15
Πόλη/Χώρα: Αθήνα
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 19 Μαι 2004, 12:07 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Παραλίγο να το ξεχάσω 
 ...σ' ευχαριστώ ΜΑΙΡΗ για τα καλά σου λόγια...
Νά'σαι καλά και πάντα χαμογελαστή  |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 19 Μαι 2004, 14:41 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Σας ευχαριστώ για την άμεση ανταπόκριση που είχατε στο θέμα...
Πραγματικα ξεκίνησα να γράφω σκεφτόμενη το πως νιώθω όταν οδηγώ και έχω καποια στενοχώρια...Ο συνδιασμός αυτοκινήτου...ραδιοφώνου και ερωτικής πίκρας...αιώνιος συνδιασμός....
Βλέπω τελικά πως όλοι μας πίσω από τους γρήγορους ρυθμούς της ζωής και το "χαβαλέ" έχουμε δόσεις ευαισθησίας και τελικά και κοινό τρόπο διοχέτευσής της...τι πιο απλό?...μια βόλτα βράδακι με το αυτοκίνητο με καλή μουσική...
Χαίρομαι που σας άγγιξε το θέμα...Δεν το ειχα συζητήσει πότε πουθενά και νόμιζα πως είμαι η μοναδική "τρελλή" που το κάνει αυτο...τελικά όμως είναι πολύ πιθανό να συναντηθούμε όλοι μας κάπου εκεί έξω...
Dimitspan το δίλλημα που θέτεις είναι μεγάλο ... όμως να συμφωνήσω με patousa ότι δεν συγκρίνεται να χάσεις την σχέση σου...Άλλο πόνο σου προκάλει όταν δίνεις το παλιό σου αυτοκίνητο και άλλο όταν διαλύεται μια καλή τονίζω σχέση...Ο ένας είναι αληθινός πόνος από την απώλεια της σχέσης και ο άλλος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο νοσταλγιά που δίνεις το παλιό σου αυτοκίνητο...
Συμφωνώ όμως στο ότι αν συμβουν και τα 2 ταυτόχρονα...σκούρα τα πράγματα!!!
Χαίρομαι για την ανταπόκρισή σας(το ξαναλέω!)Τελικά υπάρχουν πολλές κρυμμένες ευαισθησίες και...ευαίσθητες ψυχές εκεί έξω...
ΜΑΙΡΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
Stefania
Ελιωσα στα posts
Mέλος από: Feb 19, 2004
Μηνύματα: 630
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 19 Μαι 2004, 19:27 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Αγαπητή μου Μαίρη,
όντως υπάρχουν πολλές ευαίσθητες ψυχές εκεί έξω...αλλά τα σώψυχά μας τα κρατάμε καλά κρυμμένα!
Είναι πραγματικά σπάνιες οι στιγμές που θα μιλήσουμε για κάτι που θεωρούμε προσωπικό... και εγώ συγκεκριμένα όταν κάποιος προσεγγίζει αυτήν την πλευρά μου, ή πολύ περισσότερο όταν μου βγάζει στην επιφάνεια τις καλά κρυμμένες ευαισθησίες μου ή θά τον αγαπήσω ή θα τον φοβηθώ...
Με την επικοινωνία μέσω τσατ, φόρουμ κλπ, η οποία δεν είναι άμεση, ίσως είναι πιο εύκολο να απελευθερωθείς και να αφήσεις τα συναισθήματά σου πιο ελεύθερα...ιδιαίτερα όταν ταυτόχρονα ακούς ένα τραγούδι που σε γεμίζει αναμνήσεις, όπως εγώ αυτήν την στιγμή...
Θυμάμαι πριν 2 καλοκαίρια... όταν είχα πιεστεί πάρα πολύ ψυχολογικά...
Ήταν Ιούνιος, είχε πολύ ζέστη στην πόλη και τα βράδια σαπίζαμε ώρες ολόκληρες με την παρέα μου σε ένα δροσερό άλσος, τρώγοντας σουβλάκια.
Αλλά αργά τη νύχτα που γυρνούσα σπίτι, ήταν αδύνατο να κοιμηθώ... ασφυκτιούσα...έπαιρνα το αυτοκινητάκι ένα παλιό γκολφάκι... και οδηγούσα με δυνατή μουσική...ανοιχτά παράθυρα...χίλιες σκέψεις...χαρούμενες σκέψεις που με ξεκολλούσαν...αίσθηση ελευθερίας...
Ήταν πραγματικά πολύ ψυχαναλυτικό...
Όλα μεταμορφώνονταν... η πόλη μου φαινόταν πιο όμορφη, οι σκέψεις άλλαζαν... γινόταν πιο χαρούμενες, όλα πιο εύκολα.. λες κ ολα είναι εφικτά... "ο βασιλιάς του δρόμου" ένα πράγμα!
Είναι τρελό πόσο μπορεί να καθαρίσει το μυαλό σου μόνο με ένα γκάζι και τη μουσική!
Τις περισσότερες φορές ήμουν μόνη μου, κάποιες άλλες με το τότε αγόρι μου! Τις πιο ουσιαστικές, τις πιο βαθιές όμως συζητήσεις... τέτοιες ώρες τις κάναμε, μεσα στο γκολφάκι, με ανοιχτά παράθυρα και μουσική...
Με είχαν βοηθήσει πολύ!
Αυτός με την υπομονή κ την κατανόησή του και το αυτοκινητάκι που ήταν πάντα εκεί, έτοιμο πάντα για μια βραδινή αυτοκινητάδα, χωρίς να ζητάει ποτέ τίποτα... λίγο βενζίνη το καημένο που κ πού...
Εκείνο το Ιούνιο τον ειχα μισήσει, καθώς όμως τώρα φέρνω στην μνήμη μου όλα αυτά, ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο δύσκολα!
Γιατί ευτυχώς, πάντα θα υπάρχουν διέξοδοι, να μας κάνουν να ξεχαστούμε, να μας θυμίζουν την όμορφη πλευρά της ζωής... |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Τετάρτη 19 Μαι 2004, 22:39 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Stefania μου άρεσε τρομερά το κείμενο σου...
θυμάμαι άσχημο καλοκαίρι για μένα ήταν των πανελληνίων...έτσι τουλάχιστον έλεγα...όμως τώρα που το σκέφτομαι...μάλλον έχουν ακολουθήσει και χείρότερες στιγμές...
είναι γεγονός πως χαίρομαι αφάνταστα πολύ που είχα δικό μου αυτοκίνητο το περσινό καλοκαίρι διότι ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και με βοήθησε πολλές φορές να χαλαρώσω...
Γιατί ευτυχώς, πάντα θα υπάρχουν διέξοδοι, να μας κάνουν να ξεχαστούμε, να μας θυμίζουν την όμορφη πλευρά της ζωής...
Τι άλλο υπάρχει?Υπάρχουν διέξοδοι...ποιοι όμως?
ΜΑΙΡΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
Stefania
Ελιωσα στα posts
Mέλος από: Feb 19, 2004
Μηνύματα: 630
|
| Στάλθηκε: Πέμπτη 20 Μαι 2004, 10:09 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
| Mairh έγραψε: | Γιατί ευτυχώς, πάντα θα υπάρχουν διέξοδοι, να μας κάνουν να ξεχαστούμε, να μας θυμίζουν την όμορφη πλευρά της ζωής...
Τι άλλο υπάρχει?Υπάρχουν διέξοδοι...ποιοι όμως?
ΜΑΙΡΗ |
Θα έλεγα ότι εξίσου σημαντικό στήριγμα είναι η οικογένειά μας και οι φίλοι μας!
Για μένα πραγματικά οι φίλοι μου είναι διέξοδος όταν δεν είμαι καλά.... όχι γιατί καθόμαστε με τις ώρες και φιλοσοφούμε το θέμα αλλά γιατί με βοηθάνε να το ξεχάσω!
Οταν κάτι με προβληματίζει ή με στεναχωρεί, το τελευταίο πράγμα που θέλω είναι να το συζητήσω... τριγυρνάει ούτως ή άλλως συνέχεια στο κεφάλι μου, που όταν θα μπώ σε διαδικασία συζήτησης περί λύσης του εκάστοτε προβλήματος... το σίγουρο είναι ότι θα γίνω χειρότερα...
Οι φίλοι μου με βοηθάνε γιατί ξέρουν πως να με κάνουν να χαμογελάσω...
Θα μου πουν οτιδήποτε άσχετο...
θα μιλήσουμε για τα παιδάκια της αιθιοπίας, για τους πολέμους, για αυτούς που δεν έχουν κάνει σχέση εδώ και 3 χρόνια και μετά θα καταλήξουμε ότι το πρόβλημά μου είναι πολύ μικρό...ίσως και γελοίο...
Μετά θα τα γελοιοποιήσουμε όλα και εγώ θα νιώθω πολύ καλά!!!
Ο καθένας λειτουργεί διαφορετικά!
Εγω νιώθω μάλλον τυχερή, που έχω φίλους από το γυμνάσιο δίπλα μου... φίλους που με ξέρουν τόσο καλά και πολλές φορές τα λόγια είναι περιττά! Μιλάνε τα μάτια και εκεί δεν μπορείς να κρυφτείς!
Είναι όμως μια διέξοδός μου....
Να προσθέσω την αγκαλιά της μητέρας μου ή της αδερφής μου...
Ειναι βάλσαμο..τόσο τρυφερή... τόσο αληθινή... τόσο ασφαλής... που σε κάνει να τα ξεχνάς ολα!
Καλή διέξοδος επίσης είναι το "αλκοολ" 
Πίνεις, πίνεις... τσατσαλίζεσαι και μετά δεν θυμάσαι τίποτα...
Ποιό πρόβλημα? Υπάρχει κανένα πρόβλημα...
(πλάκα κάνω - το αλκοόλ είναι λύση για τους καμμένους από χέρι και τους αδύναμους)
Διέξοδος μπορεί να είναι μια μακρινή εκδρομή... μακριά απο όλους και όλα...
Μια εκδρομή που θα σε κάνει να ηρεμήσεις και να βάλεις μια τάξη στο μυαλό σου!
Διέξοδος μπορεί να είναι ένας καφές και ένα τσιγάρο στην βεράντα του σπιτιού σου... μόνη σου!
Διέξοδος μπορεί να είναι η δημιουργία μέσω της δουλειάς σου...
"Εργασιοθεραπεία" το λένε κάποιοι...
Εγώ θα έλεγα σχέση αγάπης και μίσους...
Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε!!
Σκέψου όμως τί όμορφο που είναι να δημιουργείς κάτι... πόσο γεμάτη νιώθεις μετά!!!
Διέξοδος μπορεί να είναι ένας έρωτας... που θα έρθει εκεί που δεν θα το περιμένεις... την κατάλληλη στιγμή όμως... θα έρθει και θα σου ανατρέψει όλή την κοσμοθεωρία σου!
...και θα σου θυμίσει πάλι εκείνο το ξεχασμένο εφηβικό συναίσθημα... πως είναι να χτυπάει η καρδιά σου κάθε φορά που τον συναντάς!!!
Ολα αυτά...και ίσως πολλά άλλα ακόμα μας δείχνουν πως η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή!!!
Πάντα υπάρχει κάτι που μας δείχνει και μας θυμίζει την όμορφη πλευρά της ζωής... αρκεί να έχουμε τα μάτια και την καρδιά μας ανοιχτά για να το δούμε!!! |
|
| Επιστροφή |
|
|
oblitron
Συνεργάτης
Mέλος από: Apr 26, 2004
Μηνύματα: 282
|
| Στάλθηκε: Πέμπτη 20 Μαι 2004, 14:47 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Για μένα διέξοδος ήταν και το μεταμεσονύχτιο ραδιόφωνο, (εποχή γυμνάσιο λύκειο λέμε τώρα), στο σκοτάδι με ακουστικά και έτοιμη την κασέτα στο REC. Ειδικά όταν υπήρχε και συμμετοχή ακροατών με τηλεφωνήματα, ή η μαγική φωνή της Μάχης Λαμάρ... Το είχε πάθει και κανένας άλλος αυτό ή είμαι μόνος μου στο μάταιο τούτο κόσμο;
(Λαβάντη - ζούμε - για να σ'ακούμε!) |
|
| Επιστροφή |
|
|
Mairh
Πάλιουρας
Mέλος από: May 09, 2004
Μηνύματα: 201
Πόλη/Χώρα: Planet Earth/Solar System
|
| Στάλθηκε: Πέμπτη 20 Μαι 2004, 20:21 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
Παιδιά θα τα έχω υπόψην μήπως και επιβιώσω από το ριμάδι το άγχος της ζωής...
Stefania όντως οι φίλοι είναι σημαντικό θέμα...
Όλοι τελικά βάζουν ένα μικρό λιθαράκι...
ΜΑΙΡΗ |
|
| Επιστροφή |
|
|
Stefania
Ελιωσα στα posts
Mέλος από: Feb 19, 2004
Μηνύματα: 630
|
| Στάλθηκε: Παρασκευή 21 Μαι 2004, 10:13 GMT Τίτλος Μηνύματος: |
|
|
| oblitron έγραψε: | Για μένα διέξοδος ήταν και το μεταμεσονύχτιο ραδιόφωνο...στο σκοτάδι με ακουστικά και έτοιμη την κασέτα στο REC. ... Το είχε πάθει και κανένας άλλος αυτό ή είμαι μόνος μου στο μάταιο τούτο κόσμο;
|
Ακριβώς όπως το είπες... στο σκοτάδι με τα ακουστικά και την κασετα στο rec!!!!!!!!!
Εποχή Λυκείου... τότε άκουγα Δημοτικό ραδιόφωνο - Σούλα Δαρούση 12.00 - 2.00 το βράδυ!
Μια εκπομπή με αφιερώσεις από τη ροκ ελληνική κ ξένη σκηνή!
Τι ξενύχτια και αυτά τότε... την πρώτη ώρα θυμάμαι, σπανίως πήγαινα στο μαθημα.. δίναμε ραντεβού με τους συμμαθητές μου στην απέναντι καφετέρια που ήταν στέκι μας, να πιούμε κανένα καφέ να ξυπνήσουμε πρώτα...
Ωραία χρόνια... Ξέγνοιαστα!
Την εκπομπή αυτή στο δημοτικό ραδιόφωνο την άκουγε όλο το Λύκειο... μαζί ξενυχτούσαμε και περιμέναμε πως και πως να ακούσουμε την αφιέρωσή μας...
Εχω ακόμα τις κασέτες εκείνες...
Γλυκόπικρη η γεύση όταν τις ξανακούω... |
|
| Επιστροφή |
|
|
|
Νίκος από Πάτρα ζήτησε Χαμογέλα στα παλιά.
Βοήθεια
Αναζήτηση
Ομάδες Χρηστών
Προφίλ
Σύνδεση
TOP-20
